De belangrijkste slechterik ziet eruit alsof hij rechtstreeks uit een aflevering van de Mighty Morphin Power Rangers komt. Zijn hulpjes zien eruit als knoppen op een Playstation controller
Als u het leuk vindt om te zien hoe mensen 'executie-stijl' worden vermoord, dan is deze Netflix serie echt wat voor u. Het heet Squid Game en het bevat ook een scène waarin mensen van hoge platforms afvallen en op de grond uiteen spatten. Inderdaad, u zult getuige zijn van zo veel brute sterfgevallen in Squid Game dat u hier wel ongevoelig voor moet worden. Zelfs de personages in de serie voeren uiteindelijk hele gesprekken over hun kindertijd of iets dergelijks, terwijl anderen op een meter of tien van hen vandaan in hun gezicht worden geschoten. Het kan ze niet meer schelen. En u ook niet. En dat is zo'n beetje de bedoeling.
Ondanks het feit dat Squid Game extreem veel bloedvergieten en geweld bevat, lijkt de marketing eromheen op slinkse wijze te zijn opgezet om kinderen aan te spreken.
© NetflixDit is een van de afbeeldingen die men kan tegenkomen als men Netflix doorzoekt. Kinderen zouden dit gemakkelijk kunnen verwarren met een kinderfilm en er is niets dat hen ervan weerhoudt om het te gaan kijken.
Een speeltuin met het Squid Game-thema op een treinstation in Zuid-Korea. In de serie wordt de speeltuin gebruikt om tientallen arme mensen te doden door soldaten, allemaal ter vermaak van de elite. De popcultuur van vandaag is ziek.
In de kern berust Squid Game op de eeuwenoude en onsterfelijke "legenden" over rijke elites die voor hun vermaak onderdanen ronselen en hen dwingen dodelijke spelletjes te spelen. Het korte verhaal The Most Dangerous Game uit 1924 gaat over een Russische aristocraat die mensen vangt, ze loslaat in de wildernis en op ze jaagt voor de sport; de film Surviving the Game uit 1994 gaat over een dakloze man die een "baan" aangeboden krijgt om uiteindelijk op een afgelegen plek te belanden en prooi te worden in een jachtspel dat gespeeld wordt door rijke en machtige mensen. De meer recente Hunger Games trilogie gaat over over arme mensen die elkaar vermoorden onder het toeziend oog van de elite.
Veel legenden zijn gebaseerd op waargebeurde verhalen. En er is iets aan deze verhalen over "spelen van de elite" dat als waar overkomt. Squid Game pakte dit concept op, voegde elementen van een high-tech dystopie toe en vermengde het met een hoop waanzin geassocieerd met occulte elites. Het resultaat lijkt een gevoelige snaar te hebben geraakt, want Squid Game is op weg om de grootste Netflix-serie in de geschiedenis te worden.
Maar net zoals in de meeste Netflix series, zijn de boodschappen in Squid Game verwrongen. Het gaat over de cultuur van de dood waar de elite door geobsedeerd is en waarvan de kijker onderdeel gemaakt wordt. En, door middel van subtiele symboliek, wordt het gedachtegoed van de elite weergegeven waarvan de kijker getuige is.
Laten we de boodschappen en de symboliek in deze serie eens nader bekijken.
Twee Cirkels
De serie gaat over mensen met een zware schuldenlast die worden gerekruteerd om een "spel" te spelen waarbij de winnaar een enorme geldprijs krijgt. De verliezers? Die sterven op gruwelijke wijze. Uiteindelijk komen we te weten dat deze hele beproeving is opgezet door een groep rijke elites die er plezier aan beleven om te kijken hoe miserabele onderdanen worden vernederd, geïnfantiliseerd en gedwongen worden om als amorele beesten te overleven.
Het basisthema van deze serie wordt op treffende wijze samengevat tijdens de allereerste seconden van de eerste aflevering.
© NetflixDe introductie van de serie toont een bovenaanzicht van kinderen die Squid Game spelen op een speelplaats.
Heel toepasselijk legt de verteller uit dat de kinderen die Squid Game spelen de weg naar de bovenste cirkel moeten vinden om te winnen. Wanneer dat gebeurt, zegt de verteller:
"En op dat moment voelde het alsof de hele wereld van mij was."Aan het begin van de serie bevindt de hoofdrolspeler, Gi-hun, zich duidelijk in de onderste cirkel van de samenleving. Hij steelt geld van zijn moeder en ontvlucht de louche figuren aan wie hij geld verschuldigd is.
Vervolgens krijgt Gi-hun voor het eerst te maken met de ziekte van de elite. Terwijl hij op de metro wacht, wordt Gi-hun benaderd door een mysterieuze verkoper die toevallig alles over hem weet. Hij stelt Gi-hun voor om mee te doen met een spel waarmee hij geld kan winnen.
Wanneer de verkoper wint, wil hij niet Gi-huns geld. Hij wil hem een klap in zijn gezicht geven. De elite haalt geen plezier uit nog meer geld, maar uit sadistische kicks zoals het keer op keer in het gezicht slaan van deze arme man.
Als Gi-hun eindelijk een ronde wint, kan hij niet wachten om de man weer in zijn gezicht te slaan. Maar de verkoper stopt hem en laat hem het geld zien.
Na aanvaarding van het aanbod, wordt Gi-hun opgehaald door een auto en wordt gas gebruikt om hem in slaap te brengen. Hij wordt wakker in een dystopische nachtmerrie.
Squid Game = Samenleving Bestuurd door de Elite
De spelen vinden plaats op een enorme compound die verborgen is op een afgelegen eiland. In veel opzichten lijkt deze plek op een MKULTRA- black site waar gestoorde experimenten plaatsvinden.
In veel opzichten is het dystopische systeem dat zich binnen deze muren afspeelt een microkosmos van onze moderne samenleving.
Spelers worden gereduceerd tot een nummer en worden voortdurend in de gaten gehouden.
De werknemers die de regels handhaven worden eveneens nauwlettend in de gaten gehouden.
De spelers van het spel zijn ontdaan van alle bezittingen en waardigheid en zijn tot een belachelijke graad geïnfantiliseerd. De spelers vertegenwoordigen de wijze waarop de elite de massa's beschouwt.
Voor elk spel worden de spelers meegenomen door een doolhof van trappen, geïnspireerd op tekeningen van M.C. Escher. Deze plaats straalt een gevoel van verwarring en desoriëntatie uit, hetgeen de infantiele toestand van de spelers bevordert.
De spelen vinden plaats in kleurrijke speeltuinen die wij vanzelfsprekend associëren met het plezier en de onschuld van de kindertijd. Elke "speelplaats" wordt echter de plaats van brute massamoorden, uitgevoerd door gezichtsloze arbeiders. Zij haten de deugdelijkheid van de kindertijd. Ze willen verdrietige, gebroken individuen.
Een regel staat de spelers toe te stemmen om het spel te stoppen.
Kortom: Het democratische proces was een illusie. De elite manipuleerde het systeem om het gewenste resultaat te krijgen.
Eenmaal terug in het spel verdwijnt de solidariteit tussen de spelers snel. Om te zorgen dat de spelers zich tegen elkaar keren, geven de organisatoren hen opzettelijk één ei als maaltijd. En natuurlijk gaan de spelers vechten om de kostbare eieren. Dit is een klassieke tactiek van de heersende klasse: Door de middelen schaars te maken richten de massa's zich niet meer tot de heersers, maar beginnen met elkaar te vechten om de restjes.
De volgende spellen zijn speciaal ontworpen om de spelers tegen elkaar op te zetten. Bij het knikkerspel bijvoorbeeld moeten de spelers teams van twee vormen. Natuurlijk vormen de meeste spelers een team met de persoon die het dichtst bij hen staat. Een man kiest zelfs zijn vrouw in zijn team. Dan komen ze erachter dat de twee spelers tegen elkaar moeten spelen ... en dat de verliezer sterft.
Gi-hun belazert deze oude verwarde man (die zijn vriend was) om het spel te winnen. Hij moest zich verlagen om te overleven. Later meer over de oude man.
Lijken worden geplaatst in griezelige zwarte dozen met strikken erop. Een geschenk van mensenoffers aan de elite.
De lichamen worden verbrand in installaties van industrieel formaat. Gezien het feit dat de elite geobsedeerd is door wereldwijde ontvolking, is elke dode een "geschenk".
In de eerste aflevering geeft Gi-hun zijn dochter een cadeau dat lijkt op de griezelige doodskisten. Een van de vele voorbeelden van voorbodes in de serie.
Wanneer ze de doos opent, zien we dat het geschenk een aansteker is in de vorm van een pistool.
Ziekte van de Elite
Voor de laatste drie spellen verwelkomen de organisatoren VIP's - ultrarijke, elitaire mensen die zijn gekomen om de show in levende lijve te aanschouwen. Door middel van symboliek geeft de serie aan wie deze mensen precies zijn.
De VIP's lopen rond met dierenmaskers op hun hoofd. De occulte elite doet dit al eeuwen.
Links: een van de VIP's. Rechts: Helene de Rothschild op een bal van de occulte elite in 1972.
Deze foto van de website van de Kerk van Satan toont een groep mensen met dierenmaskers op, wat de omarming van de animalistische kant van de mens symboliseert.
De lounge waar de VIP's zitten en mensen zien sterven bestaat uit pure decadentie. Mensen worden gebruikt als meubilair en decoratie - nog een manier om de ontmenselijking van de massa's uit te beelden. Deze VIP voelt zich onmiddellijk aangetrokken tot de bediende en moet en zal hem meteen "hebben".
De VIP brengt de bediende naar de VIP-kamer om "bevredigd" te worden. Die kamer is bedekt met kunst die de vergevorderde staat van perversie van de VIP weergeeft.
Voor het feest zijn de tafels geplaatst in de vorm van een driehoek met licht in het midden. Die driehoek is geplaatst op een vloer met dambordpatroon. Ook zijn er twee "pilaren" van licht aan weerszijden.
Klassieke vrijmetselaarssymbolen: De driehoek met het alziende oog, de vloer met dambordpatroon en de dubbele pilaren.
Het meest krachtigste van alle rituelen: Bloedoffers. En dat is precies wat de VIP's willen zien gebeuren.
Aan het einde van het feest, verwijderen de bedienden alles ... behalve de vleesmessen.
De drie overgebleven spelers zitten op hun bed rondom de ritualistische vloer terwijl ze hun messen vasthouden. Merk ook op dat de muren "versierd" zijn met afbeeldingen van de gruwelijke spellen die de spelers moesten doorstaan. Het lijkt er enigszins op dat Netflix door gebruik van "entertainment" de massa's eraan herinnert hoe ze onder controle worden gehouden door de elite.
Als we een hoop steekpartijen vooruit spoelen komen we te weten dat Gi-hun uiteindelijk het spel wint. En daarom wordt hij teruggestuurd naar de gewone wereld met het equivalent van 38 miljoen dollar op zijn bankrekening.
Zal hij zich dan eindelijk kunnen ontspannen en genieten? Nee hoor. Hij is praktisch dood van binnen en brengt ongeveer een jaar kniezend en ongelukkig door. Dan ontvangt Gi-hun een symbolische uitnodiging.
De ontmoeting vindt plaats op de 7e verdieping van een gebouw dat de naam "Sky"draagt, 30 minuten voor Kerstmis.
Gi-hun treft de oude man uit het spel op zijn sterfbed.
"Als je te veel geld hebt, maakt het niet uit wat je koopt, eet of drinkt. Het wordt allemaal saai. Al mijn klanten begonnen uiteindelijk dezelfde dingen te zeggen als we met elkaar in gesprek waren. Iedereen had het gevoel dat er geen vreugde meer in hun leven was. En dus besloten we bij elkaar te komen en ons af te vragen wat we allemaal konden doen om eindelijk eens wat plezier te hebben."Verklaart dit waarom de elite deelneemt aan zulke extreme en verdorven activiteiten (bijv. Epstein Island)? In ieder geval was gewoon naar de spelen kijken niet meer genoeg voor deze oude man. Hij wilde daadwerkelijk een speler in het spel zijn om zich levend te voelen.
Wanneer men de serie nog eens bekijkt, realiseert men zich dat deze oude man (ook wel bekend als speler #001) een grote invloed had op het spel (terwijl hij blijkbaar ook immuun was om gedood te worden). Hij was het equivalent van een verscholen elite onder de massa's. Zo had hij bijvoorbeeld de laatste en beslissende stem tijdens het democratische proces. Hij zorgde er eveneens voor dat de nacht van de moorden een halt werd toegeroepen door te schreeuwen, zodat de werkers naar buiten kwamen om het geweld te stoppen.
Gi-hun komt als een veranderd man uit zijn ontmoeting in de 7e hemel. Ter weerspiegeling van deze diepgaande verandering, verft hij zijn haar rood (in occulte kringen de kleur van offeren en transformatie). Dan besluit hij aan boord van een vliegtuig te stappen om zijn dochter op te zoeken.
Maar op het laatste moment draait hij om.
Gi-hun wil terugkeren naar het spel omdat "hij moet weten wie er achter zit".
Het ultieme bewijs hiervan is het feit:
De man van de Power Rangers die de leiding heeft over de Squid Game is een voormalig winnaar. Ook hij raakte besmet en moest terug.
Ter Afsluiting
Squid Game werd om verschillende redenen de grootste serie in de geschiedenis van Netflix. Buiten het schokkende geweld en het aangrijpende verhaal, verkent de serie verschillende thema's zoals religie, de menselijke natuur en de valkuilen van economische ongelijkheid. Hoewel verschillende nieuwsbronnen Squid Game interpreteerden als een "kritiek op het kapitalisme", lijken ze het meest voor de hand liggende en in het oog springende thema over het hoofd te zien: De maatschappij wordt geregeerd door een zieke occulte elite, die er plezier in schept om de massa's te verdelen, te controleren, te ontmenselijken, te infantiliseren en ronduit te misbruiken. En dat verhaal eindigt niet met de verwijdering van dit spel... het eindigt met de winnaar die weer teruggaat naar het spel.
In die zin zijn we getuige van een vorm van het Stockholmsyndroom, waarbij mensen die misbruikt worden zich uiteindelijk identificeren met hun misbruikers. En dat is zo'n beetje het doel van de serie: De kijkers genieten van deze zieke vorm van entertainment op dezelfde wijze als de VIP's genieten van het kijken naar mensen die worden vermoord. Dan kunnen ze zich van binnen dood voelen.
Zie: https://vigilantcitizen.com/moviesandtv/squid-game-the-meaning-of-its-messages-and-symbolism/
Commentaar: Verscholen, rijke en machtige psychopathische elites met zieke en morbide geesten die heer en meester zijn van deze werkelijkheid behoren bijna tot een aparte soort. Zij zien de normale mens als een veel lagere soort dan zijzelf.
Zij spelen graag met symboliek op dezelfde manier als zij spelen met het lot van mensen. De psychopaten zijn het pure kwaad dat onder ons rondwaart.