Chinese vrouw
Amerika's Hypergefinancierde Economische Systeem Is Geen Partij voor China's door de Overheid Gestuurde Investeringsmodel. Helaas Brengt China's Explosieve Groei een Wanhopig Washington Dichter bij een Oorlog.

Oekraïne vertegenwoordigt de eerste brandhaard in een grote machtsstrijd tussen de Verenigde Staten en China. Na jaren van verplaatsing van hun industrieën naar lagelonenlanden over de hele wereld, verliezen de VS gestaag marktaandeel aan een sneller groeiend en vindingrijker China. Volgens de meeste schattingen zal de Chinese economie de Verenigde Staten in 2035 hebben ingehaald. Op dat moment zal Beijing zich in een veel betere positie bevinden om de internationale handelsbetrekkingen zodanig vorm te geven dat de eigen belangen worden bevorderd. Met groei komt macht en die regel zal zeker ook voor China gelden. China heeft zich ontwikkeld tot een industriële grootmacht die zich in het centrum van de dichtstbevolkte en snelst groeiende regio ter wereld bevindt. Daarom zijn de Verenigde Staten begonnen met een reeks provocaties op het eiland Taiwan en in de Zuid-Chinese Zee.

De VS hebben alle hoop opgegeven om China te overwinnen door middel van conventionele concurrentie op de vrije markt. In plaats daarvan willen de VS China militair aanpakken in een wanhopige poging om zijn hulpbronnen uit te putten, bredere steun te verwerven voor economische sancties en China te isoleren van zijn regionale handelspartners. Het is een riskant en ontwrichtend plan dat een spectaculaire terugslag teweeg kan brengen, maar Washington zet hoe dan ook door. De mandarijnen van het Amerikaanse buitenlandse beleid en hun globalistische bondgenoten zullen geen uitkomst accepteren waarin China de grootste en machtigste economie ter wereld zal zijn. Het volgende komt uit een artikel van China Macro Economy:
Hoewel het tempo van de economische groei in China de afgelopen jaren vertraagde, lijkt het land op weg om rond 2035 een einde te maken aan de lange periode waarin de Verenigde Staten de grootste economie ter wereld was, volgens de meest recente prognose van economen van Goldman Sachs.

De nieuwe raming volgt 10 jaar later dan de investeringsbank in 2011 had voorspeld. Maar volgens de economen Kevin Daly en Tadas Gedminas blijft de potentiële groei in China nog steeds aanzienlijk hoger dan in de VS.

"China heeft de kloof met het Amerikaanse bbp al grotendeels gedicht," zeiden ze in een dinsdag gepubliceerd rapport en voegden eraan toe dat het bruto binnenlands product van China is gestegen van 12 procent van dat van de VS in 2000 tot iets minder dan 80 procent.

De jaarlijkse economische groei van China zal van 2024 tot 2029 ongeveer 4% bedragen, vergeleken met 1,9% in de VS, volgens het rapport, dat voorspelt hoe de wereldeconomie er tot 2075 zal uitzien.....

De uitzonderlijke sterkte van de Amerikaanse dollar gedurende de afgelopen 10 jaar vormt een andere reden voor de bijstelling van de termijn van 10 jaar waarbinnen de Chinese economie nummer 1 zal worden, voegde Daly eraan toe... Maar de kracht van de Amerikaanse dollar ten opzichte van de Chinese yuan zal de komende tien jaar waarschijnlijk afnemen, waardoor China meer ruimte krijgt om de VS in te halen, aldus het rapport.

In het rapport wordt ook voorspeld dat het gewicht van het mondiale BBP de komende 30 jaar meer naar Azië zal verschuiven en dat de vijf grootste economieën ter wereld in 2050 China, de Verenigde Staten, India, Indonesië en Duitsland zullen zijn." ("China GDP to surpass US around 2035, years later than previously expected, Goldman Sachs predicts," China Macro Economy).
Natuurlijk heeft de financialisering van de Amerikaanse economie de toekomstperspectieven van Amerika sterk beïnvloed. De opkomst van Wall Street heeft geleid tot een groot aantal zwendelpraktijken met hefboomfinanciering, waardoor een handvol rijke bankiers zich heeft verrijkt, terwijl biljoenen aan kapitaal naar onproductieve activiteiten werden geleid. Tegelijkertijd heeft het ontbreken van een consistent industrieel beleid geleid tot de vlucht van tienduizenden bedrijven en fabrieken naar landen die een eindeloos aanbod van laagbetaalde arbeid bieden. Het probleem is natuurlijk dat toenemende beleidsfouten uiteindelijk leiden tot een daling van de productiviteit, waardoor andere, ambitieuzere landen de leegte kunnen opvullen. Kortom, het Chinese wonder is grotendeels toe te schrijven aan de financialisering en het kortzichtige beleid dat Amerikaanse bedrijven toestond hun industrieën naar elders te verplaatsen, in plaats van hen te stimuleren in Amerika te blijven. Conclusie: China's economie haalt de VS in en niets anders dan een kernoorlog kan die situatie keren.

China als nummer een
De afgelopen weken nam de negatieve berichtgeving over China in de media gestaag toe, samen met de voorspelbare aanvallen op president Xi Jinping. Amerikanen hebben deze vertoning al vele malen meegemaakt en zouden moeten begrijpen wat dit betekent. Het demoniseren van buitenlandse leiders vormt altijd de eerste stap naar oorlog. De media leidden de aanval op Saddam, Kadhafi, Milosevic, Poetin en talloze anderen. Nu bevindt China's Jinping zich in het imperialistische vizier. De namen veranderen, maar het proces blijft hetzelfde. Nu al beginnen de provocaties, sancties en laster zich op te stapelen, terwijl de gehersenspoelde Amerikanen om de tuin worden geleid naar een nieuw bloederig conflict.

Als het tot een oorlog tussen de twee landen komt, zullen de economische gevolgen waarschijnlijk desastreus zijn. Bedenk eens hoeveel Amerikaanse en Europese bedrijven ernstige gevolgen zouden ondervinden van een conflict tussen de VS en China. Hier volgt een passage uit een artikel van Registration China:
Eind 2020 waren in totaal 1.040.480 buitenlandse bedrijven geregistreerd op het Chinese vasteland, de officiële gegevens zijn afkomstig van het ministerie van Handel (MOFCOM)..... Volgens de officiële gegevens had China tot eind 2018 in totaal 961.000 Foreign-Invested Enterprises (FIE) opgericht, met een daadwerkelijk gebruik van buitenlands kapitaal van 2,1 biljoen dollar..... Uit de resultaten blijkt dat het aantal ondernemingen met buitenlands kapitaal in 2021 blijft toenemen... ("How many Foreign Companies in China?", GWBMA)
1 miljoen buitenlandse bedrijven in China? Dat is gewoonweg verbazingwekkend.

En hoe maken deze bedrijven winst?

Ze maken winst door hun producten te verkopen aan de mensen in het thuisland. Bekijk deze passage uit een ouder artikel op NBC News waarin wordt uitgelegd hoe dat in zijn werk gaat:
"Als de Verenigde Staten besluiten om tarieven op te leggen aan China, zei Chen, zouden Amerikaanse bedrijven die in China actief zijn, en die meer dan 60 procent van China's export naar de Verenigde Staten vertegenwoordigen, zeker het meest getroffen worden. 'Uiteindelijk,' zei Chen, 'is Amerika degene die zich moet aanpassen.'

"Hoewel sommige analisten hebben voorspeld dat China de yuan binnenkort zou laten appreciëren, illustreerde het interview van Chen het feit dat er in China een sterke lobby bestaat tegen herwaardering. Een van de redenen waarom een herwaardering gevaarlijk zou zijn voor China, zei Chen, is dat de winstmarges voor Chinese exporteurs miniem zijn - variërend van 1,7 tot twee procentpunten." ("China's commerce minister: U.S. has the most to lose in a trade war" NBC News)
China Amerika
"Amerikaanse bedrijven... vertegenwoordigen meer dan 60 procent van China's export naar de Verenigde Staten?" Is dat mogelijk? Met andere woorden, Amerikaanse bedrijven die hun activiteiten naar China hebben verplaatst, verdienen geld aan veel van dezelfde mensen die ze hebben ontslagen om grotere winsten te genereren.

En tegelijkertijd is de winst voor het gastland (China) een miezerige 1,7 procent; nauwelijks genoeg voor hen om het de moeite waard te maken. De multinationals maken de winst, niet China. Waarom krijgt China dan de schuld van Amerika's krimpende aandeel in de wereldproductie? Carolyn Bartholomew verwoordde dat enkele jaren geleden in The American Prospect als volgt:
"Het beleid van China is de afgelopen twee decennia gestuurd door de belangen van de multinationals, en die mondiale bedrijven hebben geprofiteerd van veel van China's beleid. Vanaf enkele tientallen jaren geleden waren het een handjevol van de exporterende topbedrijven - waaronder Boeing, Motorola en GE - die tegenover de regeringen Bush, Clinton en Bush overtuigend betoogden dat de economische belangen van de VS zouden zijn gediend als alleen deze bedrijven toegang zouden hebben tot de Chinese consument...... ." Vandaag de dag zien we natuurlijk het resultaat van dat soort denken. Door de wereldwijde economische crisis zitten Amerikaanse arbeiders zonder baan en zonder pensioenfondsen.

"....In opdracht van in de VS gevestigde multinationals, heeft Washington zich ingezet voor bedrijfsbelangen die zich voordoen als vrijhandel." ("The Great Industrial Wall of China", Carolyn Bartholomew, The American Prospect)
De vraag luidt dus: Geven we China niet de schuld van beleid dat er door machtige bedrijven en hun plutocratische bazen is doorgedrukt?

Daar lijkt het wel op. En als dat het geval is, dan kunnen we aannemen dat de oorlogsdrift van Washington niet wordt gevoed door de bezorgdheid over welk land groter zal zijn dan de andere, maar door het verzet van de Chinese regering tegen de politieke inmenging en het gekonkel van buitenlandse oligarchen. Dat is wat er werkelijk aan de hand is. Miljardairs willen zich in het politieke apparaat nestelen, net zoals ze dat in het westen hebben gedaan, maar de communistische regering staat dat niet toe. Kijk eens naar deze passage uit een artikel dat schrijver Ron Unz meer dan tien jaar geleden schreef:
China groei
De opkomst van China behoort zeker tot de belangrijkste wereldontwikkelingen van de afgelopen 100 jaar .... en de Chinese economie zal naar verwachting de onze overtreffen voor het einde van dit decennium...

Tijdens de periode van dertig jaar tot 2010 heeft China misschien wel de snelste aanhoudende economische ontwikkeling uit de geschiedenis van de mensheid bereikt, met een bijna 40-voudige groei van de reële economie tussen 1978 en 2010. In 1978 was de Amerikaanse economie 15 keer zo groot, maar volgens de meeste internationale schattingen zal China de totale economische output van Amerika binnen enkele jaren overtreffen....

Bovendien is het overgrote deel van China's nieuw gecreëerde economische rijkdom naar gewone Chinese arbeiders gevloeid, die in slechts één generatie van ossen en fietsen naar auto's zijn gegaan. Terwijl de gemiddelde Amerikaanse inkomens al bijna veertig jaar stagneren, zijn die in China elk decennium bijna verdubbeld, waarbij de reële lonen van arbeiders buiten de landbouwsector alleen al in de afgelopen tien jaar met ongeveer 150 procent zijn gestegen....

Een rapport van de Wereldbank benadrukte onlangs de enorme daling van de wereldwijde armoedecijfers tussen 1980 en 2008, maar critici merkten op dat meer dan 100% van die daling alleen uit China afkomstig was: het aantal Chinezen dat in bittere armoede leeft, daalde met een opmerkelijke 662 miljoen, terwijl de verarmde bevolking in de rest van de wereld met 13 miljoen toenam. ..

Alleen al gedurende de afgelopen tien jaar verviervoudigde China zijn industriële productie, die nu vergelijkbaar is met die van de VS....

Tegen de achtergrond van de opmerkelijke Chinese vooruitgang, vertoont Amerika vooral een zeer somber beeld. ...Gedurende de afgelopen 40 jaar heeft een grote meerderheid van de Amerikaanse arbeiders hun reële inkomen zien stagneren of dalen. ...

Verval van de constitutionele democratie

Het centrale thema van Why Nations Fail is dat politieke instellingen en het gedrag van heersende elites grotendeels het economische succes of falen van landen bepalen. Als de meeste Amerikanen al tientallen jaren vrijwel geen economische vooruitgang boeken, moeten we misschien onze blik richten op deze factoren binnen onze eigen samenleving .....

Onze parasitaire elites

Wanneer parasitaire elites een samenleving besturen volgens "uitzuigende" patronen, is een centraal kenmerk de grootschalige opwaartse stroom van onttrokken rijkdom, ongeacht tegengestelde wetten of voorschriften. Zeker, Amerika heeft een enorme groei doorgemaakt van officieel getolereerde corruptie, toen ons politieke systeem zich steeds meer consolideerde tot een eenpartijstaat, gecontroleerd door een verenigde media-plutocratie....

De media en academische organen van een samenleving vormen het zintuiglijke apparaat en het centrale zenuwstelsel van haar politieke lichaam, en als de informatie die zij verstrekken ernstig misleidend is, kunnen dreigende gevaren broeien en groeien. Een media en wetenschap die zeer corrupt of oneerlijk zijn, vormen een dodelijk nationaal gevaar.... Amerika's eigen maatschappelijke informatiesysteem is veel bekwamer en meer ervaren in het vormen van de werkelijkheid om aan de behoeften van zakelijke en regeringsleiders te voldoen, en juist dit succes brengt ons land enorme schade toe....

... we moeten toegeven dat Richard Lynn, een vooraanstaand Brits geleerde, het al meer dan tien jaar bij het rechte eind heeft als hij voorspelt dat de wereldwijde dominantie van de uit Europa afkomstige volkeren snel ten einde loopt en dat binnen afzienbare tijd de fakkel van de menselijke vooruitgang en het wereldleiderschap onvermijdelijk in Chinese handen zal overgaan." ("China's Rise, America's Fall; Which superpower is more threatened by its "extractive elites"?, Ron Unz, The American Conservative
China oorlogen
Vooruitziende woorden, maar niet geheel onverwacht, gezien de sterke polarisatie en het politieke disfunctioneren in de westerse democratieën. Als er in China soortgelijke verdeeldheid bestaat, is die voor de buitenstaander zeker niet zichtbaar. Wat een objectieve criticus ziet, is een langdurig onderdrukt land waarvan de explosieve energie vakkundig wordt aangewend door een machtsorgaan dat bijna 800 miljoen mensen uit de armoede heeft gehaald (een ongekende en historische prestatie) en tegelijkertijd een sociaal verenigend doel heeft gecreëerd (de "Nieuwe Zijderoute") dat dient als gedeelde visie voor de toekomst.

De regering Biden is vastbesloten China te beteugelen in een poging haar overwicht in de wereldorde te behouden. Maar Washington heeft geen groots infrastructuurplan ter waarde van meerdere biljoenen dollars dat als substituut kan dienen voor China's Nieuwe Zijderoute. In feite heeft Washington helemaal geen toekomstvisie. Wat Washington te bieden heeft is nog een eeuw van sancties, regimeverandering en oorlog. Voor de wereld zou het veel beter zijn als China zijn enorme mondiale integratieproject kon uitvoeren zonder de dreiging van Amerikaanse interventie, bemoeienis of geweld. Helaas heeft het Biden-team andere plannen.

Chinese familie
Zie: https://www.unz.com/mwhitney/chinas-turn/