NATO Serbia
De resten van een gebouw dat in 1999 door de NAVO werd gebombardeerd in Belgrado, Servië.
Vrijwel iedereen die de afgelopen maand op moraliserende wijze de mond vol had over de onschendbaarheid van grenzen, soevereiniteit van landen, en hoe onaanvaardbaar het was voor grote mogendheden om kleinere buren te "pesten" - denkend aan Rusland en Oekraïne - hield zich even in om op donderdag hulde te brengen aan een vrouw die zich in 1999 sterk maakte voor al die zaken. Maar omdat het de NAVO was die Joegoslavië al deze dingen aandeed, werd Madeleine Albright uiteraard als held en icoon beschouwd.

Op 24 maart 1999 begon de NAVO een luchtoorlog tegen Servië en Montenegro, destijds bekend als de Federale Republiek Joegoslavië. Het publiekelijk verklaarde doel van Operation Allied Force was Belgrado te dwingen het ultimatum te accepteren dat een maand eerder in het Franse kasteel van Rambouillet was gesteld: Lever de provincie Kosovo over aan de NAVO-"vredeshandhavers" en sta etnisch Albanese separatisten toe de onafhankelijkheid uit te roepen.

Toen bleek dat de bommenwerpers er niet in slaagden dat binnen een paar weken te bereiken, werd het narratief dusdanig veranderd dat de NAVO optrad om een "genocide" van Albanezen te stoppen, waarvan de aanmoedigende pers beweerde dat die aan de gang was. Dat narratief gaf ook aan de allereerste vrouwelijke minister van Buitenlandse Zaken van de VS de eer voor de "humanitaire" bombardementen en noemde het "Madeleine's oorlog".

Uiteindelijk duurde het 78 dagen en een onderhandelde wapenstilstand voordat de NAVO-troepen Kosovo binnenkwamen onder het vijgenblad van een VN-vredesmissie. Zij droegen de provincie onmiddellijk over aan de terroristen van het "Kosovo Bevrijdingsleger", die overgingen tot brandstichting, plundering, moord en verdrijving van meer dan 200.000 niet-Albanezen. Een ware campagne van terreur, intimidatie, etnische zuivering en pogroms barstte los - en diezelfde media die de NAVO dekten door gruweldaden tijdens de bombardementen te verzinnen, knepen nu een oogje dicht, om dezelfde reden.

Wat de uitkomst ook was, het was een kwaadaardig oorlogje, gelanceerd omdat de VS meenden dat ze dat konden doen. Omdat Washington zich wilde ontdoen van de beperkingen die de VN hadden opgelegd aan zijn nieuwe mondiale hegemonie, slechts enkele jaren eerder verwoord door Bill Kristol en de echtgenoot van Victoria Nuland, Robert Kagan. Omdat het opkomende Amerikaanse Rijk een signaal wilde afgeven aan Oost-Europa dat afwijkende meningen niet zouden worden getolereerd, en aan Rusland dat het niet langer een grote mogendheid was die gerespecteerd hoefde worden.

Een juridische geest zou erop kunnen wijzen dat de aanval in strijd was met de artikelen 2, 53 en 103 van het VN-Handvest, met het Handvest van de NAVO zelf - het Noord-Atlantisch Verdrag van 1949 (artikelen 1 en 7) - en met de Slotakte van Helsinki van 1975 (schending van de territoriale integriteit van een ondertekenende staat) alsook met het Verdrag van Wenen inzake het verdragenrecht van 1980, aangezien dwang werd uitgeoefend om een staat te dwingen een verdrag te ondertekenen.

Ah, maar als je een wereldrijk bent betekent dat dat men zijn eigen "op regels gebaseerde orde" maakt om lastige wetten te vervangen. Dus werd een "onafhankelijke commissie" van cheerleaders samengesteld om de operatie "illegaal maar legitiem" te verklaren, met het argument dat deze gerechtvaardigd was omdat het de Kosovo-Albanezen "bevrijdde" van Servische "onderdrukking".

De daadwerkelijke onderdrukking van niet-Albanezen terwijl NAVO-troepen werkeloos toezagen - ook tijdens de wrede pogrom van maart 2004 - telt natuurlijk niet mee. Waar het om gaat is dat Bill en Hillary Clinton, Madeleine Albright en de Britse premier Tony Blair monumenten, straten en zelfs kinderen naar zich vernoemd kregen.

Het "onafhankelijke" Kosovo - uitgeroepen in 2008, in een handeling die ongeveer even legaal is als de oorlog van 1999 - kan in feite niets doen zonder de toestemming van de ambassadeur van de VS. Wat een geweldige triomf van mensenrechten, recht en orde, en democratie!

De NAVO heeft zich nooit bekommerd om het redden van Albanese levens. Als dat wel zo was, zou ze niet hebben samengewerkt met het UCK, dat zich toelegde op het vermoorden van etnische Albanezen die vrede wilden met de Serviërs. Het zou niet herhaaldelijk vluchtelingencolonnes hebben gebombardeerd en vervolgens hebben verklaard dat het eigenlijk de schuld van de Serviërs was en dat de piloten hun bommen " te goeder trouw" lieten vallen - hetgeen NAVO-woordvoerder Jamie Shea bij één gelegenheid letterlijk heeft gezegd.

Twintig jaar later is er niets veranderd. Nadat de VS afgelopen augustus een gezin in Kabul hadden uitgeroeid door een drone-aanval, boden ze bloedgeld aan, maar weigerden ze zelfs maar de betrokkenen te berispen. Een imperium zijn betekent dat je nooit je excuses hoeft aan te bieden. Deze mentaliteit dreef de invasie van Irak in 2003.

Ondertussen leidde het falen om de regering in Belgrado omver te werpen door middel van oorlog tot een "kleurenrevolutie" in Servië. Die werd vervolgens geëxporteerd naar andere plaatsen - waaronder tot twee keer toe in Oekraïne. Die staatsgreep van 2014 in Kiev vormde letterlijk het begin van het conflict in Oost-Oekraïne, waarvan de huidige gebeurtenissen slechts de laatste fase vertegenwoordigen.

In maart 1999 was ik een student in het Amerikaanse Midwesten, en was (bijna) met succes gehersenspoeld om te geloven in de clichés over vrijheid, democratie, tolerantie, objectiviteit, regels en wetten, en hoe de VS een "kracht voor het goede" vormden in de wereld. Daarna, van de ene dag op de andere, noemden mensen van wie ik dacht dat ze mijn vrienden waren, mij een monster en geloofden ze elk stukje propaganda dat van de tv-schermen en krantenpagina's kwam.

Sindsdien heb ik van gerechtigheid en herdenking mijn levensmissie gemaakt en probeer ik uit te leggen dat Kosovo niet zozeer een goede, nobele en humanitaire oorlog was, maar alles vertegenwoordigde wat verkeerd is aan de moderne wereld: "Een toonbeeld van de macht van leugens, de succesvolle moord op het recht en de triomf van macht over gerechtigheid," zoals ik in 2005 schreef en sindsdien elk jaar herhaalde.

Dit jaar is het echter zo dat de mensen die de mond vol hebben van mensenrechten, internationaal recht en de onschendbaarheid van grenzen - als het om hun cliëntregime in Oekraïne gaat, wel te verstaan - in 1999 allemaal voor de NAVO stonden te juichen. Zelfs nu willen ze zich er niet voor verontschuldigen, laat staan het verwerpen. Het lijkt er dus op dat het er niet om gaat wat er gedaan wordt, maar alleen om wie het wie aandoet. Hoewel ik hun woede begrijp nu de wereld die met hun leugens is opgebouwd in elkaar stort, hebben zij nauwelijks recht om te klagen.
Nebojsa Malic is een Servisch-Amerikaanse journalist, blogger en vertaler, die van 2000 tot 2015 een vaste column schreef voor Antiwar.com, en is thans een senior schrijver voor RT. @NebojsaMalic @TheNebulator
Zie: https://www.rt.com/news/552646-kosovo-war-nato-ukraine-hypocrisy/