© Vladimir Manyukhin
Deze vraag stellen de zelfbenoemde architecten van de toekomst de laatste tijd steeds openlijker, terwijl ze ons traject uitstippelen naar een posthumane cyborg futuriteit, waarin machine-intelligentie de economische functies zal vervullen die vroeger door menselijke fysieke en mentale arbeid werden vervuld. Als fabrieken volledig geautomatiseerd zijn, voertuigen zelfrijdend, boerderijen ingekapseld in hydroponic torens verzorgd door insectachtige drones, gebouwen gebouwd door zwermen necrobiotische werkers1 , teksten van advertenties, nieuwsberichten en wetenschappelijke rapporten samengesteld door deep learning taalsystemen en hun begeleidende afbeeldingen ontwikkeld door hun visuele equivalenten en zelfs de software zelfschrijvend is ... als dat allemaal werkelijkheid is geworden, wat heeft de mens dan nog voor nut?
Het antwoord van de hofnar van het WEF, LARPend als een hoffilosoof, de schizo-autist Yuval Harari, is dat er geen nut is - vandaar, nutteloze eters. De overgrote meerderheid van de soorten heeft geen rol in hun systeem. Het beste wat ze met ons kunnen doen is ons rustig en pijnloos van het evolutionaire toneel te laten verdwijnen en onze verdwijning uit het leven van de wereld te verlichten met drugs en virtual reality. Ze zullen ons een cocon geven, wat soja en insecten om te eten en genoeg Basisinkomen om het krediet te verkrijgen dat nodig is voor het bestaansminimum, verdeeld middels een programmeerbare digitale munt van de centrale bank, die ervoor zorgt dat we ons toegewezen hongerloon alleen kunnen uitgeven aan de abonnementsdiensten die onze sociale kredietscore ons toestaat.
Als u zich een beeld van de toekomst wilt vormen, stelt u zich dan pikdonkere en spelonkachtige pakhuizen voor, volgestouwd met gladde, plastic doodskisten die uitgemergelde vormen omhullen zonder vet of spierweefsel tussen grijze huid en broos bot, gele ogen teruggedraaid in hun hoofden, neurale inductiekronen om hun slapen, het vlees doorboord met infusen, middengedeelten omwikkeld met katheters, afzuigslangen die het kwijl van hun verslapte grijnzende lippen wegzuigen.
De verschrikking zal uit het oog en uit het hart zijn, door de slachtoffers niet als een verschrikking worden ervaren en zal in ieder geval snel genoeg voorbij zijn. Een generatie of twee en de bevolking zal gereduceerd zijn tot aanvaardbare niveaus, een paar honderd miljoen of zo, de nakomelingen van de oligarchen en al het vee dat ze marginaal nuttig, amusant of seksueel verleidelijk genoeg vinden om te behouden, die dan zullen leven in een robotisch utopia, verzorgd door machines van liefdevolle gratie, terwijl ze opgaan in de cyborg groepsgeest en opstijgen naar digitale verheerlijking.
De kernveronderstelling achter deze dreigende oorlogsmisdaad is dat het doel van de mens is om de economie te dienen, in plaats van andersom - dat we leven om te werken, in plaats van werken om te leven, zoals het gezegde luidt. Zoals met alle gevaarlijke leugens, schuilt hier een kern van waarheid in. Mensen vinden betekenis in hun dienstbaarheid aan andere mensen. Niets verrot de ziel sneller dan het besef dat men volkomen nutteloos is voor de mensen om hem heen. Daarom leiden verzorgingsstaten steevast tot geestelijke ontmoediging, een verval dat duidelijk valt af te lezen aan de verwaarloosde gezichten van die delen van de bevolking die afhankelijk worden van aalmoezen. Een doelloos bestaan leidt spoedig tot in het geheel geen bestaan.
In dat licht bezien, is het zeker zinvol om te proberen de nutteloze eters de schande van hun komende achterhaaldheid te besparen. De Doelmatige Altruïsten zullen het er zeker mee eens zijn dat, alles welbeschouwd, als het grootste deel van de mensheid niet langer nodig is, de beste manier om het lijden te minimaliseren en het plezier te maximaliseren is om de overtollige bevolking vol te pompen met drugs terwijl ze langzaam wegrotten. De Doelmatige Altruïsten zouden nog verder kunnen gaan: ook al is deze tactiek onsmakelijk, het resultaat levert tenslotte een aarde als een oneindig duurzaam lusthof op. Het leven van biljoenen mensen die de komende miljoenen jaren in utopia leven, is toch zeker de pijnloze evolutionaire euthanasie van een paar miljard mensen waard? Vooral wanneer rekening wordt gehouden met de oneindige mogelijkheden van machine-intelligentie en door machines verbeterde mensen - de hoogten en subtiliteiten van ervaring die dergelijke entiteiten kunnen bereiken, maken de sensaties die openstaan voor de Mensheid versie 1.0 even betekenisvol in vergelijking met die van een mens tot een mier.
Maar, laten we het zo stellen. De industriële beschaving is in principe een enorme machine die door mensen gebouwd werd om het leven van mensen te verbeteren. Het heeft alleen nut voor zover het menselijke bloei mogelijk maakt. Het doel van de industriële beschaving, haar telos, waar haar hele bestaan mee staat en valt, is alleen en uitsluitend het leven van de mens beter te maken - hetzij door ons mogelijkheden te geven die we voorheen niet hadden, hetzij door ons vermogen te vergroten om dingen te doen die we al konden doen. Als het ophoudt om die dingen te doen, als we in plaats daarvan beginnen na te denken over de opoffering van de overweldigende meerderheid van de soort op het altaar van de machine ... nou, dan zijn de prioriteiten volkomen omgekeerd van hun juiste oriëntatie.
Deze recente babbel van Morgoth bevat een interessant punt:
Door het door de Eurocraten zelf veroorzaakte energietekort zal een café in de buurt van Morgoth waarschijnlijk voorgoed sluiten. Het bewuste café bestond al vóór de Slag bij Waterloo ... lang voordat elektriciteit of aardgas deel uitmaakten van het technologische repertoire. Meer dan twee eeuwen lang draaide de zaak op volle toeren en serveerde warm bier en op een kolenkachel gekookte worstjes en puree. En nu wordt het gesloten, omdat het systeem waarin wij leven niet langer in staat is om basisfuncties in stand te houden, zoals een gezellige ruimte waar je in het gezelschap van vrienden aan het plaatselijke biertje kunt nippen.
De millenniumgeneratie sticht geen gezinnen en koopt geen huis, omdat de datingmarkt zo giftig is geworden dat ze geen partners kunnen vinden voor het eerste en het tweede zodanig duur is geworden dat het bezit van huis een onmogelijke droom is voor iemand die geen ton verdient. En dan hebben we het nog niet eens over de exorbitante kosten die alleen al met een bevalling gepaard gaan, laat staan met het vinden van kinderopvang, het betalen van de opvoeding van het kind, enzovoort. Nogmaals: dit zijn fundamentele taken van elke menselijke samenleving. We zorgen al voor onderdak, romantiek en kinderopvang vanaf de tijd dat we holenberen uit hun holen verjoegen om te schuilen voor de winterwind.
Als je hier in Canada een hond wilt, moet je bereid zijn om duizenden dollars op tafel te leggen. Nog niet zo lang geleden kon je een straathond krijgen voor 50 dollar, of zelfs gratis als iemand in de straat een nestje pups had nadat hun teefje in loopse toestand de deur was uitgevlogen. Dat heeft mijn familie ooit eens gedaan toen ik nog een kind was. Schattige pups, en ze waren binnen een maand weg ... het was helemaal niet moeilijk om een tehuis voor ze te vinden. Mensen houden van honden. Honden houden van mensen. Honden maken heel gemakkelijk meer honden en doen dat maar al te graag. En toch, voor het eerst sinds ze twintig millennia geleden onze evolutionaire metgezellen werden, is het regelgevend kader van het management-liberalisme2 erin geslaagd om datgene wat tot voor kort nog zo overvloedig was dat het bijna gratis was, schaars en duur te maken.
De voorbeelden lijken zich eindeloos op te stapelen. Hier staan we dan, ver in de 21e eeuw, met een technologie die ons krachten geeft waar de heidense goden van weleer jaloers op zouden zijn geweest, omringd door materiële rijkdommen waar Croesus alleen maar van had kunnen dromen, als hij de verbeelding daartoe had gehad ... en onze sociale orde kan de meest elementaire biologische en sociale taken niet vervullen, terwijl het de eerste en meest fundamentele taak van elke sociale orde is om daaraan te voldoen.
Dat bankier-aardmannetje Macron snotterde onlangs voor de camera's tegen zijn onderdanen dat het tijdperk van overvloed voorbij is. Maar waarom is dat zo? Het is niet omdat er niet genoeg energie is, of voedsel, of land ... de materiële componenten om aan onze behoeften te voldoen zijn er allemaal. Nee, het is omdat hij, en de financiële slappelingen die hij vertegenwoordigt, dat besloten hebben. Zij hebben zichzelf geraadpleegd en zijn tot de conclusie gekomen dat het tijd is om Paul Ehrlichs Malthusiaanse voorspellingen waar te maken. Het doet er niet toe dat Malthus door de creatieve menselijke geest steevast als dwaas te kijk is gezet, dat de technologische vooruitgang oude hulpbronnen in nieuwe bronnen heeft omgezet, efficiëntere middelen heeft ontwikkeld om hulpbronnen te gebruiken en geheel nieuwe categorieën hulpbronnen heeft ontdekt die de oude hulpbronnen overbodig hebben gemaakt. Onze meerderen hebben zichzelf geraadpleegd en besloten dat wij, omdat we Malthus steeds te slim af zijn, onze slimheid eenvoudigweg niet langer mogen gebruiken. In plaats daarvan zal ons worden verteld welke technologieën we kunnen gebruiken om voedsel te verbouwen en energie op te wekken, waarbij de opties die voor ons openstaan alleen de slechtste opties zullen zijn ... niet omdat andere opties niet bestaan, maar gewoon omdat zij besloten hebben dat wij die niet mogen gebruiken.
Als de Malthusiaanse ineenstorting niet vanzelf gebeurt, nou, dan moeten ze er zelf voor zorgen dat dat gebeurt. De Club van Rome is de knuppel waarmee ze ons gaan slaan.
Alles in het menselijke superorganisme heeft een taak. De taak van elites is om het superorganisme te coördineren, om ervoor te zorgen dat het soepel functioneert, zodat de bestanddelen van de cellen - de mensen waaruit het is opgebouwd - in hun behoeften worden voorzien. Onze elites zijn bezeten door een duistere waanzin, in wier greep zij zich inbeelden dat het niet hun taak is om het superorganisme te dienen, maar omgekeerd ... op precies dezelfde manier als zij zich inbeelden dat het de functie van de mensen is om de economie te dienen, in plaats van dat de economie de mensen dient ... want zij hebben besloten dat het doel van de economie is om de lusten van de elites te dienen. Het is een volledige omkering van de goede orde van zaken.
Door alleen zichzelf te dienen, vervullen zij niet langer hun taak.
Door hun taak niet langer te vervullen, zijn ze nutteloos geworden.
Europa gaat een donkere, koude winter tegemoet. Niet omdat er niet genoeg aardgas meer in de aarde zit om hun steden te verwarmen, maar omdat hun verraderlijke leiders de pijpleidingen hebben afgesloten en hun binnenlandse energie-industrie hebben lamgelegd in de naam van de Groene Godin van de Dood. Dit weten de Europeanen. De protesten zijn al begonnen, in de Tsjechische Republiek, in Duitsland. Men vermoedt dat de Gele Hesjes in Frankrijk, die maandenlang in opstand kwamen tegen onnodige brandstofbelastingen die door hun financiële toezichthouder werden opgelegd, de guillotinemessen aan het slijpen zijn na het intermezzo van het door COVID veroorzaakte stilzwijgen.
De moderne technologie heeft de oervijand van de Europese mens, Koning Winter, reeds lang gereduceerd tot een ongevaarlijke bejaarde, die hen in hun verwarmde, geïsoleerde gebouwen niet meer kan bereiken. Verstoken van deze vijand is de Europese mens warm, dik, gerieflijk, zacht en zelfgenoegzaam geworden. Die vermoeidheid is de oorzaak van het feit dat een volk dat eens door leeuwen werd geregeerd zich nu in de greep bevindt van bloedzuigers, zenuwlijders en wormen. Parasieten zijn niet wijs of sterk, eerder sluw; zij beseffen misschien niet dat de winter niet welwillend staat ten opzichte van hun levensvorm ... dat zij het best gedijen in de vochtige, stinkende moerassen van de zinderende tropen.
De koude schok van de winter kan de Europese ziel doden. Dat is ongetwijfeld de bedoeling.
Maar het kan haar ook wakker schudden.
De Wilde Jacht vindt immers plaats in de winter.
Deze winter zal Wotan misschien ontwaken uit zijn lange sluimering in het culturele DNA, en opnieuw zijn volk voor zich verzamelen. Het wolvengehuil zal de ijzige middernacht doorklieven, opgewonden kraaienzwermen zullen samenstromen in afwachting van het komende feestmaal. Wotan zal zijn hand opheffen en gedurende een ogenblik het uitzinnige gewoel van de luchtruiters van de Jacht onderbreken, zijn verderfelijke en meedogenloze blik richten op de verheven steden Londen, en Parijs, en Berlijn, en Brussel, en Davos.
"Wat," zal hij zijn volk vragen, "moeten we met al deze nutteloze eters?"
© Postcards From Barsoom / Substack
1. Dat bestaat echt, om precies te zijn, grijpers gemaakt van dode spinnen.
2. Om precies te zijn, pupfokkerijen werden illegaal gemaakt op grond van het feit dat ze wreed waren, waardoor het onmogelijk werd puppies te kopen in de dierenwinkel, wat er vervolgens toe leidde dat mensen in feite alleen maar fokkerijen runnen die in alles behalve naam pupfokkerijen waren. Zelfs het asiel vraagt nu honderden dollars voor een hond.
Zie: https://barsoom.substack.com/p/useless-eaters
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief