Laat Ons Voor U Denken
De gemiddelde mens in de eerste wereld krijgt meer informatie dan hij zou krijgen als hij in een tweede- of derdewereldland zou wonen. In veel landen van de wereld zou de idee van vierentwintig uur per dag journaals op TV ondenkbaar zijn, maar toch hebben veel westerlingen het gevoel dat zij zonder deze voortdurende input hopeloos ongeïnformeerd zouden zijn.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de gemiddelde burger in de eerste wereld het gevoel heeft, dat hij de actualiteit beter begrijpt dan mensen elders ter wereld. Maar, zoals altijd, staat kwantiteit niet gelijk aan kwaliteit.

Het gemiddelde nieuwsprogramma bevat een presentator die "het nieuws" brengt, of althans dat deel van de gebeurtenissen dat de televisiezender waardig acht om te presenteren. Bovendien wordt het gepresenteerd vanuit de politieke kleur van de controleurs van de zender. Maar we worden gerustgesteld dat de verslaggeving "evenwichtig" is in een onderdeel van het programma waarin een panel van "deskundigen" zitting heeft.

Gewoonlijk bestaat zo'n panel uit de gespreksleider plus twee deskundigen met dezelfde politieke kleur en een deskundige met een tegengestelde kleur. Allen worden voor hun bijdragen betaald door de televisiezender. De gespreksleider stelt een vraag over een actueel onderwerp, waarna gedurende enkele minuten een discussie ontstaat. Over het algemeen wordt er geen echte conclusie bereikt - geen van beide partijen is het met de ander eens. De gespreksleider gaat daarna over op een ander onderwerp.

De televisiezender heeft dus de onderwerpen van de dag uitgezonden en wij hebben een evenwichtig beeld gekregen, dat onze eigen mening wellicht zou kunnen beïnvloeden.

Maar is dat wel zo?

Tekortkomingen

In feite kleven er belangrijke tekortkomingen aan dit type vertoningen:
  1. De reikwijdte van het behandelde onderwerp is uiterst beperkt. Van elke kwestie worden slechts enkele facetten besproken.
  1. Doorgaans geeft de discussie weinig werkelijk inzicht en in feite worden alleen de standaard tegengestelde liberale en conservatieve standpunten besproken, hetgeen impliceert dat de kijker de ene of de andere moet kiezen ter bepaling van zijn eigen mening.
  1. In een liberaal georiënteerd programma wordt de ene conservatieve deskundige in het panel door de drie liberale deskundigen voor schut gezet, zodat de overtuiging van de liberale kijker opnieuw wordt bevestigd. (Het omgekeerde geldt eveneens voor een nieuwsprogramma met een conservatieve inslag.)
  1. Elk thema dat aan de orde komt, wordt in de loop van de dag vele malen herhaald, en vervolgens zoveel dagen, weken of maanden gedurende welke het thema actueel blijft. De "boodschap" wordt dus bijna even vaak herhaald als een reclame voor een bepaald merk waspoeder.
Wat is nu het per saldo effect van een dergelijke nieuwsberichtgeving? Werd de kijker goed geïnformeerd?

In feite helemaal niet. Wel werd hij grondig geïndoctrineerd.

Een liberaal zal geneigd zijn regelmatig naar een liberale nieuwszender te kijken, wat zal resulteren in de voortdurende bevestiging van zijn liberale standpunten. Een conservatief zal, op zijn beurt, regelmatig naar een conservatieve nieuwszender kijken, wat zal resulteren in de voortdurende bevestiging van zijn conservatieve standpunten.

Veel kijkers zullen het daarmee eens zijn, maar niet inzien dat zij in wezen geprogrammeerd worden om slechts informatie te absorberen. Gaandeweg wordt hun neiging om daadwerkelijk dingen ter discussie te stellen en zelf na te denken aangetast.

Alternatieve Mogelijkheden

Het bewijs hiervan is dat degenen die geprogrammeerd zijn, de neiging hebben woedend te reageren wanneer zij een Nigel Farage of een Ron Paul tegenkomen, die hen zouden kunnen uitdagen een derde optie te overwegen - een interpretatie die verder gaat dan de beperkte conservatieve en liberale kijk op de gebeurtenissen. In werkelijkheid bestaat er voor elke kwestie een breed scala aan alternatieve mogelijkheden.

Het is daarentegen niet ongewoon dat mensen buiten de eerste wereld een betere reactie vertonen wanneer zij op een nieuwsbericht stuiten. Als zij geen BBC, Fox News of CNN ontvangen, zullen zij, wanneer zij kennis nemen van een politieke gebeurtenis, waarschijnlijk zelf nadenken over wat deze gebeurtenis voor hen betekent.

Aangezien zij niet voorgeprogrammeerd zijn om de ene of de andere beperkte redenering te volgen, staan zij open voor een breed scala aan mogelijkheden. Ieder individu zal, op grond van zijn persoonlijke ervaring, waarschijnlijk een andere conclusie trekken en, door diepgaande gesprekken met anderen hierover te voeren, zijn mening blijven bijstellen telkens wanneer hij een nieuwe zienswijze verneemt.

Bijgevolg is het niet ongewoon dat degenen die niet "ingeplugd" zijn, niet alleen ruimdenkender, maar ook vindingrijker zijn in hun overwegingen, zelfs wanneer zij lager opgeleid en minder "geïnformeerd" zijn dan degenen uit de eerste wereld.

Hoewel degenen die niet blootstaan aan dit regelmatige spervuur dat zo gebruikelijk is in de eerste wereld, niet intelligenter zijn dan hun Europese of Amerikaanse evenknieën, zijn hun standpunten vaker het resultaat van persoonlijke objectieve redenering en gezond verstand en veelal meer verhelderend.

Mensen uit de eerste wereld wijzen vaak met trots op de geavanceerde technologie, die hen in staat stelt een grotere hoeveelheid nieuws te ontvangen dan de rest van de wereld.

Verder zijn zij waarschijnlijk trots op hun overtuiging dat de twee tegenovergestelde meningen die worden gepresenteerd, aangeven dat zij in een "vrij" land leven waar afwijkende meningen worden aangemoedigd.

Helaas worden slechts twee standpunten aangemoedigd - de liberale of de conservatieve visie. Andere zienswijzen worden ontmoedigd.

De liberale opvatting gaat ervan uit dat een krachtige liberale regering nodig is om de hebzucht van kapitalisten te beteugelen, door hen zoveel mogelijk te belasten en te reguleren teneinde hun mogelijkheden om de armere klassen uit te buiten te beperken.

De conservatieve zienswijze stelt dat een machtige conservatieve regering nodig is om de liberalen te controleren, die chaos en morele ineenstorting dreigen te veroorzaken door zaken als homorechten, gelegaliseerde abortus, enz.

Wat deze twee dogmatische concepten gemeen hebben, is de noodzaak van een machtige regering.

Elke groep streeft er daarom naar de macht van zijn groep wetgevers te vergroten om de andere groep te overstemmen. Dit zorgt ervoor dat, ongeacht of de huidige regering wordt gedomineerd door liberalen of conservatieven, de enige zekerheid zal zijn dat er een machtige regering is.

Vanuit dit oogpunt bezien zou de televisiekijker, als hij met de afstandsbediening regelmatig zou schakelen van het liberale kanaal naar het conservatieve kanaal, een sterke gelijkenis tussen de twee beginnen waar te nemen.

Het is voor elke kijker gemakkelijk om de oppositiegroep in twijfel te trekken, om hen als onoprecht te beschouwen - als de verspreiders van valse informatie. Het is veel moeilijker om vraagtekens te zetten bij de deskundigen die in ons eigen "team" zitten, om ons af te vragen of ook zij onoprecht zijn.

Dit is vooral lastig wanneer het drie tegen één is - wanneer drie commentatoren onze politieke mening delen en allemaal hetzelfde zeggen tegen het buitenbeentje in het panel. In zo'n situatie is de moeilijkste taak ons eigen team in twijfel te trekken, dat er duidelijk in slaagt het buitenbeentje neer te sabelen.

Ontwikkeling van Indoctrinatie

In lang vervlogen tijden vertelden de koningen van weleer hun volgelingen wat zij moesten geloven en de volgelingen accepteerden of verwierpen de ontvangen informatie, door te vertrouwen op hun eigen ervaring en redeneringsvermogen om zich te informeren.

Later ontwikkelde zich een betere methode: het gebruik van de media om de bevolking te indoctrineren met door de regering gegenereerde propaganda (denk aan Josef Goebbels of Stalin).

Vandaag de dag bestaat er een veel effectievere methode - één die de herhaling van de laatste methode behoudt, maar die bijdraagt aan het elimineren van het open veld van alternatieve zienswijzen. Dat gebeurt door een keuze aan te bieden tussen "mening A" en "mening B".

In een democratie is er altijd een "A" en een "B". Deze illusie van keuze is oneindig veel doeltreffender om het volk te doen geloven dat het zijn leiders en hun standpunten heeft kunnen kiezen.

Volgens de moderne methode stemt het individu, ongeacht de keuze die hij maakt, voor een almachtige regering. (Of deze zich nu een conservatieve of een liberale regering noemt is bijkomstig.)

Evenzo, wanneer de kijker middels de moderne media in zich opneemt wat hem als discussie wordt voorgeschoteld, ongeacht of hij kiest voor standpunt A of B, ondersteunt hij een almachtige regering.

Twee Oplossingen

Eén oplossing om niet gehersenspoeld te worden door de dogmatische berichtgeving van de media is om gewoon niet naar het nieuws te kijken. Maar dat is moeilijk, want onze collega's en buren kijken er elke dag wel naar en zullen met ons willen praten over hetgeen ze daarvan hebben opgestoken.

De andere keuze is om overal vraagtekens bij te zetten.

Te bedenken dat de gebeurtenis waarover wordt gesproken niet alleen zou kunnen berusten op valse berichtgeving, maar dat de boodschap die door de deskundigen wordt overgebracht bewust kan zijn bedoeld voor onze consumptie.

Dit zal in het begin niet meevallen, maar uiteindelijk kan het een gewoonte worden. Als dat het geval is, kan de kans dat wij door de machthebbers om de tuin worden geleid sterk worden verminderd. In werkelijkheid bestaat er met betrekking tot iedere kwestie een breed scala aan alternatieve mogelijkheden.

Het ontwikkelen van uw eigen visie zou de komende jaren wel eens van vitaal belang kunnen zijn voor uw welzijn.

Zie: https://www.investmentwatchblog.com/question-everything/