John Maynard Keynes  bretton woods monatary system
Lord Keynes spreekt met vertegenwoordigers van de USSR en Joegoslavië tijdens Bretton Woods 1944
Reeds vijfenzeventig jaar lang houden revisionistische geschiedkundigen, grotendeels gefinancierd door de Britse Roundtable/Chatham House en haar Amerikaanse tak (The Council on Foreign Relations), onthullingen over de ware anti-imperialistische aard van de oprichtingsintentie van Bretton Woods en de naoorlogse orde afgestemd op de Verenigde Naties tegen.

Net als in onze huidige tijd streden destijds twee tegenover elkaar staande facties om vormgeving van de essentie van de wereldorde toen de nazi-machine (gefinancierd door Wall Street en de Londense Bank of International Settlements) ten einde liep.

Voor het geval er verwarring mocht bestaan over deze facties, heb ik het hier niet over kapitalisme versus communisme.

Deze strijd in kwestie ging tussen de nationalisten van de New Deal onder leiding van Franklin Roosevelt en de racistische imperialisten onder leiding van Sir Winston Churchill, die de crisis van de oorlog wilden gebruiken om een herboren Brits Rijk op te richten, versterkt door Amerikaanse spierkracht. De New Dealers van FDR werden getypeerd door hun volledige overtuiging dat de plaag van het kolonialisme ongedaan moest worden gemaakt en dat een nieuw tijdperk van langetermijnontwikkeling van grote infrastructuurprojecten de gemeenschap van soevereine naties voor de komende eeuw moest kenmerken. Deze patriotten geloofden in de internationalisering van de New Deal, waren vastbesloten samen te werken met Rusland en China als natuurlijke bondgenoten van Amerika en wantrouwden de Britten ten zeerste.

In het geval van Bretton Woods, waar vertegenwoordigers van 44 landen in juli 1944 twee weken bijeenkwamen om een nieuw naoorlogs systeem op te zetten, kwam dit gevecht neer op een strijd tussen FDR's vertrouwde economische adviseur Harry Dexter White (eerste directeur van het IMF en bondgenoot van FDR's vice-president Henry Wallace) en Lord John Maynard Keynes (eugeneticus, pedofiel[1] en verdediger van het Britse Rijk).

Churchill en Keynes: Hardvochtige Racist/Zachtaardige Racist van het Britse Rijk

Waar Churchill de onverbloemde conservatieve voorstander van de "White Man's Burden" vertegenwoordigde om heerschappij uit te oefenen over de "inferieure" gekleurde volkeren van de aarde, stond Keynes voor de zachtaardige politieagent van het Rijk als een "Fabian Society Socialist" (alias: Sociaal Ingenieur) van de London School of Economics. Waar Churchills geestverwanten de voorkeur gaven aan het neermaaien van hun vijanden met kanonnen, het tellen van lijken en marteling, zoals in de Boerenoorlog, de opiumoorlogen of WO I, gaven de Fabianistische methoden van Keynes de voorkeur aan uitputting en langzame ondermijning. Hoe dan ook, beide wegen leverden hetzelfde resultaat op.

Velen kennen de racistische en pro-fascistische opvattingen van Sir Churchill, die in de begintijd bewonderend over Mussolini en zelfs Hitler[2] sprak, toen men nog geloofde dat deze fascisten en corporatisten zouden fungeren als krijgsheren voor de financiële oligarchie, maar de meeste mensen weten niet dat Keynes Hitler eveneens steunde en FDR verachtte. In tegenstelling tot de mythe dat FDR een Keynesiaan was, registreerde FDR's assistente Francis Perkins de interactie tussen de twee mannen in 1934, toen Roosevelt haar vertelde[3]: "Ik zag je vriend Keynes. Hij liet een rompslomp aan cijfers achter. Hij moet een wiskundige zijn in plaats van een politiek econoom." In antwoord hierop verklaarde Keynes, die destijds probeerde de intellectuele verhaallijn van de New Deal te coöpteren, dat hij had "verondersteld dat de president meer geletterd was, in economische zin."

Keynes de Fabianistische Eugenist


Hoewel Keynes wordt bejubeld als het leidende licht van de New Deal (en als zodanig wordt verdedigd door moderne Green New Dealers en de technocraten van de Grote Reset, die een top-down bestuurssysteem aan de wereld willen opleggen) is het een feit dat Keynes niet alleen een hekel had aan Franklin Roosevelt, maar ook aan de mensheid in het algemeen. Dit zal duidelijk blijken uit 1) zijn toewijding aan de theorieën van Thomas Malthus, 2) zijn bevordering van de eugenetica als een wetenschap van raszuivering en bevolkingsbeheersing en 3) zijn algemene toewijding aan de wereldregering als een vooraanstaand lid van de Fabian Society.

Vanaf zijn vroegste dagen aan Cambridge, waar hij snel opklom tot een van de selecte Cambridge Apostelen[4], zette Keynes zich in ten dienste van het Britse Rijk en werd in 1919 tot Ridder in de Orde van Bath en de Orde van Leopold geslagen. Zijn vroege boek uit 1911 over Indian Currency and Finance[5] (geschreven tijdens zijn vijf jaar durende verblijf in het Indiase kantoor van het Britse Rijk) negeerde alle eigenlijke politieke redenen voor de hongersnoden die India teisterden en pleitte koelbloedig voor een grotere integratie van het Indiase banksysteem in de Londense City alsmede de ondertoezichtstelling daaraan, hetgeen de problemen van India op de een of andere manier zou oplossen. De bewezen werkelijkheid was dat de Indiase hongersnoden fungeerden als gecoördineerde instrumenten voor bevolkingsbeheersing[6] door de Malthusiaanse elite van de Britse gevestigde orde, die "oorlog, hongersnood en ziekte" beschouwde als geschenken die de natuur aan de sterken gaf om de zwakken te beheersen.

Hoewel zijn latere Consequences of the Peace uit 1919 een redelijk sympathieke waarschuwing leek te zijn dat de draconische herstelbetalingen van Versailles ongelooflijke schade zouden aanrichten en tot een nieuwe wereldoorlog zouden leiden, haalde Keynes in werkelijkheid een koelbloedige kunstgreep uit. In zijn rol als vertegenwoordiger van de Britse schatkist op de Conferentie van Versailles heeft Keynes zich nooit verzet tegen het fascisme: hij stelde alleen dat een meer liberale weg naar het wereldwijde fascisme kon worden uitgestippeld onder leiding van de Bank of England. Zijn verzet tegen de meer gewelddadige aanpak die de conservatieve imperialisten onder de Britse Intelligentsia voorstonden, was echter meer een formele dan inhoudelijke aangelegenheid.

Keynes en zijn mede-Fabianisten H.G. Wells, Bertrand Russell en G.B. Shaw gaven de voorkeur aan het "langzame en gestage" "lange termijn spel", in de trant van de Romeinse generaal Quintus Fabius Maximus, die zijn vijanden bestreed door hen langzaam uit te putten in plaats van door een grootscheepse confrontatie[7]. Door de algemene onwetendheid van het publiek met betrekking tot deze strategie, roemen wij deze grootheden van de Fabian Society om hun pacifisme, hoewel zij in werkelijkheid net zo racistisch, fascistisch en eugenetisch waren als hun meer kortzichtige, hardvochtige tegenhangers Sir Oswald Mosley, Lord Alfred Milner en zelfs Winston Churchill.
Fabian society liberal fascists
Liberale fascisten van de Fabian society
Waar de echte oplossing voor het hyperinflatoire bijdrukken van geld en de economische industriële uitschakeling van Duitsland tijdens de jaren volgend op WO I te vinden was in het Duits-Russische Rapallo Akkoord (vernietigd met de moord op de Amerikaanse System Foreign Minister Walter Rathenau[8]), riepen Keynes en consorten slechts op tot economische integratie van het Duitse bank- en militaire systeem onder controle van de Bank of England/League of Nations.

Keynes: Volgeling van Thomas Malthus


Ter nadere omschrijving van zijn misantropische geloof in overbevolking, stelde econoom van de Britse Oost-Indische Compagnie Thomas Malthus (1766-1834) een nieuwe "fundamentele wet" voor in zijn beroemde Essay on Population uit 1799:
"De kracht van de bevolking is zo superieur aan de kracht van de aarde om levensonderhoud voor de mens te produceren, dat vroegtijdige dood op de een of andere manier voor het menselijk ras moet volgen."
Hoe kon deze crisis worden vermeden? Mathus verwoordt dit zoals alleen een vroom imperialist dat zou kunnen:

malthus malthusian population growth
"Wij moeten de werking van de natuur bij het veroorzaken van deze sterfte vergemakkelijken in plaats van dwaas en vergeefs te trachten deze te belemmeren; en als wij het te frequente bezoek van de afschuwelijke hongersnood vrezen, moeten wij de andere vormen van vernietiging, die wij de natuur dwingen te gebruiken, opzettelijk aanmoedigen. In onze steden zouden we de straten smaller moeten maken, meer mensen in huizen moeten duwen, en de terugkeer van de pest het hof moeten maken."
Hoewel sommige verdedigers Keynes als een anti-Malthusiaan beschouwden - vanwege zijn theorie dat overbevolking zou kunnen worden ondervangen door het stimuleren van uitgaven in plaats van besparingen, welke op hun beurt op de een of andere manier markten zouden creëren en daardoor nieuwe fabrieken en meer groei, liet de werkelijkheid het tegenovergestelde zien. Keynes sprak niet alleen zijn leven lang vol lof over Malthus als een van de grootste geesten aller tijden, hij plagieerde zelfs veel van Malthus' eigen theorieën[9], bijvoorbeeld die van "een tekort aan de vraag welke werkloosheid en recessie veroorzaakt", beschreven in zijn Treatise on Money uit 1930. In zijn Essay on Malthus uit 1933[10], schreef Keynes:
"Laten we Malthus vandaag beschouwen als de eerste van de economen van Cambridge - als, bovenal, een groots pionier van de toepassing van een formeel denkkader op de complexe verwarring van de wereld van de dagelijkse gebeurtenissen. Malthus benaderde de centrale problemen van de economische theorie langs de beste aller wegen".
In zijn lezing van 2 mei 1914, Population[11], stelde Keynes dat de overheid
"opzettelijk wet en gebruik moet vormen om die bevolkingsdichtheid teweeg te brengen die er zou moeten zijn" en dat "er meer geluk in de wereld zou zijn als de bevolking zou afnemen".
Keynes zei dat "India, Egypte en China ernstig overbevolkt zijn" en pleitte voor het gebruik van geweld om de "superieure blanke rassen" te verdedigen in deze overlevingsstrijd, waarbij de pacifist zei:
"Bijna alle maatregelen lijken mij gerechtvaardigd om onze levensstandaard te beschermen tegen schade door toedoen van meer vruchtbare rassen. Een definitieve herverdeling van de wereld zou wel eens noodzakelijk kunnen worden; en ik veronderstel dat het niet onwaarschijnlijk is dat dit rassenoorlogen zou kunnen uitlokken. Zulke oorlogen zullen in ieder geval over een belangrijke kwestie gaan."
Als waarnemend voorzitter van de Neo-Malthusian League, verklaarde Keynes in 1927:
"Wij van deze vereniging zijn neo-Malthusianen... Ik geloof dat in de toekomst het bevolkingsprobleem zal opduiken in het veel grotere probleem van Erfelijkheid en Eugenetica. Kwaliteit moet de voornaamste zorg worden."
In 1946 schreef Keynes, nog steeds lid van de Britse Eugenics Society (nadat hij van 1936-1944 vice-voorzitter van de organisatie was geweest) in The Eugenics Review:
"Galton's excentrieke, sceptische, observerende, flitsende, cavalerieleider-achtige geesttype leidde hem er uiteindelijk toe grondlegger te worden van de meest belangrijke, significante en, zo zou ik willen toevoegen, oprechte tak van sociologie die bestaat, namelijk eugenetica."
Dit was geen getheoretiseer vanuit een ivoren toren, maar betrof concepten met een zeer reële betekenis.

In 1937 werd Keynes' General Theory of Employment gepubliceerd in Nazi Duitsland. Als iemand de idee wil verdedigen dat de econoom op de een of andere manier een anti-fascistische verdediger van "liberale waarden" was, laat hem dan zijn eigen woorden in het voorwoord lezen en dan ofwel "liberale waarden" herdefiniëren of zijn naïeve idee van Keynes bijstellen:
"Misschien zal ik bij de Duitse lezers minder weerstand ondervinden dan bij de Engelse, wanneer ik hun een theorie voorleg van de werkgelegenheid en de productie in haar geheel... De theorie van de productie als geheel, die het onderwerp is van dit boek, kan veel beter worden aangepast aan de omstandigheden van een totalitaire staat, dan de theorie van productie en verdeling van rijkdom onder omstandigheden van vrije concurrentie."
Hitler zelf was niet alleen een vrome eugenetist (wiens raszuiveringspolitiek tot stand kwam door financiering van de Rockefeller - en de Carnegie Foundations alsmede de Britse gevestigde orde), maar ook een devote Malthusiaan, die zei[12]:
"De dag zal zeker komen dat de hele mensheid gedwongen zal zijn de toename van de menselijke soort te stoppen, omdat er geen mogelijkheid meer zal zijn de productiviteit van de grond aan te passen aan de voortdurende toename van de bevolking."
Keynes Vervuilt Bretton Woods

Tijdens de conferentie van Bretton Woods die van 1 tot 20 juli 1944 in New Hampshire werd gehouden, botsten de twee tegengestelde denkkaders opnieuw, net als in 1776 of 1867 over de voorwaarden van de naoorlogse wereldorde. Aan de ene kant streed het Amerikaanse systeem van antikolonialisme voor een systeem van win-win samenwerking en multipolarisme, terwijl aan de andere kant het Britse systeem van zero sum Malthusianisme aandrong op een eenzijdige Angelsaksische dominantie over de wereld.
Harry Dexter White fdr bretton woods imf
Harry Dexter White
Deze confrontatie nam de vorm aan van gevechten die FDR's vertrouwde medewerker Henry Dexter White voerde tegen John Maynard Keynes in Bretton Woods, waar 730 afgevaardigden uit 44 landen bijeenkwamen om de voorwaarden van de naoorlogse orde te bepalen.

Hoewel deze conferentie met name bekend staat vanwege de oprichting van de Wereldbank, het Internationaal Monetair Fonds en de Algemene Overeenkomst inzake Tarieven en Handel (GATT), wordt ten onrechte aangenomen dat het een Keynesiaanse schepping was. Keynes' rol als vertegenwoordiger van het Britse Rijk werd, net als zijn eerdere rol bij Versailles in 1919, bepaald door het voornemen om koste wat kost de voorwaarden te scheppen voor een wereldorde na opheffing van de natiestaat ten behoeve van de Londense City. Net als Bertrand Russell en andere Cambridge-apostelen voor en na hem, was Keynes getraind in het gebruik van statistieken en mathematische logica om de imperiale verkrachting van doellanden te verhullen.

Lord Keynes werd ingezet om de Britse delegatie van Bretton Woods te leiden en een Delphisch plan naar voren te schuiven, dat opriep tot het oprichten van een International Clearing Union, gecontroleerd door de Londense City, waarin alle betalingen in een gemeenschappelijke boekhoudkundige eenheid zouden worden uitgedrukt: de Bancor.

De Bancor zou worden gebruikt om de tekorten of overschotten op de handelsbalans van alle naties te meten - waarbij overschotten aan het eind van het jaar zouden worden onteigend en de landen met tekorten zouden worden belast. Het opleggen van een "mathematische architectuur" aan de fysieke (niet-mathematische) systemen van naties was de zekerste manier om een onzichtbare kooi op aarde onder een ideaal van "mathematisch evenwicht" te houden. De sadistische fiscale bezuinigingen die geëist worden door wiskundige economen en andere technocraten in Brussel weerspiegelen de nog steeds actieve kracht van Keynes' geest die de wereld vandaag de dag achtervolgt.

