
Wetenschappers ontdekten deze esker (een sedimentafzetting van een smeltwaterkanaal gevormd onder een ijskap), in een tunneldal onder de bodem van de Noordzee. Het landschap wordt getoond op een afbeelding gebaseerd op seismische gegevens in 3D met hoge resolutie.
Deze valleien zijn overblijfselen van oeroude rivieren die ooit het water van smeltende ijskappen afvoerden.
Wetenschappers hebben thans het meest duidelijke beeld tot nu toe van deze kanalen tot stand weten te brengen. Ze zijn honderden meters onder de zeebodem begraven en ze zijn gigantisch, variërend van 1 tot 6 kilometer breed.
De nieuwe beelden onthullen gedifferentieerde details binnen deze uitgestrekte structuren: kleine, fragiele richels van sediment, grotere, soms kilometerslange, wanden van sediment en kraters, die ketelgaten worden genoemd, achtergelaten door smeltende brokken ijs.

Een kaart van de Noordzee waarop de verspreiding van begraven geulen (tunnelvalleien) te zien is die eerder in kaart zijn gebracht met behulp van 3D seismische reflectietechnologie.
Voetsporen van gletsjers
Deze geulen zijn de voetsporen van gletsjers die tussen 700.000 en 100.000 jaar geleden achterbleven, toen het grootste gedeelte van de Noordzee, evenals twee derde van het noordelijke deel van het Verenigd Koninkrijk en heel Ierland, vaak bedolven werden onder enorme ijskappen. (Het ijs is in deze periode zeven of acht keer opgekomen en weer teruggetrokken, vertelde Kirkham aan Live Science).
Gedurende perioden dat het klimaat warmer werd en het ijs zich terugtrok, loosden deze ijskappen water via verborgen gletsjerkanalen onder het ijs. Deze kanalen drukten hun stempel op de sedimenten eronder. Toen het ijs verdween, stapelden de sedimenten zich op, waardoor de afdrukken diep onder de zeebodem werd begraven.
Om deze oude impressies te kunnen zien, maken geofysici gebruik van een techniek die 3D seismische reflectie wordt genoemd. Bij dit proces schieten wetenschappers met luchtdrukstoten naar de zeebodem. De resulterende geluidsgolven reizen door de rots- en sedimentlagen onder de zeebodem en kaatsen terug, waar ze worden opgepikt door een ontvanger aan boord van een schip. Omdat geluid zich met verschillende snelheden door verschillende soorten gesteente en sediment verplaatst, kunnen de gegevens worden gereconstrueerd tot een beeld van de ondergrond.
Een kaart van de onderzeese tunnelvalleien ziet eruit als een grote reeks kronkels, als een hoop gemorste noedels. Maar ingezoomd zijn de kanalen in verbluffend detail zichtbaar. Ze meanderen en kronkelen als rivieren (wat ze ooit waren), begrensd door steile kliffen en woeste hellingen. Sommige duiken 500 km diep in het sediment en zijn tientallen kilometers lang.

Afbeelding van twee dwarsdoorsnijdende tunnelvalleien, ontdekt met behulp van de nieuwe 3D seismische reflectiegegevens. Op deze afbeelding worden de kanalen getoond in het kader van de 3D seismische gegevens met hoge resolutie die zowel verticaal als horizontaal kunnen worden 'gesneden' om oude glaciale landschappen te onthullen die begraven liggen onder de zeebodem van de Noordzee.
Water en ijs
De landformaties in de tunnelvalleien geven een gecompliceerd beeld van de terugtrekking van het ijs, aldus Kirkham. Soms zijn er tekenen van een langzame en gestage terugtrekking. Zo zijn eskers bijvoorbeeld ruggen van sediment van zo'n 5 meter hoog die zich vele kilometers kunnen uitstrekken. Ze zijn eveneens zichtbaar bij moderne gletsjers die zich geleidelijk verplaatsen.
Op andere plaatsen worden de geulen onderbroken door kleine, delicate richels die wijzen op een snelle, dynamische ijsstroom, aldus Kirkham. Een ander teken van snel bewegende ijs- en waterstromen zijn de 'ketelgaten', plekken waar een grote ijsberg die van de hoofdijskap is losgeraakt en naar een nieuwe plek is verplaatst, uiteindelijk vastloopt en smelt.

Afbeelding van een esker (een sedimentair afgietsel van een smeltwatergeul gevormd onder een ijskap) die we hebben gevonden in een tunnelvallei met behulp van de nieuwe 3D seismische reflectiegegevens.
Deze onderzeese tunnelvalleien zijn een interessante momentopname van het verleden, maar hun echte waarde kan liggen in het helpen voorspellen van de toekomst. Naarmate het klimaat opwarmt, trekken de ijskappen zich weer terug. Als het klimaat warm genoeg wordt, zal West Antarctica er op een dag misschien net zo uitzien als de Noordzee 100.000 jaar geleden, aldus Kirkham. Ook de Groenlandse ijskap smelt in hoog tempo. Bestudering van de overblijfselen van de Noordzeekanalen en hoe die zijn ontstaan, zou meer kunnen onthullen over de dynamiek die ten grondslag ligt aan het verlies van de huidige ijskappen. De geologische gegevens kunnen met name duidelijk maken hoe kleinschalige factoren, zoals bewegend water, invloed hebben op hoeveel ijs uiteindelijk in zee smelt, en hoe snel, wat kan leiden tot betere modellen voor de stijging van de zeespiegel.
Commentaar: Onze planeet warmt niet op maar koelt af, en te midden van de recordkou en de groei van de ijskappen beginnen zelfs ideologische klimaatwetenschappers toe te geven dat "koudegolven steeds waarschijnlijker zullen worden": Texas cold snap linked to 40 years of increasing snowfall in Arctic & disruptions in stratospheric polar vortex - study
"In de toekomst willen we dat idee verder onderzoeken door verder te gaan met het in kaart brengen van het ijs, alsook met wat computermodellen teneinde uit te zoeken hoe deze landformaties zijn ontstaan en wat er zou moeten gebeuren aan de basis van een ijskap om ze te doen ontstaan," aldus Kirkham.
De bevindingen verschijnen vandaag (8 september) in het tijdschrift Geology.
Zie: https://www.livescience.com/north-sea-ice-age-tunnel-valleys.html
Commentaar: Zie ook: