Minister van Defensie Hegseth gaf ons op de Veiligheidsconferentie van München vier 'nee's': Nee tegen Oekraïne in de NAVO; Nee tegen een terugkeer naar de grenzen van voor 2014; Nee tegen 'artikel 5'-vredeshandhavers en Nee tegen Amerikaanse troepen in Oekraïne. En als klap op de vuurpijl voegde hij eraan toe dat de Amerikaanse troepen in Europa daar niet 'voor altijd' zijn - en plaatste zelfs een vraagteken bij de continuïteit van de NAVO.
Klare taal! Het is duidelijk dat de VS hun handen van Oekraïne aftrekken. En ze willen de betrekkingen met Rusland normaliseren.
Vervolgens gooide vicepresident Vance zijn voetzoeker tussen de verzamelde Euro-elites. Hij zei dat de elites afstand hadden genomen van "gedeelde" democratische waarden; dat ze te veel vertrouwen hadden in het onderdrukken en censureren van hun bevolking (met de neiging deze op te sluiten); en bovenal hekelde hij het Europese cordon sanitaire, waardoor Europese partijen buiten het centrum-linkse spectrum als politiek non-grata worden beschouwd: Dat is een valse 'dreiging,' suggereerde hij. Waar zijn jullie nou zo bang voor? Hebben jullie zo weinig vertrouwen in jullie 'democratie?'
De VS, impliceerde hij, zullen Europa niet langer steunen als het doorgaat met het onderdrukken van politieke kieskringen, het arresteren van burgers voor meningsuitingen en vooral het annuleren van verkiezingen zoals onlangs in Roemenië. "Als jullie bang zijn voor jullie eigen kiezers," zei Vance, "dan kan Amerika niets voor jullie doen."
Ai! Vance had de vinger op de zere plek gelegd.
Het is lastig te zeggen waardoor de Europese catatonische instorting precies werd veroorzaakt: Was het de angst dat de VS en Rusland zich zouden verenigen tot een nexus van grote mogendheden - waardoor Europa nooit meer op de rug van de Amerikaanse macht zou kunnen meeliften door de denkbeeldige idee dat elke Europese staat uitzonderlijke toegang tot het 'oor' van Washington moet hebben?
Of was het het einde van de Oekraïne/Zelensky-cultus die onder de Euro-elite zo geliefd was als de 'lijm' waardoor een Europese schijneenheid en -identiteit kon worden afgedwongen? Waarschijnlijk droegen beide bij aan de woede.
Dat de VS Europa in wezen aan hun eigen waanideeën zouden overlaten, zou rampzalig zijn voor de Brusselse technocratie.
Velen gaan er wellicht gemakshalve van uit dat het Amerikaanse komische duo in München gewoon het zoveelste voorbeeld was van de welbekende Trumpiaanse voorliefde voor het in de groep gooien van 'gekke' initiatieven die bedoeld worden om bevroren denkkaders zowel te choqueren als omver te schoppen. Dat is precies wat de toespraken in München hebben opgeleverd! Toch betekent dat niet dat ze uit de lucht kwamen vallen; het waren onderdelen die binnen een groter geheel passen.
Inmiddels is duidelijk dat de blitzkrieg van Trump tegen de Amerikaanse administratieve staat alleen had kunnen plaatsvinden als deze de afgelopen vier jaar zorgvuldig was voorgekookt en voorbereid.
Trumps golf van presidentiële uitvoeringsbesluiten aan het begin van zijn presidentschap waren niet uit de lucht gegrepen. Volgens vooraanstaand Amerikaans grondwettelijk jurist Johnathan Turley en andere juristen waren de decreten juridisch degelijk opgesteld en met het duidelijke besef dat er juridische bezwaren zouden volgen. Sterker nog, het Trump Team verwelkomt deze aanklachten.
Wat is er aan de hand? Volgens de nieuwe chef van het Office of Budget Management (OBM), Russ Vought, wordt zijn kantoor de "aan/uitknop" voor alle uitvoerende uitgaven onder de nieuwe uitvoeringsbesluiten. Vought noemt de resulterende draaikolk de toepassing van grondwettelijk radicalisme. En Trump heeft nu het uitvoeringsbesluit uitgevaardigd dat het primaat van de uitvoerende macht als het besturingsmechanisme van de regering herstelt.
Vaught, die tijdens Trump 01 in OBM zat, selecteert zorgvuldig het terrein voor een totale financiële oorlog tegen de diepe staat. Die zal eerst worden uitgevochten voor het Hooggerechtshof - welke Team Trump vol vertrouwen verwacht te winnen (Trump heeft de 6-3 conservatieve meerderheid). Daarna zal het nieuwe regime worden toegepast op alle agentschappen en departementen van de staat. Verwacht veel geschreeuw.
Het gaat er hier om dat de administratieve staat - buiten controle van de uitvoerende macht om - zich voorrechten heeft toegeëigend zoals immuniteit tegen ontslag en de zichzelf toegeëigende autoriteit om beleid te bepalen - een duaal staatssysteem heeft gecreëerd onder leiding van niet-gekozen technocraten, dat, nadat het binnen departementen als Justitie en het Pentagon was ingevoerd, zich heeft ontwikkeld tot de Amerikaanse diepe staat.
Artikel twee van de Grondwet bepaalt echter heel onomwonden: Uitvoerende macht berust bij de Amerikaanse president (zonder enig voorbehoud). Trump wil met zijn regering die verloren gegane uitvoerende macht terugwinnen. In feite was die macht al lang geleden verloren gegaan. Trump herovert ook het recht van de uitvoerende macht om 'dienaren van de Staat' te ontslaan en om verkwistende uitgaven naar eigen goeddunken 'stop te zetten' als onderdeel van een enkelvoudige uitvoerende noodzakelijke voorwaarde.
De administratieve staat vecht uiteraard terug. Turley's artikel heeft als kop: Ze nemen ons alles af wat we hebben: Democraten en vakbonden lanceren existentieel gevecht. Hun doel bestaat uit het dwarsbomen van het Trump-initiatief door gepolitiseerde rechters dwangbevelen uit te laten vaardigen. Veel advocaten geloven dat Trumps eis van een enkelvoudige uitvoerende macht onrechtmatig is. De vraag is of het Congres iets te zeggen heeft over agentschappen die onafhankelijk van de president kunnen optreden en hoe dat te rijmen valt met de scheiding der machten en Artikel twee, dat ongekwalificeerde uitvoerende macht toekent aan één gekozen ambtenaar - de Amerikaanse president.
Waarom hebben de Democraten dit niet zien aankomen? Volgens advocaat Robert Barnes was de 'blitzkrieg' in wezen "uitzonderlijk goed voorbereid" en werd al sinds eind 2020 in Trump-kringen besproken. Dit laatste team was voortgekomen uit een generatie- en cultuurverschuiving binnen de VS en had een Libertarische/Populistische vleugel doen ontstaan met wortels in de arbeidersklasse die vaak in het leger hadden gediend, maar de Neocon-leugens (vooral die van 9/11) die eindeloze oorlogen veroorzaakten, waren gaan verachten. Ze voelden zich meer geïnspireerd door het oude adagium van John Adams, dat 'Amerika niet naar het buitenland moet gaan om monsters te zoeken om te doden.'
Kortom, ze maakten geen deel uit van de WASP 'Anglo'-wereld; ze kwamen uit een andere cultuur die teruggreep op het thema van Amerika als Republiek, niet als Imperium. Dit zie je bij Vance en Hegseth - een terugkeer naar het Republikeinse uitgangspunt dat de VS niet betrokken moeten raken bij Europese oorlogen. Oekraïne is niet Amerika's oorlog.
Het lijkt erop dat de diepe staat geen aandacht had besteed aan de plannen van een groep 'populistische' buitenstaanders die ver van de ijle Beltway-praatclub af stond: Zij (de buitenstaanders) beraamden een gecoördineerde aanval voor op de federale uitgavenkraan - die als de zwakke plek was aangemerkt waarop een grondwettelijke betwisting kon worden gebaseerd die de uitgaven van de diepe staat - in hun geheel - zou doen ontsporen.
Blijkbaar vormde de discipline binnen Team Trump één aspect van de verrassing: 'geen lekken.' En ten tweede dat de betrokkenen bij de voorbereiding niet uit de vooraanstaande Anglosfeer afkomstig waren, maar eerder uit een deel van de samenleving dat aanstoot had genomen aan de oorlog in Irak en die de 'Anglosfeer' de schuld geeft van het 'kapotmaken' van Amerika.
Vance's toespraak in München was dus niet ontwrichtend - slechts omwille van ontwrichting; hij stimuleerde de toehoorders in feite om oude Republikeinse Waarden in herinnering te roepen. Dit was wat bedoeld werd met zijn klacht dat Europa zich had afgekeerd van "onze gedeelde waarden" - d.w.z. de waarden die Amerikanen inspireerden om te ontsnappen aan de tirannie, vooroordelen en corruptie van de Oude Wereld. Vance berispte (heel beleefd) de Euro-elites voor het teruggrijpen naar oude Europese ondeugden.
Vance liet impliciet doorschemeren dat Europese conservatieve libertariërs een voorbeeld aan Trump zouden moeten nemen en actie zouden moeten ondernemen om hun 'administratieve staten' af te schudden om zo controle over de uitvoerende macht terug te krijgen. Sloop dat cordon sanitaire, adviseerde hij.
Waarom? Omdat hij de 'Brusselse' technocratische staat waarschijnlijk als een pure uitloper van de Amerikaanse diepe staat ziet die daarom waarschijnlijk Trumps initiatief om de betrekkingen met Moskou te normaliseren, zal proberen te torpederen en tot zinken te brengen.
Als dit de instincten van Vance waren, dan had hij gelijk. Macron riep vrijwel onmiddellijk een 'spoedvergadering' van 'de oorlogspartij' in Parijs bijeen om te bekijken hoe het Amerikaanse initiatief kon worden gedwarsboomd. De vergadering mislukte echter en liep naar verluidt op geruzie en venijn uit.
Europa bleek niet in staat om een 'scherpe' militaire macht bij elkaar te krijgen die groter was dan 20.000-30.000 manschappen. Scholtz had principiële bezwaren tegen de inzet van deze manschappen; Polen maakte bezwaar als naaste buur van Oekraïne; en Italië zweeg. Starmer belde echter na München onmiddellijk met Zelensky om te zeggen dat Groot-Brittannië Oekraïne op een onherroepelijk pad naar NAVO-lidmaatschap zag - dus direct in tegenspraak met het Amerikaanse beleid en zonder steun van andere landen. Trump zal dit niet vergeten, noch zal hij de vroegere ondersteunende rol van Groot-Brittannië vergeten bij de Russiagate-laster tijdens zijn eerste ambtstermijn.
De bijeenkomst benadrukte echter wel de verdeeldheid en onmacht van Europa. Europa werd buitenspel gezet en hun gevoel van eigenwaarde kreeg een behoorlijke knauw. De VS zouden Europa in wezen aan hun eigen waanideeën overlaten, wat rampzalig zou zijn voor de Brusselse autocratie.
Maar veel belangrijker dan de meeste gebeurtenissen van de afgelopen dagen was het feit dat Trump in een gesprek met Fox News, na zijn bezoek aan Daytona, Zelensky's onzin dat Rusland NAVO-landen wil binnenvallen, van tafel veegde. "Ik ben het daar niet mee eens; zelfs niet een klein beetje," antwoordde Trump.
Trump trapt niet in de primaire leugen die als lijm moet dienen om de hele geopolitieke structuur van de EU bij elkaar te houden. Want zonder de 'Rusland-dreiging'; zonder dat de VS in de belangrijkste globalistische leugen gelooft, kan niet worden gedaan alsof Europa zich moet voorbereiden op een oorlog met Rusland. Europa zal zich uiteindelijk moeten verzoenen met zijn toekomst als een randgebied in Eurazië.
Zie: https://www.zerohedge.com/markets/america-republic-not-empire-europes-sound-and-fury-after-jaw-dropping-pivots-us-policy
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief