© unknown
In Europa vinden momenteel twee soorten wegblokkades plaats. Bij de eerste soort houden de zonen en dochters uit bevoorrechte kringen, mensen met namen als Carel en Aurelie, het verkeer op om druk uit te oefenen op regeringen om vaart te zetten achter netto-nul. Als we de koolstofuitstoot niet drastisch verminderen, zeggen ze op hun bekakte toon, zal onze arme planeet worden verteerd in een warmtedood die de verrotte mensheid zelf heeft veroorzaakt.
In de tweede plaats verstoppen werkende mensen - boeren, vrachtwagenchauffeurs, taxichauffeurs - de straten om druk uit te oefenen op regeringen om de netto-nul-agenda te vertragen. Of beter nog, helemaal maar te schrappen. Als we de netto-nul-onzin niet afschaffen, zeggen deze mensen die dingen maken en leveren voor de Carels en Aurelies van deze wereld, zullen boerderijen sluiten, banen verloren gaan en zal de economische onzekerheid toenemen.
Wiens kant zou u moeten kiezen? Het is geen moeilijke keuze. Dit is een botsing tussen de luxe doemdenkerij van een hogere middenklasse die zich meer bekommert om haar eigen belang dan om de zelfredzaamheid van de samenleving en het gezonde verstand van werkende mensen die begrijpen dat landbouw, voedselproductie, energiewinning en transport essentieel zijn voor het voortbestaan van onze soort. Tussen een elite die gek wordt gemaakt met visioenen van een klimaatveranderingsapocalyps en gewone mensen die nog steeds in de realiteit leven. Tussen netto-nul-fanatiekelingen die de moderniteit willen terugdraaien en netto-nul-sceptici die vinden dat de moderniteit prima werkt, dank u zeer.
Die laatste groep wegblokkeerders - de mensen die met hun vrachtwagens, tractoren en taxi's een ferme boodschap sturen aan onze eco-elites - zouden we moeten toejuichen. Hun opstand tegen netto-nul vormt een gewaagde populistische uithaal tegen de waanideeën en zelfgenoegzaamheid van de 21ste-eeuwse gevestigde orde.
Deense vrachtwagenchauffeurs vormen de meest recente groep arbeiders die zich aansluiten bij de opstand tegen groen autoritarisme. Gisteren veroorzaakten ze een 'ravage' op de Deense wegen. Ze parkeerden hun enorme vrachtwagens naast elkaar op belangrijke verkeersaders. Delen van de grens met Duitsland werden getroffen, evenals de M11 en M16 rond Kopenhagen. Ook de wegen naar de veerboothavens van Helsingor - 'een van de belangrijkste havens van Denemarken' - werden korte tijd geblokkeerd door boze vrachtwagenchauffeurs.
Hun probleem? Het plan van de regering om in 2025 een 'vrachtwagenbelasting' in te voeren. Als onderdeel van haar toewijding aan de cultus van netto-nul wil de Deense heersende klasse de koolstofuitstoot vóór 2030 met 70% verminderen. En dat wil ze onder meer doen door de chauffeurs van dieseltrucks een op kilometers gebaseerde ecotaks op te leggen, in de hoop dat de financiële druk dermate ondraaglijk wordt dat ze zullen overstappen op elektrische vrachtwagens.
De ondankbaarheid is schrikbarend. Vrachtwagenchauffeurs vormen de levensader van een moderne samenleving. Ze vervoeren brandstof, voedsel en andere goederen die essentieel zijn voor het dagelijks leven. Ze rijden alleen, urenlang, in weer en wind, om de samenleving goed bevoorraad te houden. En hoe vergoeden de elites in Kopenhagen deze mensen die hen zonder ophef of poeha alles brengen wat ze nodig hebben? Door hen een nieuw soort zondebelasting op te leggen - de zonde in dit geval betreft het rijden in een voertuig dat door de eco-denkers als 'vuil' en 'vervuilend' wordt beschouwd.
Geen wonder dat de chauffeurs boos zijn. Anderen zijn dat ook. Nederlandse boeren komen al enkele jaren in opstand. Ze gaan tekeer tegen de plannen van hun regering om de stikstofuitstoot vóór 2030 te halveren, waardoor boeren een groot deel van hun veestapel moeten afstoten en waarbij mogelijk 3.000 bedrijven moeten sluiten.
Het stikstofverlagende beleid is opgesteld onder druk van de eco-oligarchen in de EU, die er bij alle lidstaten sterk op aandringen om haast te maken met die wereldlijke hemel van netto-nul. Ook in Ierland morren de boeren over de regeringsplannen om de 'landbouwemissies' tot 30 procent te verminderen, zodat Ierland zijn 'klimaatdoelstellingen' kan halen. Ze zijn bang dat 58.000 banen in de landbouw verloren zouden kunnen gaan door de slaafse toewijding van de elite aan de netto-nul-ideologie.
Elders hebben taxichauffeurs en wegvervoerders in Engeland de wegen geblokkeerd vanwege de invoering van een 'schone lucht'-belasting voor iedereen die in een zogenaamd vuil voertuig rijdt. Sommige Londenaren hebben rechtstreeks actie ondernomen tegen de lelijke paaltjes die in Low Traffic Zones worden geplaatst om het rijden te ontmoedigen en tegen de camera's die worden geïnstalleerd om de bewegingen van voertuigen met een hoge uitstoot te controleren.
En laten we niet vergeten dat de grootschalige opstand van de gele hesjes in Frankrijk van 2018 tot 2020 begon als een opstand tegen een verhoging van de brandstofbelasting, die werd ingevoerd als onderdeel van het plan van de regering om 'de uitstoot van broeikasgassen te verminderen.' De zoveelste netto-nul-aanval op de portemonnee van de werkende mens. De Fransen wisten heel goed dat deze eco-bestraffing een daad van Jupiteriaanse overschrijding door Emmanuel Macron was. En het is duidelijk dat Deense vrachtwagenchauffeurs, Nederlandse boeren, Britse taxichauffeurs en andere godslasteraars uit de arbeidersklasse tegen het geloof van netto-nul hetzelfde denken over het groene beleid dat hen wordt opgedrongen.
Deze opstanden benadrukken het elitaire karakter van de klimaatveranderingsideologie. Ze leggen het klasse-element in de groene tirannie bloot. Het wordt steeds duidelijker dat waar het streven naar netto-nul de elites misschien ten goede komt en hen een gevoel van morele missie geeft terwijl ze de fantasie-apocalyps van hun eigen koortsdromen aanpakken, het ongelofelijk destructief is voor arbeidersgemeenschappen. Het feit dat onze machthebbers zich op krampachtige wijze keren tegen de industriële samenleving, dreigt banen in 'vuile' industrieën te decimeren en de kosten van energie en autorijden verder te verhogen, waardoor de minder bedeelden het nog zwaarder krijgen.
De situatie is echter nog ernstiger dan een klassenoorlog. De broeiende spanning tussen de elite en het volk over CO2-reductie voelt existentieel aan. Het spreekt van een hedendaagse gevestigde orde die dusdanig doordrenkt is van postindustriële vooroordelen, dusdanig geïndoctrineerd is door de religie van netto-nul, dusdanig gecorrumpeerd is door moreel relativisme, dat ze niet eens ziet hoe belangrijk productie, landbouw en voedsel zijn voor het dagelijks leven. De arrogante aanvallen op boerderijen, vrachtwagens en auto's spreken van een elite die het rijk der rede volledig heeft verlaten.
De ultieme wending in dit relaas is dat Europees links aan de kant van de deftige wegblokkeerders staat, niet aan de kant van de arbeiders. Links steekt de loftrompet over Extinction Rebellions bekakte verkeersverstoorders, terwijl het de opstandige boeren en vrachtwagenchauffeurs ofwel negeert ofwel hekelt als milieuzondaars en gevaarlijke populisten. Dat is nog iets waarvoor we de rebellen moeten bedanken - ze hebben met een vrachtwagen dwars door de pretentie van modern links heen gereden dat de werkende mens hen ook maar iets kan schelen.
Over de auteur:Zie: https://www.spiked-online.com/2023/05/16/the-working-class-revolt-against-net-zero/
Brendan O'Neill is hoofd politiek van spiked en gastheer van de spiked podcast, The Brendan O'Neill Show. Abonneer u hier op de podcast. En vind Brendan op Instagram: @burntoakboy
Commentaar: Het uitlokken van een wereldwijde opstand geeft een excuus voor vernietiging.