Terwijl de wereld elke dag getuige is van de wreedheden en bloedbaden die aangericht worden door Israëls militaire aanvallen op Gaza, worden de duizenden Palestijnen die door de bezettingstroepen worden vastgehouden - voor en na de gebeurtenissen van 7 oktober 2023 - achter gesloten deuren onderworpen aan martelingen en dood, eenzaam en alleen.
Erger nog, deze gruweldaden in de detentiecentra worden schaamteloos geopenbaard, en door de bezettingssoldaten wordt er zelfs over gepocht, en dit onder gewelddadige, luidkeels verkondigde steun van brede lagen van de Israëlische samenleving.
Binnen de muren van de Israëlische gevangenissen ondergaan tienduizenden Palestijnse gevangenen een meedogenloze campagne van wreedheid. Rapporten beschrijven schrijnende verslagen van afranselingen, groepsverkrachtingen en psychologische martelingen, die worden verergerd door het onthouden van essentiële behoeften zoals voedsel, water en medische zorg.
Deze grootschalige en systematische mishandeling is onvoorstelbaar in zijn omvang en wreedheid. Er vonden openbare protesten plaats - niet om deze wreedheden te veroordelen - maar om de vrijlating te eisen van Israëlische soldaten die betrokken waren bij daden van seksueel geweld die dermate ernstig waren dat hun slachtoffers op tragische wijze stierven aan de toegebrachte verwondingen.
Geheimzinnigheid en ellende in Israëlische gevangenissen
Ronen Bar, chef van het Israëlische veiligheidsagentschap Shin Bet, gaf in juni een bittere waarschuwing af aan premier Benjamin Netanyahu, waarin hij de situatie in Israëlische gevangenissen beschreef als een "tikkende tijdbom," die hooggeplaatste Israëliërs in het buitenland in gevaar zou kunnen brengen en hen zou kunnen blootstellen aan "internationale tribunalen."
De brief van Bar onthulde dat er meer dan 21.000 Palestijnse gevangenen werden vastgehouden, veel meer dan de officiële cijfers en de celcapaciteit van de detentiecentra.
In plaats van deze bezwaren aan te pakken, reageerde de extremistische Israëlische minister van Veiligheid, Itamar Ben Gvir, die het Rode Kruis en humanitaire organisaties de toegang tot Palestijnse gevangenen heeft ontzegd, door zich op de borst te kloppen over zijn rol in de verslechtering van de omstandigheden voor gevangenen.
Een beleidsdocument van het Instituut voor Palestina Studies benadrukte de draconische maatregelen die al op 17 oktober werden uitgevoerd - slechts 10 dagen na de start van Operatie Al-Aqsa-storm. Deze maatregelen omvatten:
Onder het bewind van de veiligheidsminister verslechterde de situatie zodanig, dat Ben Gvir openlijk opriep tot executie van Palestijnse gevangenen, wat hij opvoerde als een "eenvoudigere oplossing." Sinds 7 oktober stierven minstens 35 Palestinijnse gevangenen in Israëlische gevangenissen en militaire detentiekampen.Het inperken van leefruimtes; het verwijderen van bedden van gedetineerden wanneer nodig en vervanging door matrassen op de vloer, wat leidt tot overbevolking; een beleid van 'sluitingen' waarbij gevangeniscellen worden vergrendeld en volledige isolatie wordt opgelegd; het opheffen van de toegang tot gevangenissen voor familie of medewerkers van het Rode Kruis of van advocaten en het schrappen van de mogelijkheid om gedetineerden voor rechters te leiden, zodat alle gerechtelijke zittingen via videoconferentie worden uitgevoerd.
Meldingen van verkrachting en mishandeling ondanks censuur
Hoewel veel details onduidelijk blijven, schetsen gerechtelijke documenten, ooggetuigenverslagen en gelekte foto's en video's een schrijnend beeld van de omstandigheden in deze centra.
