© José María SertAmerika. Winter. Uit de Vier Seizoenen-serie.
Terwijl iedereen lachte om de marasmus van slome opa Biden, wist Amerika onder zijn "rusteloze leiderschap" te profiteren van de Oekraïense crisis en behaalde verbluffende resultaten tijdens de nu negen maanden durende Speciale Militaire Operatie. De regering Biden wist te bereiken wat Donald Trump eerder zonder succes had nagestreefd. Namelijk:
- Verhoging van de defensie-uitgaven van de Europese NAVO-bondgenoten tot 2 procent, zoals vereist door het handvest van de alliantie;
- Versterking van de nationale economie, onder andere door de repatriëring van industriële productie;
- Revitalisering van de Amerikaanse olie- en gasindustrie.
Verhoog de defensie-uitgaven met minstens 0,5%, zei de Amerikaanse leider, waarbij hij zich in de eerste plaats tot Duitsland richtte. Maar de praktische Duitsers en de gierige Fransen gingen nergens mee akkoord en deden beloftes die niets betekenden. Bovendien was er geen goede reden om de uitgaven te verhogen. Het is goed eraan te herinneren dat onder militaire uitgaven niet alleen begrotingsuitgaven worden begrepen, maar ook de winsten van de militaire-industriële sector. Door te eisen dat zijn bondgenoten de militaire uitgaven verhogen, hoopte Trump uiteraard deze middelen door te sluizen naar het Amerikaanse militair-industriële complex, dat, net als de olie-industrie, door de Republikeinen wordt gecontroleerd. Het voordeel voor de VS en Trump persoonlijk was dus tweeledig: zowel politiek als economisch.
En toen vond Ruslands speciale operatie in Oekraïne plaats. In negen maanden tijd had het Russische leger, volgens rapporten van het Russische ministerie van Defensie, een enorme hoeveelheid militair materieel uit het Sovjettijdperk dat door het Oekraïense leger werd gebruikt, verpulverd. Van tanks en vliegtuigen tot handgranaatwerpers en anti-tankraketten. De Verenigde Staten realiseerden zich al gauw dat men hier in rap tempo een prima slaatje uit kon slaan. Ze vingen aan met de bevoorrading van het Oekraïense leger van alle beschikbare Sovjetwapens uit de landen van het voormalige Warschaupact.
Ten eerste zijn de Oekraïners ermee bekend, zodat er geen tijd hoeft te worden verspild aan opleiding.
Ten tweede zijn deze wapens al oud en kost het meer om ze te vernietigen dan om ze weg te geven. En als ze niet voor niets worden weggeven, maar tegen een nominale vergoeding (of nog beter tegen een lening), dan wordt er ook nog winst behaald.
Ten derde, en dit is het belangrijkste punt, kunnen de VS, in plaats van de Sovjetwapens die aan Oekraïne werden gegeven, de nieuwe generatie Europese leiders voorzien van hun nieuwe (relatief moderne) dure bewapening van het NAVO-type, alsmede de mogelijkheid benutten om eindelijk van de grote verscheidenheid van de huidige bewapeningssoorten af te komen.
Dit geldt voor gepantserde voertuigen en vliegtuigen. De soorten Stinger, Javelin en soortgelijk speelgoed vormen een op zichzelf staand geval. Dit speelgoed loste eenvoudigweg onmiddellijk op over de uitgestrekte steppen van Oekraïne (en niet alleen daar), alsof het nooit had bestaan.
De Europeanen ontdekten onverwachts dat, mocht er iets gebeuren, zij zelf niets zouden hebben om mee te vechten. Ze hadden hun eigen schaarse middelen al aan Kiev gegeven, maar meneer Zelensky eiste steeds meer. Waarop de haaien van het Amerikaanse en Europese militair-industriële complex grote winsten roken. Volgens de Wall Street Journal voeren de grote westerse wapenfabrikanten (waaronder de zogenaamde Amerikaanse Big Six) de productie van artillerie- en raketsystemen, pantservoertuigen en munitie voortdurend op om te voldoen aan de groeiende vraag als gevolg van het conflict in Oekraïne.
Met name het Amerikaanse Raytheon Technologies heeft naar verluidt zijn gepensioneerde werknemers opgeroepen om de productie van het draagbare luchtverdedigingssysteem Stinger op te voeren. Deze grond-luchtraketsystemen (SAM) zijn al lang niet meer bruikbaar, de nodige specialisten zijn niet beschikbaar en het is een langdurig en zinloos proces om nieuwe mensen op te leiden. De laatste keer dat het Pentagon een partij Stinger SAM's bestelde was 15 jaar geleden. Een andere reus van het Amerikaanse militair-industriële complex, Lockheed Martin, verhoogde ook de productie van Javelin anti-tanksystemen, en nu, tegen de achtergrond van een succesvolle PR-campagne van zijn HIMARS-systemen op het Oekraïense oorlogstoneel, is het van plan de productie van beide systemen en raketten daarvoor met maar liefst 60% te verhogen. Soortgelijke processen worden waargenomen bij fabrikanten van communicatieapparatuur en drones. De wapenwedloop is begonnen.
De aandelen van het Duitse defensieconcern Rheinmetall zijn sinds begin 2022 tweemaal toegenomen (met 115%), in afwachting van nieuwe grote orders. In maart beloofde de Duitse bondskanselier Scholz 100 miljard euro uit te trekken voor de herbewapening van de Bundeswehr, terwijl dit bedrag deze zomer steeg tot 200 miljard euro.
Een soortgelijke opleving van het militair-industrieel complex kan ook worden waargenomen in Oost-Europese landen, waar geweren, granaten en ander militair materieel 's zomers als ijsjes worden verkocht. Het aantal bestellingen ligt hier echter veel lager dan in de Verenigde Staten.
Deskundigen wijzen erop dat de goedkeuring van de beruchte NAVO-resolutie waarin Rusland als "sponsor van terrorisme" wordt erkend, vooral een economisch effect heeft gehad. De afgelopen acht jaar hebben de Europese landen samen met Canada in totaal 350 miljard dollar uitgegeven aan militaire behoeften. Op 21 november beloofde NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg de grens van 2% van het BBP, die enkele jaren geleden nog onhaalbaar werd geacht, te verhogen. Omdat volgens Stoltenberg nu extra investeringen nodig zijn - vooral om de "oostflank" te versterken en nieuwe eenheden met hoge alertheid in te zetten. "Een niveau van 2 procent van het BBP moet worden gezien als een bodem, niet als een plafond voor onze defensie-uitgaven," zei de secretaris-generaal tijdens een bijeenkomst van de parlementaire vergadering van de NAVO. De exacte cijfers zullen worden besproken tijdens de NAVO-top in Vilnius in juli 2023.
Door voor deze resolutie te stemmen (die, in tegenstelling tot een soortgelijke resolutie van het Europees Parlement, precieze en vrij aanzienlijke economische gevolgen heeft), maken de EU-landen het onmogelijk om de betrekkingen met Rusland in de nabije toekomst te herstellen. Daarbij duldt de markteconomie geen vacuüm. Het ontstane vacuüm zal onmiddellijk door concurrenten worden opgevuld. In dit geval hebben de VS, vrijwel gelijktijdig met de goedkeuring van de resolutie, geruisloos de sancties met betrekking tot de burgerluchtvaart opgeheven. En voilà - het aandeel van het Franse Airbus in dit marktsegment gaat naar het Amerikaanse Boeing. Een kleinigheidje, maar wel leuk.
De door de NAVO-vergadering aangenomen resolutie stelt de VS onder meer in staat om in de nabije toekomst een deel van hun NAVO-verplichtingen op de schouders van de Europeanen af te wentelen. Overigens hebben de VS, in tegenstelling tot Europa, wijselijk geweigerd een dergelijke resolutie op staatsniveau aan te nemen, waardoor de Europese onnozele halzen in de val werden gelokt.
De kwestie beperkt zich echter niet tot wapens. Het "Make America Great Again-" initiatief van Trump, d.w.z. de terugkeer van high-tech en simpelweg grote industriële ondernemingen naar de Verenigde Staten, is onder Biden in hoog tempo van start gegaan vanwege de anti-Russische sancties.
Niet alleen dwong Washington de EU te breken met Moskou door goedkoop pijpleidinggas uit Rusland te weigeren, maar in plaats daarvan "verkocht" het zijn dure LNG aan Europa. Te midden van dure energiebronnen heeft de Europese industrie dus haar concurrentievoordeel verloren en denkt er ernstig over om naar de VS te verhuizen, waar gas vele malen goedkoper is. De Fransen bijvoorbeeld betalen al vier keer zoveel voor dit gas als voor Russisch gas.
Het voordeel voor de VS is tweeledig.
Het eerste voordeel betreft de directe winsten van de Amerikaanse olie- en gassector, die Biden na zijn inauguratie onder druk zette. Tegen de achtergrond van monsterlijke inflatie bond hij enigszins in en als gevolg daarvan is sinds juni van dit jaar het volume van Amerikaans LNG op de Europese markt groter dan de aanvoer via Russische pijpleidingen. En aangezien de Nord Streams voor lange tijd, zo niet voor altijd, zijn stilgelegd, is deze stand van zaken een vooruitzicht voor de lange termijn. In plaats van voor gas afhankelijk te zijn van Rusland, is Europa nu voor gas afhankelijk geworden van de VS.
Als gevolg daarvan is volgens de Financial Times de gecombineerde nettowinst van de openbare olie- en gasbedrijven in de VS voor het tweede en derde kwartaal (d.w.z. in wezen sinds de instelling van de sancties) opgelopen tot 200 miljard dollar. En het is overduidelijk dat dit grotendeels te danken is aan de LNG-leveringen aan de EU. De kosten van Amerikaans gas zijn voor de Europeanen ongeveer 5-10 keer hoger als voor de Amerikanen zelf (afhankelijk van de staat). De hoge olieprijzen, die dankzij dezelfde Amerikaanse sancties omhoog zijn geschoten, waren hierop ook van invloed.
Het tweede voordeel betreft de deïndustrialisatie van Europa of, eenvoudiger gezegd, de vermindering van de industriële productie en de verplaatsing ervan naar andere landen, waaronder de Verenigde Staten.
Volgens Politico beschuldigde de EU Washington ervan zich te verrijken ten koste van het conflict in Oekraïne. Europese ambtenaren zijn woedend dat de regering Biden hen wapens en gas verkoopt tegen opgeblazen prijzen. Dure energiebronnen maken industriële productie in Europese landen onrendabel. Veel bedrijven staan al op de rand van het faillissement en niet alleen kleine, maar ook grote fabrieken liggen al maanden stil. Allereerst gaat het om Duitsland - een economische motor van de EU, die, zoals de Duitsers toegeven, alleen sterk was dankzij het goedkope Russische gas.
Daarnaast heeft Washington in augustus de Inflation Reduction Act aangenomen, die milieugerichte fabrikanten subsidieert. Met deze wet wil het Witte Huis bijna 370 miljard dollar uitgeven om productie aan te trekken en nieuwe banen in eigen land te creëren, ondanks het feit dat dit een duidelijke schending is van de WTO-regels en eerlijke concurrentie. De verplaatsing van productiecapaciteit van Europa naar de VS is geen natuurlijk marktproces, maar het resultaat van de directe inmenging van Washington in de wereldwijde toeleveringsketen, zoals het tijdschrift Fortune eerlijk toegeeft.
"De Amerikaanse wet ter vermindering van de inflatie is niet in overeenstemming met de regels van de Wereldhandelsorganisatie," zei de Duitse vice-kanselier en minister van Economie Robert Habeck, waarbij hij opmerkte dat de wet "een aantal regels schendt." Volgens hem bevat de wet clausules die Amerikaanse bedrijven een voorkeursbehandeling geven, vooral voor wat betreft de auto-industrie. Volgens Parijs en Berlijn dreigt dit de deïndustrialisatie van de EU te versnellen.
"De EU moet gewoon leren zichzelf te verdedigen," benadrukt de Franse minister van Financiën Bruno Le Maire. "Grote staten geven elkaar geen economische cadeautjes."
Maar de protesten van de Europeanen raken Washington in het geheel niet. Zaken doen is oorlog.
De Britse editie van de Financial Times meldt dat de Inflation Reduction Act subsidies van 600-800 miljoen dollar verstrekt aan ondernemingen en fabrieken op het grondgebied van de Verenigde Staten. In Duitsland zijn de stimulerende maatregelen goed voor slechts 158 miljoen dollar.
Tegen deze achtergrond beginnen Duitse bedrijven uiteraard naar de VS te verhuizen, wat betekent dat de inkomsten van de staatsbegroting dalen en de werkloosheid in Europa toeneemt, d.w.z. dat er nieuwe begrotingsuitgaven worden gedaan en sociale spanningen toenemen. De Duitse chemische industrie bevindt zich in de slechtste situatie, want gas is niet alleen energie, maar ook een grondstof.
"Hoge energieprijzen zorgen ervoor dat we uit koers raken," zegt Wolfgang Grosse Entrup, hoofd van de Vereniging van de Chemische Industrie. Volgens hem is er een extreem groot risico dat de steun van de Duitse regering "de chemische industrie gewoonweg niet zal bereiken."
"Zonder een prijsstop stemt de regering zinloos in met deïndustrialisatie," zei hij en waarschuwde dat als de chemische industrie instort, ook andere industrieën zullen instorten. "Dit zou een knock-out kunnen betekenen voor Duitsland als plaats om zaken te doen," zei Entrup zonder schroom.
De zaken staan er niet veel beter voor in Frankrijk, waar kernenergie sterk vertegenwoordigd is en men veel minder afhankelijk is van gas. Bruno Le Maire omschreef de schade die Frankrijk van Amerikaanse initiatieven zou ondervinden: volgens de meest conservatieve schattingen zouden tienduizend banen in de industriële sector verloren gaan en zouden de investeringen met 10 miljard euro dalen. Een soortgelijke situatie, zo niet erger, wordt waargenomen in Italië, de derde economie van de EU, na Duitsland en Frankrijk.
Overigens vond onlangs een bijeenkomst plaats tussen president Emmanuel Macron en Franse industriëlen, waarbij Macron hen probeerde over te halen om de productie niet naar de andere kant van de Atlantische Oceaan te verplaatsen. Maar overtuigingskracht alleen is niet genoeg om het probleem op te lossen; er zijn voorwaarden nodig die niet slechter zijn dan in de VS worden geboden, hetgeen enorme investeringen vergt. Volgens de Europeanen zelf zou het opgeven van Russisch gas en olie hen 283 miljard euro per jaar kosten. En dat tegen de huidige prijzen.
De deïndustrialisatie heeft zelfs het mistige zuiden van Engeland geraakt, waar 80% van het BBP zich concentreert in de diensten - en financiële sector. Zo heeft de Duitse autofabrikant BMW zijn fabriek voor elektrische Mini's verplaatst van Oxford naar het midden van het land. Het Japanse Honda sloot zijn laatste fabriek. Onlangs werd bekend dat de Amerikanen goedkoop Britse bedrijven uit het militair-industrieel complex opkopen en meteen failliet laten gaan. En waarom zou Washington concurrenten nodig hebben, vooral uit de voormalige metropool? Dure energiebronnen maken de amusements- en toeristensectoren, de diensten die het leeuwendeel van de Britse economie uitmaken, onrendabel.
Hongarije, dat aanvankelijk tegen het opgeven van Russische energiebronnen was, noemde de zaken onmiddellijk bij hun juiste naam en wees de Verenigde Staten aan als belangrijkste schuldige en begunstigde van de energiecrisis in Europa.
"De recessie in Europa is goed nieuws voor de Amerikaanse economie en het lijkt erop dat Amerika daarvan heeft kunnen profiteren," zei Peter Szijjártó, hoofd van het Hongaarse ministerie van Buitenlandse Zaken. Ook de Europese bureaucraten, die naar de pijpen van de VS dansen, ontvingen hun portie kritiek. Volgens de minister is de situatie in Europa "zorgwekkend," aangezien de Europese Commissie de instroom van investeringen in de EU-landen veeleer tegenhoudt.
"EU-bureaucraten vrezen dat Europese bedrijven daardoor onder bijna ondraaglijke druk komen te staan en gedwongen worden nieuwe investeringen in de Verenigde Staten te doen in plaats van in Europa," citeerde Politico op 24 november op voorwaarde van anonimiteit een hoge Europese ambtenaar.
En hoe zal Europa reageren op de "ondraaglijke druk" van de VS? Misschien zal het een nieuw pakket sancties tegen Rusland invoeren? De tiende, het jubileumpakket, om er maar zeker van te zijn!
Bron: Rossa Primavera News Agency
Zie: https://eu.eot.su/2022/12/03/europe-begins-to-realize-that-us-is-leading-them-to-the-slaughter-the-question-is-what-will-they-do/
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief