Ter verduidelijking; dingen die u moet weten over Oekraïne

Mike Whitney
Sott.net
zon, 05 feb 2023 00:00 UTC

Op 16 februari 2022, een volle week voordat Poetin gevechtstroepen naar Oekraïne stuurde, begon het Oekraïense leger met een zwaar bombardement op het gebied (in Oost-Oekraïne) dat door voornamelijk etnische Russen wordt bewoond. Ambtenaren van de waarnemersmissie van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) bevonden zich op dat moment in de buurt en registreerden de beschietingen. De OVSE ontdekte dat het bombardement in de loop van de week dramatisch toenam tot een hoogtepunt op 19 februari, toen in totaal 2.026 artilleriebeschietingen werden geregistreerd. Vergeet niet dat het Oekraïense leger in feite civiele gebieden langs de contactlijn beschoot die door andere Oekraïners werden bewoond.

Wij willen benadrukken dat de medewerkers van de OVSE in hun professionele hoedanigheid bewijzen uit eerste hand verzamelden van beschietingen in het gebied. Uit hun gegevens blijkt dat de Oekraïense strijdkrachten hun eigen bevolking bombardeerden en doodden. Dit is allemaal gedocumenteerd en wordt niet betwist.

De vraag die we ons dus allemaal moeten stellen is deze: Wordt het bombarderen en afslachten van de eigen bevolking als een 'oorlogsdaad' beschouwd?

Wij denken van wel. En als we gelijk hebben, moeten we logischerwijs aannemen dat de oorlog begon vóór de Russische invasie (die een volle week later plaatsgreep). We moeten ook aannemen dat de vermeende "ongeprovoceerde agressie" van Rusland helemaal niet ongeprovoceerd was, maar de gepaste humanitaire reactie vormde op het opzettelijk doden van burgers. Om te beweren dat de Russische invasie 'niet uitgelokt' was, zouden we moeten zeggen dat het afvuren van meer dan 4000 artilleriegranaten op steden en buurten waar vrouwen en kinderen wonen, geen provocatie is? Wie zal dat standpunt verdedigen?

Niemand, want het is absurd. Het doden van burgers in de Donbas was een duidelijke provocatie, een provocatie die bedoeld was om Rusland uit te dagen tot een oorlog. En - zoals we eerder zeiden - de OVSE had waarnemers ter plaatse die volledige documentatie verschaften van de beschietingen terwijl die plaatsvonden, wat vrijwel neerkomt op ijzersterke ooggetuigenverslagen.

Dit betekent natuurlijk een grote breuk met het "officiële narratief," dat Rusland aanwijst als de veroorzaker van de vijandelijkheden. Maar, zoals we hebben laten zien, is dat eenvoudigweg niet het geval. Het officiële narratief klopt niet. Toch zal het u misschien niet verbazen dat de meeste reguliere media geen enkele aandacht besteedden aan de onderzoeksactiviteiten van de OVSE in Oost-Oekraïne. De enige uitzondering was Reuters, dat op 18 februari een bewust ondoorzichtig bericht publiceerde onder de titel "Russia voices alarm over sharp increase of Donbass shelling". Hier volgt een fragment:

De Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov heeft vrijdag zijn bezorgdheid geuit over een sterke toename van de beschietingen in Oost-Oekraïne en de speciale waarnemingsmissie van de OVSE ervan beschuldigd te verdoezelen wat volgens hem Oekraïense schendingen van het vredesproces zijn.....

Washington en zijn bondgenoten hebben de vrees geuit dat de opleving van het geweld in de Donbas deel zou kunnen uitmaken van een Russisch voorwendsel om Oekraïne binnen te vallen. De spanningen lopen reeds hoog op door de Russische militaire opbouw in het noorden, oosten en zuiden van Oekraïne.

"We zijn zeer bezorgd over de berichten van de afgelopen dagen - gisteren en eergisteren vond een sterke toename plaats van beschietingen met wapens die volgens de akkoorden van Minsk verboden zijn," zei Lavrov, verwijzend naar vredesakkoorden die een einde aan het conflict moeten maken. "Tot nu toe zien we dat de speciale waarnemingsmissie haar best doet om alle vragen die wijzen op de schuld van de Oekraïense strijdkrachten glad te strijken," zei hij op een persconferentie.

Het Oekraïense leger ontkende vrijdag het vredesproces van Minsk te schenden en beschuldigde Moskou ervan een informatieoorlog te voeren door te beweren dat Kiev burgers beschoot, beschuldigingen die volgens het leger gebaseerd waren op leugens en bedoeld waren om te provoceren. (Russia voices alarm over sharp increase of Donbass shelling, Reuters)

Let op de sluwe manier waarop Reuters zijn berichtgeving inkadert, zodat de beweringen van het Oekraïense leger even geloofwaardig zijn als die van de Russische minister van Buitenlandse Zaken. Wat Reuters verzuimt te vermelden, is dat het rapport van de OVSE Lavrov's versie van de gebeurtenissen verifieert en de beweringen van de Oekraïners weerlegt. Het is de taak van een journalist om onderscheid te maken tussen feit en fictie, maar opnieuw zien we hoe agenda-gestuurd nieuws niet bedoeld is om te informeren maar om te misleiden.

Citaat: Larry C. Johnson, Een zoon van een Nieuwe Revolutie

Wat we willen zeggen is simpel: De oorlog in Oekraïne is niet begonnen door een tirannieke Russische leider (Poetin) die het Sovjetrijk opnieuw wil opbouwen. Dat narratief rust op bedrog en werd in elkaar geflanst door neocon-meesters die publieke steun voor een oorlog met Rusland wilden opbouwen. De feiten die ik hier presenteer kunnen worden geïdentificeerd op een kaart waar de werkelijke explosies plaatsvonden en werden geregistreerd door ambtenaren die juist dat als taak hadden. Ziet u het verschil tussen de twee? In het ene geval berust het verhaal op speculatie, gissingen en psychologisch gewauwel; in het andere geval wordt het verhaal gekoppeld aan feitelijke gebeurtenissen die ter plaatse plaatsvonden en werden gecatalogiseerd door getrainde professionals ter plaatse. Welke versie van de gebeurtenissen acht u meer betrouwbaar?

Conclusie: Rusland is de oorlog in Oekraïne niet begonnen. Dat is een nepverhaal. De verantwoordelijkheid ligt bij het Oekraïense leger en hun leiders in Kiev.

En hier nog iets dat typisch buiten beschouwing wordt gelaten in de selectieve berichtgeving van de media. Voordat Poetin zijn tanks de grens over stuurde naar Oekraïne, beriep hij zich op artikel 51 van de Verenigde Naties, dat een wettelijke rechtvaardiging biedt voor militaire interventie. Natuurlijk hebben de Verenigde Staten dit al vele malen gedaan om hun talrijke militaire interventies te legitimeren. Maar in dit geval ziet u waar de zogenaamde Responsibility To Protect (R2P) eigenlijk gerechtvaardigd zou kunnen zijn, want volgens de meeste schattingen heeft het Oekraïense leger meer dan 14.000 etnische Russen gedood sinds de door de VS gesteunde staatsgreep acht jaar geleden. Als er ooit een situatie was waarin een defensieve militaire operatie kon worden gerechtvaardigd, dan was dit het wel. Maar dat verklaart nog steeds niet volledig waarom Poetin artikel 51 van de VN inriep. Daarvoor wenden we ons tot voormalig wapeninspecteur Scott Ritter, die het als volgt uitlegde:

"De Russische president Vladimir Poetin, die zich op artikel 51 beriep, gaf opdracht tot wat hij noemde een "speciale militaire operatie" .....
krachtens artikel 51 kan er geen twijfel bestaan over de legitimiteit van Ruslands bewering dat de Russischtalige bevolking van de Donbas het slachtoffer is geweest van een acht jaar durend bombardement waarbij duizenden mensen zijn omgekomen..... Bovendien beweert Rusland bewijsstukken te hebben dat het Oekraïense leger voorbereidingen trof voor een massale militaire invasie in de Donbas, die werd voorkomen door de door Rusland geleide "speciale militaire operatie." [Uit cijfers van de OVSE blijkt een toename van beschietingen door de regering in het gebied gedurende de dagen voordat Rusland binnenviel].

..Het komt erop neer dat Rusland aanspraak maakte op de doctrine van anticiperende collectieve zelfverdediging, oorspronkelijk bedacht door de VS en de NAVO, zoals die van toepassing is op artikel 51, dat gebaseerd is op feiten, niet op fictie.

Hoewel het voor mensen, organisaties en regeringen in het westen misschien populair is om de voorspelbare conclusie te omarmen dat de militaire interventie van Rusland een moedwillige schending is van het Handvest van de Verenigde Naties en als zodanig een illegale aanvalsoorlog vormt, is de ongemakkelijke waarheid dat van alle beweringen over de rechtmatigheid van preëmptief optreden onder artikel 51 van het Handvest van de Verenigde Naties, de rechtvaardiging van Ruslands invasie in Oekraïne op solide juridische grond berust." ("Russia, Ukraine & the Law of War: Crime of Aggression", Consortium News)

Hier volgt wat meer achtergrondinformatie uit een artikel van analist voor buitenlandbeleid Danial Kovalik:

"Men moet deze discussie beginnen met het accepteren van het feit dat er al een oorlog gaande was in Oekraïne gedurende de acht jaar voorafgaand aan de Russische militaire inval in februari 2022. En, deze oorlog door de regering in Kiev ... kostte aan zo'n 14.000 mensen het leven, waaronder veel kinderen, en veroorzaakte ongeveer 1,5 miljoen ontheemden ... De regering in Kiev, en vooral haar neonazistische bataljons, voerden aanvallen uit op deze volkeren ... juist vanwege hun etniciteit. ..

Hoewel het VN-Handvest unilaterale oorlogshandelingen verbiedt, bepaalt het ook, in artikel 51, dat "niets in dit Handvest afbreuk doet aan het inherente recht van individuele of collectieve zelfverdediging ... ." "En dit recht op zelfverdediging is zodanig geïnterpreteerd, dat landen niet alleen mogen reageren op feitelijke gewapende aanvallen, maar ook op de dreiging van een op handen zijnde aanval.

In het licht van het bovenstaande ben ik van mening dat Rusland het recht had uit zelfverdediging te handelen door in te grijpen in Oekraïne, dat een proxy was geworden van de VS en de NAVO voor een aanval - niet alleen op Russische etnische groepen in Oekraïne - maar ook op Rusland zelf." ("Why Russia's intervention in Ukraine is legal under international law", RT)

Heeft iemand in de westerse media bericht over het feit dat Poetin artikel 51 van de VN inriep voordat hij de speciale militaire operatie lanceerde?

Neen, want dat zou een erkenning inhouden dat Poetins militaire operatie in overeenstemming is met het internationaal recht. In plaats daarvan blijven de media de fictie verspreiden dat "Hitler-Poetin het Sovjetrijk opnieuw probeert op te bouwen," een bewering waarvoor geen enkel bewijs bestaat. Let wel, Poetins operatie behelst niet het omverwerpen van een buitenlandse regering om een door Moskou gesteunde stroman te installeren, of het bewapenen en trainen van een buitenlands leger dat zal worden gebruikt als proxies om een geopolitieke rivaal te bestrijden, of het volstoppen van een land met ultramoderne wapens om zijn eigen beperkte strategische doelstellingen te bereiken, of het plegen van terroristische daden van industriële sabotage (Nord-Stream 2) om de economische integratie van Azië en Europa te verhinderen. Nee, Poetin heeft geen van deze dingen gedaan. Maar Washington wel, want Washington wordt niet belemmerd door het internationale recht. In de ogen van Washington is het internationaal recht slechts een ongemak dat wordt afgewezen wanneer unilaterale actie is vereist. Maar Poetin is lang niet zo achteloos ten aanzien van dergelijke zaken, in feite houdt hij zich al heel lang aan de regels omdat hij gelooft dat de regels bijdragen aan de veiligheid van iedereen. En hij heeft gelijk; dat doen ze.

En daarom beriep hij zich op artikel 51 voordat hij troepen stuurde om de mensen in de Donbas te helpen. Hij vond dat hij een morele verplichting had om hen te helpen, maar wilde dat zijn acties in overeenstemming waren met het internationaal recht. Wij menen dat hij beide heeft bereikt.

De Amerikaanse imperialistische planner George Kennan, een architect van de eerste koude oorlog, schreef in 1948: "Wij hebben ongeveer 50% van de rijkdom van de wereld maar slechts 6,3% van de bevolking" "Onze ware taak" is "deze positie van ongelijkheid te handhaven" @BenjaminNorton

Hier nog iets dat u nooit in de westerse media zult zien. U zult nooit de werkelijke tekst zien van Poetins veiligheidseisen die twee maanden voor het uitbreken van de oorlog werden gesteld. En de reden dat u deze niet zult zien, is omdat zijn eisen legitiem, redelijk en noodzakelijk waren. Alles wat Poetin wilde was de basisgarantie dat de NAVO niet van plan was haar bases, legers en raketlocaties aan de grens met Rusland te plaatsen. Met andere woorden, hij deed hetzelfde wat alle verantwoordelijke leiders doen om de veiligheid van hun eigen volk te waarborgen.

Hier volgen enkele cruciale passages uit de tekst van Poetins voorstel aan de VS en de NAVO:

Artikel 1

De Partijen zullen samenwerken op basis van de beginselen van ondeelbare, gelijke en onverminderde veiligheid en daartoe:

zullen zij geen acties ondernemen noch deelnemen aan of activiteiten steunen die de veiligheid van de andere Partij aantasten;
zullen Partijen individueel of in het kader van een internationale organisatie, militaire alliantie of coalitie geen veiligheidsmaatregelen uitvoeren die de essentiële veiligheidsbelangen van de andere Partij kunnen ondermijnen.

Artikel 3

De Partijen zullen geen gebruik maken van het grondgebied van andere Staten met het oog op het voorbereiden of uitvoeren van een gewapende aanval op de andere Partij of van andere acties die de kernbelangen van de veiligheid van de andere Partij raken.

Artikel 4

De Verenigde Staten van Amerika zullen zich ertoe verbinden verdere uitbreiding van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie naar het oosten te voorkomen en de Staten van de voormalige Unie van Socialistische Sovjetrepublieken de toetreding tot het bondgenootschap te ontzeggen.

De Verenigde Staten van Amerika zullen geen militaire bases vestigen op het grondgebied van de Staten van de voormalige Unie van Socialistische Sovjetrepublieken die geen lid zijn van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie, hun infrastructuur niet gebruiken voor militaire activiteiten en geen bilaterale militaire samenwerking met hen ontwikkelen.

Artikel 5

De Partijen zullen zich onthouden van het inzetten van hun strijdkrachten en bewapening, ook in het kader van internationale organisaties, militaire allianties of coalities, in gebieden waar een dergelijke inzet door de andere Partij als een bedreiging voor haar nationale veiligheid zou kunnen worden opgevat, met uitzondering van een dergelijke inzet op het nationale grondgebied van de Partijen.

De Partijen zullen zich onthouden van het vliegen met zware bommenwerpers die zijn uitgerust voor nucleaire of niet-nucleaire bewapening of van het inzetten van oppervlakteschepen van welk type ook, ook in het kader van internationale organisaties, militaire allianties of coalities, in de gebieden buiten het nationale luchtruim respectievelijk de nationale territoriale wateren, van waaruit zij doelen op het grondgebied van de andere Partij kunnen aanvallen.

De Partijen zullen met elkaar in dialoog blijven en samenwerken ter verbetering van mechanismen om gevaarlijke militaire activiteiten op en boven de volle zee te voorkomen, met inbegrip van afspraken over de maximale naderingsafstand tussen oorlogsschepen en luchtvaartuigen.

Artikel 6

De Partijen zullen zich ertoe verbinden buiten hun nationale grondgebieden en in de gebieden binnen hun nationale grondgebieden geen op de grond gelanceerde raketten voor de middellange en de korte afstand in te zetten van waaruit deze wapens doelen op het nationale grondgebied van de andere Partij kunnen aanvallen.

Artikel 7

De Partijen zullen zich onthouden van de plaatsing van kernwapens buiten hun nationale grondgebied en dergelijke wapens die bij de inwerkingtreding van het Verdrag reeds buiten hun nationale grondgebied zijn geplaatst, naar hun nationale grondgebied terugbrengen. De Partijen verwijderen alle bestaande infrastructuur voor de plaatsing van kernwapens buiten hun nationale grondgebied.

De Partijen zullen geen militair - en burgerpersoneel van niet-nucleaire landen opleiden tot het gebruik van kernwapens. De Partijen zullen geen oefeningen of trainingen voor strijdkrachten voor algemeen gebruik houden die scenario's bevatten waarin het gebruik van kernwapens voorkomt." ("To Make Sense of War", Israel Shamir, Unz Review)

Het is niet moeilijk om te begrijpen waar Poetin zich zorgen over maakte. Hij was bezorgd over de uitbreiding van de NAVO en, in het bijzonder, de opkomst van een vijandige militaire alliantie gesteund door met behulp van Washington klaargestoomde nazi's die grondgebied op zijn westelijke flank bezetten. Was dat onredelijk van hem? Had hij deze door de VS gesteunde Russofoben moeten omhelzen en hen moeten toestaan hun raketten aan zijn grens te plaatsen? Zou dat verstandig zijn geweest?

Wat kunnen we afleiden uit Poetins lijst met eisen?

Ten eerste kunnen we afleiden dat hij niet probeert het Sovjetrijk te reconstrueren, zoals de reguliere media onophoudelijk volhoudt. De lijst is uitsluitend gericht op veiligheidseisen, niets anders.

Ten tweede bewijst het dat de oorlog gemakkelijk voorkomen had kunnen worden als Zelensky gewoon de status quo had gehandhaafd en formeel had aangekondigd dat Oekraïne neutraal zou blijven. In feite stemde Zelensky in maart tijdens onderhandelingen met Moskou in met neutraliteit, maar Washington verhinderde dat de Oekraïense president de afspraak doorzette, wat betekent dat de regering Biden grotendeels verantwoordelijk is voor het voortdurende conflict. (RT publiceerde vandaag een artikel waarin duidelijk wordt gesteld dat er in maart een akkoord was bereikt tussen Rusland en Oekraïne, maar dat dit akkoord opzettelijk door de VS en het VK in de kiem werd gesmoord. Washington wilde een oorlog).

Ten derde toont het aan dat Poetin een verantwoordelijk leider is wiens eisen gretig aanvaard hadden moeten worden. Was het onredelijk van Poetin om te vragen dat "de partijen afzien van het inzetten van hun strijdkrachten en ... militaire allianties ... in gebieden waar een dergelijke inzet door de andere Partij kan worden gezien als een bedreiging voor haar nationale veiligheid?" Was het onredelijk dat hij vroeg dat "de partijen alle bestaande infrastructuur voor het inzetten van kernwapens buiten hun nationale grondgebied opheffen?"

Waar zijn dan de "onredelijke eisen" die Poetin zou hebben gesteld?

Die zijn er niet. Poetin stelde geen eisen die de VS niet zouden hebben gesteld als 'de rollen waren omgedraaid.'

Ten vierde bewijst het dat de oorlog geen strijd is voor de bevrijding van Oekraïne of democratie. Dat is onzin. Het is een oorlog die tot doel heeft Rusland te "verzwakken" en uiteindelijk Poetin uit de macht te verdrijven. Dat zijn de hoofddoelen. Dat betekent dat de Oekraïense soldaten niet sterven voor hun land, maar voor een elitaire droom om de NAVO uit te breiden, Rusland te verpletteren, China te omsingelen en de hegemonie van de VS met nog een eeuw te verlengen. Oekraïne is slechts het slagveld waarop de strijd tussen de Grootmachten wordt uitgevochten.

We proberen in dit artikel verschillende zaken duidelijk te maken:

1. Wie is de oorlog begonnen? Antwoord - Oekraïne is de oorlog begonnen
2. Vormde de Russische invasie een schending van het internationaal recht? Antwoord - Nee, de Russische invasie zou moeten worden goedgekeurd onder artikel 51 van de Verenigde Naties
3. Had de oorlog voorkomen kunnen worden als Oekraïne zich neutraal had verklaard en de redelijke eisen van Poetin had ingewilligd? Antwoord - Ja, de oorlog had voorkomen kunnen worden
4. Het laatste punt betreft het Verdrag van Minsk en hoe de oneerlijkheid van de westerse leiders de definitieve regeling in Oekraïne zal beïnvloeden. Ik ben ervan overtuigd dat noch Washington noch de NAVO-bondgenoten enig idee hebben hoe ernstig de internationale betrekkingen zijn gedecimeerd door het verraad inzake Minsk. In een wereld waar juridisch bindende overeenkomsten gemakkelijk terzijde kunnen worden geschoven omwille van politiek opportunisme, is de enige manier om geschillen op te lossen brute kracht. Heeft iemand in Duitsland, Frankrijk of Washington hierover nagedacht voordat ze handelden? (Maar eerst wat achtergrondinformatie over Minsk.)

Het doel van het Minsk-akkoord was een einde te maken aan de gevechten tussen het Oekraïense leger en etnische Russen in de Donbas-regio van Oekraïne. De vier deelnemers aan het verdrag - Duitsland, Frankrijk, Rusland en Oekraïne - moesten ervoor zorgen dat beide partijen zich aan de voorwaarden van het akkoord hielden. Maar in december zei de voormalige Duitse bondskanselier Angela Merkel in een interview met een Duits tijdschrift, dat het nooit de bedoeling was geweest om de overeenkomst uit te voeren, maar dat het plan was om de tijd te gebruiken om Oekraïne sterker te maken om zich voor te bereiden op een oorlog met Rusland. Het moge duidelijk zijn dat de Verenigde Staten vanaf het begin van plan waren een oorlog met Rusland uit te lokken.

Op 5 september 2014 ondertekenden Duitsland, Frankrijk, Oekraïne en Rusland allen het Verdrag van Minsk, maar het verdrag mislukte en de gevechten werden hervat. Op 12 februari 2015 werd Minsk 2 ondertekend, maar ook dat mislukte. U kunt dit korte segment op You Tube bekijken van Amit Sengupta, die een kort overzicht geeft van Minsk en de implicaties ervan: (Ik heb het stuk zelf getranscribeerd en eventuele fouten zijn van mij).

(11:40 minuut) "In 2015 werden Duitsland en Frankrijk verondersteld een neutrale rol te spelen. Ze werden geacht Oekraïne en Rusland de regels te laten volgen. Maar dat deden ze niet, en de reden dat ze dat niet deden is wat Angela Merkel onthulde in haar interview op 7 december. Merkel zei: "Het Minsk-akkoord van 2014 was een poging om Oekraïne tijd te geven. Het gaf ook tijd om sterker te worden, zoals vandaag de dag te zien is. Het Oekraïne van 2014 en 2015 is niet het moderne Oekraïne." In feite hebben alle drie de partners van het Minsk-akkoord gelogen en Rusland verraden. Zelfs Poetin zei: "Op een dag zal Rusland een overeenkomst met Oekraïne moeten sluiten, maar Duitsland en Frankrijk hebben Rusland verraden en helpen Oekraïne nu met wapens.".... Het is een schande dat westerse politieke leiders onderhandelingen aangaan die zij niet van plan zijn te honoreren of af te dwingen...(De Oekraïense president Petro Porosjenko heeft hetzelfde toegegeven als Merkel en Hollande)....Nu heeft zelfs Poetin erkend dat het een vergissing was om in te stemmen met de Minsk-akkoorden. Hij zei zelfs dat het Donbas-probleem destijds met wapengeweld had moeten worden opgelost.

(2015) Rusland wachtte 8 jaar om de onafhankelijkheid van Donbas te erkennen en lanceerde vervolgens dit jaar een grootschalige aanval. Maar toen verkeerde Poetin in de veronderstelling dat de Minsk-akkoorden - gegarandeerd door Duitsland en Frankrijk en unaniem onderschreven door de VN-Veiligheidsraad inclusief de Verenigde Staten - de crisis zouden oplossen en de Donbas autonomie zouden geven terwijl het deel zou blijven uitmaken van Oekraïne. Duitsland en Frankrijk zouden ervoor zorgen dat de Minsk-akkoorden van 2015 tot 2022 werden uitgevoerd. Het collectieve westen heeft altijd geweten dat oorlog de enige oplossing was. Ze hebben nooit vrede gewild, ze speelden gewoon mee onder de noemer van het Minsk-akkoord. Dus, zie je, het is een diplomatieke "overwinning" voor het westen.....

Frankrijk en Duitsland susten Rusland met het Minsk-akkoord en gaven valse hoop op een vreedzame regeling. Maar in werkelijkheid kochten ze tijd voor Oekraïne om zijn leger op te bouwen. Er was nooit een diplomatieke oplossing; het collectieve westen - waaronder de Verenigde Staten, de NAVO, de Europese Unie en de G-7 - heeft Rusland wijsgemaakt dat er een diplomatieke oplossing was voor het Donbas-conflict (maar) in plaats daarvan bereidden ze Oekraïne voor op een volwaardige oorlog tegen Rusland. Dus, hoe dan ook, deze oorlog moest er komen. Er was nooit een diplomatieke oplossing.... Dit is wat Angela Merkel wilde overbrengen: "De Koude Oorlog werd nooit beëindigd." Zij was de Duitse bondskanselier toen in 2014 de staatsgreep in Oekraïne plaatsvond en de Minsk-akkoorden werden ondertekend. Daarom heeft haar bijdrage aan dit dubbelzinnige spel samen met Duitsland, Frankrijk, Oekraïne en de VS - geleid tot deze oorlog. En dat weet ze heel goed. Maar hoe dan ook, het zal niet goed aflopen voor Duitsland en Frankrijk, wier economieën zwaar getroffen zijn. Oekraïne is volledig verwoest. Het is het Afghanistan van Europa geworden.

Het zijn de westerse politieke leiders die schuldig zijn aan de moord op Oekraïne. Sinds 2014 voert de Oekraïense regering wrede militaire aanvallen uit op Russisch sprekende Oekraïense burgers in de Donbas-regio. Duizenden Russisch sprekende burgers werden gedood. Rusland had het gebied in 2014 samen met de Krim moeten terugnemen. Maar toen trapte Rusland in de val van het Minsk-akkoord van de westerse landen. ... Niet Rusland is deze oorlog begonnen, maar de Verenigde Staten. Oekraïne is slechts een pion die wordt gesteund door de VS en de andere Europese regeringen. En het is jammer dat de Oekraïense regering de belangen van de Verenigde Staten dient en niet die van het Oekraïense volk." ("Angela Merkel's revelation about Minsk Agreements | Russia Ukraine war", Amit Sengupta, You Tube)

Het belang van het verraad van Minsk en de impact ervan op de definitieve regeling in Oekraïne kan niet genoeg worden benadrukt. Als het vertrouwen weg is, kunnen naties hun veiligheid alleen garanderen met brute kracht. Dat betekent dat Rusland zijn grenzen zo ver moet uitbreiden als nodig is om ervoor te zorgen dat het buiten het schootsveld van de vijand blijft. (Poetin, Lavrov en Medvedev hebben al aangegeven dat ze dat van plan zijn). Ten tweede moet de nieuwe grens permanent worden versterkt met gevechtstroepen en dodelijke wapens die op scherp staan. Als verdragen instrumenten worden voor politiek opportunisme, dan moeten landen een permanente staat van oorlog accepteren. Dit is de wereld die Merkel, Hollande, Porosjenko en de VS hebben gecreëerd door ervoor te kiezen "de hoeksteen van de internationale betrekkingen" (verdragen) te gebruiken om hun eigen kleingeestige oorlogszuchtige doelstellingen te bevorderen.

We vragen ons slechts af of er iemand in Washington is die beseft wat ze in godsnaam hebben aangericht?

Zie: https://www.unz.com/mwhitney/setting-the-record-straight-stuff-you-should-know-about-ukraine/