beschadigde windturbine
© Antelope County News
Men zou kunnen stellen dat de simpele rekensom die aantoont dat windenergie een economische en maatschappelijke ramp in wording is, duidelijk zou moeten zijn voor een intelligent kind van de basisschool. Nu heeft de wis- en natuurkundige van de Universiteit van Oxford, onderzoeker bij CERN en Fellow of Keble College, emeritus professor Wade Allison, de optelsom gemaakt. Groot-Brittannië wordt geconfronteerd met de kans op een storing in de elektriciteitsvoorziening, concludeert hij. "Windenergie faalt op alle fronten," zegt hij en voegt eraan toe dat de regeringen het "overweldigende bewijs" van de tekortkomingen van windenergie negeren "en hun toevlucht nemen tot grootspraak in plaats van een onderbouwde analyse."

De alarmerende waarschuwingen van professor Allison staan in een kort onderzoeksdocument dat onlangs werd gepubliceerd door de Global Warming Policy Foundation. Hij merkt op dat de door de zon geleverde energie "extreem zwak" is en daarom niet in staat was om zelfs maar een kleine wereldbevolking van vóór de industriële revolutie van een aanvaardbare levensstandaard te voorzien. Een vergelijkbaar standpunt werd onlangs op meer ingrijpende wijze naar voren gebracht door kernfysicus Dr. Wallace Manheimer. Deze betoogde dat de infrastructuur rond wind- en zonne-energie niet alleen zal mislukken, "maar biljoenen zal kosten, grote delen van het milieu zal vernietigen en volkomen nodeloos zal zijn."

wade allison oxford natuurkunde wind poseur scepticus
In zijn onderzoeksdocument richt Allison zich op het uitwerken van de cijfers die ten grondslag liggen aan de natuurlijke schommelingen in de wind. De volledige uitwerking is niet ingewikkeld en kan worden beoordeeld aan de hand van bovenstaande link. Hij toont aan dat bij een windsnelheid van 32 km/u het door een windturbine geproduceerde vermogen 600 watt per vierkante meter bedraagt bij volledige efficiëntie. Om hetzelfde vermogen te leveren als de Hinkley Point C-kerncentrale - 3.200 miljoen watt - zou 5,5 miljoen vierkante meter rotoroppervlak nodig zijn.

Dit zou voor vogelbeschermers en andere milieuactivisten volstrekt onaanvaardbaar moeten zijn. Natuurlijk lijkt deze zorg tot op heden niet bewaarheid te zijn geworden. Volgens berekeningen worden elk jaar miljoenen vleermuizen en vogels afgeslacht door windturbines op het vasteland. Ondertussen staat men voor de kust van Massachusetts op het punt te beginnen met de bouw van een gigantisch windmolenpark, inclusief vergunningen om bijna een tiende van de populatie van zeldzame Noord-Atlantische noordkapers [walvissen] lastig te vallen en waarschijnlijk te verwonden.

Wanneer in Allisons formule rekening wordt gehouden met schommelingen in de windsnelheid, worden de prestaties van wind nog veel slechter. Als de windsnelheid met de helft afneemt, daalt het beschikbare vermogen met een factor acht. Bijna nog erger, merkt hij op, als de windsnelheid verdubbelt, gaat het geleverde vermogen acht keer omhoog en moet de turbine worden uitgeschakeld zodat deze niet kapot gaat.

windsnelheidsschommelingen europa stroomvraag
© WindEurope
Het gevolg van de versterkte schommelingen is drastisch, zoals blijkt uit bovenstaande grafiek. De nominaal geïnstalleerde opwekkingscapaciteit in de EU en Groot-Brittannië in 2021, weergegeven door de bruine stippellijn, bedroeg 236 GW, maar de hoogste dagproductie bedroeg slechts 103 GW op 26 maart. De onbetrouwbaarheid komt nog beter tot uiting in de tweede grafiek, die de windopwekking op zee in Groot-Brittannië voor maart vorig jaar weergeeft.
op zee opgewekte windenergie Groot-Brittannië onbetrouwbaar
© Wade Allison/Crown Estate Data
Aan het einde van de maand daalde de stroomproductie acht dagen lang, vermoedelijk, volgens Allison, omdat de windsnelheid halveerde. Het dagelijkse verlies van 8,8 GW in die periode bedroeg 1000 maal de capaciteit van het grootste batterij-opslagsysteem ter wereld in Moss Landings in Californië. Wat betreft de enorme batterijen die nodig zijn om hernieuwbare energie op te slaan, wijst Allison op de problemen met betrekking tot veiligheid en het tekort aan mineralen. Batterijen zullen het falen van windparken op zee nooit goedmaken, zelfs niet voor een week, en hij wijst erop dat ze nog veel langer dan een week kunnen falen.

Anderen hebben zich onlangs nader gebogen over de kosten van batterij-opslag. De Amerikaanse jurist en wiskundige Francis Menton, die de website Manhattan Contrarian beheert, heeft recente officiële kostenrapporten onder de loep genomen en vastgesteld dat "zelfs volgens de meest optimistische veronderstellingen" de kosten even hoog kunnen zijn als het BBP van een land. Bij minder optimistische veronderstellingen kunnen de kapitaalkosten alleen al 15 maal het jaarlijkse BBP bedragen. Vorig jaar waarschuwde hoofddocent Simon Michaux de Finse regering dat er niet genoeg mineralen in de wereld zijn om alle batterijen te leveren die nodig zijn voor netto-nul. Michaux merkte op dat het netto-nul-project misschien niet volledig zal verlopen "zoals beoogd." Ondertussen concludeerde Menton, met een mening die sommigen misschien als te vrijgevig beschouwen: "Het is moeilijk om de conclusie te vermijden dat de mensen die de overgang naar netto-nul voorbereiden geen idee hebben waar ze mee bezig zijn."

Professor Allison heeft zijn berekeningen gemaakt op basis van elementaire natuurkunde en vrij beschikbare informatie. "Hoe je het ook bekijkt, windenergie is ontoereikend. Het is onregelmatig en onbetrouwbaar; het is blootgesteld en kwetsbaar; het is zwak met een korte levensduur," zo concludeert hij.
Chris Morrison is milieu-redacteur bij de Daily Sceptic.
Zie: https://dailysceptic.org/2023/03/25/eminent-oxford-scientist-says-wind-power-will-cost-trillions-trash-the-environment-and-be-entirely-unnecessary/