Commentaar: Dit artikel werd op 23 november 2017 op onze moedersite gepubliceerd.
Drie en een half jaar geleden schreef ik het artikel met de titel Mama, Waarom Draagt Papa een Jurk, Papa, waarom Heeft Mama een Snor? waarin ik erop wees, dat in werkelijkheid een van de doelstellingen van de LGBT-/feministische beweging niet echt vrijheid of gelijkheid is maar normalisering van pedofilie.
Het artikel bracht nogal wat pennen in beweging onder de SOTT-lezers, per slot van rekening was de zaak nog niet beslist en de vermeende samenhang tussen de feministische/LGBT-beweging en pedofilie berustte slechts op een veronderstelling. Ik had echter mijn twijfels en in juli 2017 schreef ik een artikel Post-nihilisme, een sjabloon voor waar we op afstevenen waarin het volgende staat te lezen:
Pedofilie is, natuurlijk, onderdeel van de agenda. En dat is al heel lang zo. Denkt u er eens over na: de tastbare verschillen tussen een man en een vrouw zijn groter dan de tastbare verschillen tussen een 14-jarige en een 18-jarige.Ik geef toe dat deze uitlatingen ook slechts mogelijkheden betroffen aangezien er, ondanks het bestaan van indirect bewijs, geen direct bewijs is dat de LGBT-/feministische lobby bewust een pro-pedofilie agenda voorstaat. Het kan echter zo zijn dat recente gebeurtenissen in Frankrijk ertoe leiden dat er nog een stap in die richting is gezet, zodat die realiteit steeds dichter bijkomt.
Als ze erin slagen de massa's zodanig te hersenspoelen, dat ze geloven dat de dualiteit tussen man en vrouw slechts een sociale constructie is, stelt u zich dan eens voor hoe gemakkelijk het zal zijn om de grens tussen een 18-jarige en een 14-jarige te doen vervagen en vervolgens een wet uit te vaardigen welke de leeftijd van seksuele meerderjarigheid verlaagt, dat wil zeggen pedofilie legaliseert.
En deze abominatie zal worden bevorderd in naam van gelijkheid (iedereen heeft het recht zijn seksualiteit te uiten, zelfs tegenover kinderen), liefde (die sterker is dan alles, met inbegrip van kunstmatige leeftijdsgrenzen) en vrijheid (seksuele vrijheid).
De Franse wet met betrekking tot verkrachting van minderjarigen
In de Franse wet is de "leeftijd van instemming" - de leeftijd waaronder het illegaal is om seksuele betrekkingen met een kind te hebben - 15 jaar. Seksuele handelingen waarbij een volwassene en een kind jonger dan 15 betrokken zijn, worden op zijn minst beschouwd als "atteinte sexuelle", wat in Engelstalige landen vergelijkbaar is met corruptie van een minderjarige, en leidt tot een maximum gevangenisstraf van vijf jaar en 75.000 euro boete.
Bij de beoordeling van dergelijke gevallen houdt de wet rekening met vier criteria: geweld, (lijfs)dwang, bedreiging en verrassing. Als aan een of meer van die vier criteria is voldaan, wordt aangenomen dat het kind niet kan hebben ingestemd en wordt een zwaardere straf toegepast. Als er bovendien sprake is van penetratie wordt de daad beschouwd als verkrachting, hetgeen leidt tot 15 jaar gevangenisstraf. Als geen van deze vier criteria aanwezig is, dan rijst de kwestie van instemming.
© American Psychological AssociationSymptomen die geassocieerd worden met seksueel misbruik van kinderen
Misschien zegt een kind niet hardop 'neen', van binnen kan het wel degelijk het woord 'neen' uitschreeuwen. Onderwerping of apathie zijn niet hetzelfde als instemming.
De meeste kinderen onder de 15 weten niet wat seksualiteit is, en zeker niet wat volwassen seksualiteit is. Belangrijker nog, kinderen zijn zich niet bewust van de gevolgen op lange termijn van dergelijk gedrag, welke vaak destructief van aard zullen zijn.
(Lijfs)dwang, vooral morele dwang, doet zich voor in de meeste seksuele uitwisselingen tussen een kind en een volwassene, vooral als de leeftijdskloof groot is.
Historisch Precedent
De afgelopen decennia oordeelden de Franse rechtbanken dat, om volwassenen te kunnen vervolgen voor verkrachting(in het geval van penetratie), kinderen niet hoefden aan te tonen dat zij niet instemden. De rechtbanken meenden dat kinderen, gezien hun jonge leeftijd, per definitie niet instemden en dat de penetrerende seksuele handeling bijgevolg als verkrachting werd beschouwd, zoals de vicepresident van de rechtbank van Parijs uitlegde:
Évelyne Sire-Marin, vicepresident van de rechtbank van Parijs, verklaart: Het is een vaste praktijk van de rechtbank die ik voorzat, en die gespecialiseerd is in misdrijven waarbij een minderjarige betrokken is: de afwezigheid van instemming van de minderjarige die seksueel is aangerand (aanranding of verkrachting) onder de leeftijd van 15 jaar wordt bijna altijd verondersteld, tenzij het meisje (of de jongeman) geacht wordt ter zake volledig geïnformeerd te zijn (zij heeft bijvoorbeeld al veel geslachtsgemeenschap gehad, zij heeft herhaaldelijk en uitdrukkelijk haar instemming betuigd). Maar op 11-jarige leeftijd wordt instemming bij voorbaat verworpen, ongeacht de houding van het vermeende slachtoffer.De afgelopen weken dreigde de uitkomst van twee rechtszaken de Franse rechtstraditie met betrekking tot de vraag vanaf welke leeftijd de instemming van een kind wordt verondersteld en dus wat wel en wat niet onder verkrachting van een minderjarige valt, echter op zijn kop te zetten.
Op 27 september heeft een Franse rechtbank in een voorstad van Parijs een 22-jarige man vrijgesproken van verkrachting van een 11-jarig meisje. De feiten van de zaak luiden als volgt: In 2009 ontmoette de man het meisje terwijl ze met haar neefje voor een gebouw aan het spelen was. Hij knoopte een gesprek met haar aan, zij volgde hem naar een park waar zij penetrerende seks hadden. Het meisje raakte zwanger. De familie klaagde de man wegens verkrachting aan. Op de vraag: 'is de beschuldigde schuldig aan verkrachting' antwoordde een meerderheid van de zeskoppige jury 'niet schuldig', waarmee in feite werd verklaard dat het kind ermee instemde.
Slechts twee weken voor voormelde zaak deed zich een tweede zeer vergelijkbare zaak voor. Sereinte, een 28-jarige man had penetratieve seks met de 11-jarige Sarah. Op 11 november oordeelde de rechtbank van Pontoise (voorstad van Parijs) dat het slachtoffer had ingestemd en kondigde aan dat zij Sereinte daarom niet voor verkrachting maar voor een overtreding ('atteinte sexuelle') zou berechten.
© UnknownIn Parijs vindt de LGBT prideparade eens per maand plaats
Vormen de timing en de plek van handeling louter toeval? Men moet hierbij weten, dat deze rechtszaken dus plaatsvonden in Parijs, het centrum van de liberale ideologie in Frankrijk, en men kan zich afvragen of dergelijke schokkende beslissingen zouden zijn genomen in de meer traditionalistische/conservatieve gebieden van het achterland.
Nieuw Wetsontwerp
Het publiek was geschokt door het idee dat een 11-jarig kind zou kunnen instemmen met seksuele gemeenschap met een volwassene. Daarop heeft de Franse regering - vertegenwoordigd door de minister van Justitie, Nicole Belloubet en de minister van Vrouwenrechten, Marlene Schiappa - een nieuw wetsontwerp aangekondigd, dat tot doel heeft "het probleem op te lossen" door de leeftijd van instemming vast te stellen op 13 jaar.
Let wel, dit betekent niet dat de leeftijd waaronder het illegaal is om seksuele betrekkingen te hebben met een kind in Frankrijk verlaagd is van 15 naar 13 jaar, maar eerder dat als het seksueel misbruikte kind ten minste 13 jaar oud is, de rechtbanken mogen aannemen dat er instemming is geweest.
De minister van Justitie was op dit punt vrij duidelijk en verklaarde publiekelijk:
"13 jaar zou een leeftijd zijn die mij in overeenstemming lijkt met wat de Hoge Raad voor de Gelijkheid tussen Vrouwen en Mannen heeft betoogd en wat betoogd wordt door andere landen".Terwijl de Franse regering en de reguliere mainstream media deze ontwikkeling prijzen als bewijs van grote maatschappelijke vooruitgang, zijn zij alleen gericht op de laatste twee afwijkende precedenten terwijl ze vergeten dat er al een impliciete leeftijd van instemming bestond - 15 jaar - die vrijwel altijd werd gehandhaafd door de rechtbanken, al tientallen jaren lang. Dus wat wordt voorgespiegeld als een grote vooruitgang met betrekking tot de wettelijke bescherming van het kind, betekent in de praktijk een grote achteruitgang, waarbij de leeftijd waarop een kind kan worden verondersteld in te stemmen met seks met een volwassene is verlaagd van 15 naar 13 jaar. Het gevolg is dat volwassenen die worden beschuldigd van seksueel misbruik van een minderjarige (tussen 13 en 15 jaar oud) waarschijnlijk lichtere straffen zullen krijgen.
Opdat het volk dit besluit beter zou slikken, stelt men het wetsvoorstel voor als een poging om het 'probleem' aan te pakken dat door de twee bovengenoemde rechterlijke uitspraken is veroorzaakt, d.w.z. het wordt gepresenteerd als een deugdzame juridische stap om 'onze kinderen te redden'. Het wetsvoorstel is echter gebaseerd op een 46 pagina's tellend rapport, geschreven door de 'Hoge Raad voor de Gelijkheid tussen Vrouwen en Mannen', dat op 5 oktober 2017 openbaar werd gemaakt en waarvan een van de belangrijkste aanbevelingen reeds een jaar geleden werd uitgesproken (in oktober 2016):
"De Hoge Raad voor de Gelijkheid tussen Vrouwen en Mannen riep opnieuw op, zoals zij dat reeds had gedaan in een bericht gepubliceerd in oktober 2016, om bij wet een drempel in te stellen, bijvoorbeeld de leeftijd van 13 jaar, en dat onder deze leeftijd niet kan worden aangenomen dat de minderjarige heeft ingestemd met de seksuele daad."Er waren zo'n 40 personen van verschillende instellingen betrokken bij de uitwerking van dit rapport en een van de belangrijkste aanbevelingen ervan (het vaststellen van de leeftijd voor het vermoeden van instemming op 13 jaar) werd al in oktober 2016 uitgesproken, en dus is het zeer onwaarschijnlijk dat het rapport werd geschreven als reactie op de bovengenoemde vonnissen.
Integendeel, de timing wijst erop dat het rapport eerst werd geschreven en dat de recente schokkende precedenten op cynische wijze werden gebruikt zodat de publieke opinie hysterische trekken gaat vertonen en zo het volk te dwingen het onaanvaardbare te aanvaarden: het verlagen van de leeftijd waarop een kind kan instemmen met seks met een volwassene van 15 naar 13 jaar.
Met andere woorden, ongekende pro-pedofiele rechterlijke uitspraken werden gewezen om een anti-pedofiele reactie onder het volk teweeg te brengen en hen een schijnbaar anti-pedofiele wet te doen omarmen, maar welke in werkelijkheid pro-pedofiel is. Een typisch schoolvoorbeeld van de 'pyromane brandweerman'.
© INLIVE NETWORKInstemmingsleeftijd in de wereld
Angola is het enige land ter wereld waar de leeftijd waarop het illegaal is om seks te hebben met een kind lager ligt dan 13 jaar, hier is de drempel vastgelegd op 12 jaar. Slechts drie landen stellen de drempel op 13 jaar: Niger, de Comoren en Burkina Faso. Deze vier landen verschillen cultureel sterk van de westerse wereld.
Uit het bovenstaande blijkt duidelijk dat 13 jaar volgens de moderne internationale normen zeer laag is. Het is zelfs nog lager in vergelijking met de moderne westerse normen, waarop de leeftijd van instemming in het algemeen tussen de 15 en 18 jaar ligt.
Het belangrijke punt hier is dat, in tegenstelling tot Frankrijk, in de meeste andere Westerse landen geen onderscheid wordt gemaakt tussen de wettelijke leeftijd voor seksuele betrekkingen en het begrip van instemming. In Ierland, bijvoorbeeld, is de wettelijke leeftijd waaronder het een misdrijf is seks te hebben met een kind vastgesteld op 17 jaar - indien een volwassene seksuele betrekkingen aangaat met een kind dat jonger is dan 17 jaar wordt verondersteld dat het kind niet kan instemmen.
De eerste wettelijke 'instemmingsleeftijd' werd in 1275 in Engeland vastgelegd. Het maakte deel uit van bepalingen met betrekking tot verkrachting en stelde het 'verkrachten' van een 'meerderjarig meisje' met of zonder haar instemming strafbaar als overtreding. De uitdrukking "binnen de leeftijd" werd later geïnterpreteerd als de huwelijksleeftijd, welke in die tijd op 12 jaar gesteld was.
Eerst in 1885 werd de huwelijksleeftijd in Engeland opgetrokken tot 16 jaar en deze leeftijd geldt vandaag de dag nog steeds in het Verenigd Koninkrijk. Vergeet niet dat 1885 slechts vijftien jaar na de dood van Charles Dickens is, die op meesterlijke wijze het Victoriaanse Engeland kenschetste, waar kinderen niet veel meer voorstelden dan vervangbare seks- en arbeidsslaven. Moeten we uit deze cijfers concluderen dat Frankrijk voornemens is haar kinderen vandaag de dag slechter te behandelen dan Engeland dat deed aan het eind van de 19e eeuw?
Zelfs naar promiscue Franse maatstaven, het land van de afschuwwekkende pedofielenring van Alègre, het land waar "libertinage" een teken van sociale voornaamheid en verfijning is, het land van de Markies de Sade, het land van zelfuitgeroepen en onbestrafte pedofiele prominenten, is het toch choquerend om te verklaren dat een 13-jarig kind geacht wordt in te stemmen met seks met een volwassene.
Achtergrond van het wetsontwerp
© HCEFHOmslag van het rapport dat gepubliceerd werd door de ‘Hoge Raad voor de Gelijkheid Tussen Vrouwen en Mannen’
Om dit zeer steekhoudende argument te weerleggen, hebben de reguliere mainstream media en politici het dramatische voorbeeld aangehaald van een 16-jarige die verliefd is op een 14-jarige. Dit is duidelijk een stropopredenering.
In veel landen, waaronder de VS, wordt niet alleen rekening gehouden met de leeftijd van het slachtoffer maar ook met het leeftijdsverschil tussen de twee personen. Dit staat bekend als de "Romeo en Juliet - wetten", waarbij de zwaarte van de straf evenredig is met het leeftijdsverschil.
Daar komt nog bij dat de reguliere mainstream media een onjuiste bewering uit het verslag van de Hoge Raad voor Gelijkheid nakakelde, namelijk dat de leeftijd waaronder geslachtsgemeenschap in Spanje en de VS automatisch als verkrachting wordt beschouwd 12 jaar zou zijn.
Dit is onjuist. In Spanje is de leeftijd waarop iemand kan instemmen 16 jaar. Onder deze leeftijd wordt seksuele activiteit tussen een volwassene en een kind als verkrachting beschouwd:
De instemmingsleeftijd in Spanje is vastgesteld op 16 jaar oud. De instemmingsleeftijd is de minimumleeftijd waarop een persoon wettelijk oud genoeg wordt geacht om in te stemmen met deelname aan seksuele activiteit. Personen van 15 jaar of jonger zijn in Spanje wettelijk niet in staat om in te stemmen met seksuele activiteit, en dergelijke activiteit kan leiden tot vervolging wegens wettelijke verkrachting of een vergelijkbare plaatselijke wet.Ook in de VS wordt geslachtsgemeenschap tussen een volwassene en iemand die nog niet meerderjarig is beschouwd als wettelijke verkrachting. De leeftijd waarop iemand kan instemmen ligt in de VS tussen 16 en 18 jaar, afhankelijk van de wetgeving van de Staat.
Aangezien Spanje een buurland van Frankrijk is en de VS worden beschouwd als het stralende baken van vrijheid en vooruitgang, zou het natuurlijk wel heel handig zijn geweest als de leeftijd voor seksuele meerderjarigheid in deze landen op 12 jaar zou zijn vastgesteld, maar dat is gelukkig (nog) niet het geval.
© LegalmatchInstemmingsleeftijd in de VS
Hoe zit het met kinderen tussen de 13 en 15 jaar?
Een van de grootste gevaren van dit wetsontwerp is dat het volwassenen die het gemunt hebben op kinderen tussen 13 en 15 kan volharden in hun voornemens. Als kinderen onder de 13 worden geacht niet te kunnen instemmen, zullen rechters waarschijnlijk in de verleiding komen aan te nemen dat kinderen boven de 13 dat wel kunnen.
De Franse Senaat beschreef het als volgt, toen zij zich boog over een wetsvoorstel van minder dan een jaar geleden (januari 2017), dat tot doel had de instemmingsleeftijd te verlagen:
In de jurisprudentie kan de afwezigheid van "instemming" [...] worden afgeleid uit de materiële feiten zonder dat het nodig is om dit expliciet te bewijzen. De invoering van het begrip vermoeden van niet-instemming [beneden 13 jaar] zou er dus op neerkomen dat er voor de andere slachtoffers een vermoeden van instemming bestaat. [boven 13]Dit lijkt te zijn bevestigd door de Franse minister van Justitie, die voorstelde de leeftijd van toestemming te laten vallen en die de positie van minderjarigen tussen de 13 en 15 jaar als volgt voorstelde:
(Ik heb vierkante haken bij leeftijd toegevoegd)
"De drempel van 15 jaar (seksuele meerderjarigheid) zal blijven bestaan, dat wil zeggen dat onder de 15 jaar een 'atteinte sexuelle' bijzonder streng zal worden bestraft."Het belangrijke punt in het bovenstaande citaat is dat de minister van Justitie de benaming "atteinte sexuelle" gebruikte, een overtreding vergelijkbaar met corruptie van een minderjarige waarbij de instemming van het kind wordt verondersteld. De minister gebruikte opvallend genoeg niet het woord 'verkrachting' wanneer er geen sprake is van instemming.
Zij kwalificeert dat dergelijke overtredingen streng zullen worden bestraft, maar in het verslag van de Hoge Raad wordt geen melding gemaakt van een verzwaring van de straffen voor dit soort kleine vergrijpen, die gewoonlijk tot een paar jaar gevangenisstraf leiden.
Eenvoudig vermoeden van niet-instemming versus onweerlegbaar vermoeden van niet-instemming
De meeste landen hebben de leeftijd waaronder het illegaal is om seksuele betrekkingen aan te gaan met een kind vastgesteld op 15 tot 18 jaar, terwijl zij van mening zijn dat onder deze leeftijd er een eenvoudig vermoeden van niet-instemming bestaat en dat het leeftijdsverschil een juridische maatstaf is.
Dit betekent dat de rechter ervan uitgaat dat het slachtoffer niet instemde, maar dat de verdachte bewijs kan leveren dat er wel sprake van instemming was. Frankrijk daarentegen volgt bijna precies de tegenovergestelde benadering door een zeer lage leeftijd vast te stellen waarop een kind geacht kan worden in te stemmen (13 jaar), terwijl ervan wordt uitgegaan dat onder deze leeftijd niet-instemming onweerlegbaar is en tegelijkertijd blijft er juridische vaagheid bestaan over leeftijdsverschil.
Stelt u zich in dit verband een jongen van 18 jaar en een meisje van 12 jaar en 11 maanden voor. Zelfs als de beschuldigde jongen bewijs levert dat het slachtoffer herhaaldelijk om seks heeft gevraagd, ruime ervaring op dat gebied had en een vals identiteitsbewijs heeft overlegd waarop stond dat zij, laten we zeggen, 15 jaar oud was, dan nog heeft het slachtoffer volgens het Franse wetsontwerp niet ingestemd. De 18-jarige verdachte zal deswege schuldig worden verklaard aan verkrachting en voor ongeveer 15 jaar achter de tralies verdwijnen.
Zoals u ziet, is de 'leeftijd van instemming' geen eenvoudig zwart-wit te beschouwen vraagstuk. Elk geval is anders en de wet moet voldoende ruimte laten voor de rechters om de context te onderzoeken en dienovereenkomstig te oordelen. Door deze context-specifieke benadering te hanteren kan de rechter op een rechtvaardigere en meer flexibele wijze omgaan met uitzonderlijke gevallen. Helaas nemen uitzonderlijke gevallen in aantal toe als gevolg van invloedrijke culturele factoren.
Cultuur en rechtvaardigheid
Terwijl cultuur fundamenteel vorm geeft aan de gedachten en gedragingen van het individu, probeert het rechtssysteem de cultureel onaanvaardbare gedragingen te corrigeren maar slaagt daar vaak niet in.
Vanuit dit oogpunt is het zeer hypocriet dat de 'elite' beweert onze kinderen door middel van wetten te beschermen, terwijl zij tegelijkertijd een "liberale" cultuur schept welke onze kinderen op alle fronten in de richting van vroegtijdige seksualiteit duwt, inclusief pedofilie.
- Hormonaal gezien leidt de toename in de omgeving van hormoonontregelaars, met name xeno-oestrogeen, ertoe dat een groeiend aantal kinderen voortijdig in de puberteit komt. Hun lichaam ziet er volledig gevormd uit en zij ervaren misschien de hormonale druk van tieners, maar heel vaak is hun geest nog die van een kind.
- Met betrekking tot onderwijs wordt de nieuwe generatie van jongs af aan blootgesteld aan seksuele informatie. Verplichte lessen vanaf de kleuterschool bevorderen seksualiteit, masturbatie, seksspeeltjes, homoseksualiteit, de vrijheid om een partner te kiezen, de vrijheid om te doen wat men met zijn lichaam wil doen. Onder het voorwendsel van seksuele vrijheid en liefde worden onze kinderen gehersenspoeld om welke seksuele gebruiken dan ook te omarmen die zij denken te willen, ongeacht de destructieve gevolgen daarvan in hun latere leven.
- Datzelfde onderwijssysteem heeft basislessen zoals logica, taalvaardigheid, analytische vaardigheden, basiskennis en kritisch denken of zelfs gewoon denken, laten vervallen. Dit onderwijssysteem bereidt een nieuwe generatie van afgestompte kinderen voor wier onwetendheid hen veel kwetsbaarder maakt voor de meest gevaarlijke en verwerpelijke ideologieën zoals die van de feministische/LGBT-variëteit.
- De teloorgang van religie en de daaruit voortvloeiende hegemonie van het relativisme hebben elk gevoel van moreel bewustzijn weggenomen. Het hedonistische/individualistische/narcistische motto heeft onmiddellijke bevrediging van elke impuls (inclusief destructieve seksuele impulsen) als het enige legitieme doel gedefinieerd en heeft op deze wijze het als 'passé' beschouwde nastreven van het hoogste morele goed van individu en samenleving vervangen.
- De uitholling van het gezin, en in het bijzonder de verwijdering van de vader uit het gezin, heeft een van de laatste bronnen van gezag en discipline aangetast. Als gevolg daarvan blijft er niemand meer over die "nee" kan zeggen tegen de krankzinnige ideeën welke door de misleidende media en het onderwijssysteem rechtstreeks in de hersenen van onze kinderen worden geprojecteerd.
- Hyperseksualisering, inclusief de hyperseksualisering van kinderen, is alomtegenwoordig in de media. In films, tijdschriften, videoclips en advertenties wordt een steeds dubbelzinniger beeld van kinderen uitgedragen.
- De zeer fundamentele grens tussen een kind en een volwassene wordt systematisch vervaagd en naar een vroegere leeftijd verschoven door het gebruik van misleidende make-up en kleding, suggestieve teksten en provocerende houdingen.
- De hyperseksualisering van kinderen normaliseert voortijdige seksualiteit in de hoofden van de slachtoffers (de kinderen zelf) en de hoofden van de volwassen daders, maar ook in de hoofden van de samenleving als geheel, inclusief getuigen in strafzaken, rechters, familieleden, vrienden, advocaten, al die mensen die de sociale en juridische context van seksueel misbruik van kinderen vormgeven.
Uit een Frans tijdschrift
- De wijdverbreide beschikbaarheid en gebruik van pornografie door steeds jongere personen geeft een zeer vertekend en onvolwassen beeld van seksualiteit. Jong uitziende actrices poseren als schoolmeisjes of cheerleaders in totale afwezigheid van alles wat ook maar lijkt op liefde, romantiek en gevoelens. Zoals met alles wat belangrijk is voor een gezonde samenleving, wordt ook seks ontheiligd en beschouwd als een ordinair gebruiksmiddel, iets dat net als alle andere waar aangeboden wordt aan onze consumptiegerichte mentaliteit.
Tegenstrijdigheden inzake kinderrechten
13-jaar oude Jazz Jenings werd als jongetje geboren ... en is nu een ‘meisje’ in geslachtsveranderings-’therapie’
Ondertussen besloten twee Franse rechtbanken dat 11-jarige kinderen wel kunnen instemmen met seks met volwassenen terwijl de autoriteiten een wet voorbereiden welke veronderstelt dat kinderen vanaf 13 jaar impliciet instemming verlenen. Van hetzelfde laken een pak is het toenemende aantal gevallen waarin minderjarigen om een geslachtsveranderende operatie vragen en deze krijgen.
Wat voor soort schizofrene maatschappij acht kinderen enerzijds volwassen genoeg om te beslissen over zulke complexe en belangrijke onderwerpen als het aangaan van seksuele betrekkingen met een volwassene of het ondergaan van een geslachtsveranderende therapie, maar hen anderzijds niet in staat acht om een auto te besturen, te stemmen of een vuurwapen te bezitten?
Als deze tegenstrijdigheid ooit tot juridisch debat zal leiden, zal, gezien de huidige culturele drift, de oplossing waarschijnlijk zijn dat kinderen wordt toegestaan te stemmen, auto te rijden en een vuurwapen te dragen. De leeftijd voor meerderjarigheid verhogen om deze in overeenstemming te brengen met andere leeftijdsdrempels is de minst waarschijnlijke uitkomst in onze dystopische mondiale samenleving.
De achtergrond van de Macrons
Emmanuel en Brigitte Macron tijdens het schooljaar van 1992-1993
In tegenstelling tot de twee eerder beschreven gevallen kreeg deze zaak, hoewel deze eerder in de tijd plaatsvond, niet veel aandacht in de massa media. Een van de redenen voor deze zeer beperkte media-aandacht is wellicht de vergelijkbaarheid met de situatie van Frankrijks zelfvormgegeven 'Jupiteriaanse' heerser en zijn vrouw.
Brigitte Macron is 24 jaar ouder dan Emmanuel Macron. Zij ontmoetten elkaar op school in 1993, waar Brigitte acteerlessen gaf terwijl Emmanuel een van haar leerlingen uit de 10e klas was. Brigitte Macron was toen 39 jaar oud en Emmanuel Macron was 15.
Volgens de Franse wet wordt de leeftijd van instemming verhoogd van 15 naar 18 jaar indien er sprake is van een gezagsverhouding tussen de volwassene en het kind (zoals in de relatie tussen een leraar en een leerling).
I don't know what happened between Brigitte Macron and Emmanuel Macron, but if they got to 'know' each other before the boy was 18-years-old, even if there was no violence, constraint, surprise or threat, it is illegal and, as such, should lead to a few years in prison for the adult offender.
Ik weet niet wat er zich tussen Brigitte Macron en Emmanuel Macron heeft afgespeeld, maar als zij elkaar hebben 'leren kennen' voordat de jongen 18 jaar oud was, zelfs als er geen sprake was van geweld, (lijfs)dwang, verrassing of bedreiging, dan was het illegaal en zou als zodanig moeten leiden tot een paar jaar gevangenisstraf voor de volwassen dader.
Desondanks lijkt de reguliere mainstream media volledig aan de wet voorbij te gaan als ze het over President Macron en zijn vrouw hebben en in plaats daarvan wordt hun relatie voorgespiegeld als 'liefde die sterker is dan tijd', zoals blijkt uit de onderstaand bericht:
© L'illustréTitel van een artikel over de Macrons:’Brigitte Macron, een liefde sterker dan tijd’
Dit verschil in behandeling door de media en de rechter doet een aantal belangrijke vragen rijzen: Worden mannelijke en vrouwelijke seksuele daders op dezelfde manier behandeld? Worden arme en rijke seksuele daders op dezelfde manier behandeld?
Feministische Vingerafdrukken
De verantwoordelijke ministers achter de nieuwe wet zijn Nicole Belloubet, minister van Justitie, en Marlène Schiappa, minister van Vrouwenrechten; de laatste is een zelfverklaarde feministe.
© CloserVan links naar rechts: Macron, Schiappa, Belloubet in het theater bij een toneelstuk met de naam 'De Kietels'.
Van de 46 bladzijden zijn er slechts 3 gewijd aan kinderen en daarin wordt aanbevolen de leeftijd van instemming te verlagen van 15 naar 13 jaar. De overige 43 bladzijden gaan over het voorstellen van wetten die "gendergelijkheid" afdwingen en het bestrijden van het 'patriarchaat', 'vrouwenhaat' en 'seksisme'. Om u een idee te geven van de strekking van het verslag: de titel van het eerste hoofdstuk is 'Een samenleving doordrongen van een verkrachtingscultuur'.
Many of the listed measures have a strong focus on the protection of women, the provision of women's shelters, compulsory vocational training about sexism, school programs emphasizing a global and positive sexuality, etc. etc.
Veel van de opgesomde maatregelen zijn sterk gericht op de bescherming van vrouwen, het voorzien in opvanghuizen voor vrouwen, verplichte beroepsopleiding over seksisme, schoolprogramma's waarin de nadruk wordt gelegd op een globale en positieve seksualiteit, enz. enz.
Het is moeilijk om de conclusie te vermijden dat de twee juridische uitspraken in kwestie op cynische wijze gediend hebben ter invoering van een schandalig wetsontwerp, dat de anti-pedofiele publiekelijke reactie uitbuit teneinde de instemmingsleeftijd te verlagen en welke daarnaast een radicale feministische agenda dient om wetten aan te nemen die niets te maken hebben met pedofilie en al helemaal niets van doen hebben met de bescherming van kinderen. In feite precies het tegenovergestelde.
The report also proposes an extension of the statute of limitations from 20 to 30 years for rapes. Recall the hypothetical case of a relationship between an 18-year-old and an almost-13-year-old. Because of the irrefutable presumption of non-consent, despite all evidence he may present, the 18-year-old might end up spending 15 years behind bars. If the situation is not brought to light at the time of its happening, the Sword of Damocles will remain over his head for thirty years.
In het verslag wordt ook een verlenging van de verjaringstermijn voor verkrachtingen van 20 tot 30 jaar voorgesteld. Denk aan het hypothetische geval van een relatie tussen een 18-jarige en een bijna 13-jarige. Door het onweerlegbare vermoeden dat er geen sprake is van instemming, kan de 18-jarige, ondanks alle bewijzen die hij kan aanvoeren, uiteindelijk 15 jaar achter de tralies belanden. Als de situatie niet aan het licht komt op het moment dat ze zich voordoet, zal het zwaard van Damocles dertig jaar lang boven zijn hoofd blijven hangen.
Evenwicht is hier van het grootste belang. Recht doen aan slachtoffers is een fundamenteel doel van een rechtvaardige samenleving, maar datzelfde geldt ook voor een eerlijke procesgang. Feit is dat verkrachting een zeer moeilijk te bewijzen misdrijf is. Bewijsmateriaal is vaak schaars, voor betwisting vatbaar en van relatief korte duur. We moeten ons dus afvragen hoe rechtvaardig onze samenleving verkrachtings-beschuldigingen behandelt die 20 tot 30 jaar geleden zijn gepleegd.
En zo ontluikt zich een ander ironisch aspect van dit verhaal: de minister van Vrouwenrechten, Marlene Schiappa, een zelfbenoemd feministe, die verondersteld wordt vrouwen te verdedigen, pleit voor de verlaging van de leeftijd van instemming. Dit project brengt kinderen juist duidelijk in gevaar en druist rechtstreeks in tegen een van de meest fundamentele en nobele taken van vrouwen als beschermers van kinderen.
Meanwhile, Minister Schiappa is spreading hysteria about a 'rape culture' where, basically, every man is a rapist and even the most benign look, move or word might soon be considered 'assault' or 'harassment'.
Ondertussen zaait Minister Schiappa hysterie over een "verkrachtingscultuur", waarin vrijwel iedere man een verkrachter is en zelfs de meest onschuldige blik, beweging of woord al gauw als 'aanranding' of 'intimidatie' kan worden beschouwd.
Wat voor paradoxaal signaal geeft onze samenleving af aan mannen? Het is oké om seks te hebben met kinderen ouder dan 13 jaar, maar het is niet oké om naar een vrouw te kijken?
Waarom Frankrijk?
Kopie van het originele manifest uit 1977 (rode onderstreping toegevoegd)
Zo heeft Tunesië bijvoorbeeld in 2017 de meerderjarigheidsleeftijd verhoogd tot 16 jaar en Spanje in 2015 tot 16 jaar.
Frankrijk is de bakermat van de Verlichting en de Revolutie. Verlichtingsdenkers als Voltaire, Rousseau, Diderot of Montesquieu plantten de ideologische kiemen van het nihilisme.
De revolutionairen voerden deze ideologie in, vermoordden de geestelijken en staken de kerken in brand. God werd geofferd op het altaar van materialisme en individualisme. Toen God eenmaal van het toneel was verwijderd, bleef er niet veel meer over om het bestaan van moreel goed en kwaad te rechtvaardigen.
De volgende opmerkelijke stap in het proces van decadentie was het postmodernisme. Het ontstond in Frankrijk met Sartres en de Beauvoir in de jaren veertig en stond aan de wieg van de beruchte 'Franse theorie', welke werd uitgedragen door gestoorde 'filosofen' als Derida, Foucault en Deleuze.
De postmodernisten omarmen een 'radicaal relativisme' waarin waarheid en het goede niet langer bestaan. Het draait volledig om macht en onderdrukking. Deze ideeën werden belichaamd door de seksuele revolutie van mei 1968. Autoriteiten, vaders en leraren werden geofferd op het altaar van vrijheid en gelijkheid.
De Franse theorie verspreidde zich naar Amerikaanse universiteitscampussen in de jaren '70. En zo werd marxisme omgevormd tot identiteitspolitiek door werk te vervangen door seksualiteit, proletariërs door vrouwen en kapitalisten door mannen. Zie hier de ideologische wortels van het LGBT-activisme en het moderne feministische activisme, dat, zoals we zagen, schuilgaat achter deze poging om de instemmingsleeftijd te verlagen.
Elke van de vijf hierboven genoemde vooraanstaande Franse 'denkers' uit de 20e eeuw verdedigde pedofilie in het openbaar .
In 1971 ondertekenden deze heerschappen samen een manifest waarin zij protesteerden tegen de veroordeling van drie mannen die kinderen van 13 jaar oud misbruikten.
Zes jaar later, in 1977, ondertekenden zij een tweede manifest, waarin zij de Franse autoriteiten verzochten de leeftijd voor instemming te verlagen tot 13 jaar. En voilà, theorie wordt in praktijk gebracht.
Conclusie
Djurdevic's "kunst". Sommige van deze schilderijen zijn eigendom van Podesta.
Al deze elementen wijzen er sterk op dat we getuige zijn van een gecoördineerde poging van postmodernistische/LGBT-/feministische ideologen om de instemmingsleeftijd te verlagen.
Het hierboven beschreven wetsontwerp is echter nog steeds in de ontwerpfase. Het wordt in januari 2018 al dan niet aangenomen door het Franse parlement. Dus hoewel het verlagen van de leeftijd waarop een kind geacht wordt in te stemmen tot 13 jaar zeer duidelijk mogelijk is, is het nog geen werkelijkheid geworden.
Zelfs als deze wet wordt aangenomen zou het overdreven zijn om te stellen dat Frankrijk pedofilie heeft gelegaliseerd, maar het zal wel een stap in die richting zijn.
In werkelijkheid gaat het in geval van "echte" pedofilie niet om 13- of 14-jarige meisjes die door oudere mannen worden misbruikt. Bij echte pedofilie, zoals door overlevenden van pedofielenbendes is verklaard, zijn vrouwelijke en mannelijke misbruikers betrokken en pre-puberale jongens en meisjes, inclusief baby's.
Ook is duidelijk dat echte pedofilie niets van doen heeft met liefde. Maar, ondanks het geloof van velen, versterkt door media-aandacht, gaat het ook niet om seks. Het gaat veeleer om sadistische marteling, opoffering, vernietiging, lijden, angst en de honger naar ultieme 'macht'.
De hierboven beschreven juridische 'ontwikkeling' is dus slechts één subtiele stap in de richting van een zeer 'progressieve' en verraderlijke normalisering van pedofilie. En dit vindt veelal plaats op het zeer fundamentele niveau van onze culturele ondergrond, die vorm geeft aan de manier waarop we handelen en denken.
Bijgevolg dient iedere samenleving die beweert beschaafd te zijn in de eerste plaats haar cultuur te veranderen en onmiddellijk een einde te maken aan elke vorm van seksualisering van kinderen, met name via de media en het onderwijssysteem.
"De proeve van de moraliteit van een samenleving ligt in wat zij doet voor haar kinderen."
~ Dietrich Bonhoeffer, Duits theoloog en anti-nazi dissident
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief