digitale wereld
© Shutterstock
Onlangs kondigde de WHO plannen aan voor een internationaal pandemieverdrag, dat gekoppeld moet zijn aan een digitaal paspoort en een digitaal ID-systeem. De Algemene Vergadering van de WHO, die in december 2021 voor de tweede keer sinds de oprichting van de WHO in 1948 in een speciale zitting bijeenkwam, nam één enkel besluit aan met de titel "The World Together."

De WHO is voornemens het verdrag voor 2024 af te ronden. Het is de bedoeling dat het gezag dat nu nog aan soevereine staten is voorbehouden tijdens een pandemie naar de WHO wordt overgeheveld, door de lidstaten wettelijk te binden aan de herziene Internationale Gezondheidsregeling van de WHO.

In januari 2022 dienden de Verenigde Staten wijzigingsvoorstellen in ten aanzien van de Internationale Gezondheidsregeling van 2005, die bindend is voor alle 194 VN-lidstaten; de directeur-generaal van de WHO aanvaardde deze voorstellen en stuurde ze door naar andere lidstaten. In tegenstelling tot wijzigingen in onze eigen grondwet, is voor deze wijzigingen geen tweederde meerderheid van de stemmen van onze Senaat nodig, maar een gewone meerderheid van de lidstaten.

De overgrote meerderheid van het publiek is absoluut niet op de hoogte van deze wijzigingen, die gevolgen zullen hebben voor de nationale soevereiniteit van de lidstaten.

De voorgestelde wijzigingen behelzen onder meer het volgende. Een van de veranderingen houdt in dat de WHO niet langer overleg hoeft te plegen met de staat waar een zorgwekkende gebeurtenis (b.v. een nieuwe uitbraak) zich zou voordoen, en het hoeft niet te trachten verificatie te verkrijgen van die staat alvorens actie te ondernemen op basis van dergelijke meldingen (artikel 9.1).

Naast de bevoegdheid om te bepalen of er sprake is van een noodtoestand wat betreft de volksgezondheid van internationaal belang als bedoeld in artikel 12, krijgt de WHO extra bevoegdheden om te bepalen of er sprake is van een noodtoestand voor de volksgezondheid van regionaal belang, alsmede een categorie die wordt aangeduid als een tijdelijke noodtoestand voor de volksgezondheid.

De betrokken staat hoeft het niet langer eens te zijn met de vaststelling van de directeur-generaal van de WHO, dat een gebeurtenis een noodtoestand voor de volksgezondheid van internationaal belang vormt. Binnen de WHO zal een nieuw noodcomité worden opgericht, dat de directeur-generaal zal raadplegen in plaats van de staat op wiens grondgebied de noodtoestand voor de volksgezondheid van internationaal belang zich heeft voorgedaan, om de noodsituatie als beëindigd te verklaren.

De wijzigingen zullen ook "regionale directeuren" binnen de WHO, in plaats van verkozen vertegenwoordigers van de betrokken staten, de wettelijke bevoegdheid geven om een noodtoestand voor de volksgezondheid van regionaal belang af te kondigen.

Wanneer een gebeurtenis niet voldoet aan de criteria voor een noodtoestand voor de volksgezondheid van internationaal belang, maar de directeur-generaal van de WHO desalniettemin bepaalt dat deze een verhoogd bewustzijn en een mogelijke internationale reactie op het gebied van de volksgezondheid vereist, kan hij te allen tijde besluiten een "tussentijdse noodtoestand voor de volksgezondheid" af te kondigen ten behoeve van de staten en het noodcomité van de WHO te raadplegen. De criteria voor deze categorie zijn eenvoudigweg arbitrair: "de directeur-generaal heeft bepaald dat het een verhoogd internationaal bewustzijn en een mogelijke internationale reactie op het gebied van de volksgezondheid vereist."

Middels deze wijzigingen lijkt de WHO, met steun van de VS, te reageren op de obstakels die China in de begindagen van corona opwierp. Dit is een terechte zorg. Maar het netto-effect van de voorgestelde wijzigingen is een verschuiving van de macht van soevereine staten, waaronder de onze, naar onverkozen ambtenaren van de WHO. Alle wijzigingen gaan in de richting van meer bevoegdheden en een centralisering van de bevoegdheden die aan de WHO worden gedelegeerd en niet langer aan de lidstaten.

Leslyn Lewis, lid van het Canadese parlement en advocaat met internationale ervaring, waarschuwde ervoor dat het verdrag de WHO tevens in staat zou stellen unilateraal te bepalen wat een pandemie is en vast te stellen wanneer er sprake is van een pandemie. "We zouden eindigen met een uniforme aanpak voor de hele wereld," zo waarschuwde zij. Volgens het voorgestelde WHO-plan hoeven pandemieën niet beperkt te blijven tot infectieziekten en kunnen bijvoorbeeld ook een afgekondigde obesitascrisis betreffen.

Als onderdeel van dit plan heeft de WHO de in Duitsland gevestigde dochteronderneming T-Systems van Deutsche Telekom gecontracteerd om een wereldwijd vaccinatiepaspoortsysteem te ontwikkelen, met plannen om elke persoon op de planeet te koppelen aan een digitale ID met QR-code. "Vaccinatiecertificaten die fraudebestendig en digitaal verifieerbaar zijn wekken vertrouwen. De WHO ondersteunt daarom de lidstaten bij het opbouwen van nationale en regionale vertrouwensnetwerken en verificatietechnologie", legt Garret Mehl, hoofd van de afdeling Digitale Gezondheid en Innovatie van de WHO, uit. "De gatewaydienst van de WHO dient ook als brug tussen regionale systemen. Het kan tevens worden gebruikt als onderdeel van toekomstige vaccinatiecampagnes en thuisregistraties."

Dit systeem zal universeel, verplicht en transnationaal zijn, en zal worden beheerd door ongekozen ambtenaren in een door private belangen beheerste NGO, die de reactie op de coronapandemie reeds verknoeiden.

Aaron Kheriaty, voormalig hoogleraar psychiatrie aan de UCI School of Medicine en directeur medische ethiek bij UCI Health, is een senior wetenschapper van het Brownstone Institute.

Zie: https://brownstone.org/articles/the-who-treaty-is-tied-to-a-global-digital-passport-and-id-system/