© Patrick Pleul/picture alliance/Getty ImagesEnergiecentrale
Uit spectaculaire nieuwe ontdekkingen van twee professoren klimaatwetenschappen blijkt, dat een toename van kooldioxide in de atmosfeer een temperatuurstijging eerder
volgt dan eraan voorafgaat c.q. veroorzaakt, waardoor de gehele huidige theorie van door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde op losse schroeven komt te staan.
De wetenschappers stellen, dat
hogere temperaturen de natuurlijke processen van bodemrespiratie en oceaanuitstoot versterken en zo de natuurlijke CO2-uitstoot aanwakkeren. Als dit wordt bevestigd, veegt deze informatie de zogenaamde "gevestigde" wetenschappelijke basis waarvan de dirigistische "Netto-nul" politieke agenda afhankelijk is, van tafel.
Demetris Koutsoyiannis en Zbigniew Kundzewicz
analyseerden de temperatuurveranderingen en CO2-groeipercentages van 1980 tot 2019 uit algemeen beschikbare bronnen en ontdekten dat de
CO2-waarden zo'n zes maanden achterliepen op de temperatuur. Het moge duidelijk zijn dat
bij pogingen om causaliteit te bewijzen - zoals klimaatalarmisten doen door te stellen dat temperatuurstijgingen het gevolg zijn van door de mens veroorzaakte CO
2-toenames -
de oorzaak niet kan achterlopen op het gevolg.
De onderzochte periode wordt weergegeven in de onderstaande grafiek, die de gestage toename van CO
2 en de niet-zo-gestage stijging van de mondiale temperatuur vanaf 1980 weergeeft.
Op het eerste gezicht lopen beide lijnen op en lijken te correleren. Maar zoals uit eerdere artikelen van de
Daily Sceptic blijkt, vertoont het
UAH satellietbestand de twee lange pauzes die het recente temperatuurbestand karakteriseren. De twee professoren merken op, dat
het grillige gedrag van de temperatuurlijn in contrast staat met de geleidelijke trend van CO2. Uit deze grafiek lijkt het volgens de auteurs "onmogelijk een causaal verband af te leiden."De wetenschappers zijn niet de enige onderzoekers die worstelen met het vinden van bewijs voor de idee dat koolstofdioxide - al dan niet door de mens veroorzaakt - de thermostaatknop van het mondiale klimaat is. In 2015 constateerde
een groep wetenschappers onder leiding van professor Ole Humlum van de Universiteit van Oslo
een soortgelijke maandelijkse vertraging tussen CO
2 en temperatuur. Opnieuw, gebruikmakend van een selectie van breed beschikbare datasets voor de periode 1980 tot 2011, stelden de onderzoekers vast dat veranderingen in CO
2 altijd achterliepen op veranderingen in temperatuur.
De vertraging bedroeg ongeveer 9-10 maanden voor de mondiale oppervlaktetemperaturen en zo'n negen maanden voor de temperaturen in de lagere troposfeer.De discussie over de rol van CO
2 in de atmosfeer is grotendeels verdwenen uit de reguliere media, op grond van het valse argument dat de wetenschap vaststaat. Op de BBC bijvoorbeeld is een debat over dit onderwerp min of meer verboden.
De mens produceert slechts 4% van de CO2 die jaarlijks de atmosfeer binnenkomt en als men ziet dat dit weinig effect heeft op het veranderen van het klimaat, verdwijnt de reden om door te gaan met een desastreus Netto-nul beleid. Biljoenen dollars voor groene subsidies, ontwikkelingswerk en academische subsidies, samen met enorme aantallen banen en ontelbare deugdzame meningen en reputaties, suggereren dat een volledig begrip nog wel even kan duren.
Zoals we hebben gezien, wordt in veel wetenschappelijke kringen nog steeds actief gedebatteerd over de rol van CO
2 voor het klimaat. Niemand betwijfelt dat het gas opwarmende eigenschappen heeft, maar professor William Happer van Princeton suggereert dat
CO2 "verzadigd" raakt zodra het een bepaald niveau bereikt. Hij wijst op de rol van het infraroodspectrum en stelt dat
de meeste, zo niet alle, warmte die zal worden vastgehouden, reeds zal zijn teruggestraald door de CO2-moleculen die gelijkmatig zijn verdeeld in de huidige atmosfeer. Over het onderzoek van Happer wordt natuurlijk geruzied met andere vooraanstaande wetenschappers, maar het zou helpen verklaren waarom er zo weinig vanzelfsprekend verband kan worden vastgesteld tussen CO
2 en temperatuur in de huidige, historische en paleoklimaatgegevens.
Laten we teruggaan in de tijd naar de paleogegevens en kijken wat voor bewijs er is voor verbanden tussen CO
2 en temperatuur. In een
essay dat in 2014 werd gepubliceerd op de klimaatwetenschapssite
Watts Up With That, werd verwezen naar de baanbrekende paper over de
Vostok Ice Core,
Petit et al (1999).
Daarin werden de chemische signalen onderzocht in een ijskern op Antarctica die 422.766 jaar sneeuwaccumulatie vertegenwoordigt, waaruit werd geconcludeerd dat CO2 enkele duizenden jaren achterloopt op de temperatuur ten tijde van het aanbreken van de ijstijden. Natuurlijk suggereert dit dat CO
2 weinig invloed heeft op temperatuurveranderingen in deze tijden. De knop van de thermostaat staat uit.
Als we van rechts naar links aflezen, laat de bovenstaande grafiek duidelijk zien dat de temperatuursdaling naar glaciale omstandigheden rond 120.000 jaar geleden niet gepaard ging met een onmiddellijke daling van de CO
2-uitstoot.
Bij andere glaciale cycli, die 450.000 jaar teruggaan, zien we soortgelijke tijdsverschillen van zo'n 8.000 jaar. Het essay concludeerde,
dat geochemische cycli het onvermijdelijk maken dat CO2 en methaan correleren met temperatuur, maar het was "totaal ongeldig" om deze relatie te gebruiken als bewijs dat CO2 verantwoordelijk is voor het forceren van het klimaat.Laten we tenslotte eens kijken naar de gegevens die teruggaan tot het begin van het leven op aarde.
In dit tijdsbestek zien we duidelijk dat de maandelijkse vertragingen in de huidige gegevens verdwijnen, net als de duizenden jaren van ontkoppeling in de historische ijskerngegevens. Maar nogmaals, waar is het verband? Enorme variaties over miljoenen jaren worden waargenomen.
Op dit moment bevindt de aarde zich in een koudere periode met langdurige CO2-onttrekking. Een beetje meer van beide zou zelfs nuttig kunnen zijn.
Zie:
https://dailysceptic.org/2022/06/10/net-zero-shock-carbon-dioxide-rises-after-temperature-increases-scientists-find/
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief