inflatiemonster
Het inflatiemonster is op de wereld losgelaten en zal zich niet gemakkelijk in de nacht weer terugtrekken. Dit weerspiegelt zich in stijgende grondstoffen- en huizenprijzen. Door het domme en egoïstische beleid van de Amerikaanse Fed, staan we op het punt een enorme verschuiving te ervaren in de manier waarop we leven. Aan de oppervlakte borrelt ook het besef dat de Fed een grote rol heeft gespeeld bij het opdrijven van de ongelijkheid. Dit betekent dat de inflatie op het punt staat de koopkracht van ons inkomen en het spaargeld van degenen die in de loop der jaren hard hebben gewerkt en gespaard, op te slokken.

In de afgelopen maanden hebben we Fed-voorzitter Jerome Powell keer op keer de rente zien verlagen en de balans van de Fed zien vergroten. Dit veroorzaakte pijn bij spaarders, dwong beleggers tot risicovolle beleggingen op zoek naar rendement, beschadigde de dollar, moedigde politici aan om te spenderen als dronken zeelui en vergrootte de ongelijkheid. De grootste overdracht van rijkdom uit de geschiedenis is al begonnen en de volgende crisis zal het proces alleen maar versnellen. Hetzelfde beleid dat enorm veel geld in grotere bedrijven pompt omdat dit een gemakkelijkere en snellere manier is om de economie te ondersteunen, geeft deze bedrijven helaas een gigantisch voordeel ten opzichte van hun kleinere concurrenten.

Tientallen jaren lang zagen Amerikanen toe hoe hun inkomens achterbleven bij de kosten van levensonderhoud. Tot overmaat van ramp zijn de officiële cijfers van de zogenaamde consumentenprijsindex (CPI) vervalst om de inflatie te onderwaarderen, zodat niet de werkelijke impact ervan op ons leven wordt weergegeven. Wilt u weten waar de werkelijke kosten van de dingen naartoe gaan, kijk dan eens naar de vervangingskosten van recente stormen en natuurrampen. Momenteel onderschat de regering de inflatie door een formule te gebruiken die gebaseerd is op het concept van een "constant niveau van tevredenheid", dat in de eerste helft van de 20e eeuw in de academische wereld is ontwikkeld. Hierdoor zijn de verwachtingen scheefgetrokken en denken veel mensen dat zij zich over inflatie geen zorgen hoeven te maken.

Terwijl veel werknemers thuis zitten te chillen of minder uren werken ten gevolgen van covid-19 lockdowns, besteden velen weinig aandacht aan het enorme aantal banen dat elke dag verdwijnt. Banen verdwijnen in een alarmerend tempo en de stijgende lonen die bedrijven moeten betalen om mensen aan het werk te krijgen, voegen een geheel nieuw element aan deze situatie toe. Het moedigt bedrijven aan machines in te zetten waardoor de behoefte aan menselijke arbeidskrachten verminderd wordt. Degenen die dit op een vriendelijke manier "creatieve vernietiging" noemen, zullen misschien ooit met grote spijt terugkijken op de problemen die zijn ontstaan door het verdwijnen van banen. Miljoenen kleine bedrijven worden weggevaagd door het beleid van de Fed dat grote bedrijven bevoordeelt, gekoppeld aan een sterke toename van de automatisering, hetgeen slecht is voor kleine bedrijven en werkzoekenden.

Een groot deel van ons dilemma draait om het grote aantal Amerikanen dat afhankelijk is geworden van de overheid. Om dit in de juiste context te plaatsen: de overdracht van betalingen stijgt al tientallen jaren, maar door de covid-19-crisis is deze geëxplodeerd. Gedurende de jaren 50 en 60 was het ongeveer 7% voor een korte periode in het midden van de jaren 70 en na de financiële crisis van 2008 bereikte het dubbele cijfers. Zoals de grafiek hieronder laat zien, ligt dit ver boven elke interventie die we in het verleden hebben meegemaakt. Daarom zou niemand in deze bizarre economie het BBP mogen beschouwen als een indicator van onze economische gezondheid.

Overdracht van Overheidsbetalingen Enorm Gestegen
Overdracht van Overheidsbetalingen Enorm Gestegen
Enorme liquiditeitsinjecties en lage rentetarieven kunnen tijdelijk een veelheid aan zonden maskeren, maar zij bieden geen oplossing voor de lange termijn. Hoewel veel beleggers praten over hoe ze de economie en de markten steeds hoger stuwen, is hun correlatie met gezonde groei zeer zwak. Japan is het bewijs dat lage rentetarieven geen garantie zijn voor een bloeiende economie. De huidige lage rente in combinatie met ons enorme overheidstekort creëert een onechte economie en zorgt tegelijkertijd voor een hogere algemene kostenstructuur voor goederen en diensten.

Centrale banken over de hele wereld blijven beweren dat het gebrek aan inflatie de drijvende kracht is achter hun Quantative Easing-beleid en de voortzetting ervan mogelijk maakt. Op het ogenblik dat inflatie voet aan de grond begint te krijgen, raakt een groot deel van hun flexibiliteit verloren en daarom dringen zij nu aan op de idee dat wat wij nu zien van voorbijgaande aard is. Zij zouden er goed aan doen te bedenken dat inflatie niet beperkt blijft tot consumptiegoederen, maar ook kan ontstaan op het gebied van tarieven, tolgelden en belastingen. De mensen zijn geneigd te vergeten hoeveel van de overheidsuitgaven op lokaal en staatsniveau worden gedaan, waar het simpelweg bijdrukken van meer geld geen optie is om tekorten aan inkomsten weg te werken. Dit vertaalt zich in een reeks van in elkaar geflanste door inkomsten gedreven regelingen welke rap de kosten van levensonderhoud zullen opdrijven.

It's Kinda Like ThisHet Zit Zo'n Beetje Zo In Elkaar
Zo Zit Het Zo'n Beetje In Elkaar
We zouden moeten onthouden dat inflatie mensen in het midden en het laagste segment van het economische spectrum het hardste treft en de realiteit is dat dit betekent, dat meer dan 90% van de bevolking hieronder zal lijden. Jaren geleden al waarschuwde President Eisenhower het Amerikaanse volk voor het Militair-industrieel Complex, maar niemand waarschuwde ons voor een nog kwaadaardiger verbond dat ik het "Financieel-politiek Complex" noem. Deze onzalige alliantie van de Federal Reserve, de overheid en de "too big to fail" grote bedrijven heeft de rest van ons in een hachelijke positie gebracht. Na de wereldwijde crisis van 2008 hebben de autoriteiten, die in de eerste plaats de regeringen en de economie overeind moesten houden, maatregelen genomen om het financiële systeem te redden door de grote banken nog meer in de gelederen op te nemen. Het beleid van hen die aan het roer staan van dit ondoordachte machtsverbond is erop gericht hun eigen belangen te behartigen en niet die van het volk of de natie.

Al meer dan tien jaar vernietigen de acties van het Financieel-politieke Complex ware prijsvorming en is de ongelijkheid vergroot. Een reusachtige factor bij het weer op gang brengen van de wereld na de financiële crisis van 2008 is de enorme groei van de geldvoorraad. De explosie van schuld en krediet heeft ervoor gezorgd dat de financiële sector een veel groter deel van onze economie is geworden dan deze zou moeten zijn. De geschiedenis leert dat inflatie de kop opsteekt als valuta's worden gedegradeerd. Een groot deel van de speculatie die vandaag de dag grondstoffen aandrijft is gerelateerd aan voorspellingen dat de dollar op het punt staat in te storten. Omdat geen van de vier belangrijkste valuta's ook maar iets te bieden hebben om over naar huis te schrijven, zijn dergelijke voorspellingen waarschijnlijk voorbarig en overdreven.

mind the gap
Toch zorgt dit voor een hernieuwde belangstelling voor zowel edelmetalen als cryptocurrencies. Een andere factor waardoor sommige mensen afstand nemen van fiatvaluta's is de idee dat overheden het gemunt hebben op contant geld en ons in de richting van een "cashloze" samenleving willen opduwen, waarin ze al onze gangen kunnen controleren. De lagere rendementen van vandaag maken deel uit van een groter raadsel dat is ontstaan door de realiteit van teveel nieuw gedrukt geld dat rondzwerft en mensen die dit ergens willen kunnen vastzetten. Inflatie kan het gevolg zijn van een groeiend gebrek aan vertrouwen in een munt, of alle munten, in plaats van alleen maar een gebrek aan beschikbare goederen. Naarmate de inflatie toeneemt, nemen de voor verkoop beschikbare goederen vaak af, omdat de verkopers zich uit de markt terugtrekken in afwachting van hogere prijzen, waardoor een zichzelf voedende kringloop ontstaat. Dit leidt er vaak toe dat regeringen maatregelen nemen om de prijsstijgingen een halt toe te roepen, zoals het bevriezen van de huren, waardoor de situatie alleen maar verergert.

In het verleden heb ik gewaarschuwd dat het financiële systeem niet de economie is, ook al erkennen veel mensen dit onderscheid niet. Dit betekent dat de gigantische inspanningen van 's werelds centrale banken en regeringen om in wezen beiden te "redden", enigszins ineffectief zullen blijken. Terwijl Covid-19 de katalysator is geworden voor een grote reset van zowel de financiële sector als de mkb-economie, kan het landschap van beide dramatisch anders zijn wanneer het stof is neergedaald. Mensen die niet zien hoe de zaken zijn veranderd sinds de regeringen Covid-19 tot een keerpunt hebben gemaakt, hebben geen idee van de wereld om hen heen.

We zouden echt ons best moeten doen om te onthouden dat er een kloof bestaat tussen gebeurtenissen die op de radar verschijnen en het moment waarop ze daadwerkelijk invloed uitoefenen op het dagelijks leven. Er bestaat zoiets als vertraging, niet alles gebeurt onmiddellijk in onze snel veranderende wereld, sommige gebeurtenissen hebben tijd nodig om zich te manifesteren. De covid-19-crisis is zeer gecompliceerd omdat we er geen idee hebben van hoe lang deze zal duren. Er zijn toespelingen gedaan, mogelijk om de bevolking vast in de voorwas te zetten, dat dit nog jaren zou kunnen voortduren. Als iemand van nature argwanend is, zou hij kunnen denken dat veel van wat we nu zien zo beoogd was.

Zie: https://brucewilds.blogspot.com/2021/05/the-inflation-monster-has-been-unleashed.html