© Alex Nicodim / NurPhoto via Getty ImagesCalin Georgescu bij het Openbaar Ministerie, nadat hij in het verkeer was aangehouden en meegenomen voor verhoor in Boekarest, Roemenië, op 26 februari 2025.
Quizvraag: Wat hebben Duitsland, Moldavië en Roemenië (in alfabetische volgorde) met elkaar gemeen? Op het eerste gezicht lijken ze zo verschillend, nietwaar?
Duitsland is een traditioneel, groot en op dit ogenblik nog steeds relatief welvarend (zij het steeds minder welvarend als gevolg van gehoorzaam zelf-Morgenthauen ter meerdere glorie van Oekraïne) lid van het Koude Oorlog-"Westen" (compromissen rond een "hereniging" en zo). Momenteel telt het land meer dan 83 miljoen inwoners en heeft een BBP van 4,53 biljoen dollar. Roemenië is een ex-Sovjetsatelliet met iets meer dan 19 miljoen inwoners en een BBP van minder dan een tiende van dat van Duitsland (343,8 miljard dollar). Moldavië, dat is voortgekomen uit een voormalige Sovjetrepubliek, is de kleinste: 2,4 miljoen inwoners en een BBP van 16,5 miljard dollar.
Maar als je beter kijkt, zie je dat ze niet zoveel van elkaar verschillen: alle drie zijn ze ofwel lid van de EU en de NAVO (Duitsland en Roemenië) of verbonden aan deze twee organisaties als een externe maar belangrijke strategische troef (in het geval van Moldavië - ondanks en in feite in strijd met zijn grondwettelijk verankerde neutraliteit). En alle drie hebben ze ernstige problemen met het houden van eerlijke en nette verkiezingen. Wat een toeval. Niet dus.
Laten we elk geval eens kort bekijken: Bij de recente federale verkiezingen in Duitsland slaagde de Bündnis Sahra Wagenknecht (BSW) er niet in om de drempel voor vertegenwoordiging in het parlement - 5% van de landelijke stemmen - te halen: De partij behaalde officieel 4,972% van de stemmen. In absolute aantallen stemden bijna 2.469.000 Duitsers voor de BSW (met de beslissende zogenaamde "tweede stem"). Slechts 0,028% - ongeveer 13.000 tot 14.000 stemmen - meer en de partij zou de grens van 5% hebben overschreden.
Zelfs extreem krappe uitslagen kunnen natuurlijk echt en legitiem zijn. Het probleem in Duitsland is nu dat er steeds meer bewijzen op tafel komen dat de verkiezingen gepaard gingen met ernstige tekortkomingen en terugkerende fouten. Wat dit nog urgenter maakt, is het feit dat er een duidelijk patroon lijkt te zijn, waarbij fouten niet willekeurig maar voornamelijk ten koste van de BSW plaatsvonden.
Commentaar: Heeft de Duitse elite een voorbeeld aan de VS ontleend?
We zijn al bekend met twee belangrijke problemen, hoewel er niet veel meer dan een week is verstreken na de verkiezingen van 23 februari: Ten eerste wonen zo'n 230.000 Duitse kiezers in het buitenland, maar velen daarvan konden hun stem niet uitbrengen omdat de benodigde documenten hen te laat bereikten, soms zelfs pas na de verkiezingen. Natuurlijk kunnen we niet zeggen hoe deze kiezers precies zouden hebben gestemd als ze de kans hadden gekregen. Maar daar gaat het niet om. Het feit alleen al dat ze niet konden deelnemen, doet ernstige twijfels rijzen over de rechtsgeldigheid van de resultaten. En vooral in het geval van de BSW, waar zo weinig extra stemmen genoeg zouden zijn geweest om de uitslag principieel te veranderen, dat wil zeggen, zetels - en waarschijnlijk twee tot drie dozijn - in het volgende parlement veilig te stellen.
De tweede, nog verontrustender kwestie is dat er steeds meer bewijs wordt gevonden dat stemmen van de BSW in Duitsland aan een andere partij werden toegewezen. In het geval van de grote stad Aken bijvoorbeeld werd een resultaat van 7,24% voor de BSW geregistreerd voor de "Bündnis für Deutschland" (een heel andere en veel kleinere partij zonder kans op parlementaire vertegenwoordiging). De BSW-stem werd abusievelijk geregistreerd als 0%. Alleen doordat lokale BSW-stemmers aan de bel trokken, kwam het schandaal aan het licht.
De Duitse reguliere media proberen de gebeurtenissen in Aken als een uitzondering af te doen. Maar inmiddels verschijnen er berichten vanuit heel Duitsland over soortgelijke "fouten" - en vergeet niet dat het zoekproces naar deze gevallen nog maar net begonnen is. Kortom, er zijn goede redenen - en ze worden met de dag beter - om aan te nemen dat voor de BSW het verschil tussen correcte en incorrecte verkiezingsprocedures eigenlijk gelijk is aan het verschil tussen wel of niet in het parlement zitten. Dat impliceert natuurlijk dat al die burgers die op BSW gestemd hebben wel eens beroofd zouden kunnen zijn van hun correcte democratische vertegenwoordiging zoals voorzien in de wet.
Is er een reden voor vals spel? Reken maar. De BSW, een opstandige partij die linkse sociale standpunten combineert met rechtse culturele en migratiepolitieke standpunten, wordt beschouwd als te vriendelijk jegens Rusland omdat ze vrede in Oekraïne eist; de partij is ook uitgesproken in haar verzet tegen de stationering van nieuwe Amerikaanse raketten in Duitsland alsook tegen de misdaden van Israël.
In het huidige Duitsland geeft dit alles aanleiding tot neo-McCarthyistische lastercampagnes en repressie door - op zijn minst - smerige mediatrucjes, wat allemaal al gebeurd is. Het is heel goed mogelijk dat een golf van opzettelijke lokale "fouten" werd toegevoegd aan die nare gereedschapskist. En, een iets andere kwestie, het zal bijzonder moeilijk zijn om nu de wettelijke rechten van de BSW te doen gelden, vooral omdat een herziening van de verkiezingsuitslag om de partij in het parlement op te nemen, onmiddellijk de ingewikkelde berekeningen voor wat betreft de vorming van een regeringscoalitie zou verstoren. De BSW en haar kiezers, kortom, zouden wel eens bedrogen kunnen zijn, en ze zouden wel eens opnieuw bedrogen kunnen worden als ze verhaal willen halen.
BESTANDSFOTO. Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie, en Maia Sandu, president van Moldavië.
Deze grove truc was doorslaggevend: Als dat niet was gebeurd, had Sandu verloren en had haar linkse rivaal Alexandr Stoianoglo gewonnen. In het Westen, waar Sandu de favoriet was, werd deze uitkomst natuurlijk bejubeld als een overwinning van de "democratie," een pro-EU keuze en een nederlaag van de "Russische inmenging." Zoals zo vaak is het moeilijk te bepalen wat meer verbijsterend is: de Orwelliaanse omkering van de werkelijkheid of de Freudiaanse projectie van de eigen manipulatie van het Westen op de grote boze Russische Uitgeslotene.
In elk geval speelt die projectie ook in Roemenië. Op dit moment is het Roemeense geval van verkiezingsfraude duidelijk het grofste. Ook daar is de kern van een lang verhaal, dat in november vorig jaar begon, eenvoudig: Calin Georgescu, een opstandige nieuwkomer, maakt grote kans de presidentsverkiezingen te winnen. Toch wordt hij verketterd als een extreemrechtse populist en ook - tromgeroffel - als iemand die op de een of andere manier onder één hoedje speelt met Rusland.
De gevolgen waren niet verrassend, behalve dan hoe ingrijpend de dingen zijn geworden: Ten eerste, toen Georgescu bijna één verkiezing had gewonnen, maakte het Constitutionele Hof misbruik van zijn bevoegdheid om de hele exercitie af te gelasten. Het voorwendsel was een door de Roemeense veiligheidsdiensten in elkaar geflanst dossier met pseudo-bewijsmateriaal, waarvan zelfs de Westerse reguliere pers inmiddels toegeeft dat het belachelijk slordig in elkaar steekt.
Zoals te verwachten was, heeft deze openlijke aanval op hun stemrecht ervoor gezorgd dat de Roemenen Georgescu meer zijn gaan steunen, in plaats van minder, zoals blijkt uit de peilingen. Aangezien de volgende verkiezingspoging in mei plaatsvindt en Georgescu nog steeds koploper is, hebben de autoriteiten nog meer repressie toegepast. Deze keer werd Georgescu tijdelijk en op overdreven wijze in hechtenis genomen - op weg om zijn hernieuwde kandidatuur te registreren - en vervolgens beschuldigd van een half dozijn ernstige misdrijven. Zijn toegang tot sociale media werd aan banden gelegd; zijn team en medewerkers worden bestookt met huiszoekingen, aanklachten en, uiteraard, aanvallen in de media. Mogelijk wordt hem zijn passief kiesrecht ontnomen.
© DirectAan de demonstratie tegen de afgelaste Roemeense verkiezingen op het Victoriaplein in Boekarest, 2 maart 2025, namen zo'n 300.000 mensen deel.
Toch vormt Roemenië's sleutelrol in NAVO-strategieën zeker een belangrijke reden waarom de NAVO-sceptische en onafhankelijkheid uitdragende Georgescu zulke enorme problemen ondervindt, niet alleen van de kant van de Roemeense elites, maar ook, achter de schermen, van degenen die binnen de EU nog steeds aan de touwtjes trekken. Nu Washington zijn beleid ten opzichte van zowel Rusland als zijn NAVO-cliënten in Europa aanpast, zou het lot van Georgescu wel eens kunnen afhangen van een van de grootste geopolitieke verschuivingen van deze eeuw. En die verschuiving zou wel eens in zijn voordeel kunnen uitpakken.
De oneerlijke overwinning van Maia Sandu in Moldavië wordt niet herzien. De kansen voor de BSW om genoegdoening te krijgen, zouden groot moeten zijn, maar in werkelijkheid zijn ze dat helaas niet. Georgescu's geluk kan echter nog keren. Hij geniet al enorme electorale steun; hij zou zelfs nog meer kunnen krijgen juist door de escalatie van vuile streken die tegen hem worden uitgehaald, en hij heeft de VS de facto aan zijn zijde.
Wat in ieder geval wel zeker is, is een simpel feit: de "tuin" die het Westen zou zijn, met zijn eindeloze gezwets over "waarden" en "regels," gelooft in de praktijk niet in echte verkiezingen. In plaats daarvan voert geopolitiek de boventoon. En, tragisch genoeg, is die geopolitiek niet alleen buitensporig maar ook dom. Gedreven door een obsessie om Rusland (en China natuurlijk; en de Trumpistische VS, indien nodig) te bestrijden en diplomatie als zodanig van de hand te wijzen, is dit een Westen dat bereid is om het kleine beetje democratie dat het nog heeft op te offeren aan een grootheidswaan die zijn ondergang zal betekenen.
Zie: https://www.rt.com/news/613673-germany-romania-moldova-democracy/
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief