De Bijbelse oproep tot mededogen is duidelijk: Leviticus 23:22 gebiedt: "Wanneer je de oogst van je land binnenhaalt, oogst dan niet het graan langs de randen van je velden en raap niet op wat de oogstmachines laten vallen. Laat het over voor de armen en de vreemdelingen die onder u wonen." Dit is een goddelijke richtlijn om voor de kwetsbaren te zorgen, geen optioneel gebaar. Jakobus, de broer van Jezus, is nog stelliger: "Zuivere en oprechte godsdienst in de ogen van God de Vader betekent zorgen voor wezen en weduwen in hun nood en weigeren je door de wereld te laten corrumperen" (Jakobus 1:27). Wat voor religieuze leiders juichen het bombarderen van de weduwen en wezen van Gaza toe, die berooid achterblijven door het beleid dat door Amerikaanse en Israëlische leiders wordt gesteund? Tientallen jaren van oorlogspropaganda hebben veel Amerikanen afgestompt voor de wreedheden die in hun naam worden begaan. Toch groeit het besef, zowel hier als in het buitenland.
Amerikaanse christelijk zionistische leiders presenteren hun steun voor Israël vaak als een goddelijk mandaat, waarbij ze het lijden van de Palestijnen afdoen als bijkomende schade in het kader van een profetisch plan. Predikant Robert Jeffress verkondigt: "De Bijbel zegt dat dit land toebehoort aan het Joodse volk - punt... God heeft in het Oude Testament oordeel na oordeel uitgesproken over diegenen die 'het land zouden verdelen' en het zouden overdragen aan niet-Joden" terwijl dominee John Hagee iets soortgelijks stelt: "Je bent voor het Joodse volk of je bent het niet." Maar waar in de Evangeliën vinden we Jezus die landrechten of etnische loyaliteit boven mensenlevens stelt? Waarom zei Jezus tegen zijn mede-Joden dat ze als de barmhartige Samaritaan moesten zijn als Hij niet alle mensen uit hun tribalisme wilde halen? De enige keer dat Hij over slangen sprak, was toen Hij de Farizeeën een "adderengebroed" noemde (Matteüs 23:33), waarmee Hij hun etnonationalisme dat hen verblindde voor Zijn boodschap van geweldloosheid en vergeving van vijanden, veroordeelde. Hij spoorde aan op: "Ik verlang barmhartigheid, geen offers" (Matteüs 9:13), een berisping aan het adres van degenen die wraak en macht belangrijker vonden dan mededogen. Zei Hij niet: "Zalig zijn de vredestichters" en droeg Hij ons niet op om "de andere wang toe te keren?" Hoe verhouden religieuze leiders die militaire macht boven barmhartigheid stellen zich tot de Messias, die met zondaars at en de verstotenen genas?
De vruchten van deze ideologie bestaan uit dood en vernietiging. Tientallen jaren lang hebben sommige Amerikaanse christelijk zionistische leiders de destructieve acties van Israël gesteund, vaak ten koste van precies die mensen die Jezus ons verzocht te beschermen. Ze steunen de decennialange blokkade van Gaza, waar de bevolking onder ondervoeding gebukt gaat, alsook de bredere oorlogen in Irak en Syrië, die duizenden jaren oude christelijke gemeenschappen vrijwel hebben weggevaagd. In Syrië hielp Amerika's decennialange steun aan "gematigde opstandelingen" - in combinatie met de diefstal van Syrische olie waarvan een groot deel naar Israël werd verscheept - om de regering omver te werpen. Nu zijn delen van het land in handen van aan Al Qaeda gelieerde groepen. Wie heeft daar baat bij gehad? Niet de Syrische christenen en andere religieuze minderheden die vermoord en verdreven worden en moeten vluchten voor hun leven.
Bovendien speelt ook de ongemakkelijke waarheid over Hamas een rol. Jarenlang heeft de Israëlische premier Benjamin Netanyahu de financiering van Hamas via kanalen als Qatar gefaciliteerd, een beleid dat erop gericht was de Palestijnen verdeeld te houden en de Palestijnse Autoriteit te verzwakken. De staat Israël heeft, met applaus van Amerikaanse christelijk zionistische leiders en met steun van de VS, Hamas getraind, uitgerust en macht gegeven om zijn eigen strategische doelen te dienen. Door dit cynische spel hebben Israël en zijn bondgenoten tientallen jaren lang een terroristische groepering in stand gehouden die nu als voorwendsel wordt gebruikt om het afslachten van duizenden Gazaanse kinderen te rechtvaardigen. Hoe kunnen christenen het doden van onschuldigen rijmen met de acties van een monster dat zij mede mogelijk hebben gemaakt? Erger nog, velen geloven dat Netanyahu's regering op de hoogte was van het aanvalsplan van Hamas op 7 oktober en het toch heeft laten doorgaan, waardoor de tragedie werd versterkt om verdere escalatie van de mishandeling van Gazanen te rechtvaardigen.
Commentaar: Merk op dat Hamas alleen in de VS, Canada, Europa, Australië en Nieuw-Zeeland - het 'Westen' - als 'terroristische groepering' wordt erkend, terwijl de overgrote meerderheid van de landen het legitieme verzet tegen de Israëlische bezetting en onderdrukking erkent.
God sloot een verbond met Abraham en beloofde zijn nakomelingen een nalatenschap (Genesis 12:2-3). Maar de apostel Paulus verduidelijkt deze belofte in Galaten 3:16: het verbond vindt zijn vervulling in Jezus. Veel goedbedoelende christenen werden echter misleid om iets anders te geloven door de twijfelachtige bijbelinterpretaties van Cyrus Scofield. In bepaalde kringen was zijn editie van 1917 van de Scofield Reference Bible zeer invloedrijk.
Wat zou Jezus doen als hem zou worden gevraagd de terroristische acties die gepaard gingen met de stichting van Israël goed te keuren? De bomaanslag op hotel King David in 1946 door de Irgun, waarbij 91 mensen omkwamen onder het mom van een "vrijheidsstrijd," of het bloedbad van Deir Yassin in 1948, waar zionistische milities meer dan 100 Palestijnse dorpelingen afslachtten om anderen met de schrik om het lijf op de vlucht te jagen - zou Hij zulk bloedvergieten zegenen? En wat te denken van de Nakba, de rampzalige verdrijving van meer dan 700.000 Palestijnen uit hun huizen in datzelfde jaar, waardoor ze in hun eigen land als vluchtelingen achterbleven? Israëls eerste minister David Ben-Gurion erkende in 1918: "We hebben geen reden om aan te nemen dat de inwoners van het land die na de verwoesting van de Tweede Tempel achterbleven, ontworteld werden. Integendeel, de Joodse boer klampte zich, net als zijn buren, vast aan de grond en bleef op het land wonen, waarbij hij uiteindelijk het christendom en later de islam aanvaardde." Als zelfs Israëls oprichter de diepe wortels van de Palestijnse bevolking erkende, hoe kunnen christenen hun onteigening dan rechtvaardigen? Jezus, die weende om Jeruzalem en opriep tot genade, zou zeker rouwen om de onteigenden en niet hun ontheemding vieren.
Kan iemand, met in het achterhoofd de ontelbare verloren gegane levens en triljoenen dollars die sindsdien werden gespendeerd, beweren dat dit een beleid is dat God heeft gezegend? Amerikaanse veteranen van onze door christenen en zionisten gesteunde oorlogen in het Midden-Oosten kampen met hoge zelfmoordcijfers en hun gezinnen zijn kapot van de tol die het eindeloze conflict eist. Onze getuigenis in de regio ligt in puin, omdat Amerika de rol van Israëls handhaver speelt - door Israëls vijanden te vernietigen terwijl ze samenwerken met Al Qaeda in Syrië en ISIS in Libië en Irak toestaan. Zou God ons en Israël zegenen omdat we opzettelijk extremisten als Hamas in Gaza aan de macht hebben geholpen en gematigde stemmen van andere Palestijnse groepen buitenspel hebben gezet? Hoe weerspiegelt dit alles trouw aan Christus? Als we Pasen 2025 naderen - de viering van Christus' opoffering en overwinning op de dood - moeten we er dan niet over nadenken of onze daden de Ene eren die voor iedereen stierf, en niet alleen voor enkele bevoorrechten?
Jezus zelf verzette zich tegen gewelddadig religieus fanatisme omwille van Israël. Toen de Zeloten aandrongen op opstand, koos Hij voor geweldloosheid. Zelfs Petrus, Zijn discipel, werd berispt voor het afsnijden van het oor van Malchus in de Hof van Getsemane. "Steek je zwaard terug in zijn schede," zei Jezus tegen hem, "want wie het zwaard opneemt, zal door het zwaard sterven" (Matteüs 26:52). Waar wordt die mentaliteit door leidende christelijk zionisten uitgedragen?
De Amerikaanse politieke klasse maakt deze waanzin mogelijk door elk jaar miljarden aan hulp naar Israël te sluizen - meer dan naar welke andere natie dan ook - waarbij het Congress vaak volledig wordt omzeild. Een groot deel van de niet-Israëlische buitenlandse hulp wordt gebruikt om buurlanden tot naleving te dwingen of om regimes te destabiliseren die onvoldoende pro-Israël worden geacht. Aan hun vruchten zul je ze kennen, en deze vruchten zijn oorlog en lijden.
Wat zou Jezus doen? Hij zou waarschijnlijk een einde maken aan dit onzalige bondgenootschap, net zoals Hij dat deed met de geldwisselaars in de tempel. Hij zou ons terugroepen naar de randen van het veld, waar de armen en de vreemdeling wachten op het mededogen dat wij hen hebben onthouden. Hij zou ons eraan herinneren dat het ware geloof niet wordt afgemeten aan het aantal afgeworpen bommen of gevoerde oorlogen, maar aan de liefde die we aan de minste van deze mensen tonen. Dus vraag ik: Als de zorg voor wezen en weduwen het toonbeeld van zuiver geloof is, wat zegt het dan over christelijke leiders die hun dood en vernietiging rechtvaardigen?
Over de auteurZie: https://www.theamericanconservative.com/what-would-jesus-do/
George D. O'Neill, Jr., is lid van de raad van bestuur van het American Ideas Institute, dat The American Conservative uitgeeft en kunstenaar. Hij woont op het platteland van Florida.
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief