Feminisme als Maatschappelijke Kwaal

Ljubiša Malenica
Sott.net
zat, 13 mar 2021 00:00 UTC

Commentaar: Uit al het materiaal dat wij hieromtrent gezien en gepubliceerd hebben, vormt dit uitvoerige, veelomvattende artikel mogelijk een van de meest diepzinnige en inzichtrijke beschouwingen over feminisme.

Aan de vooravond van onze intrede in het derde decennium van de eenentwintigste eeuw, kunnen we zonder twijfel stellen, rekening houdend met alle belangrijke elementen van het maatschappelijk leven, dat de status van vrouwen nu gelijk is aan die van mannen. Bovendien kan men nu met recht zeggen dat in sommige gevallen vrouwen als meer bevoorrecht kunnen worden beschouwd.

Volgens een onderzoek van Sonia Starr krijgen mannen doorgaans 63% zwaardere straffen opgelegd dan vrouwen voor hetzelfde vergrijp. ^[1][2] Een analyse uit de Verenigde Staten wees uit dat het risico op overlijden op de werkplek tien keer hoger is voor mannen dan voor vrouwen. ^[3] Volgens een rapport uit 1994 van Andrew Knestaut, destijds medewerker voor de Office of Safety, Health and Working Conditions, "hebben vrouwen minder kans om te overlijden op de werkplek daar ze veel minder vaak gevaarlijke beroepen uitoefenen."^[4]

De door de auteur gehanteerde statistieken hebben betrekking op de Verenigde Staten, maar aangezien het feminisme als pathologisch proces het meest waarneembaar is in de Verenigde Staten en andere westerse landen, zijn de gepresenteerde cijfers nuttig als graadmeter voor de invloed die de feministische denkbeelden hebben op het vormgeven van de reacties van de samenleving en haar instellingen.

Vrouwen worden veel meer bevoorrecht dan mannen als het gaat om het verkrijgen van de voogdij over kinderen in echtscheidingsprocedures. Volgens Amerikaanse statistieken is het in de Verenigde Staten in maar liefst negentig procent van de gevallen de vrouw die de voogdij over de kinderen krijgt. Ook voor wat betreft de gevolgen van een echtscheiding, worden vrouwen veel meer bevoorrecht dan mannen.

De hierboven genoemde gevallen betreffen slechts enkele voorbeelden waarin de bevoorrechte positie van de vrouw overduidelijk is. Sommigen zouden erop kunnen wijzen dat er een logische en gerechtvaardigde reden is voor deze stand van zaken, een stelling met een zekere verdienste. Als we deze redenering volgen, komen we echter gemakkelijk tot de conclusie dat er ook een logische en te rechtvaardigen verklaring is voor het "voorrecht" van mannen in bepaalde sociale sferen, hetgeen waar volgens de voorstanders van het feminisme het essentiële probleem ligt.

Als wij nu even de gevallen van voorrechten van vrouwen negeren en herhalen dat in de ogen van het rechtssysteem in een aanzienlijk deel van de wereld vrouwen dezelfde rechten hebben als mannen, is het logisch om ons af te vragen wat het verdere doel is van het feminisme. Alle grote doelen zijn bereikt. Vrouwen hebben het recht om te werken, om deel te nemen aan het sociale en politieke leven, zij hebben het recht om te stemmen en verkozen te worden, zij kunnen hun eigen bedrijven oprichten en ontwikkelen. Bovendien kunnen vrouwen, zonder enige vrees voor wettelijke sancties, hun eigen ongeboren kinderen doden in gevallen waarin zwangerschap, om de een of andere reden, wordt gezien als een belemmering voor de vrouw.

Met een zekere ironie stellen wij vast, dat vrouwen het recht hebben verworven om zelfstandig, zonder enige inbreng van de vader, te beslissen over leven en dood van toekomstige generaties en toch doen vertegenwoordigers van feministische organisaties nog steeds alsof vrouwen grondrechten worden ontzegd die zij lang geleden hebben gekregen.

Met het oog op het doel van dit artikel en in overeenstemming met de titel, is het nodig om te beginnen met het definiëren van zowel het begrip feminisme als de term maatschappelijke pathologie.

Het feminisme heeft niet altijd de kenmerken gehad welke men er vandaag in terugvindt. We kunnen vier verschillende golven van feminisme onderscheiden welke zich in de tijd uitstrekten van de helft van de negentiende eeuw tot het tweede decennium van de 21e eeuw. De eerste golf van het feminisme, beperkt tot de 19e en het begin van de 20e eeuw, omvatte bewegingen die streden voor het vrouwenkiesrecht. De tweede golf, omtrent eisen inzake juridische en sociale gelijkheid alsmede de seksuele revolutie, bestreek een belangrijk deel van de jaren zestig. De jaren negentig werden onder meer gekenmerkt door het feminisme van de derde golf, terwijl de vierde golf, sinds 2012, wordt gekarakteriseerd door een uitgebreid gebruik van sociale netwerken en de vermeende strijd tegen "geweld tegen vrouwen, verkrachtingscultuur en aanranding". ^[5]

Ten behoeve van ideologische doeleinden wordt feminisme gedefinieerd als een beweging voor gendergelijkheid, dat wil zeggen een theorie over politieke, economische en sociale gendergelijkheid.^[6] Een integraal onderdeel van de feministische verhaallijn is de idee dat vrouwen door de geschiedenis heen door mannen werden onderdrukt binnen een als patriarchaal gebrandmerkte samenleving, welke op zichzelf als een principieel slechte vorm van sociale organisatie wordt gezien, zonder dat daar iets positiefs tegenover gezet kan worden.

De definitie van feminisme legt de nadruk op de politieke, economische en sociale dimensie van de strijd van vrouwen voor gelijkheid. In 2021 ligt geen van de drie genoemde gebieden buiten het bereik van vrouwen. Binnen elk van deze gebieden bestaan vrouwen die daar terecht gekomen zijn door hun eigen werk en talent of door corruptie en nepotisme.

Vrouwen, eveneens behorend tot de categorie burgers, hebben voor de wet dezelfde rechten als mannen. In sommige staten genieten zij, gezien hun specifieke biologische kenmerken, voordelen welke voor mannen ontoegankelijk zijn, zoals eerder is opgemerkt. In het licht van deze onbetwistbare feiten, lijkt het doel van het huidige feminisme de voortzetting van de verhaallijn van het slachtofferschap te zijn en hierdoor de strijd om macht.

De kenmerken van het moderne feminisme zijn afwijkend ten opzichte van de objectieve waarneming van de werkelijkheid en geven blijk van agressieve aanvallen op de huidige structuren van de samenleving, demonisering van mannen als een categorie en een vernietigend effect op het vermogen van een bepaalde samenleving om zichzelf te vernieuwen, zowel in zuiver biologische als in culturele en nationale zin.

Het begrip sociale pathologie kan doorgaans op twee manieren begrepen worden, ofwel als een wetenschappelijk vakgebied met dezelfde naam ofwel als een negatief sociaal verschijnsel.

Een van de bekendere digitale Engelse woordenboeken, Miriam-Webster, definieert sociale pathologie als "een studie van sociale problemen (zoals misdaad of alcoholisme) beschouwd als ziekten van het sociale organisme".^[7] Wikipedia, de grootste online encyclopedie, benadert dit fenomeen op een soortgelijke manier. Een artikel gewijd aan sociale pathologie definieert het "in de breedste zin van het woord als de wetenschap over een complex van feiten welke verband houden met stoornissen die sociaal geconditioneerd, schadelijk, onaanvaardbaar en ongewenst zijn".^[8]

Definities die betrekking hebben op de aard van het verschijnsel zelf karakteriseren sociale pathologie als "sociale factoren zoals armoede, ouderdom of criminaliteit, welke de neiging hebben de sociale desorganisatie te vergroten en de persoonlijke aanpassing te belemmeren".^[9][10]

Het fenomeen van persoonlijke aanpassing van een individu wordt binnen de sociologische wetenschappen uitgelegd als een proces van "aanpassing door een individu aan de omstandigheden in zijn of haar familie en gemeenschap, vooral met betrekking tot de sociale interacties met degenen met wie regelmatig persoonlijk contact noodzakelijk is."^[11][12]

In het boek met de titel "Social pathology as a tragic form of human existence"^[13] definieert professor Branko Milosavljevic sociaal-pathologische afwijkingen als verschijnselen "die, zich uitend als een vorm van agressie van criminele of suïcidale aard, drugsverslaving en sociale perversies, het leven, de omstandigheden en de ontwikkelingsmogelijkheden van individuen, kleine en grote sociale groepen negatief beïnvloeden ".^[14]

Zoals we kunnen zien, zijn er bepaalde kenmerken welke alle hierboven gegeven definities met elkaar gemeen hebben. Of het nu gaat over de verklaring van de wetenschap in kwestie of over het verschijnsel zelf, elk van de aangeboden verklaringen erkent het bestaan van een bepaald proces binnen de gemeenschap en legt de nadruk op de negatieve invloed ervan op de mate van maatschappelijke samenhang en ontwikkeling van individuen binnen een bepaalde samenleving.

Als we deze samenvatting en de definities die eraan ten grondslag liggen aanvaarden, kan het feminisme, zoals we dat nu kennen worden ondergebracht in de categorie van sociale pathologieën.

Feminisme als proces wordt, afgezien van het feit dat de betekenis ervan in 2021 twijfelachtig is, gestimuleerd door drijfveren die de interne stabiliteit van een bepaalde samenleving op degeneratieve wijze aantasten. Tot deze drijfveren behoren een specifieke vorm van historische herziening, het verdraaien van rechtsbeginselen en sociale normen, het baseren van argumenten op onjuiste premissen en het op eenzijdige wijze waarnemen van pathologische verschijnselen, zoals bijvoorbeeld huiselijk geweld.

Een van de onderliggende stellingen van het feminisme, waarop de rechtvaardiging van de hele beweging is gebaseerd, is de historische onderdrukking van vrouwen door mannen. Voorstanders van het feminisme zien deze onderdrukking op de meeste terreinen van sociale activiteit. Van politiek, via wetgeving, krijgskunst, militaire capaciteiten, kunst, wetenschap, tot economie en religie, voor feministen staat de geschiedenis van de mens bol van actieve pogingen van mannen om vrouwen te onderwerpen en hun volledige ontplooiing te verhinderen.

Volgens Susan James, een van de prominente feministen uit de vorige eeuw, is de feministische beweging "gebaseerd op de overtuiging dat vrouwen onderdrukt of achtergesteld worden in vergelijking met mannen en dat hun onderdrukking op de een of andere manier onrechtmatig of ongerechtvaardigd is".^[15]

Let op het gebruik van de tegenwoordige tijd, hetgeen impliceert dat vrouwen op dit moment onderdrukt en benadeeld worden. Historisch gezien waren er gevallen van onderdrukking van vrouwen of van bevoorrechting van mannen en niemand kan dat tegenspreken, maar we zien hier het voornoemd historisch revisionisme, dat voortkomt uit de toepassing met terugwerkende kracht van moderne sociale ideeën over de rol en de status van vrouwen op de gehele duur van de menselijke beschaving. Het totale verloop van de menselijke geschiedenis wordt geobserveerd en geïnterpreteerd door middel van de man-vrouw tweedeling, waarbij de negatieve connotaties van de dader zonder voorbehoud worden toegeschreven aan het mannelijk geslacht, terwijl de vrouw een slachtoffer wordt zonder de mogelijkheid om haar positie te veranderen.

Commentaar: Net als in de Kritische Rassentheorie waarbij zo'n beetje alles neerkomt op, of wordt geïnterpreteerd door de lens van racisme.

Als we de feministische zienswijze van de geschiedenis onder de loep nemen ontstaat de indruk van een soort complottheorie, waarin wordt aangenomen dat de mannelijke bevolking van elke samenleving erop uit was om te voorkomen dat vrouwen hun volledige potentieel zouden bereiken. Om deze verhaallijn kracht bij te zetten, wordt gesuggereerd dat vrouwen, ongeacht welke tijdsperiode dan ook, veel meer hadden kunnen bereiken dan zij deden zonder deze "patriarchale onderdrukking" door mannen.

Deze benadering van de geschiedenis veronachtzaamt een groot aantal factoren die van invloed zijn op de vorming van menselijke samenlevingen en schept een uiterst vertekend beeld van de geschiedenis en de genderverhoudingen in verschillende perioden. In het kader van dit artikel zullen wij ons buigen over twee factoren die, in onderling verband, een beter inzicht verschaffen in de oorzaken van de aard van de geschiedenis zoals wij die kennen. De eerste van deze factoren wordt seksueel dimorfisme genoemd, terwijl de tweede factor een geheel van natuurlijke verschijnselen omvat, in globale zin, welke de ontwikkeling van menselijke gemeenschappen en sociale omstandigheden hebben beïnvloed, terwijl zij buiten de invloedsfeer van de mens zijn gebleven.

Seksueel dimorfisme betekent, eenvoudig gezegd, dat de verschillen tussen mannetjes en vrouwtjes van dezelfde soort in kleur, grootte, vorm, en lichaamsstructuur worden veroorzaakt door vererving van een van de twee seksuele patronen die in de genetische code aanwezig zijn.^[16] Binnen de menselijke soort is dit type dimorfisme het gemakkelijkst waar te nemen als de fysieke kenmerken van het mannelijk en vrouwelijk lichaam vergeleken worden. In een wetenschappelijk artikel van begin 2020 over seksueel dimorfisme in de structuur van menselijke armen, wordt erop gewezen dat "net als bij andere mensapen, menselijke mannen vaak vechten en dat gevechten zeer schadelijk of dodelijk kunnen zijn. Selectie op mannelijke gevechtsprestaties heeft bij de mens geleid tot een soortgelijk seksueel dimorfisme als men bij andere mensapen waarneemt: mannetjes hebben 41% meer vetvrije lichaamsmassa, 75% meer spiermassa in de armen en bijgevolg 90% meer kracht in het bovenlichaam dan vrouwtjes (tegenover 50% meer spiermassa en 65% meer spierkracht in de benen)."^[17]

Vaak wordt seksueel dimorfisme, als biologische realiteit, geassocieerd met de idee van biologisch determinisme als de logische voortzetting hiervan. Voorstanders van biologisch determinisme geloven dat menselijk gedrag is aangeboren en wordt bepaald wordt door genen, hersengrootte en andere biologische kenmerken.[^18] Deze theorie was aan kritiek onderhevig door bepaalde conclusies ten gunste van racisme en werd later bestreden door de opvatting dat cultuur, en andere sociale fenomenen in feite de werkelijke bronnen zijn van menselijk gedrag.

Vandaag de dag is het meer dan duidelijk geworden dat biologisch determinisme invloed heeft op het gedrag van vrouwen en mannen en dat het niet kan worden verworpen als een theorie zonder grondslag.^[19] Bovendien bleek uit een onderzoek uit 2017 in Zweden, hoofdstad van het progressivisme en liberalisme, dat jonge Zweden van beide seksen bij hun inschrijving op de middelbare school beroepen kiezen die in overeenstemming zijn met de traditionele opvattingen over hun genderrol.^[20][21] Ongeacht de ideologische behoeften van het feminisme, blijft biologisch determinisme een van de belangrijke factoren bij het kiezen van een beroep en voor gedrag binnen de maatschappij.

Wanneer we de feitelijke situatie aanvaarden welke beschreven wordt door seksueel dimorfisme en biologisch determinisme, kunnen we de loop van de geschiedenis met een hogere mate van begrip observeren en de rollen die de twee seksen in elke periode speelden begrijpen. Wanneer wij namelijk de tot nu toe bekende geschiedenis van menselijke beschavingen in ogenschouw nemen, is een van de eerste conclusies die zich opdringt, terecht, dat de onderlinge betrekkingen tussen verschillende samenlevingen vaak gekenmerkt werden door wreedheid.

Vanaf het begin werd de geschiedenis van de mensheid gekenmerkt door veldslagen, oorlogen, onderwerping en moord, waarbij moet worden opgemerkt dat genocide in geen enkele historische periode een vreemd verschijnsel was. Het volstaat te kijken naar conflicten ten gevolge waarvan de grote rijken uit het verleden zijn ontstaan, van Rome tot Groot-Brittannië, om historische momenten te vinden die gekarakteriseerd werden door een hoge mate van wreedheid en gebrek aan menselijkheid, zoals wij dat vandaag de dag begrijpen. De vernietiging van Carthage, de val van Constantinopel, de verovering van Bagdad door de Mongolen, het Duitse offensief in het Oosten, vormen slechts enkele voorbeelden van menselijke wreedheid tegenover mensen die anders zijn dan zijzelf.

Zelfs voordat onze soort diverse beschavingen ontwikkelde, was de behoefte aan lichamelijke inspanning, welke meer bij mannen paste dan bij vrouwen, aanwezig in de vorm van gevechten tegen andere primitieve stammen en jagen op wilde dieren voor het overleven van de gemeenschap. Vrouwen, lichamelijk zwakker en onderhevig aan het doormaken van zwangerschappen, waren veel minder geschikt voor jachtexpedities of de wreedheid van hand tot hand gevechten waaruit oorlogsvoering voor het grootste deel van de menselijke geschiedenis bestond.

De harde realiteit van het menselijk bestaan en de noodzaak van strijd om te overleven, eerst van de stam en daarna van de stadstaat, het rijk of de natie, vereiste in de eerste plaats een beroep op pure kracht. Zelfs in gevallen waar de ontwikkeling van hoge beschavingen plaatsvond, was de noodzaak van strijd om het bereikte te behouden duidelijk en voortdurend. Het kan geen kwaad ons eraan te herinneren dat de barbaren niet werden tegengehouden door een hoge mate van Romeinse cultuur en kunst maar door het brute geweld van de Romeinse legioenen.

Als uitzondering op dit historisch verloop, hoewel de wreedheid van vroegere eeuwen wel weer de kop op stak, springen de negentiende en twintigste eeuw in het oog. Gedurende deze tweehonderd jaar waren verschillende processen van invloed op de vorming van een geglobaliseerde menselijke gemeenschap en een van de meest invloedrijke daarvan was zeker de geleidelijke formulering van rechtsnormen, welke de interactie van de hele mensheid begeleiden zowel op individueel, nationaal als supranationaal niveau. In tegenstelling tot de tiende eeuw is het nu ondenkbaar dat de bevolking van Scandinavië met hun zeemacht de kusten van de Britse eilanden plundert.

Feministische ideologen grijpen elke gelegenheid aan om erop te wijzen dat vrouwen voor hun rechten hebben gevochten, maar wat zij, per ongeluk of opzettelijk, over het hoofd zien is het feit dat omstandigheden die geen verband hielden met de inspanningen van de eerste feministen, de ontwikkeling van wettelijke normen in de hand werkten welke zowel op vrouwen alsook op kinderen van toepassing waren en welke eveneens een aantal andere sociale kwesties bestreken.

De feministische visie op de geschiedenis welke vrouwen als ondergeschikt ziet aan mannen is zeer oppervlakkig en veronachtzaamt, ten behoeve van haar ideologische constructie, een breed scala aan andere relaties binnen verschillende historische gemeenschappen, tezamen met een lange lijst van vrouwen die zich hebben onderscheiden in verschillende rollen van maatschappelijk belang. Er zijn meer aanwijzingen dat, door de geschiedenis heen, de verhouding tussen mannen en vrouwen eerder berustte op de complementariteit van hun rollen dan op vermeende onderdrukking. Als het dan werkelijk nodig is de geschiedenis te zien als een relatie tussen de onderdrukten en de onderdrukkers, ligt het bestaan van bevoorrechting op grond van klasse in plaats van geslacht veel dichter bij de werkelijkheid. Ongeacht het geslacht betekende en betekent lid zijn van de elite nog steeds een bevoorrechte positie ten opzichte van de rest van de samenleving.

Vermeend historisch onrecht wordt binnen de moderne context gebruikt als een passend excuus om elementaire juridische mechanismen, wetten en ongeschreven sociale normen te schenden.

Een van de meest duidelijke voorbeelden met betrekking tot misbruik van juridische regels om vrouwen te bevoorrechten ten opzichte van mannen is de #MeToo-campagne. In de loop van 2017 werd Harvey Weinstein, een voormalige Amerikaanse producent, beschuldigd van een reeks seksuele aanrandingen, hetgeen leidde tot zijn arrestatie en veroordeling tot een gevangenisstraf van 23 jaar.^[22] Tegelijkertijd met het drama rond deze zaak werd de hashtag #MeToo razend populair op het Amerikaanse sociale netwerk Twitter en al snel deelden steeds meer vrouwen hun eigen ervaringen met seksueel geweld. Kort daarna zag men over de hele wereld beschuldigingen tegen mannen in hoge posities de kop op steken, ten gevolge waarvan een aanzienlijk aantal van hen hun baan en reputatie verloor. Dit fenomeen werd bekend als het "Harvey Weinstein effect."^[23]

Het lijdt geen twijfel dat we het allemaal eens kunnen zijn over fundamentele onrechtvaardigheid van verkrachting en andere vormen van seksueel geweld. Verkrachting, als een aanval op de persoonlijkheid van een vrouw, werd zelfs in de oudheid en de middeleeuwen al negatief opgevat. De inspanningen van menselijke gemeenschappen om hun vrouwelijke leden te beschermen tegen fysiek en seksueel geweld staan niet ter discussie, maar met de komst van de #MeToo-beweging is het gedeeltelijk twijfelachtig geworden wat seksuele aanranding is en zelfs wat als verkrachting wordt gedefinieerd.

Nadat de #MeToo-beweging in 2018 haar hoogtepunt bereikte, deed een groep wetenschappers van de Universiteit van Houston onderzoek naar de mogelijke negatieve gevolgen ervan. Volgens de Harvard Business Review, trachtten de onderzoekers eerst "te begrijpen of mannen en vrouwen verschillende opvattingen hadden over wat seksuele intimidatie inhoudt."^[24]

Dit impliceert het bestaan van een zekere ongedefinieerde ruimte als het gaat om seksuele intimidatie, dat wil zeggen, wat seksuele intimidatie eigenlijk is en wat het karakteriseert als een maatschappelijk verschijnsel. Voortgedreven door het moment van de #MeToo-beweging, radicaliseerden feministen deze ruimte in kwestie en dit leidde, bijgevolg, tot de schending van wettelijke normen. Tegelijkertijd had dit tot gevolg dat vrouwen werden bevoorrecht en dus verder werden geïnfantiliseerd.

Tijdens het presidentschap van Barack Obama brachten hogescholen in de Verenigde Staten, onder invloed van feministische theorieën, wijzigingen aan in de interne wettelijke regels met betrekking tot gevallen van seksueel misbruik, ten gevolge waarvan de positie van degenen die zich voordeden als slachtoffers van seksuele intimidatie veel gunstiger werd.

Het duurde niet lang voordat de gevolgen van een dergelijk besluit naar voren kwamen. In september 2013 hadden twee studenten van het Occidental College in Los Angeles, na een nacht van overmatig alcoholgebruik, geslachtsgemeenschap. Zeven dagen later werd de jongeman (John Doe) aangeklaagd wegens verkrachting door het meisje met wie hij de nacht had doorgebracht.^[25] Ondanks het feit dat getuigen een aanzienlijke mate van intimiteit en interactie tussen deze twee personen bevestigden, kreeg John Doe na drie maanden te horen dat hij wegens verkrachting van de universiteit was gestuurd.

Het meisje, wier identiteit om veiligheidsredenen geheim werd gehouden, beweerde tijdens het onderzoek dat zij zich helemaal geen intiem contact kon herinneren. Ondanks haar beweringen vonden rechercheurs echter berichten op haar telefoon, waaruit duidelijk bleek dat zij van de situatie op de hoogte was.^[26] Hoewel zowel John als Jane Doe onder aanzienlijke invloed van alcohol waren, en beiden, voor zover dat in hun toestand mogelijk was, vrijwillig de intieme handelingen hadden verricht, droeg alleen de mannelijke student de gevolgen. Zoals de decaan van het Occidental college zelf toegaf "in een heteroseksuele relatie, is het de man die toestemming moet verkrijgen en die de schuld draagt in het geval dat ze beiden onder invloed van alcohol zijn".^[27][28]

Deze verklaring, afkomstig van de hoogste functionaris van de faculteit, lijkt los te staan van enig gezond verstand aangezien het vrouwen behandelt als volledig verstoken van verantwoordelijkheid voor hun eigen gedrag. Desondanks grepen soortgelijke gevallen plaats op Amerikaanse universiteiten. In 2014 diende een studente aan de Universiteit van Virginia een aanklacht in wegens groepsverkrachting. De Amerikaanse media volgden deze zaak op de voet.^[29] Voorafgaand aan de gebeurtenissen aan de Universiteit van Virginia, in 2006 en 2007, besteedden media aandacht aan de zaak van drie studenten van Duke University, die ook beschuldigd werden van groepsverkrachting.[^30] In beide gevallen bleken de verdachten onschuldig te zijn.

Een reden voor dit soort gedrag bij jonge vrouwen is het gevoel van schaamte, dat volgens een gezamenlijke studie^[31] van wetenschappers uit Scandinavië en de Verenigde Staten veel vaker voorkomt bij vrouwen dan bij mannen met betrekking tot het aangaan van toevallige en kortdurende seksuele gemeenschap. Bezorgdheid, walging, druk, seksuele bevrediging, seksuele bekwaamheid van de partner en het nemen van initiatief zijn een reeks van zes factoren, welke tijdens het onderzoek werden bestudeerd. Uit de resultaten bleek, dat de meeste factoren een grotere invloed hadden op het gevoel van schaamte bij vrouwen dan bij mannen. Onderzoek uit 2012^[32], uitgevoerd door de Universiteit van Californië, toonde aan dat vrouwen een grotere mate van schaamte of wroeging voelen na een eenmalige intieme handeling vanwege hun specifieke aard, ontstaan uit evolutie. De veronderstellingen welke aan de basis lagen van het onderzoek en die erdoor bevestigd werden, wezen er namelijk op dat "vrouwen, volgens Hypothese 1, geëvolueerd zijn om spijt te hebben van misvatte seksuele handelingen, hetgeen hen hielp om reproductieve kosten te vermijden. Mannen, volgens Hypothese 2, evolueerden om spijt te hebben van niet uitgevoerde seksuele acties, hetgeen hen hielp alle reproductieve kansen te benutten."^[33]

Als we de logica van bovengenoemde studies voortzetten, welke in overeenstemming is met de principes van biologisch determinisme en dimorfisme, is het niet moeilijk te zien dat seksuele promiscuïteit, om verschillende redenen, een type gedrag is dat vrouwen negatief beïnvloedt. Feiten welke erop wijzen dat de geslachten verschillend zijn, dat mannen frequent geslachtsgemeenschap wensen en dat, gezien de mogelijkheid van zwangerschap, een kortstondige intieme relatie veel meer gevolgen kan hebben voor vrouwen dan voor mannen, zijn niets nieuws. Zelfs zonder de moderne wetenschap waren over de hele wereld verschillende culturen in verschillende tijdsperioden zich bewust van deze kenmerken en dit werd aanvaard als iets natuurlijks.

Het doel van de sociale instituten welke zich ontwikkelden als reactie op deze natuurlijke menselijke neigingen was niet om ze te verwijderen of te onderdrukken, maar om ze te integreren binnen de complexe structuur van een menselijke gemeenschap om zo de negatieve gevolgen van het gedrag in kwestie te verminderen en de positieve gevolgen ervan te versterken. De instelling van het huwelijk is zo'n aanpassing, welke tegelijkertijd tegemoet komt aan de behoeften van het individu en de sociale groep. Door het huwelijk en het daarmee nauw verbonden instituut van het gezin verzekert de gemeenschap zich van haar eigen biologische en culturele vernieuwing, terwijl mannen en vrouwen zorgen voor hun eigen voortzetting door middel van nakomelingen, waarbij vrouwen ook een veilige omgeving verwerven waarin zij niet alle ontberingen van het alleen opvoeden van kinderen zouden hoeven te dragen.

Wanneer men de mogelijkheid van het oplopen van een van de vele geslachtsziekten, de mogelijkheid van zwangerschap, de ontwikkeling van andere ziekten en de gevolgen voor de psychische gesteldheid van vrouwen in aanmerking neemt, lijken verhoogde gevoelens van schaamte en wroeging bij vrouwen na het uitvoeren van activiteiten waarvan het eerste en enige doel het onmiddellijke genot is, natuurlijk en begrijpelijk.

Een illustratief voorbeeld vormt de anonieme brief aan de redactie van de London Guardian ^[34] uit 2008, waarin een vrouw wier jeugd werd gekenmerkt door kortstondige intieme relaties met verschillende mannen een bekentenis aflegt. Een gevolg van dit soort gedrag was de ontwikkeling van cervicale intra-epitheliale neoplasie, een precancereuze aandoening. Een deel van de brief, gewijd aan haar leven op het moment van schrijven, benadrukt dat "alleen mijn beste vriendinnen (en zeker niet mijn partner) alle details van mijn seksuele geschiedenis kennen", hetgeen duidt op de aanwezigheid van schaamte en wroeging over haar vroegere gedrag alsmede een duidelijk begrip dat het naar boven komen van de waarheid zeer ongewenste gevolgen zou hebben voor haar leven op dat moment als echtgenote en als moeder. Gezien de anonimiteit van de tekst kan het bestaan van deze persoon in twijfel worden getrokken, maar de gevolgen van haar gedrag vormen een reële mogelijkheid.

De feministische ideologie, die decennialang de zogenaamde seksuele revolutie heeft aangemoedigd, het instituut van het gezin heeft aangevallen als een negatieve schepping van de "patriarchale" orde en tegelijkertijd de daad van seksuele intimiteit heeft gereduceerd tot louter bevrediging van lichamelijke behoeften, kan ongetwijfeld worden aangemerkt als de schuldige voor de huidige toestand van de vrouw. Onder het voorwendsel van vrijheid pleitte het feminisme voor de aanvaarding van zelfdestructief gedrag bij vrouwen. Geleid door de principes van het feminisme komen moderne vrouwen onvermijdelijk klem te zitten tussen het Scylla van hun eigen vrouwelijkheid en het Charybdis van de feministische opvatting over wat een vrouw zou moeten zijn.

Een van de oorspronkelijke doelstellingen van de vrouwenbeweging hield verband met het recht van vrouwen op gelijke kansen op werk en de vermeende "bevrijding" van de vrouwelijke bevolking van een leven in de keuken. Wellicht het meest opvallende resultaat van de intrede van vrouwen op de arbeidsmarkt, grotendeels paradoxaal, is het statistisch bevestigde verschijnsel van tanende gevoelens van geluk en tevredenheid onder de vrouwelijke bevolking.

Volgens een studie uit 2009 van Justin Wolfers en Betsey Stevenson, vertoonde het geluk onder de vrouwelijke bevolking in de Verenigde Staten een dalende trend gedurende de periode van 35 jaar voorafgaand aan het onderzoek zelf. Twee deskundigen wijzen erop hoe "metingen van subjectief welzijn aangeven dat het geluk van vrouwen zowel absoluut als relatief ten opzichte van mannen is gedaald. De paradox van het afnemende relatieve welzijn van vrouwen wordt aangetroffen in verschillende datasets en maatstaven van subjectief welzijn en is alomtegenwoordig in alle demografische groepen en geïndustrialiseerde landen. Relatieve dalingen in het geluk van vrouwen hebben een genderkloof in geluk uitgehold, waarbij vrouwen in de jaren zeventig over het algemeen een hoger subjectief welzijn meldden dan mannen. Deze dalingen hebben zich doorgezet en vormen een nieuwe genderkloof - één met een hoger subjectief welzijn voor mannen."^[35]

In de loop van 2017 verscheen een nieuw onderzoek ^[36] met betrekking tot een vergelijkbaar onderwerp, uitgevoerd door Adam Kozaryn en Rubia Valente. In tegenstelling tot de vorige studie, onderzochten Kozaryn en Valente de relatie van levensvoldoening tussen vrouwen die kozen voor een carrière en degenen die besloten huisvrouw te worden. Het onderzoek wees uit, "dat, tot voor kort, vrouwen gelukkiger waren als huisvrouw of werkzaam in part-time banen dan in full-time banen, dit betrof vooral oudere vrouwen, gehuwde vrouwen, vrouwen met kinderen en behorend tot de midden- of hogere klasse en woonachtig in voorsteden of kleinere gemeenten. Het effect van het huisvrouw zijn op subjectief welzijn (SWB) is mild tot matig, ongeveer een vierde tot een derde van het effect van werkloos zijn. Daarom stellen wij, dat een mogelijke reden voor de daling van het gemiddelde geluk voor vrouwen de toegenomen arbeidsparticipatie was. Toch neemt het geluksvoordeel van het huisvrouw zijn af onder jongere generaties en kunnen carrièrevrouwen in de toekomst gelukkiger worden dan huisvrouwen."^[37]

Men krijgt de indruk dat, vanuit het perspectief van de feministische ideologie, een vrouw zichzelf pas kan verwezenlijken wanneer zij gelijk wordt aan een man. De emancipatie van de vrouw betekende, als we de feministische logica volgen, het benadrukken van negatieve eigenschappen, welke vroeger in de meeste gevallen aan mannen werden toegeschreven. Alcoholmisbruik, seksuele promiscuïteit, genot van verdovende middelen en gewelddadig gedrag zijn, door het prisma van het feminisme, de belangrijkste kenmerken geworden van de vermeende bevrijding van de vrouw van de onderdrukkende eisen en verwachtingen die door de gemeenschap worden opgelegd. Deze sociale druk en verwachtingen, zoals het naleven van kuisheid en bescheidenheid, het aangaan van een huwelijk en het baren van kinderen, werden zonder uitzondering als negatief gedefinieerd.

De voortdurende nadruk op het bereiken van gelijkheid van mannen en vrouwen, binnen het feminisme opgevat als 50-50 vertegenwoordiging op elk gebied van sociale activiteit, is een negatieve factor in de sociale ontwikkeling, ongeacht de illusoire juistheid ervan. Het is een duidelijk en onbetwistbaar feit, dat deze verhouding op elk mogelijk gebied alleen kunstmatig en met dwangmiddelen kan worden bereikt, welke in de meeste gevallen tot het monopolie van de staat behoren.

Wettelijke normen van een staat worden gewoonlijk gewijzigd om dit proces een schijn van legitimiteit te geven. Een van de illustratieve voorbeelden uit de omgeving van de auteur is de kennisgeving van het Ministerie van Binnenlandse Zaken van de Republiek Srpska, waarin werd opgeroepen tot de inschrijving van 300 cadetten aan de politieacademie, waarbij 20 plaatsen waren gereserveerd voor vrouwen.^[38] Ongeacht de testresultaten moest, nadat het mannelijke contingent was ingevuld, de rest van de plaatsen worden toegewezen aan vrouwelijke kandidaten en daarin schuilt het probleem. Het principe van de meritocratie wordt het eerste slachtoffer van de feministische interpretatie van het gelijkheidsbeginsel.

In het kader van de moderne rechtsnormen hebben vrouwen het recht verworven op gelijke vertegenwoordiging voor de wet en op gelijke kansen, zowel in het onderwijs en op de arbeidsmarkt als bij activiteiten op andere gebieden van menselijke activiteit. Alles wat verder gaat dan deze twee beginselen brengt de algemene stabiliteit van de samenleving in gevaar. Zoals wij aan het begin van de tekst hebben opgemerkt, is het beginsel van gelijkheid voor de wet op bepaalde gebieden reeds geschonden, hetgeen heeft geleid tot een bevoorrechte positie van de vrouw.

Gezien de pathologische aard van de ideologie van het feminisme zoals deze thans bestaat, is het niet mogelijk een debat te voeren of een compromis te bereiken waardoor de feministische ideeën zich in het sociale weefsel zouden integreren zonder blijvende schade aan te richten of een drastische negatieve verandering van de samenleving in de hand te werken. Een illustratief voorbeeld in dit verband is het verschijnsel van huiselijk geweld. Men hoeft maar te luisteren naar een feministische woordvoerder die over dit onderwerp spreekt of te kijken naar verschillende reclamecampagnes van feministische NGO's, om een duidelijk beeld te krijgen van een verhaallijn waarin vrouwen altijd de onschuldige slachtoffers zijn en mannen altijd de boosdoeners.

Net als bij seksueel geweld wordt de definitie van huiselijk geweld zo vaag mogelijk gehouden, zodat er zoveel mogelijk situaties onder vallen die dan als huiselijk geweld worden gedefinieerd, of het nu om echt huiselijk geweld gaat of niet. Het is ondenkbaar om de gangbare verhaallijn van mannen als bron van huiselijk geweld in twijfel te trekken en feministen zijn dan ook niet geïnteresseerd in een discussie over dit onderwerp, vooral als men bedenkt dat zowel onderzoek op dit gebied als de vakliteratuur hieromtrent een tamelijk ander beeld laten zien.

Volgens een in 2010 gepubliceerd onderzoek^[39], waarvan het belang lag in het feit dat het een overzicht betrof van een groter aantal wetenschappelijke artikelen over gevallen van huiselijk geweld of geweld binnen relaties, waarbij vrouwen verantwoordelijk waren voor fysiek geweld, zijn er veel meer vrouwen die fysiek geweld plegen tegen hun partner dan de kille feministische verhaallijn toestaat.

De samenvatting van het onderzoek wijst er onder andere op, dat "in het algemeen vrouwen en mannen evenveel fysieke en psychologische agressie plegen, maar er zijn aanwijzingen dat mannen vaker seksueel misbruik, dwangmatige controle en stalking begaan dan vrouwen en dat vrouwen ook veel vaker gewond raken bij incidenten van huiselijk geweld; vrouwen en mannen hebben evenveel kans om fysiek geweld te initiëren in relaties waarbij sprake is van een minder ernstige 'geweldstoestand tussen paren'..."^[40]

Voornoemd onderzoek verandert niets aan de huidige maatschappelijke consensus wie van de seksen een groter aandeel heeft in gevallen van huiselijk geweld, maar geeft tegelijkertijd wel inzicht in de veel complexere werkelijkheid van dit maatschappelijk verschijnsel. Het is duidelijk dat vrouwen een deel van de verantwoordelijkheid dragen als plegers van huiselijk geweld, hoe politiek incorrect dit ook mag klinken. Er zijn talrijke redenen voor dit gedrag van vrouwen, trauma's uit de kinderjaren of ervaringen uit eerdere relaties, zelfverdediging of angst, maar feit blijft dat het geen sporadisch voorkomende gevallen betreft waarin vrouwen als agressors in een relatie optreden en dit wijst op het bestaan van dieper liggende sociaal-psychologische problemen welke alleen maar groter kunnen worden als het verschijnsel huiselijk geweld bekeken blijft worden door een vertekende en ideologisch gekleurde visie van het feminisme.

Een recenter overzicht uit 2012 van wetenschappelijk materiaal met betrekking tot gewelddadig gedrag van vrouwen binnen intieme relaties, gebaseerd op wetenschappelijke artikelen die de periode bestrijken van het huidige decennium tot de jaren tachtig van de vorige eeuw suggereert, dat vrouwen in vergelijking met mannen even vatbaar en in sommige omstandigheden zelfs vatbaarder zijn voor fysiek geweld binnen een intieme relatie. Het totale aantal respondenten van alle in deze studie opgenomen papers bedraagt meer dan 370.000 personen.^[41]

Aan het begin van dit artikel hebben we sociale pathologie gedefinieerd als maatschappelijke factoren welke de neiging hebben om sociale desorganisatie te vergroten en individuele aanpassing te verhinderen. Aanvaarding van de feministische ideologie vergroot, zoals uit dit artikel blijkt, deze desorganisatie door mannen en vrouwen te veranderen in tegenstrijdige elementen van de maatschappij in tegenstelling tot hun natuurlijke complementariteit. Als we aanvaarden dat het feminisme de biologische verschillen tussen de seksen en alles wat daaruit voortvloeit, verwerpt, kunnen we concluderen dat het een ideologische constructie is welke weigert de grondbeginselen van de werkelijkheid zelf te aanvaarden.

Op de lange duur schaadt het feminisme vrouwen zelf door gedragingen te propageren welke in strijd zijn met de vrouwelijke natuur. De feministische opvatting van de vooruitgang van de vrouw in het leven, welke volledig tegengesteld is aan de vrouwelijke biologische werkelijkheid, leidt tot een situatie waarin het vaak te laat is voor gezin en kinderen wanneer dit soort kwesties dwingend worden in het leven van een vrouw. Seksuele bevrijding, welke in feite aanzet tot promiscuïteit, vermindert de waarde van de vrouw als echtgenote en moeder, terwijl vervormingen van wetten het huwelijk ongewenst maken in de ogen van mannen, hetgeen leidt tot een vermindering van het aantal gezinnen, lage geboortecijfers en de langzame maar zekere verdwijning van een bepaalde gemeenschap. Gezien al het bovenstaande is het niet moeilijk te concluderen, dat het feminisme noch vrouwen noch mannen iets te bieden heeft. Aangezien de gevolgen van de feministische ideologie een pathologische invloed hebben op de structuur van de samenleving, is het bovendien wenselijk de verspreiding van het feminisme tegen te gaan, zowel door middel van individuele initiatieven als door wettelijke normen en educatieve middelen.

Zie: https://thesaker.is/feminism-as-social-pathology/

1. https://www.law.umich.edu/newsandinfo/features/Pages/starr_gender_disparities.aspx#:~:text=After%20controlling%20for%20the%20arrest,the%20racial%20disparity%20that%20Prof. ↑
2. https://www.huffpost.com/entry/men-women-prison-sentence-length-gender-gap_n_1874742?guccounter=1 ↑
3. https://www.forbes.com/sites/chuckdevore/2018/12/19/fatal-employment-men-10-times-more-likely-than-women-to-be-killed-at-work/?sh=4c6898da52e8 ↑
4. https://www.bls.gov/opub/mlr/cwc/fewer-women-than-men-die-of-work-related-injuries-data-show.pdf ↑
5. https://www.britannica.com/explore/100women/rise-of-feminism/feminism-the-fourth-wave ↑
6. https://www.merriam-webster.com/dictionary/feminism ↑
7. https://www.merriam-webster.com/dictionary/social%20pathology ↑
8. https://sr.wikipedia.org/sr-ec/%D0%A1%D0%BE%D1%86%D0%B8%D1%98%D0%B0%D0%BB%D0%BD%D0%B0_%D0%BF%D0%B0%D1%82%D0%BE%D0%BB%D0%BE%D0%B3%D0%B8%D1%98%D0%B0 ↑
9. https://www.dictionary.com/browse/social-pathology ↑
10. https://www.questia.com/library/psychology/abnormal-psychology/social-pathology#:~:text=Social%20pathology%20is%20a%20term,problems%20they%20may%20lead%20to.&text=Sociologists%20were%20deeply%20interested%20in%20the%20effects%20that%20poverty%20had%20on%20people. ↑
11. https://dictionary.apa.org/personal-adjustment ↑
12. https://psychologydictionary.org/personal-adjustment/ ↑
13. https://shop.eastview.com/results/item?sku=2263570B ↑
14. https://shop.eastview.com/results/item?sku=2263570B ↑
15. https://plato.stanford.edu/entries/feminist-philosophy/#FemiBeliFemiMove ↑
16. https://www.britannica.com/science/sexual-dimorphism ↑
17. https://jeb.biologists.org/content/223/2/jeb212365 ↑
18. https://www.encyclopedia.com/science-and-technology/biology-and-genetics/biology-general/biological-determinism ↑
19. https://www.theguardian.com/commentisfree/2010/may/03/biology-sexist-gender-stereotypes ↑
20. https://theculturetrip.com/europe/sweden/articles/swedish-teens-choose-careers-based-on-gender-roles-according-to-science/ ↑
21. https://commoninfirmities.com/2018/01/23/male-nurses-and-politically-incorrect-comments-on-gender/ ↑
22. https://www.bbc.com/news/entertainment-arts-41594672 ↑
23. https://www.usatoday.com/pages/interactives/life/the-harvey-weinstein-effect/ ↑
24. https://hbr.org/2019/09/the-metoo-backlash ↑
25. https://www.businessinsider.com/occidental-sexual-assault-2014-9 ↑
26. https://slate.com/human-interest/2015/02/drunk-sex-on-campus-universities-are-struggling-to-determine-when-intoxicated-sex-becomes-sexual-assault.html ↑
27. https://www.washingtonpost.com/posteverything/wp/2015/05/20/feminists-want-us-to-define-these-ugly-sexual-encounters-as-rape-dont-let-them/ ↑
28. https://www.esquire.com/news-politics/a33751/occidental-justice-case/ ↑
29. https://www.npr.org/sections/thetwo-way/2016/10/17/498242065/defamation-trial-over-rolling-stone-rape-allegation-story-to-begin ↑
30. https://www.cbsnews.com/news/60-minutes-investigates-the-duke-rape-case/ ↑
31. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0191886918300539?via%3Dihub ↑
32. http://www.sscnet.ucla.edu/comm/haselton/unify_uploads/files/sexual%20regret%20online%20first%20Archives%20of%20Sexual%20Behavior.pdf ↑
33. http://www.sscnet.ucla.edu/comm/haselton/unify_uploads/files/sexual%20regret%20online%20first%20Archives%20of%20Sexual%20Behavior.pdf ↑
34. https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2008/feb/23/familyandrelationships2 ↑
35. https://www.nber.org/papers/w14969 ↑
36. http://faculty.baruch.cuny.edu/rvalente/files/careerwomen.pdf ↑
37. http://faculty.baruch.cuny.edu/rvalente/files/careerwomen.pdf ↑
38. https://starmo.ba/rs-upusuje-330-policijskih-kadeta/ ↑
39. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2968709/ ↑
40. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2968709/ ↑
41. https://web.csulb.edu/~mfiebert/assault.htm ↑