Een bijzonder schokkend geval is dat van Bassem Tamimi, een inwoner van Nabi Saleh op de Westelijke Jordaanoever, die lichamelijk uitgemergeld en emotioneel gebroken werd vrijgelaten uit administratieve detentie - een vorm van gevangenschap waarbij geen aanklacht wordt ingediend.
Zelfs de Israëlische krant Haaretz liet zijn rapport over de manier waarop Tamimi behandeld was door de autoriteiten aanpassen in een poging om de omvang van het geweld in de gevangenissen te verhullen.
In januari publiceerde het Openbaar Comité tegen Marteling in Israël (PCATI) een gezamenlijk rapport over wat het "systematische" marteling van Palestijnen noemde. Een getuigenis in het rapport, van een gevangene genaamd "Gevangene R" die vastzat in de Ketziot-gevangenis, onthulde de volgende details:
Na een gevangenenruil tussen Israël en Hamas eind november, doken beweringen op over zware martelingen en verkrachtingen - getuigenissen die grotendeels aan dovemansoren gericht waren. Op 1 december verklaarde Baraah Abo Ramouz, een Palestijnse journalist die net uit de gevangenis was vrijgelaten, het volgende aan de pers:De bewakers dreigden de gevangenen te doden zodra ze de cellen binnenkwamen ... Bewakers fouilleerden de gevangenen terwijl ze naakt waren, plaatsten naakte gevangenen tegen elkaar en plaatsten het aluminium apparaat dat gebruikt werd bij de fouillering in hun billen. In een ander geval haalden de bewakers een pasje door de billen van een gevangene. Dit alles vond plaats in het zicht van andere gevangenen en bewakers, terwijl de bewakers met plezier de genitaliën van de gevangene sloegen.
Gendergerelateerd geweld als collectieve strafDe situatie in de gevangenissen is verschrikkelijk. De gevangenen worden mishandeld. Ze worden voortdurend geslagen. Ze worden seksueel misbruikt. Ze worden verkracht. Ik overdrijf niet. De gevangenen worden verkracht.
Bij het verlaten van de gevangenissen kozen veel Palestijnse gevangenen ervoor om te zwijgen over hun ervaringen in Israëlische detentiecentra uit angst voor vergelding, maar ook uit een diep gevoel van schaamte en de noodzaak om hun eer binnen een conservatieve samenleving te bewaren.
Destijds gaf de Israëlische minister van Veiligheid politiecommissaris Kobi Shabtai de opdracht om hard op te treden tegen alle feestelijkheden van de families van de vrijgelaten gevangenen. Ben Gvir verklaarde publiekelijk:
Een VN-rapport dat op 12 juni werd vrijgegeven richt zich bijna volledig op gevallen van seksueel misbruik en verkrachting van Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen tijdens hun gevangenschap. Israëlische strijdkrachten, stelt het rapport:Mijn instructies zijn duidelijk: er mogen geen uitingen van vreugde zijn ... Uitingen van vreugde staan gelijk aan het steunen van terrorisme; overwinningsfeesten ondersteunen dat menselijk uitschot.
Het rapport stelt verder dat gendergerelateerd geweld "gericht tegen Palestijnse vrouwen bedoeld was om de Palestijnse bevolking als geheel te vernederen en te kleineren." De mannen en jonge jongens werden uitgekleed en door de straten geparadeerd, en de vrouwen werden gedwongen om toe te kijken hoe de ontvoerde, geboeide en geblinddoekte gevangenen "gedwongen werden om naakt fysieke bewegingen uit te voeren."Onderwierpen Palestijnen systematisch aan SGBV [Seksueel en Op Geslacht Gebaseerd Geweld] online en persoonlijk sinds 7 oktober, inclusief door gedwongen openbare naaktheid, gedwongen publieke ontbloting, seksueel georiënteerde marteling en misbruik, en seksuele vernedering en intimidatie.
In Gaza worden niet alleen willekeurige Palestijnse burgers opgepakt en onderworpen aan openbare vernedering, velen worden vervolgens zonder aanklacht naar Israëlische detentiecentra gebracht om daar gemarteld en zelfs gedood te worden.
Volgens ooggetuigenverslagen die de Palestijnse Gevangenenclub (PPC) in juli verzamelde, werden vier geblinddoekte gevangenen die zonder enige aanklacht vastzaten, voor de ogen van andere gevangenen zonder enige vorm van proces geëxecuteerd op de locatie Kerem Abu Shalom langs de perimeter van Gaza.
Palestina's Abu Ghraib
Wellicht de meest beruchte gevallen van misbruik, marteling en verkrachting van Palestijnse gevangenen zijn afkomstig uit het Sde Teiman-detentiecentrum, een inrichting op een Israëlisch militair terrein in de Naqab (Negev) woestijn die speciaal werd ingericht voor mensen die uit Gaza werden ontvoerd.
Door een wijziging van de Israëlische wet afgelopen december mag het leger 'verdachte terroristen' maximaal 45 dagen vasthouden zonder aanklacht voordat ze worden overgedragen aan het Israëlische gevangenissysteem (IPS). Veel Palestijnen die ontvoerd werden, werden echter veel langer vastgehouden dankzij mazen in de Israëlische wetgeving en het gevangenissysteem.
Ondanks talloze uitgelekte rapporten over de omstandigheden waarin Gazanen, waaronder vrouwen, kinderen, artsen, gehandicapten en ouderen, gevangen worden gehouden, werd in mei een onderzoeksartikel van CNN gepubliceerd dat voor het eerst door de barrière van de Engelstalige reguliere media brak.
Het Amerikaanse kanaal lekte foto's van gevangenen in stressposities die vastgebonden en geblinddoekt werden vastgehouden achter prikkeldraadhekken en citeerde Israëlische klokkenluiders die in de gevangenis werkten.
De getuigenissen bevestigden de gruwelijke hygiënische omstandigheden en de routinematige martelingen die daar werden uitgevoerd, waarvan een Israëlische klokkenluider zei dat ze "alles wat ook maar enigszins menselijk was, hadden ontnomen."
Later publiceerde de New York Times zijn eigen drie maanden durende onderzoek naar het Sde Teiman-detentiecentrum, waarin drie gevallen van elektrocutie werden bevestigd, twee gevallen waarin gevangenen hun ribben braken tijdens willekeurige afranselingen en gruwelijke misdaden zoals anale verkrachting van gevangenen.
Het artikel beschrijft ook hoe gevangenen werden vernederd en gedwongen werden om alleen luiers te dragen tijdens ondervragingen. Een gelekt gedeelte van een VN-rapport over de gevangenis citeerde rechtstreeks gevangenen en onthulde misselijkmakende details.
'We zagen wormen uit zijn lichaam komen'
In getuigenissen die door UNRWA werden verzameld, zei een 41-jarige voormalige gevangene:
Een vrouw van in de dertig getuigde ook dat ze een luchtfoto van haar buurt te zien kreeg en bedreigd werd met het bombarderen van familieleden. Een andere 32-jarige vrouw beschreef haar schrijnende ervaring tijdens haar overplaatsing naar een ander detentiecentrum:'Ik moest op iets als een hete metalen stok zitten, en het voelde als vuur - ik heb brandwonden [in de anus]. De soldaten sloegen me met hun schoenen op mijn borst en gebruikten zoiets als een metalen stok met een kleine spijker aan de zijkant ... Ze vroegen ons om uit het toilet te drinken en lieten de honden ons aanvallen ... Er werden mensen vastgehouden en gedood - misschien wel negen van hen. Eén van hen stierf nadat ze een elektrische stok in zijn [anus] hadden gestoken. Hij werd zo ziek; we zagen wormen uit zijn lichaam komen en toen stierf hij.'
Ontmenselijking van Palestijnse gevangenenZe vroegen de soldaten op me te spugen en zeiden: 'Ze is een b****, ze komt uit Gaza.' Ze sloegen ons terwijl we ons verplaatsten en zeiden dat ze peper op onze gevoelige delen [genitaliën] zouden doen. Ze trokken aan ons, sloegen ons en namen ons na vijf dagen mee in de bus naar de Damon-gevangenis. Een mannelijke soldaat trok onze hijabs af en ze knepen ons en betastten onze lichamen, inclusief onze borsten. We waren geblinddoekt en we voelden hoe ze ons aanraakten en onze hoofden tegen de bus duwden. We kropen tegen elkaar om onszelf te beschermen tegen de betastingen. Ze zeiden 'b****, b****.' Ze zeiden tegen de soldaten dat ze hun schoenen moesten uittrekken en daarmee op onze gezichten moesten slaan
Haaretz bevestigde eerdere berichten over deze kwestie en publiceerde ook een stuk over de amputaties van ledematen van gevangenen door ongekwalificeerde personen, die werden uitgevoerd als gevolg van de lange perioden dat gevangenen geboeid waren, waardoor hun van circulatie verstoken vlees wegrotte en geïnfecteerd raakte.
Een 32-jarige man uit Gaza, die op voorwaarde van anonimiteit met The Cradle sprak, zegt dat Israëlische bewakers "me herhaaldelijk sloegen en daarna op me plasten" toen ik vastgehouden werd in het detentiecentrum Sde Teiman. Hij getuigt ook dat hij zwaar gemarteld werd.
"Er waren zelfs artsen daar, gehandicapten en jonge mensen, maar het kon ze niet schelen wie je was; we werden allemaal als beesten behandeld," zegt hij en legt uit dat er voortdurend geluiden werden afgespeeld om de slaap te verstoren en het onmogelijk te maken om te zien hoe laat het was.
Hij vertelt verder dat hij werd geslagen met metalen gereedschap en dat de gevangenisbewakers hem bespotten en dreigden de rest van zijn familie te vermoorden, terwijl ze wisten dat zijn broer was vermoord tijdens een eerdere reeks Israëlische luchtaanvallen voorafgaand aan zijn ontvoering, en dat ze deze informatie gebruikten om hem mentaal te kwellen.
De directeur van het Al-Shifa Medisch Complex in Gaza Stad, Dr. Mohammad Abu Salmiya, die werd vrijgelaten na zeven maanden in Israëlische gevangenschap te hebben doorgebracht zonder enige aanklacht, legde een getuigenis af over wat hij had gezien nadat hij in verschillende detentiecentra had gezeten, waaronder Sde Teiman.
Dr. Abu Salmiya verklaarde dat "gevangenen in Israëlische gevangenissen verschillende soorten martelingen ondergaan. Het leger behandelt hen alsof ze levenloze objecten zijn en Israëlische artsen hebben ons fysiek mishandeld."
Hij vertelde voorts dat er sprake was van "zware martelingen en bijna dagelijkse mishandelingen in de gevangenissen en dat we geen medische behandeling kregen," en voegde eraan toe dat "geen enkele internationale organisatie ons in Israëlische gevangenissen bezocht en dat het ons verboden was om advocaten te zien. Veel gedetineerden zitten nog steeds in zeer slechte gezondheids- en psychologische omstandigheden."
Douches gaan gepaard met zware straffen
Naast de talloze geïmproviseerde detentiecentra die inderhaast in Gaza werden opgezet - waar gevangenen werden uitgekleed, geblinddoekt en achtergelaten in het zand om barre weersomstandigheden te doorstaan - zijn er drie officiële detentiecentra speciaal voor Palestijnen uit Gaza, rondom het belegerde kustgebied.
De Palestijnse advocaat met de Israëlische nationaliteit, Khaled Mahajneh, gaf een inzichtelijk verslag uit de eerste hand van de omstandigheden in het detentiekamp Sde Teiman nadat hem een zeldzaam bezoek was toegestaan. Hij verklaarde dat "de behandeling gruwelijker is dan alles wat we hebben gehoord over Abu Ghraib en Guantanamo."
Mahajneh beschreef de getuigenis van een gevangene, die onthulde dat de enige keer dat de boeien werden verwijderd, was tijdens een wekelijkse douche van één minuut. Maar Palestijnse gedetineerden begonnen deze douches te weigeren omdat het overschrijden van de tijdslimiet van één minuut, zonder een timer als leidraad, resulteerde in "zware straffen, waaronder uren buiten in de hitte of regen zitten."
Na maanden van toenemend bewijs over de dodelijke omstandigheden in Sde Teiman, werden 10 Israëlische reservisten beschuldigd van groepsverkrachting van een Palestijnse gevangene met een stok. Negen van de verdachten werden gearresteerd, van wie er één de volgende dag zou worden vrijgelaten en zou opscheppen over zijn daden op de Israëlische televisie.
De arrestaties leidden echter tot de invasie van militaire centra door duizenden Israëlische demonstranten, gesteund door Ben Gvir, die de verkrachters als "helden" loofde Er volgde zelfs een debat over het incident in de Israëlische Knesset, waar Hanoch Milwidsky, lid van de Knesset voor de Likoed-partij, pleitte voor de groepsverkrachting.
Sindsdien verscheen er een video van de aanval, terwijl de Israëlische rechtsbijstandsorganisatie Honenu, die vier van de beschuldigden vertegenwoordigt, stelde dat hun cliënten "uit zelfverdediging" hadden gehandeld.
Het gaat niet om slechts één detentiecentrum
Tijdens een persconferentie die medio juli werd gehouden in Ramallah, een stad op de Westelijke Jordaanoever, onthulde Mahajneh ook dat hij tijdens een bezoek aan het Ofer-detentiecentrum op de Westelijke Jordaanoever had vernomen dat een 27-jarige Palestijnse gevangene op de volgende wijze gewelddadig was verkracht:
Het geval van de Palestijnse bodybuilder Muazzaz Abayat uit Bethlehem, die de helft van zijn lichaamsgewicht verloor tijdens zijn negen maanden durende opsluiting, is tekenend voor de onmenselijke omstandigheden waaraan alle gevangenen worden onderworpen en dat de walgelijke behandeling geenszins beperkt blijft tot de detentiekampen rond Gaza.Een pijp van een brandblusser werd gebruikt op een geboeide gevangene. Ze dwongen hem op zijn buik te gaan liggen, kleedden hem uit en staken de pijp van de brandblusser in het rectum van de gevangene. Daarna werd de brandblusser geactiveerd ... voor de ogen van de andere gevangenen.
Officiële Israëlische cijfers schatten het aantal Palestijnse politieke gevangenen op iets minder dan 10.000, waaronder 3.380 administratieve gevangenen en 250 kinderen. Deze cijfers zijn overduidelijk onnauwkeurig, aangezien de directeur van de Israëlische Shin Bet in juni het aantal gevangenen al op ongeveer 21.000 schatte. De exacte cijfers blijven onduidelijk en veel gevangenen blijven spoorloos. Het bevestigde dodental onder Palestijnse gevangenen, dat momenteel 53 bedraagt, vertegenwoordigt waarschijnlijk ook een onderschatting, omdat veel gevangenen nog steeds als vermist worden beschouwd.
In schril contrast met de intense media-aandacht en politieke bezorgdheid voor de Israëlische gevangenen in Gaza, wordt het lot van de Palestijnse gevangenen grotendeels genegeerd.
Er worden meer Palestijnse kinderen door Israël gegijzeld dan het totale aantal Israëliërs dat op 7 oktober gevangen werd genomen, zelfs volgens de lagere schatting van 10.000 gevangenen. In vergelijking met de ellende waarin de Palestijnse gevangenen verkeren, vormt de kwestie van hun Israëlische tegenhangers - volgens sommige bronnen minder dan 100 - slechts een druppel op een gloeiende plaat.
Zie: https://thecradle.co/articles/inside-israels-torture-rape-and-dehumanization-centers
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief