© Peter MURPHY / AFPProtesten in Dublin, Ierland, op 23 november 2023, na de steekpartij eerder op de dag
De voortdurende ineenstorting van de machthebbende klasse over de recente rellen in Dublin vertelt ons veel over de breedte en diepte van de kloof die is ontstaan tussen westerse regeringen en hun burgers. Het lijkt alsof de machthebbers verontwaardigd zijn over de stoutmoedigheid van hun onderdanen om op te komen tegen het leed en de dood die door hun zogenaamde leiders wordt aangericht.
Woedende Ierse burgers trokken de straat op en riepen "Genoeg is genoeg," nadat ze het meest recente gevolg van massamigratie hadden ondervonden: De steekpartij in het centrum van Dublin op 23 november, waarbij drie kinderen en twee volwassenen gewond waren geraakt. Omdat ze er niet in geslaagd waren om door de beleidsmakers die hun levenskwaliteit vernietigen, gehoord te worden, staken ze bussen en politieauto's in brand en raakten op geweldadige wijze slaags met agenten.
De verdachte werd niet geïdentificeerd noch officieel gearresteerd. In tegenstelling tot het Ierse volk geniet hij bescherming van hun regering en naar verluidt is hij te zwak om door de politie ondervraagd te worden vanwege verwondingen die hij tijdens de steekpartij heeft opgelopen. Hij wordt beschreven als een 49-jarige Algerijn die de Ierse nationaliteit heeft gekregen.
Enkele dagen na de aanslag brak er in de media een controverse uit toen de onafhankelijke journalist John McGuirk - ten onrechte - meldde dat de verdachte een Algerijnse migrant was die al sinds 2003 op kosten van de belastingbetaler in Ierland woont. McGuirk verwees naar een man die een uitzettingsbevel boven het hoofd hing na een arrestatie van jaren geleden, maar hij mocht in het land blijven en kreeg later een Iers paspoort. Eerder dit jaar werd hij gearresteerd voor illegaal bezit van een mes en het beschadigen van een auto. Volgens berichten in de media werd hij wegens psychische problemen door de rechtbank vrijgesproken.
McGuirk werd door prominente mediafiguren aangevallen, niet omdat hij het verhaal onjuist had weergegeven, wat in eerste instantie niet bekend was, maar omdat hij had besloten gevoelige informatie niet voor zijn lezers achter te houden. In een televisie-interview met presentatrice Ciara Doherty over de vraag of hij een "vijandige situatie" had "aangewakkerd" door details over de achtergrond van de verdachte te melden, antwoordde hij:
"Je wezenlijke positie is dat jij, als journalist, zittend in die stoel, moet beslissen welke informatie de mensen krijgen die naar dit programma kijken, en als je besluit dat ze er niet mee om kunnen gaan, dan geef je ze die informatie niet."Vervolgens maakte de politie bekend dat McGuirk de verkeerde Algerijnse migrant had geïdentificeerd. Hoewel hij niet bij naam werd genoemd in het artikel, maakten de details van zijn achtergrond het voor online speurneuzen mogelijk om hem te identificeren. Volgens mediaberichten beschermt de politie nu de man die verkeerd geïdentificeerd is, terwijl informatie over de echte verdachte wordt achtergehouden.
McGuirk haalde zijn foutieve artikel van het internet en gaf een verklaring af, waarin hij zei dat de bron die hem een valse identificatie gaf een hoge politiefunctionaris was. Voordat hij zijn verhaal had gepubliceerd, had hij de informatie ook gecontroleerd bij een hoge ambtenaar van Justitie in Ierland. Zijn mediakanaal, Gript Media, onderzoekt nu of de valse tip een opzettelijke sabotagedaad was.
Het is niet moeilijk te begrijpen waarom machtige figuren in de Ierse regering blij zouden zijn met zo'n foutief verhaal dat door een tegendraadse journalist werd gepubliceerd. De discussie is omgeslagen naar het verspreiden van "desinformatie" en het ophitsen van boze burgers, in plaats van overmatige immigratie en slechte openbare veiligheid aan de kaak te stellen.
De situatie doet denken aan de door WikiLeaks gepubliceerde e-mails, waaruit bleek dat het Amerikaanse Democratic National Committee de voorverkiezingen van de partij in 2016 had vervalst ten gunste van de door het comité gekozen kandidaat, Hillary Clinton. In plaats van zich te richten op het schandaal, zorgden de reguliere media ervoor dat het verhaal draaide om Clintons onbewezen beweringen dat Russische hackers de e-mails hadden gestolen en deze aan WikiLeaks hadden gegeven.
Het punt is, dat zelfs als je zou weten dat een vijand met bijbedoelingen had onthuld dat je echtgenoot vreemdging, je je dan toch meer zorgen zou maken over de ontrouw dan over de bron? Het verhaal in Ierland zou moeten gaan over destructief immigratiebeleid, niet over het aanwijzen van de verkeerde Algerijnse migrantencrimineel.
Ironisch genoeg doet de afleiding en misleiding in het Dublin-verhaal er niet echt toe. Feit is dat de gevaarlijke migrant die door McGuirk werd geïdentificeerd van de regering toestemming krijgt om in Ierland te blijven, terwijl deze regering geen prioriteit geeft aan de veiligheid van haar eigen bevolking. Hij heeft deze specifieke aanval niet gepleegd, maar is wel een criminele migrant en als en wanneer hij nog een misdaad begaat, zal dat een ongedwongen fout zijn die de Ierse bevolking wordt aangedaan door hun regering. Feit blijft ook dat de echte verdachte een Algerijnse migrant is, wat betekent dat hij uit een land komt dat meer dan 1000 kilometer verderop ligt en niet in oorlog verkeert. Zelfs als hij een legitieme vluchteling was, was Ierland niet de dichtstbijzijnde veilige haven - bij lange na niet.
Maar als het aan de Ierse leiders ligt, wordt de aandacht van Ierlands migratiecrisis afgeleid. En dan hebben we het nog niet eens over het beleid dat de Ierse burgers in gevaar brengt en hun levenskwaliteit vermindert. Er zal ook geen serieuze discussie op gang komen over waarom illegale asielzoekers en andere migranten in het land mogen blijven, zelfs nadat ze misdaden hebben gepleegd.
In plaats van het neersteken van kinderen aan de kaak te stellen of de beleidsvragen te beantwoorden die door het geweld werden opgeworpen, richten Ierse regeringsambtenaren en hun mediastenografen hun toorn op de burgers die met geweld verandering eisten en bestempelen hen als "opgezweepte racisten."
Nationale politiechef Drew Harris weet de rellen aan een "compleet gestoorde hooliganfactor die gedreven wordt door extreem-rechtse ideologie." Minister van Justitie Helen McEntee beloofde strengere politietactieken om dergelijke opstanden door de "misdadigers en criminelen" die de steekpartij hadden aangegrepen om "verdeeldheid te zaaien," de kop in te drukken. De in Kenia geboren Britse politica Lilian Seenoi-Barr legde de schuld voor de onrust bij een kleine extreem-rechtse minderheid en bestempelde de relschoppers als een "georganiseerde terroristische groep mensen die immigranten kwaad willen berokkenen."
Premier Leo Varadkar benadrukte dat mensen de steekpartij niet in verband moeten brengen met de massamigratie die de Ierse bevolking verandert. De premier zei dat de relschoppers onmogelijk gemotiveerd konden zijn door een verlangen om hun manier van leven te beschermen; in plaats daarvan waren ze "vervuld van haat, ze houden van geweld, ze houden van chaos en ze houden ervan om anderen pijn te doen." Hij riep ook op tot aanpassingen in de Ierse wetgeving tegen haatzaaierij.
"We zullen onze wetten tegen het aanzetten tot haat en haat in het algemeen moderniseren."Voor zover de menigte was opgezweept, was ze opgezweept door de realiteit - de realiteit die door het beleid van de toondove leiders van het land werd gecreëerd. Door de toestroom van migranten - waaronder veel illegale asielzoekers die niet afkomstig zijn uit oorlogsgebieden - is de Ierse bevolking gegroeid tot 5,15 miljoen, een toename van 31% over de afgelopen twintig jaar. Een op de vijf inwoners van Ierland werd niet in Ierland geboren. Veel jongeren hebben het zoeken naar een huis opgegeven vanwege de huizencrisis en de verpletterende inflatie. Het aantal moorden en andere misdaden is sterk gestegen.
Wat betreft de opvatting dat mensen razend zijn over hun snel verslechterende kwaliteit van leven, blijkt uit recente peilingen dat 75% van de Ieren vindt dat hun land te veel asielzoekers opneemt. Een nog grotere meerderheid, 76%, was het ermee eens dat het gerechtvaardigd is dat mensen boos zijn wanneer migranten in hun steden en dorpen geplaatst worden. Vermoedelijk zijn de meesten van deze burgers niet geneigd om trams of bussen in brand te steken, maar als zelfs maar één op de 100 mensen die zich verzetten tegen wat hun land wordt aangedaan boos genoeg is om in opstand te komen, heb je een menigte van bijna 400.000 man.
Niet alle relschoppers werden gemotiveerd door oprechte grieven. Sommigen zagen de onrust bijvoorbeeld als een gelegenheid om te plunderen. Hoe dan ook, een grote meerderheid van het Ierse volk krijgt niet wat ze wil van de beleidsmakers. Hun boodschap wordt niet gehoord als ze dingen verbranden, net zoals die werd genegeerd toen ze vreedzaam demonstreerden. Dus wat komt hierna?
De reactie van de Ierse leiders bestaat uit het demoniseren van hun critici en het criminaliseren van afwijkende meningen. Zo is de Ierse MMA-legende Conor McGregor naar verluidt een van de vele mensen die worden onderzocht voor vermeend "aanzetten tot haat." McGregor postte op sociale media dat de verdachte van de steekpartij "in Ierland een ernstig gevaar vormt en zou hier in de eerste plaats nooit mogen zijn." Vice-premier Micheal Martin hekelde de accurate opmerking van de bokser als "absoluut schandalig," waarop McGregor reageerde door de politicus "waardeloos en laf" te noemen.
McGregor herhaalde zijn kritiek vorige week door te zeggen dat Ierse ambtenaren hem als "zondebok" proberen te gebruiken. Hij voegde eraan toe:
"De waarheid van het falende beleid van deze regering zal echter altijd de reden blijven dat onschuldige kinderen in het ziekenhuis aan de beademing liggen nadat ze werden neergestoken door een gestoorde crimineel." De vechter liet maandag zelfs doorschemeren zich kandidaat te stellen voor het presidentschap.Laten we de reactie in Dublin vergelijken met de wijze waarop de westerse heersende klasse omging met de Black Lives Matter (BLM)-rellen in 2020. Er waren taferelen waarbij de politie samen met de demonstranten knielde in plaats van hen extremistische hooligans te noemen. In plaats van iedereen op te roepen om te zwijgen over de raciale boventonen van de gebeurtenis die de rellen had teweeggebracht - de dood van een zwarte crimineel, George Floyd, nadat een blanke politieagent op zijn nek had geknield - ging het verhaal uitsluitend over racisme.
Zelfs terwijl steden in brand stonden en tientallen mensen werden vermoord, stemden veel politici in met de eisen van de menigte om "de politie te ontmantelen" en "het politiewerk opnieuw vorm te geven." De toekomstige vicepresident van de VS, Kamala Harris, promootte een geldinzamelingscampagne om relschoppers die tijdens de chaos waren gearresteerd op borgtocht vrij te kopen. Nike, Google, Apple en andere grote Amerikaanse bedrijven beloofden enorme donaties aan doelen voor "raciale rechtvaardigheid."
En terwijl ophitsing van de relschoppers in Dublin door de misdaad te koppelen aan migratie als onverantwoordelijk wordt beschouwd, kan het ophitsen van de BLM-menigte met onwaarheden zelfs een overheidsstrategie inhouden. In een nieuwe documentaire over de dood van Floyd wordt beweerd dat er bij de oorspronkelijke autopsie geen aanwijzingen waren dat hij was gestorven door een verwonding aan zijn nek; hij had echter wel Covid-19 en dodelijke hoeveelheden fentanyl in zijn bloed. Een dag nadat de lijkschouwer een gesprek had gehad met FBI-agenten werd volgens de documentaire de autopsie aangepast om te suggereren dat Floyd door de politie was gedood.
De agent die schuldig werd bevonden aan de moord op Floyd, Derek Chauvin, zit nog steeds een lange straf uit in de gevangenis, waar hij vorige maand 22 keer werd neergestoken door een andere gevangene. Zijn aanvaller was een voormalige FBI-informant.
Westerse machthebbers lijken hun reactie op burgerlijke onrust en geweldsdelicten te baseren op de ideologie van de daders. Als het overeenkomt met de politieke agenda wordt de boodschap versterkt en met sympathie behandeld. Als het de dwaasheid van destructief beleid blootlegt, moet het worden onderdrukt. De BLM-rellen boden een gelegenheid voor rassenhaters om het volk verder te verdelen en "hervormingen" te promoten die criminelen bevoordelen boven gezagsgetrouwe burgers, en niet-blanke mensen boven blanken. De rellen in Dublin maakten duidelijk dat het volk een breekpunt had bereikt met massamigratie en leiders die weigerden de belangen van hun burgers te dienen.
Dezelfde criteria waren duidelijk zichtbaar toen een protest tegen verkiezingsfraude bij het Amerikaanse Capitool in januari 2021 escaleerde in een rel. Relschoppers drongen het Capitool binnen om de certificering door het Congres van de overwinning van Joe Biden bij de presidentsverkiezingen te verstoren. Biden reageerde door de opstand de "ergste aanval op onze democratie sinds de Burgeroorlog" te noemen. Meer dan 1.100 mensen werden gearresteerd voor hun vermeende rol in de rellen. Velen hebben lange gevangenisstraffen opgelegd gekregen. Een man die niet eens in Washington was op de dag van het tumult - maar die vanuit zijn hotelkamer in Baltimore berichten stuurde waarin hij de aanval toejuichte - werd veroordeeld tot 22 jaar gevangenisstraf.
Een soortgelijke aanpak wordt gehanteerd bij andere opvallende misdaden. Toen een blanke schutter vorige maand vier mensen verwondde in een Walmart in Missouri, meldde de FBI slechts twee dagen later dat de schutter mogelijk werd gedreven door een racistische ideologie. Kennelijk deed het niet terzake dat twee van zijn slachtoffers blank waren en twee zwart.
En toch, meer dan acht maanden na een incident waarbij een transgender schutter drie kinderen en drie volwassenen vermoordde op een christelijke basisschool in Tennessee, weigert de politie nog steeds het "manifest" vrij te geven dat door de moordenaar werd geschreven. Zeven agenten werden zelfs op non-actief gesteld op verdenking van het online lekken van een deel van het document. In uitgelekte pagina's van het manifest sprak schutter Audrey Hale over het vermoorden van "alle kleine rakkers" met "blanke privileges." Op dezelfde manier duurde het zeven maanden voordat de politie onthulde dat de man die vijf mensen ombracht en er acht verwondde bij een bank in Kentucky, strengere wapenwetten wilde inspireren door "blanke mensen uit de hogere klasse" te vermoorden.
De onderdrukking van de waarheid, het liegen en de plaatsgebonden verontwaardiging kunnen niet eeuwig worden volgehouden. Leiders die beleid doordrukken dat hun land vernietigt en hun burgers, die ze zogenaamd vertegenwoordigen, schaadt, kunnen niet eindeloos een daadwerkelijke afrekening voor hun verraad ontlopen. De critici kunnen niet langer volledig monddood worden gemaakt, hoe krachtig de censuur ook is.
Hoe duurzaam is het om oorlog te voeren tegen je eigen volk? Hoe lang kan een regering de belangen van haar burgers tarten en degenen die klagen verguizen? Als de autochtone bevolking niet snel genoeg kan worden vervangen om te voorkomen dat er verantwoording moet worden afgelegd, zullen de leiders zich op een gegeven moment moeten verantwoorden tegenover hun onderdanen.
Dezelfde stemmen die oproepen om de retoriek te matigen en zelfs de feiten te onderdrukken om de menigte in Dublin niet op te hitsen, zetten alleen maar aan tot meer escalatie door de relschoppers af te doen als extremistisch, racistisch tuig. Mensen wier levens worden verwoest - op hun eigen kosten, als belastingbetalers, en door de verraderlijke leiders die de morele plicht hebben om hun belangen te dienen - zullen uiteindelijk een manier vinden om gehoord te worden.
Tony Cox is een Amerikaanse journalist die redacteur en schrijver is geweest voor Bloomberg News en verschillende grote dagbladen. Hij heeft redactionele en verslaggevingfuncties bekleed van de VS tot Noordoost-Azië en de Stille Zuidzee, en hij heeft in verschillende Europese landen gewoond. Zijn opdrachten in de journalistiek varieerden van het toezicht houden op de energiesector op twee continenten tot het interviewen van de Japanse homerun-koning Sadaharu Oh.Zie: https://www.rt.com/news/588839-west-migrants-dublin-riots/
Commentaar: Lees ook: