Wat kan een maand veel verschil uitmaken. Nog niet zo lang geleden hadden Moskou en Berlijn de champagne koud gezet voor het verwachte doorknippen van het Nord Stream 2-lint, een geplande pijpleiding van 1.234 km (766 mijl) van Rusland naar Duitsland die Europa decennialang warm en behaaglijk zou hebben gehouden. Op dit moment adviseren EU-functionarissen hun burgers om minder lang onder de douche te staan en te investeren in wollen truien nu de roep om loskoppeling van Russische energieleveranties steeds luider klinkt.
"Iedereen vraagt zich af: 'Wat kan ik doen?', zei Margrethe Vestager, Europees commissaris voor mededinging. "Je kunt twee dingen doen", adviseerde ze. "Kortere douches voor jezelf en je tieners, en als je dat water uitzet zeg je 'zo, die zit, Poetin'."
Commentaar: Merk op dat deze persoon verondersteld wordt een commissaris te zijn, een persoon in een positie van de hoogste verantwoordelijkheid; gelooft ze werkelijk wat ze zelf zegt? Denkt zij dat de gemiddelde mens zo dom is dat hij moet worden toegesproken alsof hij een intellectueel onvolgroeid kind is? Is het met dit soort vertegenwoordigers een wonder dat Europa er zo slecht aan toe is?
Peter Hauck, hoofd van het landbouwdepartement van de Duitse deelstaat Baden-Württemberg, zorgde wellicht voor een stijging van de wolprijs met een al even verbijsterende suggestie.
"We moeten de geldkraan van Poetin dichtdraaien", spuwde Hauk. "Dat betekent dat we ook de gas- en oliekranen moeten dichtdraaien, zodat de vrijheid in Europa een kans krijgt. Je kunt in de winter 15 graden [Celsius] verdragen in een trui. Daar gaat niemand dood aan!"
Commentaar: Hoe groot is de kans dat deze beide sprekers hun eigen aanbevelingen niet opvolgen? Als de gekunstelde coronacrisis iets heeft bewezen dan is het wel dat de overgrote meerderheid van de machthebbers volstrekt hypocriet is. Een recent voorbeeld: de Britse minister van ethiek werd beboet omdat zij op de avond voor de begrafenis van prins Philip een feestje in Downing Street nr. 10 bijwoonde dat in strijd was met de lockdownregels; ze had zelfs een karaoke-machine bij zich.
Tenzij Hauk op Kreta overwintert, is het een verbazingwekkende sprong in logica om te geloven dat "het dichtdraaien van de gas- en oliekraan" ook maar enig verband houdt met het in stand houden van "vrijheid in Europa". En "Niemand gaat eraan dood!" klinkt als een fraai grafschrift voor de grafsteen van een politieke carrière, die in dit tempo misschien eerder vroeger dan later gebeiteld zal moeten worden. Maar ik dwaal af.
Het gebrul dat uit het Kremlin weerklonk na die wijze raad van de EU was geen gebrul van pijn, dat verzeker ik u. Wat de westerse cancelcultus niet begrijpt, is dat Russisch gas en olie een machtige rivier vormen die in vele richtingen stroomt, niet alleen in westelijke richting. En terwijl Moskou geen haast heeft om zijn Europese cliënt te verliezen, zoals blijkt uit zijn staat van dienst waarbij Europa zelfs tijdens de donkerste momenten van de Koude Oorlog nooit zonder energie is gelaten, heeft het wel andere opties. De Europese Unie daarentegen niet, althans nog niet.
Martin Brudermuller, CEO van BASF SE, 's werelds grootste chemieproducent, heeft deze pijnlijke waarheid zo voorzichtig mogelijk aan zijn landgenoten uitgelegd door te erkennen, dat "de Russische gasleveranties tot nu toe de basis vormden voor het concurrentievermogen van onze industrie". En mocht Europa kiezen voor leveranties van vloeibaar gas uit de VS (praktisch een luxeartikel dat Washington bijna even rigoureus aan de Europeanen heeft opgedrongen als exorbitante wapensystemen), dan zal dit, in de vorm van aanzienlijk hogere energieprijzen, een "uitdaging voor het concurrentievermogen van de Duitse en Europese industrie betekenen", voegde Brudermuller eraan toe.
Om het wat directer te formuleren: de ontwrichting van de Russische energiebronnen kan een ramp betekenen voor de Europese economie en de naar schatting 440 miljoen Europeanen van wie het welzijn, of op zijn minst de levensstandaard, afhangt. Toch lijkt dit Brussel er niet van te weerhouden zijn anti-Russische retoriek nog verder op te schroeven.
Zoveel werd deze week duidelijk nadat de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, de sancties verscherpte toen ze aankondigde dat de EU voorstelt om de invoer van steenkool uit Rusland te verbieden, evenals de komst van de meeste Russische vrachtwagens en schepen. Von der Leyen is zich er waarschijnlijk van bewust dat Rusland ongeveer de helft van de steenkoolbehoefte van de EU levert die wordt gebruikt om de elektriciteitscentrales van de EU van brandstof te voorzien en die op hun beurt miljoenen aan electriciteit verslaafde burgers van essentiële elektriciteit voorzien. De meest recente sanctievoorstellen zijn gebaseerd op onbewezen beschuldigingen dat Russische troepen wreedheden zouden hebben begaan in de stad Bucha in Oekraïne.
Moskou heeft de beschuldigingen ten stelligste ontkend en betoogt dat de Oekraïense kant een operatie onder valse vlag heeft uitgevoerd om Russische soldaten erin te luizen. Gezien de ernst van de beschuldigingen alsmede de rampzalige gevolgen die hieruit kunnen voortvloeien, zouden de EU en de VS moeten aandringen op een volledig onderzoek alvorens één van beide partijen de schuld te geven. In plaats daarvan heeft men Rusland wederom snel schuldig verklaard aan een misdaad zonder een voorafgaand proces.
Commentaar: Zoals te verwachten wordt het nog erger, want ongelooflijk verdacht gedrag van Groot-Brittannië, de huidige voorzitter van de VN-Veiligheidsraad, geeft blijk van medeplichtigheid van het Westen; Groot-Brittannië heeft niet alleen Rusland verhinderd om bewijsmateriaal te presenteren waaruit blijkt dat Oekraïne verantwoordelijk is, maar de VN heeft er vervolgens in allerijl een stemming doorheen gejaagd om Rusland uit zijn orgaan voor de mensenrechten te zetten, waardoor het dit in de nabije toekomst niet meer kan doen.
Het is duidelijk dat het hier gaat om een snel verslechterende politieke situatie met potentiële gevolgen die veel erger zijn dan het dragen van een extra trui in de winter. We hebben het over de mogelijkheid van zeer reële gevolgen in termen van leven en dood, indien de betrekkingen tussen Rusland en het Westen verder verslechteren. Eén strenge winter op het continent zonder Russisch gas en olie zou een ramp betekenen voor miljoenen mensen; één jaar zonder een fatsoenlijke graanoogst zou hongersnood kunnen betekenen; één bedrijfskwartaal zonder voldoende energievoorziening om aan de vraag te voldoen zou het einde kunnen betekenen van de wereldeconomie zoals we die kennen.
Commentaar: De "wereldeconomie" kan zich waarschijnlijk opnieuw aanpassen, maar de economieën van het Westen zullen beslist niet meer functioneren zoals ze deden. Merk ook op dat dit embargo niet van lange duur hoeft te zijn om rampzalige gevolgen te hebben, want Europa gaat het voorjaarsplantseizoen in en met beperkingen op kunstmest, geleverd door landen als Rusland en Wit-Rusland, tezamen goed voor meer dan 60% van het mondiale aanbod, zal de oogst van dit jaar bijna gegarandeerd drastisch worden verminderd.
De " Schwabiërs " van het Wereld Economisch Forum mogen dan wel verlangen naar zo'n dystopische toekomst waarin je 'niets bezit en toch gelukkig' bent, miljarden mensen over de hele wereld zouden daar waarschijnlijk niet van dromen.
Ondertussen, aan de overkant van de Atlantische Oceaan, lijkt de regering van Biden evenzeer bereid om voedsel- en energiezekerheid op het spel te zetten door vast te houden aan zijn anti-Rusland beleid.
Commentaar: Dat de "diepe staat" de VS opzettelijk naar de rand van een ineenstorting van de toeleveringsketen duwt was duidelijk tijdens de lockdowns, toen bergen voedsel waar niets mis mee was werden gedumpt
"Het wordt menens," riep Biden vorige maand in Brussel waar hij sprak over dreigende voedseltekorten, vooral van tarwe, waarvan veel afkomstig is uit, u raadt het al, Rusland. "De prijs van de sancties wordt niet alleen opgelegd aan Rusland. Het wordt ook opgelegd aan een heleboel landen, waaronder Europese landen en ook ons land."
In dit verband is het van cruciaal belang te bedenken dat de wereldwijde toeleveringsketens lang voordat de gebeurtenissen in Oekraïne centraal kwamen te staan al begonnen te kraken . Dankzij het enorme geknoei van de regering Biden met betrekking tot de coronapandemie die strenge beperkingen oplegde aan alles wat een polsslag had, werden de Amerikaanse consumenten opgeschrikt toen ze ontdekten dat de winkelschappen leeg raakten op hetzelfde moment dat tientallen vrachtschepen voor de Amerikaanse kust voor anker bleven liggen.
Het wanbeheer door Washington van zijn energievoorraden is niet minder raadselachtig. Vorige maand bekrachtigde Biden een uitvoerend bevel dat de invoer van Russische olie, vloeibaar aardgas en steenkool in de Verenigde Staten verbood. Men zou natuurlijk aannemen dat de beleidsmakers in Washington over enig noodplan beschikken, zoals het wellicht opnieuw opstarten van de XL pijplijn, Donald Trump's project dat de ontbrekende Russische voorraden ruimschoots zou hebben vervangen. Nou, dat zou een verkeerde veronderstelling zijn.
Commentaar: Sommigen zijn ideologisch bezeten en dus niet in staat om de gevolgen te voorzien, anderen gaan ervan uit dat ze gespaard zullen blijven voor de tekorten die daaruit voortvloeien (en dat kan ook zo zijn, althans voor een tijdje).
"Ambtenaren van de regering van Biden zoeken naar manieren om de olie-import uit Canada te stimuleren... maar met één groot voorbehoud," meldde de Wall Street Journal. "Ze willen de Keystone XL pijplijn, die president Biden op zijn eerste dag in zijn ambt effectief om zeep hielp, niet opnieuw in gebruik nemen."
Dit is enigszins vergelijkbaar met zeggen dat Washington illegale migratie een halt wil toeroepen zonder de muur van Trump.
Nu Brussel en Washington in een sanctiespel van de angsthaas met Rusland verwikkeld blijven om te zien wie het eerst met zijn ogen knippert, moet men zich afvragen hoe lang de westerse consumenten de offers zullen dulden die zij nu al moeten accepteren. Met een deugdzaam signaal dat je Rusland trotseert, kun je in de winter geen huis verwarmen en geen eten op tafel zetten.
Deze bereidheid om het eigen volk te treffen met een sanctieregime dat zo wreed is dat het globalisme erdoor in gevaar komt, is ook de Russische president Vladimir Poetin niet ontgaan.
"Het is een soort omgekeerd populisme - mensen worden aangespoord minder te eten, zich warmer te kleden om op verwarming te besparen, af te zien van reizen - dit alles zogenaamd ten bate van ... abstracte Noord-Atlantische solidariteit."
Poetin benadrukte dat een dergelijke 'solidariteit' het potentieel heeft om "de wereldeconomie in een crisis te storten," waardoor zelfs enkele van de armste landen zouden verhongeren.
"Vanzelfsprekend rijst de vraag: wie is hiervoor verantwoordelijk?", zo vroeg de Russische leider zich af.
Deze vraag zouden veel westerlingen, als zij na decennia van overvloedige consumptie plotseling ondervoed zouden raken, in een niet al te verre toekomst ook aan hun regeringen kunnen stellen. Alleen zullen zij deze keer misschien veel minder bereid zijn om het versleten narratief te geloven dat de "gebruikelijke verdachte" Rusland verantwoordelijk is voor hun benarde situatie.
Robert Bridge is een Amerikaanse schrijver en journalist. Hij is de auteur van 'Midnight in the American Empire,' How Corporations and Their Political Servants are Destroying the American Dream. @Robert_BridgeZie: https://www.rt.com/news/553466-energy-embargo-sanctions-putin/
Commentaar: Inderdaad, terwijl een deel van de mensen gewoon niet in staat is om de feiten te zien en de leugens gelovend ten onder zal gaan, zullen vele anderen uiteindelijk tot het besef komen dat ze bedrogen zijn, maar niet voordat zij en hun dierbaren een bijna onvoorstelbaar lijden moeten ondergaan:
- De Wetenschap van het Kwaad: Een Persoonlijke Bespreking van Politieke Ponerologie
- Het Psychorium: een noodzakelijk nieuw analytisch hulpmiddel bij het onderzoek van pathocratie
En luister ook naar SOTT radio's: