G7 in Hiroshima
© g7japan-photo
Laten we beginnen met een grafische weergave van de werkelijke posities die door het Mondiale Noorden en het Mondiale Zuiden worden ingenomen.

1. Xian, voormalige keizerlijke hoofdstad en belangrijk knooppunt van de oude Zijderoutes: Xi Jinping is gastheer van de China-Centraal-Azië top, die wordt bijgewoond door alle "stans" uit het Achterland (Kazachstan, Oezbekistan, Kirgizië, Tadzjikistan, Turkmenistan).

In de slotverklaring wordt de nadruk gelegd op economische samenwerking en "een resolute houding" tegen door de Hegemoon geënsceneerde kleurenrevoluties. Dat bouwt voort op wat de Shanghai Samenwerkingsorganisatie (SSO) en het Nieuwe Zijderoute-initiatief (BRI) al ten uitvoer leggen. In de praktijk bezegelt de top dat het strategisch partnerschap tussen Rusland en China het Achterland zal beschermen.

2. Kazan: het Rusland-Islamitische Wereld Forum verenigt niet alleen religieuze leiders maar ook topondernemers uit niet minder dan 85 landen. Multipolair Rusland verliep parallel aan de top van de Arabische Liga in Jeddah, waar Syrië weer in de "Arabische familie" werd opgenomen. De Arabische naties beloofden unaniem om voorgoed een einde te maken aan "buitenlandse inmenging."

3. Hiroshima: de steeds kleiner wordende G7, eigenlijk G9 (met toevoeging van twee ongekozen EU-bureaucraten), legt een enkelvoudige agenda op van meer sancties tegen Rusland; meer wapens naar het zwarte gat in Oekraïne; en China nog meer de les lezen.

4. Lissabon: de jaarlijkse Bilderbergconferentie - een NAVO/Atlanticistisch festijn - vindt geheel achter gesloten deuren plaats in een niet zo geheim hotel. Bovenaan de agenda staat; oorlog - hybride en anderszins - tegen de "RIC's" in de BRICS (Rusland, India, China).

Ik had in Xian kunnen zijn, of meer waarschijnlijk in Kazan. In plaats daarvan was ik, vanwege een eerdere afspraak, op Ibiza en liet de idee om naar Lissabon te vliegen als tijdverspilling varen. Sta me toe de reden met u te delen: noem het een verhaaltje vanuit de Balearen, waarbij ik breek met de gelofte dat wat er op het swingende, zweterige diepzwoele Ibiza gebeurt, op Ibiza blijft.

Ik was te gast op een bijeenkomst van topondernemers - voornamelijk uit Spanje, maar ook uit Portugal, Duitsland, Engeland en Scandinavië: topmensen uit het vastgoed, vermogensbeheer en het investeringsbankwezen. Ons panel droeg de titel "Global Geopolitical Shifts and Their Consequences." Voorafgaand aan het panel werden de deelnemers uitgenodigd om te stemmen over wat hen het meeste zorgen baart voor de toekomst van hun bedrijf. Op nummer één stonden inflatie en rentepercentages. Op nummer twee stond geopolitiek. Dat vormde de voorbode van een zeer levendig debat.

Als een EU-hagiograaf door het lint gaat...

Geen van ons allen had er ook maar enig idee van dat het een dolle boel zou worden. De eerste presentatie werd gegeven door de directeur van een "Centrum voor Europese Politiek" in Kopenhagen. Zij profileert zich als hoogleraar politieke wetenschappen en is adviseur van EU-Oppertuinkabouter Borrell.
Lanxin Xiang
© AFP via Anadolu Agency/Mustafa CiftciWetenschapper Lanxin Xiang woont een "Rusland en China-sessie in het Midden-Oosten" bij binnen de gezamenlijke vergadering van het 99e Rose-Roth Seminar en de speciale groep Middellandse Zee en Midden-Oosten van de parlementaire vergadering van de NAVO in Antalya, Turkije, 13 april 2019.
Nou, ik nam een houding à la de Cheshire cat aan na een vloedgolf van uitgespuwde clichés over "Europese waarden" en slechte Russen, evenals haar "angst" voor de toekomst van Europa. De onberispelijk diplomatieke Lanxin Xiang, een innemende figuur, altijd met een vrolijke glimlach op zijn gezicht, en een van de weinige vooraanstaande deskundigen op het gebied van China die daadwerkelijk weet waar hij het over heeft, en in vloeiend Engels, zorgde tenminste voor onmiddellijke verlichting.

Lanxin Xiang is onder meer emeritus hoogleraar aan het Graduate Institute of International and Development Studies in Genève; directeur van het Instituut voor Veiligheidsbeleid van het China National Institute for SCO International Exchange; en uitvoerend directeur van de Washington Foundation for European Studies. Hier vind u een column die ik over hem en zijn werk schreef en die in oktober 2020 werd gepubliceerd.

Professor Xiang gaf een meesterlijke uiteenzetting over de Amerikaanse obsessie om een "Taiwan-probleem" te fabriceren en hoe Europa, dat al onder druk staat door de Amerikaanse proxyoorlog tegen Rusland, heel voorzichtig moet zijn als het China de les wil lezen.

Toen het mijn beurt was, liet ik er absoluut geen gras over groeien en bestempelde al die clichés uit de EU-persberichten als absolute onzin, waarbij ik benadrukte hoe Europa al levend wordt verslonden door de spreekwoordelijke "Amerikaanse belangen." Zo kort mogelijk gaf ik uitleg over de hele geopolitieke achtergrond van de oorlog in Oekraïne.

Nou, dit alles was gericht aan topmensen uit het bedrijfsleven die The Economist, Financial Times en Bloomberg als hun belangrijkste informatiebronnen gebruiken. Hun reactie zou boekdelen spreken.

Zoals te verwachten, ging de door de EU betaalde bureaucraat volledig door het lint en ging krijsend van verontwaardiging volledig op in het vooraf opgestelde script, van het dreigen het podium te verlaten tot het mij ervan beschuldigen dat ik "door het Kremlin wordt betaald." Ik vroeg haar onomwonden om mij "met feiten tegen te spreken." Er werden geen feiten gegeven. Alleen maar angst en verbijstering, vermengd met verwijzingen naar de cancel cultuur.

De zeer ervaren discussieleider, Struan Robertson van Bank of America Merrill Lynch, zorgde ervoor dat het beschaafd bleef, waarbij hij Lanxin Xiang meer tijd gaf om de Chinese mentaliteit uit te leggen, waarna een serie zeer goede vragen aan de orde kwam.

Uiteindelijk vond het publiek het geweldig. Velen kwamen mij persoonlijk bedanken voor informatie die zij nooit in El Pais, Le Monde of The Economist zullen kunnen vinden. Een minderheid in de zaal was eenvoudigweg verbijsterd - maar ons debat zal er op z'n minst voor gezorgd hebben dat ze over een hoop vooroordelen kunnen mijmeren.

Het is de grote verdienste van de belangrijkste organisatoren, Jose Maria Pons en hoofd van het programma Cristina Garcia-Peri, dat zij een dergelijk debat hebben georganiseerd op het fabelachtige Ibiza, in Spanje, een eersteklas gebied binnen NAVOstan. In de huidige situatie zou zoiets in Frankrijk of Duitsland absoluut onmogelijk zijn, om van Scandinavië of die achterlijke Baltische staten nog maar te zwijgen.

Er is geen andere manier om de verzonnen narratieven van de door de EU betaalde werkpaarden en bureaucraten te weerleggen dan ze belachelijk te maken - vol in hun gezicht. Ze worden razend en kunnen nauwelijks nog stotteren als hun leugens worden blootgelegd. Een van de vragen uit de zaal, van een Duitse zakenman van de bovenste plank, bevatte bijvoorbeeld een opsomming van duistere feiten over de Oekraïense "democratie" die door de EUrocratie als absoluut verboten zijn verklaard.

De G-Minder-Dan-Nul draait door

Wat er in Ibiza gebeurde, sluit aan bij wat er gebeurde in het door atoombommen getroffen Hiroshima - Hegemonen verontschuldigen zich niet - en in dat hermetisch afgesloten hotel in Lissabon.

Nu de "leiding" van de G7 verstrikt is geraakt in een kleverig moeras van intellectuele oppervlakkigheid, was het voorspelbaar dat de enige agenda in het gekoloniseerde Japan bestond uit meer sancties tegen Rusland - opgelegd over de ruggen van derde landen en aan bedrijven uit de energie- en militair-industriële sector; meer wapens naar het zwarte gat in Oekraïne; en een belachelijk contraproductieve nieuwe obsessie om China "in te dammen" vanwege vermeende "economische dwang."

Op de foto's verschijnt overigens niet een krimpende G7: maar een oorlogszuchtige G9, kunstmatig vergroot door dat belabberde paar ongekozen EUrocraten, Charles Michel en Pustula von der Leugen.

Wat de werkelijke Mondiale Meerderheid - of het Mondiale Zuiden - betreft, lijkt dit meer op een G-Minder-Dan-Nul. Hoe meer de zinloze, illegale Sanctie-Oorlogen worden "uitgebreid", hoe meer de absolute meerderheid van het Mondiale Zuiden zich van het collectieve westen afkeert, in diplomatiek, geopolitiek en geo-economisch opzicht.

En daarom stond vernieuwing van de NAVO/Atlanticistische coördinatie in een al dan niet hybride oorlog tegen de drijvende kracht achter de BRICS; de RIC's (Rusland, India, China), bovenaan de Bilderberglijst in het gekaapte hotel in Lissabon.

Er stonden nog meer punten op het menu - van AI tot de acute bankencrisis, van "energietransitie" tot "fiscale vraagstukken," en niet te vergeten het spreekwoordelijke "Amerikaanse leiderschap."

Maar als je in één kamer mensen bij elkaar zet als NAVO's Stoltenberg; directeur van de Amerikaanse inlichtingendienst Avril Haines; senior directeur strategische planning bij de Nationale Veiligheidsraad, Thomas Wright; Goldman Sachs-president John Waldron; Oppertuinkabouter Borrell (wiens slaafje op Ibiza was); vice-voorzitter van Brookfield Asset Management, Mark Carney (een van hun leidinggevenden was ook op Ibiza); Opperbevelhebber van Europa, Christopher Cavoli; en de Canadese vice-premier Chrystia Freeland, naast andere Atlanticistische sjacheraars, is het plot overduidelijk:

Oorlog tegen de multipolaire wereld. Op Ibiza kunnen we het tenminste wegdansen.

Zie: https://strategic-culture.org/news/2023/05/20/adventures-in-natostan-sparks-flying-in-ibiza-locked-down-bilderberg-in-lisbon/