Bretton Woods als een Wereldwijde New Deal


Tegenover Keynes stond het antikoloniale programma van FDR, dat werd vertegenwoordigd door zijn naaste bondgenoot Harry Dexter White en minister van Financiën Henry Morganthau. White (die tegenwoordig door historici gelieerd aan de Council of Foreign Relations als een Sovjetagent wordt afgeschilderd) streed er met hand en tand voor dat Groot-Brittannië niet aan het roer zou komen te staan van het nieuwe opkomende economische systeem of van de belangrijke mechanismen van het IMF dat hij zou gaan leiden. White zorgde ervoor dat het koloniale economische "preferentiesysteem" dat Groot-Brittannië gebruikte om de plundering van de vrije handel in zijn rijk in stand te houden werd vernietigd en dat het pond sterling geen primaire rol in de wereldhandel zou spelen. In plaats daarvan werd een systeem van vaste wisselkoersen opgezet om te garanderen dat speculatie niet de overhand kon krijgen over nationale groeistrategieën en de dollar (destijds gesteund door een krachtig MATERIEEL economisch platform) werd een steunpilaar voor de wereldhandel.
henry morganthau bretton woods fdr
In Bretton Woods kwamen Dexter White en Henry Morganthau tot overeenstemming over omvangrijke technologieoverdrachten om Zuid-Amerika te helpen industrialiseren[13]. Terzelfder tijd werden grootschalige programma's naar het voorbeeld van de New Deal voorgesteld door delegaties uit India, Oost-Europa en China[14]. Het is vermeldenswaard, dat de Chinese delegatie infrastructuurplannen introduceerde die voor het eerst waren uiteengezet door Sun Yat-sen in zijn "International Development of China" van 1920[15] en die zowel door Mao als door Zhou Enlai werden onderschreven naast Chiang Kai-Shek van de Kuomintang! Als deze plannen niet waren gesaboteerd, is het verbazingwekkend te bedenken welke vooruitgang de Chinezen hadden kunnen boeken 70 jaar voordat iemand had gehoord van de term "Belt and Road Initiative".

In dit vroege stadium was Rusland nog steeds tevreden een stichtend lid te zijn van het IMF en de Wereldbank, die waren ontworpen om te fungeren als goedkope leenmechanismen voor mondiale ontwikkeling op lange termijn, met lage rente en hightech.

In zijn commentaar op de steun voor FDR's naoorlogse systeem van wederzijds belang, verklaarde Stalin:
"Kunnen we erop rekenen dat de activiteiten van deze internationale organisatie voldoende effectief zullen zijn? Zij zullen doeltreffend zijn indien de grote mogendheden, die de zware last van de oorlog tegen Hitler-Duitsland hebben gedragen, in een geest van eensgezindheid en harmonie blijven handelen. Zij zullen niet doeltreffend zijn indien deze essentiële voorwaarde wordt geschonden".
Net zoals de Reconstruction Finance Corporation (RFC) tijdens de New Deal als een nationale bank werd gebruikt om duizenden grote infrastructuur-, transport-, energie- en waterprojecten te financieren en net zoals Glass-Steagall het monopolie van particuliere speculatieve financiering op de productieve economie verbrak, wensten deze New Dealers de Wereldbank en het IMF te gebruiken om langlopende, productieve kredieten tegen lage rentevoeten uit te geven voor langlopende mega-infrastructuurprojecten over de hele wereld. Niet alleen voor de wederopbouw van Europa.

Tot de leidende figuren onder deze groep patriotten behoorden onderminister van Buitenlandse Zaken Sumner Welles, FDR's vertrouweling Harry Hopkins en leider van de Republikeinse partij Wendell Willkie, die nauw samenwerkte met zijn democratische rivaal door een internationale 'New Deal ambassadeur' te worden . In 1942, nadat hij door FDR op een wereldtournee was gezonden om een internationaal New Deal project te organiseren in een wedloop om het kolonialisme te beëindigen, schreef Willkie:
"In Afrika, in het Midden-Oosten, in de hele Arabische wereld, evenals in China, en het hele Verre Oosten, betekent vrijheid de ordelijke maar geplande afschaffing van het koloniale systeem. . . . Als ik zeg dat deze wereld vrij moet zijn om in vrede te leven, kan ik alleen melden dat er een groots proces op gang is gekomen dat geen mens - zeker Hitler niet - kan stoppen. . . . . Na eeuwen van onwetende en afgestompte meegaandheid, hebben honderden miljoenen mensen in Oost-Europa en Azië de boeken geopend. Oude angsten jagen hen niet langer angst aan. . . . Zij zijn vastbesloten, zoals zij moeten zijn, dat er geen plaats meer is voor imperialisme in hun eigen samenleving noch in de samenleving van naties."
FDR's strijd met Churchill over deze kwestie is goed gedocumenteerd in het boek van zijn zoon/assistent Elliot Roosevelt, As He Saw It (1946):
"Ik heb geprobeerd duidelijk te maken ... dat terwijl wij [Engelands] bondgenoten zijn en in de strijd om de overwinning aan hun zijde staan, zij nooit het idee mogen krijgen dat wij alleen maar meedoen om hen te helpen vasthouden aan hun archaïsche, middeleeuwse imperiale ideeën ... Ik hoop dat ze zich realiseren dat ze geen senior partner zijn; dat we niet aan de zijlijn gaan zitten toekijken hoe hun systeem de groei van elk land in Azië en de helft van de landen in Europa verstikt."
FDR verwoordde deze visie voortdurend in zijn honderden toespraken, alsook zijn vice-president Henry Wallace, bij het opstellen van het Atlantisch Handvest en de Vier Vrijheden. Zij werd verankerd in de verdediging van de nationale soevereiniteit in de Grondwet van de VN (die opvallend genoeg niet bestond in de eerder door de Britten geleide Volkenbond). Het was bedoeld als de regerende geest die de wereld bezielde toen de mensheid een volwassen tijdperk van creatieve rede binnentrad.

Dus Wat Gebeurde Er?


Zolang FDR aan het bewind was werd deze door de Britten geleide zwerm op afstand gehouden, maar op het moment dat hij stierf nam de plaag Amerika over en begon onmiddellijk al het goede te ondermijnen dat FDR en zijn bondgenoten tot stand hadden gebracht.

Na de dood van de president werd Harry Dexter White uit zijn functie als directeur van het IMF gezet en bestempeld als een communistische agent. Henry Wallace werd om soortgelijke redenen afgezet en werkte samen met White aan een kandidatuur voor het presidentschap in 1948 als presidentskandidaat van een derde partij. William Willkie (die met FDR had gesproken over het oprichten van een nieuwe partij) overleed in oktober 1944, en FDR's rechterhand Harry Hopkins, die het meest deed om een hechte vriendschapsband met Stalin op te bouwen, overleed in 1946. Elliot Roosevelt interviewde Stalin een paar jaar later en noteerde dat Stalin altijd geloofde dat Elliot's vader was vergiftigd[16] "door Churchill's bende". In 1946 luidde Churchill de Koude Oorlog in, waardoor voormalige bondgenoten elkaar voor de resterende 70 jaar naar de keel vlogen, terwijl hij atoombommen op het verslagen Japan liet vallen. Stalin betreurde Roosevelts dood met de woorden "de grote droom is gestorven".

In de nasleep van FDR's dood zorgde het bestuursmodel van Keynes, waar het besturingssysteem van het naoorlogse tijdperk van doordrongen was, ervoor dat het soort door INTENTIE gedreven grootschalige projecten die eindelijk een einde aan het kolonialisme zouden kunnen maken, het daglicht niet zouden zien.

Het kostte de oligarchie nog eens 25 jaar om het systeem van vaste wisselkoersen van Bretton Woods te ontmantelen, hetgeen in 1971 leidde tot Nixon's introductie van de Amerikaanse dollar op de speculatieve markten, waardoor de wereld steeds meer in een gemilitariseerd casinosysteem veranderde. In plaats van te worden gebruikt als instrumenten voor groei op lange termijn, zoals de bedoeling was, werden het IMF en de Wereldbank gebruikt als instrumenten voor schuldslavernij en herkolonialisatie, zoals geschetst in Confessions of an Economic Hitman van John Perkins[17].

Vandaag heeft de wereld een tweede kans veroverd om de "grote droom" nieuw leven in te blazen. In de 21e eeuw heeft deze grote droom de vorm aangenomen van de Nieuwe Zijderoute, geleid door Rusland en China (en vergezeld door een groeiend koor van naties die ernaar verlangen om uit de onzichtbare kooi van het kolonialisme te stappen).
Matthew Ehrett is hoofdredacteur van de Canadian Patriot Review , BRI-deskundige bij Tactical talk en Senior Fellow aan de Amerikaanse Universiteit in Moskou. Hij is auteur van de Untold History of Canada boekenreeks en Clash of the Two Americas. In 2019 was hij medeoprichter van de in Montreal gevestigde Rising Tide Foundation.
Voetnoten:

[1] From Keynes: A Critical Life by David Felix: "[Keynes] advised Lytton, who was going on a holiday to Tunis and Sicily, on modalities "if you want to go where the naked boys dance." Responding to his friend's scatological taste, he closed with the lines from a poem: "We paid our suit to Janus/ Mistook the one mouth for the other anus." He himself was going to join an old classmate, now a colonial officer there: "I'm leaving for Egypt... I just learned that 'bed and boy' is prepared."

[2] In 1927, Churchill said to Mussolini: "If I had been an Italian, I am sure I should have been wholeheartedly with you from the start to finish in your triumphant struggle against the bestial appetites and passions of Leninism" and in 1935 said of Hitler: ""the courage, the perseverance, and the vital force which enabled him to... overcome all the... resistances which barred his path." A full picture of Churchill's pro-fascist views is laid bare in The Real Winston Churchill by Richard Seymour, Jacobin Magazine

[3] The Roosevelt I Knew by Frances Perkins, Viking Press, 1946

[4] Keynes, the Man by Murray Rothbard, Von Mises Institute, 2010, p.13

[5] Indian Currency and Finance, John Maynard Keynes, MACMILLAN AND CO, 1913

[6] Inglorious Empire: what the British did to India, by Shashi Tharoor, London, Hurst, 2017

[7] For a fuller exposition of the origins, aims and accomplishments of the Fabian Society, see: What is the Fabian Society and to What End was it Created? By this author, Canadian Patriot Review, 2013

[8] See Chapter 4 for the sabotage of the 1923 Rapallo Agreement

[9] Keynes's plagiarism of Malthus and McCracken by Steve Kates, History of Economic Ideas, 2010

[10] Thomas Robert Malthus by John M. Keynes, Essays in Biography, 1933

[11] The full transcript of Keynes' 1914 speech is re-published as an appendix in Keynes on Eugenics, Race, and Population Control by Jay Taylor, Von Mises Institute, Nov. 2019

[12] The Enduring Influence of Thomas Malthus by Renee Nal, RAIR Foundation, November 14, 2019

[13] New Understanding of the Bretton Woods Agreements Opens the Door to the Four Powers Dialogue by Gerry Rose, EIR, August 21, 2020

[14] From Great Depression to Great Recession: The Elusive Quest for International Policy Cooperation Editor: Mr. Atish R. Ghosh and Miss Mahvash S Qureshi, IMF, March 30, 2017

[15] The International Development of China by Sun Yat-sen, Shanghai Commercial Press, 1920

[16] Stalin Admitted Knowledge Of English, Roosevelt's Son Says By Rick Hampson, Associated Press, February 6, 1986

[17] Confessions of an Economic Hitman by John Perkins, Berrett-Koehler Publishers Inc., 2004

Zie: https://matthewehret.substack.com/p/the-ugly-truth-of-john-maynard-keynes