De vijandigheid van Washington tegenover Rusland kan bogen op een lange geschiedenis die teruggaat tot 1918, toen Woodrow Wilson meer dan 7000 troepen naar Siberië stuurde als onderdeel van een geallieerde inspanning om de vooruitgang van de bolsjewistische revolutie terug te dringen. De activiteiten van de American Expeditionary Force, die 18 maanden in het land verbleef, zijn in de VS al lang uit de geschiedenisboeken verdwenen, maar de Russen wijzen nog steeds naar het incident als het zoveelste voorbeeld van de meedogenloze inmenging van Amerika in de aangelegenheden van zijn buren. Feit is dat de elites in Washington zich altijd met de zaken van Rusland hebben bemoeid, ondanks de ernstige bezwaren van Moskou. In feite vindt een groot aantal westerse elites niet alleen dat Rusland moet worden opgedeeld in kleinere geografische eenheden, maar ook dat het Russische volk een dergelijke uitkomst zou moeten verwelkomen. Westerse leiders in de Anglosfeer worden dusdanig verteerd door hoogmoed en zelfingenomenheid, dat zij oprecht geloven dat gewone Russen hun land graag opgedeeld zien in hapklare staatjes die open blijven staan voor de vraatzuchtige exploitatie van de westerse oliegiganten, mijnbouwbedrijven en natuurlijk het Pentagon. Zbigniew Brzezinski, het geopolitieke meesterbrein van Washington, vatte het als volgt samen in een artikel in Foreign Affairs:"Cheney wilde niet alleen de ontmanteling van de Sovjet-Unie en het Russische rijk zien, maar ook van Rusland zelf, zodat het nooit meer een bedreiging voor de rest van de wereld zou kunnen vormen."...Het westen moet het project dat in 1991 begon, afmaken .... Totdat het imperium van Moskou omver is geworpen, zal de regio - en de wereld - echter niet veilig zijn..." (("Decolonize Russia," The Atlantic)
Het "losjes georganiseerde Rusland" dat Brzezinski voorstelt, zou een tandeloze, afhankelijke natie zijn die haar eigen grenzen of soevereiniteit niet zou kunnen verdedigen. Het zou niet kunnen voorkomen dat machtigere landen zijn grondgebied binnenvallen, bezetten en militaire bases vestigen. Evenmin zou het zijn verschillende volkeren onder één vlag kunnen verenigen of een positieve "verenigde" visie op de toekomst van het land kunnen nastreven. Een confederaal Rusland - verdeeld in een groot aantal kleinere delen - zou de VS in staat stellen hun dominante rol in de regio te handhaven zonder dreiging van tegenstand of inmenging. En dat lijkt Brzezinski's werkelijke doel te zijn, zoals hij aangeeft in deze passage in zijn magnum opus The Grand Chessboard. Hij zei het volgende:"Gezien de omvang en diversiteit van (Rusland) zou een gedecentraliseerd politiek systeem en een vrije markteconomie de meeste kans bieden om het creatieve potentieel van het Russische volk en de enorme natuurlijke hulpbronnen van Rusland te ontplooien. Een losjes georganiseerd Rusland - bestaande uit een Europees Rusland, een Siberische Republiek en een Verre Oosten Republiek - zou ook gemakkelijker nauwere economische betrekkingen met zijn buren kunnen onderhouden. Elk van de verbonden entiteiten zou zijn lokale creatieve potentieel, dat eeuwenlang door de zware bureaucratische hand van Moskou werd gesmoord, kunnen aanboren. Op zijn beurt zou een gedecentraliseerd Rusland minder vatbaar zijn voor imperiale mobilisatie." (Zbigniew Brzezinski, "A Geostrategy for Eurasia", Buitenlandse Zaken, 1997)
Brzezinski vat de Amerikaanse imperiale ambities bondig samen. Washington wil zijn machtspositie in de meest welvarende en bevolkte regio ter wereld, Eurazië, vestigen. En - om dat te bewerkstelligen - moet Rusland gedecimeerd en opgedeeld worden, moeten zijn leiders omvergeworpen en vervangen worden en moeten zijn enorme rijkdommen overgedragen worden aan de ijzeren greep van wereldwijde transnationale ondernemingen die deze zullen gebruiken om de stroom van rijkdom van oost naar west te bestendigen. Met andere woorden, Moskou moet zijn nederige rol in de nieuwe orde accepteren als Amerika's de facto Gas- en Mijnbouwmaatschappij."De belangrijkste geopolitieke prijs voor Amerika is Eurazië... en Amerika's wereldwijde superioriteit is direct afhankelijk van hoe lang en hoe effectief zijn overwicht op het Euraziatische continent wordt gehandhaafd." ("THE GRAND CHESSBOARD - American Primacy And It's Geostrategic Imperatives", Zbigniew Brzezinski, pagina 30, Basic Books, 1997).
Washington is nooit echt afgeweken van zijn doel om de Russische staat te vernietigen. De onlangs uitgebrachte Nationale Veiligheidsstrategie (NSS) en een rapport van het Amerikaanse Congres getiteld "Renewed Great Power Competition: Implications for Defense - Issues for Congress", bevestigen veel van wat we hier hebben gezegd, namelijk dat de VS van plan zijn elke opkomende oppositie tegen hun uitbreiding in Centraal-Azië te verpletteren om de dominante speler in die regio te worden. Hier volgt een fragment uit het rapport van het Congres:
Hoe anders klinkt deze nieuwe versie van het officiële buitenlandse beleid van de VS dan de zogenaamde Wolfowitz-doctrine, die voorafgaand aan de oorlog in Irak werd geformuleerd. Die luidde als volgt:De doelstelling van de VS om de opkomst van regionale grootmachten in Eurazië te voorkomen staat weliswaar al lang vast, maar het is een beleidskeuze die twee oordelen weerspiegelt: (1) dat, gezien de hoeveelheid mensen, middelen en economische activiteit in Eurazië, een regionale grootmacht in Eurazië een machtsconcentratie zou vertegenwoordigen die groot genoeg is om vitale belangen van de VS te kunnen bedreigen; en (2) dat Eurazië niet op betrouwbare wijze zelfregulerend kan optreden voor wat betreft het voorkomen van het ontstaan van regionale grootmachten, hetgeen betekent dat er niet op kan worden gerekend dat de landen van Eurazië zelf, door middel van hun eigen acties, het onstaan van regionale grootmachten kunnen voorkomen en dat zij wellicht hulp nodig hebben van een of meer landen buiten Eurazië om dit op betrouwbare wijze te kunnen bewerkstelligen." ("Renewed Great Power Competition: Implications for Defense — Issues for Congress", US Congress).
Zoals u kunt zien, is het beleid niet wezenlijk veranderd sinds Wolfowitz bijna twintig jaar geleden zijn doctrine formuleerde. De gevestigde orde van het Amerikaanse buitenlands beleid blijft resoluut vasthouden aan het recht van Washington om Centraal-Azië te domineren en elke concurrent in de regio te beschouwen als een bedreiging voor de nationale veiligheid. Dit wordt verder onderstreept door het feit dat zowel Rusland als China in de meest recente nationale veiligheidsstrategie worden aangemerkt als "strategische concurrenten", wat voor de diepe staat een eufemisme is voor doodsvijanden. Bekijkt u deze passage eens uit een artikel getiteld "Partitioning Russia after World War III?":"Onze eerste doelstelling is te voorkomen dat er een nieuwe rivaal herrijst, op het grondgebied van de voormalige Sovjet-Unie of elders, die een bedreiging vormt in de orde van grootte van die welke vroeger door de Sovjet-Unie werd gevormd. Dit is de belangrijkste overweging die ten grondslag ligt aan de nieuwe regionale defensiestrategie en vereist dat wij trachten te voorkomen dat een vijandige macht een regio domineert waarvan de hulpbronnen, onder geconsolideerde controle, voldoende zouden zijn om wereldwijde macht te verschaffen."
De betrekkingen van Washington met Rusland zijn altijd controversieel geweest, maar dat heeft meer te maken met de geostrategische ambities van Washington dan met enig verstorend gedrag van Moskou. Ruslands enige misdaad is dat het onroerend goed bezet houdt in een deel van de wereld dat de VS met alle mogelijke middelen wil controleren. Toen Hillary Clinton voor het eerst de Amerikaanse plannen aankondigde om "naar Azië te verschuiven," vonden de meeste mensen het een redelijk plan om middelen te verschuiven van het Midden-Oosten naar Azië en zo de deelname van de VS aan de snelst groeiende markt ter wereld te vergroten. Zij beseften toen niet dat de beleidsmakers van plan waren Rusland te verleiden tot een bloedige grondoorlog in Oekraïne om Rusland te "verzwakken," zodat Washington zijn militaire bases ongehinderd over de Euraziatische landmassa kon verspreiden. Evenmin voorzag iemand de moeite die Washington zich zou getroosten om Rusland te provoceren, te isoleren en te demoniseren met het uitdrukkelijke doel zijn politieke leiders te verwijderen en het land in meerdere staatjes op te delen. Hillary verwoordde dit in 2011 als volgt:Het ultieme doel van de VS en de NAVO is om 's werelds grootste land, de Russische Federatie, te verdelen en tot bedaren te brengen, en zelfs om het enorm uitgestrekte gebied te bedekken met een deken van eeuwigdurende wanorde (somalisatie) of, op zijn minst, over een deel van Rusland en het post Sovjet-gebied...
Het uiteindelijke doel van de VS is te voorkomen dat er in Europa en Eurazië alternatieven ontstaan voor de Euro-Atlantische integratie. Daarom vormt de vernietiging van Rusland een van de strategische doelen....
Het herscheppen van Eurazië: Washingtons Plattegronden van een Opgedeeld Rusland
Met de opdeling van de Russische Federatie zou volgens (het) artikel elke bipolaire rivaliteit tussen Moskou en Washington na de Derde Wereldoorlog eindigen. In scherpe tegenspraak hiermee wordt beweerd dat alleen wanneer Rusland wordt vernietigd er een echte multipolaire wereld zal zijn, maar ook dat de VS de meest dominante wereldmacht zal zijn, ook al zullen Washington en de Europese Unie verzwakt zijn door de verwachte grootschalige oorlog tegen de Russen." ("Partitioning Russia after World War 3", Global Research)
Een zorgvuldige lezing van Clintons toespraak in combinatie met een overzicht van de Wolfowitz-doctrine, zal zelfs de meest stompzinnige lezer helpen een aantal voor de hand liggende conclusies te trekken over het huidige conflict in Oekraïne, dat nagenoeg niets te maken heeft met zogenaamde "Russische agressie," maar alles met het plan van Washington om de macht over Azië te projecteren, de enorme olie- en gasreserves van Rusland te controleren, China te omsingelen met militaire bases en de Amerikaanse overheersing te vestigen in het epicentrum van de meest welvarende markt van deze eeuw. Hier is Poetin weer:"Het benutten van de groei en dynamiek van Azië staat centraal in de Amerikaanse economische en strategische belangen.... Open markten in Azië bieden de Verenigde Staten ongekende mogelijkheden voor investeringen, handel en toegang tot geavanceerde technologie.....Amerikaanse bedrijven (moeten) de enorme en groeiende consumentenbasis van Azië aanboren ...
De regio genereert al meer dan de helft van de wereldwijde productie en bijna de helft van de wereldhandel.... we zoeken naar mogelijkheden om nog meer zaken te doen in Azië...en onze investeringsmogelijkheden in de dynamische markten van Azië."("America's Pacific Century", Secretary of State Hillary Clinton", Foreign Policy Magazine, 2011)
Amerikaanse deskundigen op het gebied van buitenlands beleid zijn schaamteloos in hun verspreiding van theorieën die een directe militaire confrontatie met Rusland dreigen uit te lokken, die zou kunnen uitmonden in een nucleaire confrontatie. In een recent "webinar voor congresleden op 23 juni onder de titel "Decolonizing Russia," geleid door CIA-agenten en rechtse nationalisten uit Oekraïne en de Kaukasus, werd op effectieve wijze betoogd dat Rusland een koloniaal rijk was dat met steun van Washington moest worden opgebroken." (WSWS) De auteur onderzoekt waarom sommige deskundigen Rusland als "imperialistisch" willen bestempelen? Een artikel op de WSWS legt uit waarom:"Om zich uit het meest recente web van moeilijkheden te bevrijden, moeten zij Rusland ontmantelen, evenals andere staten die een soevereine ontwikkelingsweg kiezen, ten koste van alles, om de rijkdom van andere naties verder te kunnen plunderen en gebruiken om hun eigen gaten te dichten. Als dit niet gebeurt, kan ik niet uitsluiten dat zij zullen proberen een ineenstorting van het hele systeem teweeg te brengen en alles daaraan te wijten, of, God verhoede, zullen besluiten de klassieke formule van economische groei door oorlog te gebruiken."
Zoals u kunt zien, zijn de elites behorend tot de gevestigde orde op het gebied van buitenlands beleid hardnekkig op zoek naar nieuwe en meer overtuigende rechtvaardigingen voor een confrontatie met Rusland, die uiteindelijk tot doel heeft het land op te breken om zo de weg vrij te maken voor Washingtons strategische herschikking of "verschuiving." Twintig jaar geleden, tijdens de Bush-regering, waren politici lang niet zo omzichtig met betrekking tot hun standpunten over Rusland. Voormalig vice-president Dick Cheney bijvoorbeeld deed geen enkele poging om zijn totale minachting voor Rusland te verbergen en was verrassend openhartig over het beleid dat hij steunde. Zie dit fragment uit een artikel van Ben Norton:..."de bewering dat Rusland "imperialistisch" is dient een vitale politieke functie: Het biedt een politieke dekmantel voor de imperialistische agressie tegen Rusland en de oorlogsdoelen van de imperialistische machten..... Pro-NAVO pseudo-links verdoezelt precies deze strategie met hun geschreeuw over "Russisch imperialisme." Het aanwakkeren van nationalistische, regionale en etnische spanningen vormt al tientallen jaren een belangrijk onderdeel van de imperialistische oorlogspolitiek......
Door een combinatie van NAVO-uitbreiding, staatsgrepen aan zijn grenzen en militaire interventies in met Rusland en China geallieerde landen, hebben de imperialistische mogendheden Rusland systematisch en meedogenloos omsingeld...
Als men de geschiedenis van de door het Amerikaanse imperialisme gevoerde oorlogen van de afgelopen dertig jaar bekijkt, lijkt de zich ontvouwende oorlog om de opdeling van Rusland en China een brute onvermijdelijkheid. Ondanks hun herintegratie in het wereldkapitalistische systeem is het de imperialistische mogendheden door de heersende oligarchische regimes onmogelijk gemaakt de enorme rijkdommen van deze landen rechtstreeks te plunderen. In hun onderlinge strijd om deze hulpbronnen en gedreven door onoplosbare binnenlandse crises zijn zij nu vastbesloten hierin verandering te brengen.
... de ontwerpresolutie beschrijft de basisdoelen van de Amerikaanse oorlog tegen Rusland als volgt: "de afzetting van het huidige regime in Rusland, zijn vervanging door een door de Amerikanen gecontroleerde marionet en het uiteenvallen van Rusland zelf - in wat wordt aangeduid als "dekolonisatie van Rusland" - in een dozijn of meer impotente staatjes waarvan de waardevolle hulpbronnen eigendom zullen zijn van en geëxploiteerd zullen worden door het Amerikaanse en Europese financiële kapitaal." Deze passage staat centraal bij het begrijpen van zowel het zich ontwikkelende conflict als de politiek van pro-NAVO pseudo-links en hun vasthoudendheid aan de idee dat Rusland een "imperialistisch land" is. ("The historical and political principles of the socialist opposition to imperialist war and the Putin regime," Clara Weiss, World Socialist Web Site).
Het Amerikaanse buitenlands beleid is nu uitsluitend in handen van een kleine groep neocon-extremisten, die diplomatie volstrekt afwijzen en oprecht geloven dat de strategische belangen van Amerika alleen kunnen worden bereikt door een militair conflict met Rusland. Dat gezegd hebbende, kunnen we met enige zekerheid stellen dat het allemaal nog veel erger zal worden voordat het verbetert.De voormalige Amerikaanse vice-president Dick Cheney, een van de belangrijkste architecten van de oorlog in Irak, wilde niet alleen de Sovjet-Unie ontmantelen; hij wilde ook Rusland zelf opbreken, om te voorkomen dat het opnieuw zou uitgroeien tot een belangrijke politieke macht..... De voormalige Amerikaanse minister van Defensie Robert Gates schreef: "Toen de Sovjet-Unie eind 1991 instortte, wilde Dick niet alleen de Sovjet-Unie en het Russische rijk ontmantelen, maar ook Rusland zelf, zodat het nooit meer een bedreiging zou kunnen vormen."...
Het feit dat een figuur aan het hoofd van de Amerikaanse regering op niet zo'n geheimzinnige wijze streefde naar de permanente ontbinding van Rusland als land, en dit openlijk meedeelde aan collega's als Robert Gates, verklaart ten dele de agressieve houding die Washington sinds de omverwerping van de USSR tegenover de Russische Federatie heeft aangenomen.
De realiteit is dat het Amerikaanse imperium eenvoudigweg nooit zal toestaan dat Rusland zijn eenzijdige overheersing van Eurazië bedreigt, ondanks het feit dat de regering in Moskou het kapitalisme heeft hersteld. Daarom is het niet verwonderlijk dat Washington Ruslands zorgen over zijn veiligheid volkomen heeft genegeerd, zijn belofte verbrak om de NAVO na de Duitse hereniging niet "één centimeter oostwaarts" uit te breiden en Moskou heeft omringd met gemilitariseerde tegenstanders die het land maar al te graag willen destabiliseren.
Russische veiligheidsdiensten hebben bewijzen gepubliceerd dat de Verenigde Staten Tsjetsjeense separatisten hebben gesteund in hun oorlog tegen de centrale Russische regering. De Britse academicus John Laughland benadrukte in een artikel uit 2004 in The Guardian, getiteld "The Chechens' American friends," dat verscheidene Tsjetsjeense seperatistische leiders in het Westen woonden en zelfs gesubsidieerd werden door de Amerikaanse regering. Laughland merkte op dat de belangrijkste in de VS gevestigde pro-Tsjetsjeense seperatistische groep, met de misleidende naam American Committee for Peace in Chechnya (ACPC), onder zijn leden "enige van de meest prominente neoconservatieven die de 'oorlog tegen het terrorisme' zo enthousiast steunen" telde:
Onder hen Richard Perle, de beruchte adviseur van het Pentagon; Elliott Abrams van Iran-Contra; Kenneth Adelman, de voormalige ambassadeur van de VS bij de VN die de invasie van Irak aanmoedigde door te voorspellen dat het "een peulenschil" zou zijn; Midge Decter, biograaf van Donald Rumsfeld en directeur van de rechtse Heritage Foundation; Frank Gaffney van het militaristische Centre for Security Policy; Bruce Jackson, voormalig officier van de Amerikaanse militaire inlichtingendienst en voormalig vice-president van Lockheed Martin, nu voorzitter van het Amerikaanse Comité voor de NAVO; Michael Ledeen van het American Enterprise Institute, een voormalig bewonderaar van het Italiaanse fascisme en nu een vooraanstaand voorstander van regimeverandering in Iran; en R. James Woolsey, de voormalige directeur van de CIA en een van de belangrijkste voorstanders van de plannen van George Bush om de moslimwereld opnieuw te modelleren volgens pro-Amerikaanse maatstaven.
Het feit dat uiterst rechtse Salafi-jihadisten een aanzienlijk percentage van de Tsjetsjeense opstand uitmaakten, deerde deze anti-moslim neocons niet - net zoals islamofobe "War on Terror"-veteranen er geen probleem mee hadden extremistische hoofden afhakkende Takfiri-islamisten te steunen in de daaropvolgende Amerikaanse oorlogen tegen Syrië en Libië.....
.... Victoria Nuland, de op twee na machtigste ambtenaar op Buitenlandse Zaken in de Biden-regering, was van 2003 tot 2005 de belangrijkste adjunct-adviseur voor buitenlands beleid van vicepresident Cheney. (Ze hielp ook de gewelddadige staatsgreep in Oekraïne in 2014 te sponsoren die de democratisch gekozen regering omver wierp). Net als haar mentor Cheney is Nuland een hard-line neoconservatief. Het feit dat hij een Republikein is en zij voornamelijk voor Democratische regeringen werkt, doet niet ter zake; deze oorlogszuchtige consensus over buitenlands beleid is volledig partijoverschrijdend.
Nuland (voormalig lid van de beide partijen omspannende raad van bestuur van de NED) is ook getrouwd met Robert Kagan, een beschermheilige van het neoconservatisme en medeoprichter van het Project for the New American Century - de knusse thuisbasis van de neocons in Washington, waar hij samenwerkte met Cheney, Donald Rumsfeld, Paul Wolfowitz en andere topambtenaren van de Bush-regering. Kagan was lange tijd Republikein, maar in 2016 sloot hij zich bij de Democraten aan en voerde openlijk campagne voor Hillary Clinton als president." ("Ex VP Dick Cheney confirmed US goal is to break up Russia, not just USSR," Ben Norton, Multipolarista)
Zie: https://www.unz.com/mwhitney/washingtons-plan-to-breakup-russia/
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief