Terwijl de wereld de 77ste verjaardag van deze overwinning viert, zouden we eens heel diep kunnen nadenken over het eindelijk, voor eens en voor altijd, winnen van die oorlog.
Als u verbaasd bent over deze uitspraak, kunt u misschien beter even gaan zitten en diep ademhalen voordat u verder leest. In de komende 12 minuten zult u waarschijnlijk een verontrustend feit ontdekken waar u misschien een beetje van schrikt: De geallieerden hebben de Tweede Wereldoorlog eigenlijk nooit gewonnen...
Begrijpt u me alstublieft niet verkeerd. Ik ben eeuwig dankbaar voor de onsterfelijke zielen die hun leven gaven om een halt toe te roepen aan de fascistische machine tijdens die sombere jaren... maar het is een feit dat een bepaalde kwestie niet werd opgelost op 9 mei 1945 en dat heeft veel te maken met de langzame heropkomst van een nieuwe vorm van fascisme tijdens de tweede helft van de 20e eeuw en het hernieuwde gevaar van een wereldwijde dictatuur, waarmee de wereld heden ten dage opnieuw wordt geconfronteerd.
Ik ben van mening dat we pas echt eer kunnen bewijzen aan onze moedige voorouders, die hun leven wijdden aan het winnen van vrede voor hun kinderen, kleinkinderen en de mensheid in het algemeen, als we de moed vinden om dit probleem nuchter onder ogen te zien.
De Lelijke Waarheid Achter WO II
Ik zal er niet langer omheen draaien en zeg het gewoon: noch Adolph Hitler, noch Benito Mussolini waren ooit "hun eigen man".
Hun machines stonden nooit volledig onder hun soevereine controle en de financiering die zij gebruikten als brandstof om de wereld te domineren kwam niet van Duitse of Italiaanse banken. De technologieën die zij gebruikten in de petrochemie, rubber en computers kwamen niet uit Duitsland of Italië, en de heersende wetenschappelijke ideologie van de eugenetica, die aan de basis lag van zoveel van de verschrikkingen van Duitslands raszuiveringspraktijken, is nooit ontstaan in de geesten van Duitse denkers of van Duitse instellingen.
Zonder een machtig netwerk van financiers en industriëlen uit de jaren 1920-1940, met namen als Rockefeller, Warburg, Montague Norman, Osborn, Morgan, Harriman of Dulles, kan men gerust stellen dat het fascisme nooit mogelijk zou zijn geweest als "oplossing" voor de economische ellende van de naoorlogse orde. Laten we, om dit punt te bewijzen, het vreemde geval van Prescott Bush als bruikbaar uitgangspunt nemen.
De patriarch van dezelfde Bush dynastie, die de wereld twee rampzalige Amerikaanse presidenten schonk, maakte naam met het financieren van het nazisme, samen met zijn zakenpartners Averell Harrimen en Averell's jongere broer E. Roland Harriman (de laatste zou Prescott rekruteren voor Skull and Bones toen beiden studeerden aan Yale). Niet alleen verstrekte Prescott, als directeur van Brown Brothers Harriman, waardevolle leningen om de failliete nazipartij overeind te houden tijdens Hitlers verlies van steun in 1932, toen de Duitse bevolking de anti-fascistische Generaal Kurt von Schleicher tot kanselier verkoos, hij werd zelfs schuldig bevonden aan "handel met de vijand" als directeur van Union Banking Corporation in 1942!
Ja, u leest het goed! Elf maanden nadat Amerika was toegetreden tot de Tweede Wereldoorlog, stelde de federale regering uiteraard een onderzoek in naar alle bankactiviteiten van de nazi's in de VS en vroeg zich af waarom Prescott een bank bleef leiden die zo diep verweven was met Fritz Thyssens Bank voor Handel en Scheepvaart uit Nederland. Thyssen, voorzover men hier niet mee bekend is, is de Duitse industriemagnaat die beroemd werd door het schrijven van het boek "I Paid Hitler". De bank zelf was verbonden met een Duits concern genaamd Steel Works van de German Steel Trust, dat 50,8% van nazi-Duitslands ruwijzer, 41,4% van zijn universele plaat, 38,5% van zijn gegalvaniseerd staal, 45,5% van zijn pijpen en 35% van zijn explosieven controleerde. Op grond van Vesting Order 248 legde de federale regering van de VS op 22 oktober 1942 beslag op alle eigendommen van Prescott.
De Amerikaans-Duitse staalcombinatie was slechts een klein onderdeel van een bredere operatie, aangezien Rockefellers Standard Oil in 1929 een nieuw internationaal kartel had opgericht naast IG Farben (het op drie na grootste bedrijf ter wereld) in het kader van het Young Plan. JP Morgans Owen Young stond aan het hoofd stond van General Electric en stelde in 1928 een Duits schuldaflossingsplan in, dat aanleiding gaf tot de opkomst van de Bank of International Settlements (BIS) en consolideerde een internationaal kartel van industriëlen en financiers namens de City of London en Wall Street. Het grootste van deze kartels zag Henry Fords Duitse activiteiten fuseren met IG Farben, Dupont industries, het Britse Shell en Rockefellers Standard Oil. De kartelovereenkomst van 1928 maakte het ook mogelijk voor Standard Oil om alle patenten en technologieën voor het maken van synthetische benzine uit steenkool door te geven aan IG Farben, waardoor Duitslands productie kon stijgen van slechts 300.000 ton natuurlijke petroleum in 1934 tot een ongelooflijke 6,5 miljoen ton (85% van het totaal) tijdens WO II! Als deze overdracht van octrooien en technologie niet had plaatsgevonden, zou de moderne gemechaniseerde oorlogsvoering die WO II kenmerkte, nooit hebben kunnen plaatsgrijpen.
Twee jaar voor implementatie van het Young Plan, had JP Morgan al een lening van 100 miljoen dollar verstrekt aan Mussolini's pas opgerichte fascistische regime in Italië, waarbij Thomas Lamont, de grote man van de Democratische Partij, de rol van Prescott Bush speelde in Wall Streets Italiaanse operatie. Niet alleen JP Morgan hield van Mussolini's fascistische bedrijfsstijl, ook Henry Luce van Time Magazine was dol op Il Duce. Hij plaatste Mussolini tussen 1923 en 1943 acht keer op de cover van Time, terwijl hij het fascisme onophoudelijk promootte als de "economische wonderoplossing voor Amerika" (wat hij ook deed in zijn andere twee tijdschriften Fortune en Life). Veel wanhopige Amerikanen, nog altijd getraumatiseerd van de lange en pijnlijke depressie die in 1929 was begonnen, omarmden in toenemende mate de giftige idee dat een Amerikaans fascisme brood op de plank zou verschaffen en hen eindelijk aan werk zou helpen.
Er moet ook iets gezegd worden over Brown Brothers Harriman.
De nazibank van Bush zelf was het product van een eerdere fusie in 1931 tussen de familiebank van Montagu Norman (Brown Brothers) en Harriman, Bush and Co. Montague Norman was van 1920 tot 1944 gouverneur van de Bank of England, leider van de Anglo-German Fellowship Trust en controleur van de Duitse Hjalmar Schacht (president van de Reichsbank van 1923-1930 en minister van Economische Zaken van 1934-1937). Norman was ook de belangrijkste man achter de Bank of International Settlements (BIS), vanaf haar oprichting in 1930 en gedurende de gehele Tweede Wereldoorlog.
De Centrale Bank van Centrale Banken
Hoewel de BIS was opgericht in het kader van het Young Plan en nominaal werd aangestuurd door Schacht als een mechanisme voor schuldaflossing van WO I, was de in Zwitserland gevestigde "Centrale Bank van Centrale Banken" het belangrijkste mechanisme voor internationale financiers ter financiering van de nazimachine. Het feit dat de BIS onder de volledige controle stond van Montagu Norman werd onthuld door de Nederlandse Centrale Bankier Johan Beyen, die zei "Normans prestige was overweldigend. Als apostel van de samenwerking tussen centrale banken maakte hij de centrale bankier tot een soort aartspriester van de monetaire religie. De BIS was in feite zijn schepping."
Tot de oprichters behoorden de particuliere centrale banken van Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland, Italië en België, alsmede een clubje van drie particuliere Amerikaanse banken (JP Morgan, First National of Chicago, en First National of New York). De drie Amerikaanse banken fuseerden na de oorlog en staan vandaag de dag bekend als Citigroup en JP Morgan Chase.
In haar oprichtingsstatuten kregen de BIS, haar directeuren en haar personeel immuniteit van alle soevereine nationale wetten en zelfs de Zwitserse autoriteiten mochten haar gebouwen niet betreden.
Dit verhaal werd krachtig verwoord in het boek uit 2013 Tower of Basel: The Shadowy History of the Secret Bank that Runs the World.
Enkele Woorden over Eugenetica
De steun van de nazi's in de aanloop naar en gedurende WOII eindigde niet met financiën en industriële macht, maar breidde zich uit tot de heersende wetenschappelijke ideologie van het Derde Rijk: Eugenetica (ook bekend als de wetenschap van het Sociaal Darwinisme, zoals decennia eerder ontwikkeld door Thomas Huxleys X Club-medewerker Herbert Spencer, alsmede Darwins neef sir Francis Galton). In 1932 werd in New York de Derde Eugenetische Conferentie gehouden, mede gesponsord door William Draper Jr (bankier bij JP Morgan, hoofd van General Motors en leidende figuur van Dillon Read en co) en de Harriman familie. Deze conferentie bracht vooraanstaande eugenetici uit de gehele wereld bijeen om Amerika's succesvolle toepassing van de eugenetica-wetgeving te bestuderen, waarmee in 1907 onder de enthousiaste bescherming van Theodore Roosevelt een aanvang was gemaakt. Onder het respectabele laagje vernis van "wetenschap", bespraken deze hogepriesters van de wetenschap het nieuwe tijdperk van "gerichte evolutie van de mens", dat spoedig mogelijk zou worden onder een wereldwijde wetenschappelijke dictatuur.
In zijn speech op de conferentie zei de leidende Britse fascist Fairfield Osborn, dat eugenetica:
"het voortbestaan en de vermenigvuldiging van de sterksten helpt en stimuleert; indirect zou het de vermenigvuldiging van de ongeschikten controleren en ontmoedigen. Wat dit laatste betreft wordt alleen al in de Verenigde Staten algemeen erkend, dat er miljoenen mensen zijn die als sleepnetten of als ankers fungeren op de voortgang van het schip van de staat...Terwijl enkele zeer bekwame mensen werkloos zijn, bestaat de massa werklozen uit de minder bekwamen, die het eerst worden geselecteerd voor schorsing, terwijl de weinige zeer bekwame mensen worden behouden omdat zij nog steeds onmisbaar zijn. In de natuur zouden deze minder bekwame personen geleidelijk verdwijnen, maar in de beschaving houden wij hen in de gemeenschap, in de hoop dat zij in betere tijden allen werk zullen vinden. Dit is het zoveelste voorbeeld van een humane beschaving die regelrecht tegen de orde van de natuur ingaat en het voortbestaan van de meest ongeschikten aanmoedigt."De donkere dagen van de grote depressie waren goede jaren voor onverdraagzaamheid en onwetendheid, toen eugenetische wetten werden toegepast in twee Canadese provincies en zich wijd verspreidden over Europa en Amerika, waar in 30 Amerikaanse staten eugenetische wetten werden toegepast om de ongeschikten te steriliseren. De Rockefeller Foundation financierde vervolgens Duitse eugenetica en in het bijzonder Joseph Mengele, de rijzende ster van menselijke verbetering.
Het nazimonster van Frankenstein Wordt Geaborteerd
In een beschrijving van zijn ontmoeting met Hitler op 29 januari 1935, citeerde Lord Lothian, prominent lid van de Ronde Tafel, de visie van de Führer over Arische medebestuurders van de Nieuwe Wereldorde:
"Duitsland, Engeland, Frankrijk, Italië, Amerika en Scandinavië ... zouden tot een overeenkomst moeten komen waarbij zij hun onderdanen zouden beletten te helpen bij de industrialisatie van landen als China en India. Het is suïcidaal om de vestiging van verwerkende industrieën in de landbouwlanden van Azië te bevorderenHoewel het overduidelijk is dat er nog veel meer te zeggen valt over dit onderwerp, gedroeg de fascistische machine zich niet geheel conform de wensen van de Dr. Frankensteins in Londen toen Hitler zich er eenmaal bewust van werd, dat zijn machtige militaire machine Duitsland de macht gaf om de Nieuwe Wereldorde te leiden in plaats van slechts tweede viool te spelen als handhavers ten behoeve van hun Anglo-meesters in Groot-Brittannië. Terwijl veel oligarchen in Londen en Wall Street bereid waren zich aan deze nieuwe realiteit aan te passen, werd besloten een einde te maken aan het plan, en te proberen de strijd op een later tijdstip voort te zetten.
Teneinde dit te bereiken verzon men een schandaal ter rechtvaardiging van de afzetting van de pro-nazi Koning Edward VIII in 1936, toen een mild gestemde premier Neville Chamberlain in 1940 vervangen werd door Winston Churchill. Hoewel Sir Winston een levenslange racist, eugeneticus en zelfs een bewonderaar van Mussolini was, was hij in de eerste plaats een toegewijd Brits Imperialist en als zodanig zou hij het prestige van het Imperium met hand en tand verdedigen als dat bedreigd werd. Hetgeen hij deed.
De Fascisten versus Franklin Roosevelt
Binnen Amerika had de pro-fascistische gevestigde orde op Wall Street een oorlog verloren, die was begonnen op de dag dat de anti-fascistische president Franklin Roosevelt in 1932 werd gekozen. Niet alleen was hun poging tot moord in februari 1933 mislukt, ook werden hun plannen voor een staatsgreep in 1934 verijdeld door een patriottische generaal, Smedley Butler. Om het nog erger te maken, vielen ook hun pogingen om Amerika uit de oorlog te houden in de hoop samen met Duitsland, Frankrijk en Italië de Nieuwe Wereld Orde te leiden in duigen. Zoals ik in mijn recente artikel How to Crush a Bankers' Dictatorship uiteengezet heb, had FDR door tussen 1933 en1939 ingrijpende hervormingen aan de banksector op te leggen, een grote poging om een wereldwijde bankiersdictatuur onder de Bank of International Settlements te creëren verijdeld en een breed herstel onder de New Deal op gang gebracht.
Tegen 1941 had de Japanse aanval op Pearl Harbor de Amerikaanse psyche dermate gepolariseerd, dat verzet tegen Amerika's deelname aan WO II, zoals de American Liberty League van Wall Street tot dan toe had gedaan, politieke zelfmoord betekende. De corporatistische organisaties van Wall Street werden door FDR tijdens een krachtige toespraak in 1938 op het matje geroepen, toen de president het Congres herinnerde aan de ware aard van het fascisme:
"De eerste waarheid is, dat de vrijheid van een democratie niet veilig is als het volk de groei van particuliere macht tolereert tot een punt waarop deze sterker wordt dan hun democratische staat zelf. Dat is in essentie fascisme - eigendom van de regering door een individu, door een groep, of door enige andere controlerende particuliere macht... Onder ons groeit vandaag de dag een concentratie van particuliere macht die zijn weerga in de geschiedenis niet kent. Deze concentratie doet ernstig afbreuk aan de economische doeltreffendheid van het particulier ondernemerschap als een manier om arbeid en kapitaal te verschaffen en als een manier om te zorgen voor een rechtvaardiger verdeling van inkomen en winsten onder de bevolking van het land als geheel."Hoewel Amerika's deelname aan WO II een beslissende factor bleek in de vernietiging van de fascistische machine, is de door Franklin Roosevelt, Henry Wallace en veel van FDR's naaste bondgenoten in Amerika, Canada, Europa, China en Rusland gedeelde droom van een wereld geregeerd door grootschalige ontwikkeling en win-win samenwerking, niet uitgekomen.
Hoewel FDR's bondgenoot Harry Dexter White tijdens de conferentie van Bretton Woods in juli 1944 het voortouw nam in de strijd om de Bank of International Settlements op te doeken, werden de resoluties van White ter ontbinding van de BIS en haar boeken te controleren nooit uitgevoerd. Terwijl White, die het eerste hoofd van het IMF zou worden, FDR's programma verdedigde om een nieuw anti-imperialistisch financieel systeem te creëren, verdedigde de leider van de Fabian Society en toegewijd eugeneticus John Maynard Keynes de Bank en drong er in plaats daarvan op aan om het naoorlogse systeem te herdefiniëren rond één wereldmunt, de Bancor, onder beheer van de Bank of England en de BIS.
De Heropleving van het Fascisme in de Naoorlogse Wereld
Tegen het einde van 1945 vervingen de Truman Doctrine en de Anglo-Amerikaanse "speciale relatie" de anti-koloniale visie van FDR, terwijl een anti-communistische heksenjacht Amerika veranderde in een fascistische politiestaat onder toezicht van de FBI. Iedereen die Rusland gunstig gezind was, was het doelwit van vernietiging en de eersten die dat doelwit ondervonden waren FDR's naaste bondgenoten Henry Wallace en Harry Dexter White, wiens dood in 1948, toen hij campagne voerde voor Wallace's presidentiële kandidatuur, een einde maakte aan de anti-kolonialisten die het IMF bestuurden.
In de decennia na WO II gingen dezelfde financiers, die de wereld het fascisme hadden gebracht, direct weer aan de slag en infiltreerden de Bretton Woods instellingen van FDR, zoals het IMF en de Wereldbank, en veranderden deze van instrumenten voor ontwikkeling in instrumenten voor slavernij. Dit proces werd volledig blootgelegd in het boek Confessions of an Economic Hit man van John Perkins.
De Europese bankiershuizen, die de oude adel van het rijk vertegenwoordigden, konden ongestraft voortgaan met deze herovering van het westen. In 1971 orkestreerde de man die Perkins ontmaskerde als de belangrijkste economische hitman, George Schultz, de verwijdering van de Amerikaanse dollar uit de goudreserve, het wegsturen van de directeur van het vaste wisselkoerssysteem van het Office of Management of Budget, terwijl in datzelfde jaar de Rothschild Inter-Alpha Groep van banken opgericht werd ter inluiding van een nieuw tijdperk van globalisering. Dit zweven van de dollar in 1971 luidde een nieuw denkmodel in van consumentisme, post-industrialisme en deregulering, dat de eens zo productieve westerse naties veranderde in hopeloze gevallen van speculatieve "post-waarheid", in de overtuiging dat casinoprincipes, zeepbellen en windmolens vervangers waren voor agro-industriële economische praktijken.
En nu, in 2022, vieren we dus de overwinning op het fascisme.
De kinderen en kleinkinderen van die helden van 1945 zitten nu opgescheept met de grootste financiële ineenstorting uit de geschiedenis, met 1,5 biljard dollar aan fictief kapitaal dat op het punt staat te exploderen onder een nieuwe wereldwijde hyperinflatie, vergelijkbaar met die welke Weimar in 1923 verwoestte, maar ditmaal op wereldwijd schaal. De Bank of International Settlements die in 1945 had moeten worden opgeheven, controleert nu de Financial Stability Board en reguleert daarmee de wereldhandel in derivaten, die het massavernietigingswapen is geworden dat is ingezet om meer chaos over de wereld te ontketenen dan Hitler ooit had kunnen dromen.
Als lichtpuntje kunnen we stellen, dat de anti-fascistische geest van Franklin Roosevelt leeft in de vorm van de moderne anti-imperialisten Vladimir Poetin, Xi Jinping en een groeiende reeks naties, verenigd onder de paraplu van de New Deal van de 21ste eeuw, dat tegenwoordig het "Belt and Road Initiative" wordt genoemd.
En zo bestaat er vandaag de dag nog steeds een kans om het soort noodmaatregelen te nemen die op dit moment van existentiële crisis nodig zijn en eindelijk te verwezenlijken wat FDR altijd voor ogen had: de Tweede Wereldoorlog winnen.
Matthew Ehret is hoofdredacteur van de Canadian Patriot Review en Senior Fellow aan de American University in Moskou. Hij is auteur van de boekenserie Untold History of Canada en Clash of the Two Americas. In 2019 was hij medeoprichter van de in Montreal gevestigde Rising Tide Foundation.Zie: https://canadianpatriot.org/2022/05/08/for-victory-day-its-time-to-think-about-finally-winning-wwii-2/
Commentaar: Zie ook: