Dat krijg je als een stel haveloze hyena's, jakhalzen en kleine knaagdieren De Beer porren: een nieuwe geopolitieke orde wordt in een adembenemend tempo geboren.
Van een spectaculaire bijeenkomst van de Russische Veiligheidsraad tot een lesje VN-geschiedenis die door de Russische president Vladimir Poetin werd gegeven en de daaropvolgende geboorte van de Tweelingbaby's - de Volksrepublieken Donetsk en Loehansk - tot en met de oproep van de afgescheiden republieken aan Poetin om militair in te grijpen en de door de NAVO gesteunde Oekraïense bombardeer- en beschietingstroepen uit Donbass te verdrijven, was het een naadloos proces dat met warpsnelheid werd uitgevoerd.
De (nucleaire) druppel die de emmer (bijna) deed overlopen - en de Beer dwong om toe te slaan - was de komiek/Oekraïense president Volodymy Zelensky, terug van de met Russofobie doordrenkte Veiligheidsconferentie van München waar hij als een Messias werd bejubeld, en waar hij verklaarde dat het Memorandum van Boedapest van 1994 moest worden herzien en dat Oekraïne nucleair bewapend zou moeten worden.
Dat zou het equivalent zijn van een nucleair Mexico ten zuiden van de Hegemoon.
Poetin zette onmiddellijk de Responsibility to Protect (R2P) op zijn kop: een Amerikaanse constructie die was uitgevonden om oorlogen te beginnen werd aangepast om een genocide in slow-motion in Donbass te stoppen.
Eerst kwam de erkenning van de Baby Tweeling - Poetins belangrijkste besluit op het gebied van buitenlands beleid sinds hij in 2015 Russische straaljagers inzette in het luchtruim van Syrië. Dat vormde de opmaat voor de volgende gamechanger: een "speciale militaire operatie ... gericht op demilitarisering en denazificatie van Oekraïne," zoals Poetin het definieerde.
Tot op het laatste moment probeerde het Kremlin te vertrouwen op diplomatie door Kiev de noodzakelijke voorwaarden uit te leggen om heavy metal donderslagen te voorkomen: erkenning van de Krim als Russisch; afzien van plannen om toe te treden tot de NAVO; rechtstreeks onderhandelen met de Tweelingbaby's - sinds 2015 een vervloeking voor de Amerikanen; en ten slotte, demilitariseren en Oekraïne neutraal verklaren.
Degenen die in Kiev de scepter zwaaien zouden dit pakket, zoals te verwachten was, nooit accepteren - net zo min als dat zij het Belangrijkste Pakket dat er echt toe doet accepteerden, namelijk de Russische eis voor "ondeelbare veiligheid".
De volgorde werd toen onvermijdelijk. In een oogwenk werden alle Oekraïense strijdkrachten tussen de zogeheten demarcatielijn en de oorspronkelijke grenzen van de oblasten Donetsk en Loehansk aangemerkt als een bezettingsleger in met Rusland geallieerde gebieden die Moskou zojuist had gezworen te beschermen.
Wegwezen - Of Anders
Het Kremlin en het Russische ministerie van Defensie bluften niet. Getimed tot het einde van Poetins toespraak waarin hij de operatie aankondigde, maakten de Russen in één uur tijd met precisieraketten korte metten met alles wat met het Oekraïense leger te maken had: Luchtmacht, marine, vliegvelden, bruggen, commando- en controlecentra, de hele Turkse Bayraktar-dronesvloot.
En het betrof niet louter Russische brute kracht. Het was de artillerie van de Volksrepubliek Donetsk (DPR) die het hoofdkwartier van de Strijdkrachten van Oekraïne in Donbass trof, waar in feite het hele Oekraïense militaire commando was ondergebracht. Dit betekent dat de Oekraïense generale staf onmiddellijk de controle over al zijn troepen verloor.
Dit was Shock and Awe tegen Irak, 19 jaar geleden, in omgekeerde richting: niet voor verovering, niet als opmaat voor een invasie en bezetting. De politiek-militaire leiding in Kiev had niet eens tijd om de oorlog te verklaren. Ze waren als verlamd. Gedemoraliseerde troepen begonnen te deserteren. Totale nederlaag - in één uur.
De watertoevoer naar de Krim werd onmiddellijk hersteld. Humanitaire corridors werden opgezet voor de deserteurs. De restanten van de Oekraïense strijdkrachten bestaan nu uit overlevende nazi's van het Azov-bataljon, huurlingen getraind door de gebruikelijke verdachten uit de stal van Blackwater/Academi, alsmede een stel salafistische jihadi's.
Zoals te verwachten was zijn de westerse media al volledig op hol geslagen en bestempelen het als de langverwachte Russische 'invasie'. Ter herinnering: wanneer Israël routinematig Syrië bombardeert en wanneer het Huis van Een Saoedi routinematig Jemenitische burgers bombardeert, geven de media van de NAVO nooit een kik.
Zoals het er nu voorstaat geeft realpolitik een mogelijk eindspel aan, dat werd verwoord door het hoofd van Donetsk, Denis Pushilin: "De speciale operatie in Donbass zal spoedig voorbij zijn en alle steden zullen bevrijd worden."
We zouden binnenkort getuige kunnen zijn van de geboorte van een onafhankelijk Nieuw-Rusland - ten oosten van de Dnjepr, ten zuiden langs de Zee van Azov/Zwarte Zee, zoals het was toen het door Lenin in 1922 aan Oekraïne werd gehecht. Maar nu zou het volledig op één lijn liggen met Rusland en een landbrug vormen naar Transnistrië.
Oekraïne zou natuurlijk elke toegang tot de Zwarte Zee verliezen. De geschiedenis zit boordevol ironie: wat in 1922 een "geschenk" was aan Oekraïne zou honderd jaar later een afscheidscadeau kunnen worden.
Het moment voor creatieve vernietiging is aangebroken
Het zal fascinerend zijn om te aanschouwen wat prof. Sergej Karaganov meesterlijk en gedetailleerd heeft beschreven als de nieuwe Poetin-doctrine van constructieve vernietiging, en hoe deze verbonden zal worden met West-Azië, het oostelijke Middellandse Zeegebied en verder door naar het Globale Zuiden.
De Turkse president Recep Tayyip Erdogan, de ceremoniële NAVO-sultan, heeft de erkenning van de Baby Tweeling als "onaanvaardbaar" veroordeeld. Geen wonder: die verschuiving verpestte al zijn uitgebreide plannen om zich op te werpen als bevoorrechte bemiddelaar tussen Moskou en Kiev tijdens Poetins aanstaande bezoek aan Ankara. Het Kremlin - evenals het ministerie van Buitenlandse Zaken - verspillen geen tijd door met NAVO-vazallen te praten.
Van zijn kant had de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov onlangs een zeer productieve entente met de Syrische minister van Buitenlandse Zaken Faisal Mekdad. Rusland heeft het afgelopen weekend een spectaculaire vertoning van strategische raketten opgevoerd, al dan niet hypersonisch, met Khinzal, Zircon, Kalibr, Yars ICBM's, Iskander en Sineva - ironie der ironie, synchroon met het Russofobie-feestje in München. Parallel daaraan voerden Russische marineschepen van de Pacifische, de Noordelijke en de Zwarte Zeevloot een reeks oefeningen uit met onderzeeërs in de Middellandse Zee.
De Poetin-doctrine bevoorrecht het asymmetrische - en dat geldt voor het nabije buitenland en daarbuiten. De lichaamstaal van Poetin, in zijn laatste twee cruciale optredens, verraadt bijna maximale ergernis. Alsof hij zich realiseert, niet in hoopgevende zin maar eerder in berusting, dat de enige taal die Beltway Neoconservatieven en 'humanitaire imperialisten' verstaan heavy metal donder is. Ze zijn absoluut doof, stom en blind voor geschiedenis, geografie en diplomatie.
Men kan dus altijd het Russische leger bespelen - bijvoorbeeld het opleggen van een no-fly zone in Syrië om een reeks bezoeken van de heer Khinzal uit te voeren, niet alleen aan de door de Turken beschermde louche jihadistische paraplu in Idlib, maar ook aan de door de Amerikanen beschermde jihadisten op de Al-Tanf basis, nabij de Syrisch-Jordaanse grens. Deze types staan immers allemaal onder controle van de NAVO.
De Amerikaanse regering blaft onophoudelijk over "territoriale soevereiniteit". Laten we dus spelen dat het Kremlin het Witte Huis vraagt om een stappenplan om uit Syrië te vertrekken: de Amerikanen bezetten immers illegaal een deel van het Syrische grondgebied en bezorgen de Syrische economie extra rampspoed door hun olie te stelen.
De krachteloze leider van de NAVO, Jens Stoltenberg, heeft aangekondigd dat de alliantie haar "defensieplannen" aan het afstoffen is. Dat omvat misschien niet veel meer dan dat ze zich onder hun dure Brusselse bureaus verstoppen. Ze zijn even onbelangrijk in de Zwarte Zee als in het oostelijke Middellandse Zeegebied - terwijl de VS vrij kwetsbaar blijft in Syrië.
Er staan nu vier Russische TU-22M3 strategische bommenwerpers op de Russische basis Hmeimim in Syrië, die vliegen met supersonische Mach 4.3 en een bereik hebben van 1.000 km en die elk drie S-32 anti-scheepsraketten kunnen vervoeren. Geen enkel Aegis-systeem is tegen deze raketten opgewassen.
Rusland heeft ook een paar Mig-31K's gestationeerd in het Syrische kustgebied in Latakia, uitgerust met hypersonische Khinzals - meer dan genoeg om eender welke bovenwatereenheid van de VS, met inbegrip van vliegdekschepen, in de oostelijke Middellandse Zee tot zinken te brengen. De VS heeft geen enkel luchtverdedigingsmechanisme dat ook maar een minimale kans heeft om deze te onderscheppen.
Dus de regels zijn veranderd. Drastisch. De Hegemoon is naakt. De nieuwe deal begint met het volledig op zijn kop zetten van de post-Koude Oorlog opstelling in Oost-Europa. Het oostelijke Middellandse Zeegebied zal de volgende zijn. De Beer is terug, hoor hem brullen.
Zie: https://thecradle.co/Article/columns/7266
Commentaar: Ja, Rusland heeft genoeg van de westerse elite met haar twee gezichten, voor wie het internationale recht een stok is om andere landen mee te slaan, terwijl ze zich er zelf niet aan houdt omdat de westerse elite zichzelf uitzonderlijk vindt. Rusland vraagt al jaren om respect voor de Russische legitieme veiligheidsbelangen, maar die belangen, inclusief de rode lijnen, werden door het westen alleen maar belachelijk gemaakt en genegeerd. Nu zal Rusland laten zien dat de rode lijnen rode lijnen zijn en zullen worden gehandhaafd als normale diplomatieke inspanningen tevergeefs blijken.
Zie ook: