russische soldaten oekraïne transport
© TwitterRussische legertroepen

Commentaar: De hieronderstaande analyse is een samenstelling van tweets van onafhankelijk journalist Gonzalo Lira


Een korte samenvatting voor degenen die de gebeurtenissen in Oekraïne niet hebben gevolgd, maar ze wel willen begrijpen:

24/02: De Russen vielen met een bliksemcampagne binnen vanuit het zuiden, zuidoosten, oosten en noorden. De Russen vielen binnen met 190K troepen - tegen 250K gevechtstroepen uit Oekraïne.

De RF (Russische Strijdkrachten) plaatste 30K troepen in de buurt van Kiev - bij lange na niet genoeg om de stad te veroveren - maar genoeg om zo'n 100K AFU (Armed Forces of Ukraine)-verdedigers vast te pinnen. De RF lanceerde ook verschillende aanvalslijnen, met versterkingen op stand-by (waaronder een befaamde 40 km lange tankcolonne), om te bezien waar deze nodig zouden kunnen zijn.

russische tankcolonne kiev
© TwitterEen 40 km lange Russische tankcolonne buiten Kiev
Van cruciaal belang - de Russische blitz langs verschillende lijnen voorkwam een dreigende OEKRAÏNISCHE blitzkrieg. De AFU stond op het punt de Donbas binnen te vallen. Dit was de directe aanleiding voor de Russische invasie: Om ze voor te zijn en Oekraïnes op handen zijnde invasie te verijdelen - hetgeen ze ook deden.

Door vanuit het noorden en zuiden aan te vallen, verstoorden de Russen ook de aanvoerketen van wapens van de NAVO. Als de RF alleen in het oosten had aangevallen om de AFU-invasie van Donbas te voorkomen, zou er een open corridor zijn geweest voor herbevoorrading vanuit het Westen. Door Kiev te bedreigen werd dat verhinderd.

Het belangrijkste AFU-leger strandde dus in Oost-Oekraïne, terwijl de rest van de Oekraïense strijdkrachten geïsoleerd en vastgepind werden - zonder gemakkelijke bevoorrading vanuit het westen. De RF viel vervolgens het commandovoeringscentrum en de bevoorradingsverbindingen van de AFU aan, waardoor de Oekraïense strijdkrachten nog meer geïsoleerd en geïmmobiliseerd raakten.

De Russen controleerden al snel een gebied in Oekraïne ter grootte van het Verenigd Koninkrijk - maar het was een schamele controle. Het zuiden van Oekraïne bevond zich meer in de greep van Rusland. De AFU rond Kherson versnipperde eenvoudig. Mariupol werd een waar slagveld, net als de Donbas zelf.

Aanvankelijk wilden de Russen:
  • De op handen zijnde invasie van de Donbas kortsluiten - wat ze ook deden.
  • Het Zelenski-regime afschrikken zodat het zou onderhandelen over een politieke regeling - wat niet lukte.
Kiev was niet van plan te onderhandelen over een staakt-het-vuren, omdat ze van Washington orders hadden gekregen: "Vecht tegen Rusland tot de laatste Oekraïner." Bovendien werd Zelenski door de neonazi's om hem heen bedreigd als hij zou onderhandelen en zich zou overgeven, omdat ze doodsbang zijn voor de Russen.

Dus lanceerde Zelenski een massale PR- en propagandacampagne, in de eerste plaats om de AFU-troepen te motiveren om te vechten tot de dood. Er werden mythen gecreëerd (Ghost of Kiev), operaties onder valse vlag uitgevoerd (Bucha, Kramatorsk) en onophoudelijk werd men gegeseld door mediaverhalen.

De Russen bleven onderhandelen en probeerden de Oekraïense infrastructuur NIET te vernietigen. In het begin probeerden ze zelfs het aantal AFU-slachtoffers te minimaliseren. Het bewijs hiervoor is overweldigend: De Russen hebben geen civiele infrastructuur geraakt - water, elektriciteit, telefoon, transport. Ze hebben geen AFU-kazernes, commandocentra, overheidsgebouwen, enz. geraakt.

De eerste prioriteit van de Russen was een *onderhandelde regeling*. Maar tegen eind maart realiseerden ze zich dat dit onmogelijk was.

Dit is waarom de RF zich terugtrok uit Kiev. Het had geen zin om manschappen in de buurt van de stad te stationeren als ze niet konden doen wat ze moesten doen - politieke druk uitoefenen op het Zelenski-regime om te onderhandelen. Deze terugtrekking werd geclaimd als een "overwinning" in de "Slag om Kiev"! lmao

Vanaf eind maart trokken de Russen zich terug en verstevigden hun controle over het gebied dat ze hadden veroverd, waarbij ze gebieden aan de AFU afstonden die zinloos of mogelijk te kostbaar waren om te controleren. De Oekraïense propagandamachine noemde al deze terugtochten "overwinningen".

Er was nog een sprankje hoop dat de oorlog zou eindigen in een regeling middels onderhandelingen, maar daar kwam begin april een einde aan. Na de besprekingen in Istanbul op 30 maart stemde Oekraïne voorzichtig in met enkele compromissen, maar binnen een week werden die concessies publiekelijk verworpen.

Toen realiseerden de Russen zich dat het Zelenski-regime niet in staat was een akkoord te sluiten: Hun meesters in Washington, Victoria Nuland en Anthony Blinken in het bijzonder, zouden geen vrede toestaan. Ze willen dat deze oorlog Rusland leegzuigt. Het is een klassieke oorlog bij volmacht en Oekraïne moet daarvoor de prijs betalen.

En nog iets dat de Russen zich realiseerden: Sancties. Ze deden pijn, maar Rusland veerde opmerkelijk snel weer op. Zó'n pijn deden ze niet. Maar de diefstal door het westen van de $300 miljard aan buitenlandse reserves van Rusland deed wel pijn - veel pijn. De Russen beseften dat ze in een totale oorlog met het westen waren verwikkeld en aangezien hun buitenlandse reserves voor altijd verloren waren (waarschijnlijk worden ze ingepikt door corrupte westerse politici), hebben de Russen nu niets meer te verliezen. Door de diefstal van de reserves heeft het westen alle macht over Rusland verloren.

Dit bezegelde het lot van Oekraïne: De Russen hebben nu geen reden meer om op te geven wat ze hebben veroverd. Het heeft hen te veel gekost in termen van manschappen en financiën. En ze weten dat ze niet kunnen onderhandelen over een staakt-het-vuren. Het Zelenski-regime zal zoiets later gewoon schenden.

Wat betekent dit:

De Russen willen het zuiden en oosten van Oekraïne veroveren en permanent annexeren. Daarom is hun strategie op het slagveld drastisch veranderd: Nu zijn ze bezig met een langzame, methodische afbraak en vernietiging van de AFU.

In de eerste 30 dagen bestond de oorlog uit snelheid, schijnbewegingen, het nominaal veroveren van grote delen van het Oekraïense grondgebied, met als doel het Zelenski-regime onder druk te zetten om middels onderhandelingen tot een regeling te komen. Maar de totale financiële en politieke breuk van het westen met Rusland betekent dat ze niets te verliezen hebben. En ze hebben veel te winnen: De Donbas is rijk aan mineralen, de echt productieve landbouwgronden van Oekraïne liggen in het oosten en zuiden, Kharkov is een belangrijke industriestad, de Zee van Azov heeft onnoemelijke aardgasreserves.
mensen begroeten de russische strijdkrachten oekraïne
© TwitterPlaatselijke bevolking groet de Russische strijdkrachten.
En daarnaast houden de mensen van hen. Waarom zouden de Russen deze zwaarbevochten prijs nu opgeven?

En ze *hebben* gewonnen - vergis je niet. Vraag het iedere militair die niet het systeem nakakelt, hij zal het je vertellen: Het is onmogelijk voor de AFU om hun land te heroveren. Ze hebben geen wapenuitrusting, geen luchtafweer, geen brandstof, geen communicatie - het is klaar.

De grote tragedie is dat zo vele DUIZENDEN jonge mannen zullen sterven, en ONNODIG!!, om het onvermijdelijke uit te stellen. Deze dappere jongens hebben zo dapper gevochten - en zijn zo jong, op zo'n wrede manier gestorven - vanwege de kwaadaardigheid van het Zelenski-regime.

Dat is de harde waarheid.

En uiteindelijk zal dit de kaart zijn die overblijft - een bitter beeld van de toekomst van Oekraïne. Rusland zal miljarden in hun nieuw verworven gebied pompen. Het zal floreren en gedijen. Terwijl de Oekraïense rompstaat arm, verwoest en vergeten zal achterblijven.
kaart van Oekraïne na de oorlog
Een mogelijke opdeling van Oekraïne na de oorlog.
Een tragedie.

Zie: https://twitter.com/GonzaloLira1968/status/1518899739437187073