Kammmie
© Leon Neal/Getty ImagesAmerikaanse vicepresident Kamala Harris
De Amerikaanse media hebben voor eens en altijd bewezen dat ze in de zak van de Democratische Partij zitten. De media blijven maar zwelgen bij de zeer gebrekkige Kamala Harris, terwijl de presidentskandidaat al wekenlang weigert om interviews of persconferenties te geven.

Time magazine neemt het voortouw bij deze door de media gesteunde staatsgreep. In het laatste nummer staat een krachtig portret van Kamala Harris op de cover met het stralende onderschrift "Haar Moment." Helaas was het niet 'haar moment' voor een praatje met de media, hoewel het daar zeker de uitgelezen gelegenheid voor was.

In een van de enige regels van kritiek op Harris in het 3.000 woorden tellende artikel, gaf journalist van Time Charlotte Alter toe dat "Harris nog geen enkel inhoudelijk interview heeft gegeven of haar beleidsverschuivingen heeft uitgelegd." Schokkend genoeg weigerde Harris zelfs commentaar te geven aan Time, ondanks het feit dat de vicepresident gratis en voor niks werd begunstigd. Dat spreekt boekdelen over Harris, die weigert te spreken met een tijdschrift dat er absoluut op gebrand is om de Democraten met zachte hand te behandelen.

Alters beschrijving van Harris bevatte weinig inhoud over de staat van dienst van de vicepresident en zeeën van inkt waarin inhoudsloze toespelingen werden gemaakt op de carnavaleske sfeer die nu gepaard gaat met de politieke bijeenkomsten van Harris. Velen hebben gesuggereerd dat dit de enige manier is waarop ze stadions kan vullen en een gevoel van enthousiasme kan opwekken.

"De soundtrack suggereerde een concert van Beyoncé," opende Alter in de allereerste alinea van haar artikel met de titel 'De herintroductie van Kamala Harris':
"De soundtrack suggereerde een concert van Beyoncé. De lichtgevende armbanden deden denken aan de Eras Tour. En de uitbundige menigte - meer dan 14.000 mensen, opgesteld in de regen - herinnerde aan de begindagen van Barack Obama."
De naam Taylor Swift, zeker geen politicoloog, wordt enkele alinea's later genoemd:
"Meer dan 38.000 mensen registreerden zich op Vote.org tijdens de 48 uur nadat ze de vermoedelijke genomineerde werd, en overtrof daarmee de kiezersregistratiegolf die vorig jaar door Taylor Swift werd aangemoedigd.
En alsof dat nog niet genoeg was, kwam Alter met een bespottelijke toespeling op Hollywoodsterretjes in een poging om de onverklaarbare opmars van Harris te verklaren:
"Grootschalig enthousiasme voor een vrouw is niets nieuws: de opmars van Harris volgt slechts een jaar na de zomerse kaskrakers van Barbie, Beyoncé en Swift."
Tot slot gaf Time een absurd citaat van senator Cory Booker, die Star Wars aanhaalde om te betogen:
"Harris heeft zich de kunst van het 'pressie uitoefenen' meester gemaakt, die nodig is om belangrijke wetgeving erdoor te krijgen" voor Democraten. "Ze is uitgegroeid van een Padawan tot een Jedi-meester."
Toch jammer dat de kracht Harris niet bijstond om de zuidelijke grens te beveiligen, of om Amerikanen uit de arbeidersklasse te helpen om de ergste inflatie van de afgelopen decennia te overleven.

Vergelijk al die hersenloze opsmuk eens met Donald Trump, die in april door Time werd geïnterviewd voor een coverstory die 83 minuten in beslag nam om te lezen, terwijl de muggenzifterige factchecking na het stuk meer dan 20 minuten in beslag nam om te verteren. Eric Cortellessa, de journalist die het interview afnam, stelde Trump een dozijn vragen over de vervolging van Trump, vijf vragen over de 'opstand' van 6 januari, vier over het bestrijden van de 'diepe staat,' drie over zijn 'dictator voor een dag'-grap, twee over de mogelijkheid van rechts geweld als Trump de verkiezingen verliest en vier over de vraag of hij zou proberen het 22e Amendement ongedaan te maken om een derde ambtstermijn uit te dienen.

Het lijkt erop dat de enige reden waarom Trump instemt met het ondergaan van dit soort kwellende liberale ondervragingen is om te kunnen zeggen dat hij doet wat Kamala Harris op opvallende wijze weigert te doen - praten met de media. Of deze strategie in zijn voordeel zal werken, is zeer de vraag gezien de overweldigende steun die Harris krijgt ongeacht wat ze doet of niet doet. Toch moeten zelfs de Democraten begrijpen dat de media als poortwachters fungeren voor onze ambitieuze politici. Zonder de mogelijkheid voor journalisten om ambtenaren aan de tand te voelen over beleidszaken, blijft het Amerikaanse volk in het duister tasten.

Bovendien kan het publiek aan de hand van dergelijke gesprekken bepalen of iemand de vereiste capaciteiten voor leiderschap in huis heeft. Velen geloven dat Harris, die heeft laten zien dat ze niet in staat is om complexe ideeën over te brengen - 'woordsalades,' zoals ze worden genoemd - zonder de hulp van een autocue, zich terdege bewust is van haar persoonlijke tekortkomingen, en dat is de reden waarom ze er vrede mee heeft om in de schaduw te blijven terwijl de media haar opblazen tot een politiek hoogstandje.

Dit zou ook kunnen verklaren waarom de Democraten tot het laatste moment hebben gewacht om de zwakke Joe Biden te vervangen door Harris als presidentskandidaat - hoe minder tijd het Amerikaanse volk heeft om naar de ingewikkelde argumenten (en het irritante gekakel) van Harris te luisteren, hoe beter.

De opmars van Harris, die amper vier jaar geleden nog maar een geringe populariteit genoot en nu een soort politiek genie is, bewijst de onmiskenbare macht van het corporatieve mediacomplex om de grootste middenmoter om te toveren in elke persoonlijkheid die ze maar willen.

Journalist Glenn Greenwald plaatste het volgende bericht op X (voorheen Twitter):
"De manier waarop de Amerikaanse corporatieve media Kamala Harris van de ene op de andere dag transformeerden van een nationale schaamte tot een baanbrekende pionier - zonder ook maar te pretenderen dat haar denkbeelden of overtuigingen hen ook maar iets kunnen schelen - vormt een krachtig bewijs van de effectiviteit van de propagandawetenschap."
Hetzelfde kon gezegd worden toen de media met eensgezinde stem beweerden dat Biden "haarscherp" was na zijn rampzalige debat tegen Trump. Nog schokkender is echter dat zoveel Amerikanen door deze beoordeling van Bidens prestaties werden misleid dankzij de spin die daar door de media aan werd gegeven. Dit toont aan dat zelfs de meest intelligente mensen vatbaar zijn om kneedbare speeltjes te worden in de handen van de reguliere media, wier primaire doel niet is om hun luisteraars te informeren, maar om ze simpelweg te hersenspoelen. Ze noemen het tenslotte niet voor niets 'programmeren.'

Trump en Harris debatteren op 10 september op ABC, een evenement dat de voormalige president, behoudens een onvoorziene ramp, in wezen al heeft gewonnen. Het uiteindelijke resultaat zal echter afhangen van de vraag of het publiek de kant van de knollen voor citroenen verkopende media kiest en 'hun voorgelogen oren gelooft,' of dat het in staat is om verder te denken dan hun mind controllers uit de media en een eerlijk oordeel kan vellen over de prestaties van Harris. De toekomst van de Verenigde Staten hangt van die vraag af.

Zie: https://www.rt.com/news/602872-us-kamala-harris-interview/