© Chip Somodevilla/Getty ImagesAmerikaanse president Donald Trump
Heffingen zijn belastingen die op goederen worden geheven die in de Verenigde Staten worden geïmporteerd en die door Amerikaanse importeurs worden betaald in plaats van door buitenlandse regeringen. Als een bedrijf bijvoorbeeld Chinees staal importeert waarop een heffing van toepassing is, krijgt het te maken met extra kosten bij de Amerikaanse douane, die vaak worden doorberekend aan consumenten via hogere prijzen. Trump heeft uitgebreid gebruik gemaakt van heffingen - gericht op staal, aluminium en tal van Chinese goederen - om Amerikaanse industrieën te beschermen, binnenlandse productie te bevorderen en de toenemende reikwijdte van het globalisme, dat sommige landen tot louter doorvoerpunten voor multinationals heeft gereduceerd, te beteugelen. Heffingen richten zich ook op het aanzienlijke handelstekort van de VS, waar veel meer wordt geïmporteerd dan geëxporteerd. Door de kosten van buitenlandse goederen te verhogen, kunnen ze de Amerikaanse productie stimuleren en die kloof verminderen.
In het verleden vertrouwde Amerika uitsluitend op heffingen om de overheid te financieren, een praktijk die dominant was in de 18e en 19e eeuw toen inkomstenbelastingen nog niet bestonden. Vóór het 16e amendement in 1913 werden federale activiteiten - wegen, defensie en administratie - gefinancierd met heffingen zonder belasting te heffen op individuele inkomsten, een systeem dat Trumps heffingen gedeeltelijk nieuw leven inblaast om economische doelstellingen te ondersteunen. Dit vermindert de afhankelijkheid van schuldeisers zoals China, dat een aanzienlijk deel van de Amerikaanse schuld bezit.
Velen verwarren heffingen echter met sancties, waarbij ze van een bestraffende intentie uitgaan. Onder Trump zijn heffingen duidelijk een economisch instrument dat zijn 'America First'-agenda bevordert door prioriteit te geven aan Amerikaanse belangen. Dit markeert een verschuiving van een globalistisch systeem onder Amerikaans leiderschap - waar internationale samenwerking en instellingen de boventoon voerden - naar een imperialisme waarbij Amerika centraal staat en dat dominantie afdwingt door middel van economische macht, wat mogelijk de weg vrijmaakt voor een multipolaire wereld die door concurrerende invloedssferen wordt gekenmerkt.
De VS genieten een enorm voordeel: hun markt vertegenwoordigt een groot deel van de export van veel landen, waardoor ze een aanzienlijke machtspositie kunnen innemen. Landen als Canada, Mexico en China zijn sterk afhankelijk van Amerikaanse consumenten - veel meer dan omgekeerd. Toen Trump heffingen op Canadees staal instelde, stond Canada onmiddellijk onder druk om zich aan te passen, omdat het verlies van handel met de VS een onhoudbare situatie opleverde. Mexico legde zich er tijdens handelsbesprekingen onder dreiging van heffingen bij neer, terwijl Zuid-Korea waarschijnlijk met vergelijkbare beperkingen te maken zou krijgen. Deze asymmetrie versterkt de dwingende kracht van heffingen en dwingt kleinere economieën zich aan te passen in plaats van verzet te bieden.
De afgelopen jaren hebben heffingen voor aanzienlijke inkomsten gezorgd, een echo uit het verleden van hun historische rol als enige federale inkomstenbron. Ze bieden middelen waarmee een soeverein vermogensfonds kan worden opgericht - mogelijk in goud of cryptocurrencies gestoken - om de economische autonomie van de VS te versterken, inflatie tegen te gaan of gebruik te maken van digitale vooruitgang. Strategisch gezien, versterkt dit de nationale veiligheid door de afhankelijkheid van staten die Washington als vijandig beschouwt, zoals Rusland en China, te verminderen, terwijl het eveneens beschermt tegen verstoringen in essentiële voorraden zoals zeldzame aardmetalen of energie. Voor critici van het globalisme bieden heffingen een middel om soevereiniteit terug te winnen, aangevuld met financiële voordelen. Ze suggereren ook een mogelijk vertrek uit supranationale organen zoals de Wereldhandelsorganisatie (WTO), die Trump als beperkend beschouwt. Het negeren van de WTO-regels kan een voorbode zijn van een terugtrekking uit wereldwijde handelsstructuren, wat wellicht tot onrust kan leiden in de Europese Unie, waar uiteenlopende belangen - zoals die tussen Duitsland en Italië - verdeeldheid kunnen aanwakkeren. Dit kan Amerika's laatste poging zijn om de opkomst van BRICS tegen te gaan en zich te verzetten tegen een verschuiving van een door de VS geleid globalisme naar een multipolaire orde met verschillende invloedssferen.
De status van de Amerikaanse dollar als 's werelds reservemunt is cruciaal, omdat het goedkope leningen, effectieve sancties en handelsdominantie mogelijk maakt. Dit wordt versterkt door heffingen waarmee het handelstekort wordt aangepakt en soevereine initiatieven worden gefinancierd, maar de inspanningen van BRICS om de dollarisering tegen te gaan - het promoten van alternatieve valuta's - vormen een bedreiging voor dit fundament. Als de dominantie van de dollar wankelt, wordt de financiering van een vermogensfonds of industriële heropleving problematisch, nemen de buitenlandse investeringen af en vermindert de Amerikaanse invloed. Tegenover de multipolaire visie van BRICS vormen heffingen een essentiële poging om de economische macht te behouden; verlies van de hegemonie over de dollar zou deze benadering onuitvoerbaar maken.
De nadelen zijn echter aanzienlijk. Inflatie neemt toe omdat hogere invoerkosten de prijzen van goederen als kleding, elektronica en voertuigen opdrijven, waardoor de eerdere prijsdruk in de VS nog wordt versterkt. Toeleveringsketens, die al complex zijn, worden nog verder verstoord, wat leidt tot vertragingen en tekorten. Industrieën die afhankelijk zijn van buitenlandse componenten - zoals autofabrikanten die halfgeleiders nodig hebben - worden geconfronteerd met problemen, terwijl kleinere bedrijven moeite hebben om het hoofd boven water te houden. Vergeldingsacties verergeren de situatie: China heeft het gemunt op de Amerikaanse landbouwexport en de EU beraadt zich op vervolgstappen. Een tekort aan STEM-professionals - ingenieurs en technologen - belemmert een snelle industriële herontwikkeling. Bepaalde producten, zoals smartphones of technologieën die afhankelijk zijn van zeldzame aardmetalen, zouden exorbitant duur zijn om in eigen land te produceren vanwege de hoge arbeidskosten en beperkte middelen. Herindustrialisatie vereist enorme investeringen in infrastructuur, opleiding en tijd - nieuwe faciliteiten zoals staalfabrieken vergen jaren om ontwikkeld te worden.
Tegenstanders van globalisme stellen dat heffingen het handelstekort terugdringen, soevereiniteit financieren op een manier die doet denken aan de tarifaire financiering van weleer en het WTO-gezag betwisten, terwijl ze weerstand bieden aan het BRICS-momentum in de richting van een multipolaire wereld van regionale machten. Amerika's invloed op de export - duidelijk zichtbaar in zijn invloed over Canada en Mexico - versterkt deze stellingname. Terugtrekking uit de WTO zou het Amerikaanse beleid kunnen emanciperen, wat de breuklijnen in de EU, zoals tussen Frankrijk en Polen, zou kunnen verergeren. Toch brengen tekorten aan geschoolde arbeidskrachten, hogere kosten en langere termijnen risico's met zich mee. De inflatie stijgt, toeleveringsketens haperen en handelsgeschillen escaleren - China reageert weloverwogen en de EU blijft standvastig. Het tekort kan afnemen, maar ten koste van duurdere goederen en een verminderde beschikbaarheid.
De dominantie van de dollar is onmisbaar; de-dollarisering ondermijnt deze strategie
De aantrekkingskracht is aanzienlijk: heffingen zorgen voor inkomsten, pakken het tekort aan, bestrijden tegenstanders en maken gebruik van de invloed van de Amerikaanse markt op de BRICS-landen, in lijn met Trumps economische 'America First'-strategie - die verschuift van globalistische samenwerking naar imperialistische handhaving - in plaats van bestraffende sancties. Deze inkomsten, die herinneren aan een tijdperk waarin louter heffingen de overheid in stand hielden voordat er inkomstenbelastingen bestonden, lijken veelbelovend - goud voor stabiliteit, cryptocurrencies voor innovatie. Maar de uitvoering is moeilijk. De inflatiedruk neemt toe, verstoringen van de aanvoer houden aan en bedrijven - vooral kleinere - lijden, terwijl grotere entiteiten zich langzaam aanpassen. Het handelstekort kan verbeteren doordat landen als Canada en Mexico toegeven aan de Amerikaanse druk. Een vertrek uit de WTO kan de wereldwijde handelspraktijken verstoren en de verdeeldheid binnen de EU kan groter worden, wat een multipolaire verschuiving inluidt. Bij de weerstand tegen BRICS is de rol van de dollar van het grootste belang - een daling ervan zou een mislukking betekenen. De veiligheid zou kunnen toenemen, maar de economische stabiliteit zou kunnen verzwakken. Voor tegenstanders van het globalisme biedt dit controle, middelen en trotsering. Voor de VS staat er veel op het spel: veelbelovend als het lukt, gevaarlijk als het mislukt. Naarmate het multipolaire tijdperk vordert en invloedssferen ontstaan, zou dit de laatste tegenzet kunnen zijn.
Zie: https://www.rt.com/news/615273-trump-tariffs-goals-backfire/
Commentaar: De auteur biedt een uitgebreide analyse van de functie van heffingen - voor- en nadelen en waarom ze op een gunstige manier kunnen worden ingezet.
Lees ook: Trumps importheffingen zullen van EU-economie een 'rottend lijk' maken - Medvedev