food chemicals
We denken dat ons voedsel steeds gezonder wordt, maar is dat wel zo? De Britse journaliste Joanna Blythman ging undercover in de voedselindustrie en ontdekte dat niets is wat het lijkt.

Het valt niet mee om 6000 voedseladditieven te vermijden, zoals aroma's, glansmiddelen, verbeteraars en bleekmiddelen, die tegenwoordig in de voedselindustrie standaard worden gebruikt. Wanneer je dieper graaft, stuit je op een muur van geheimzinnigheid.

De afgelopen 10 jaar hebben de grote voedselverwerkingsbedrijven zich op de achtergrond gehouden. Ze verschuilen zich achter 'bedrijfsgeheim' en beweren dat ze hun recepten niet kunnen onthullen vanwege de concurrentie. We weten heel weinig van ons voedsel dat in de schappen van de supermarkt ligt, aldus Blythman.

Als je op de ingrediëntenlijst rozemarijnextract ziet staan, is dat niets anders dan de 'schone versie' van chemisch klinkende oxidanten als butylhydroxyanisol (BHA) en butylhydroxytolueen (BHT). Die stoffen worden gebruikt om het bederf van voedsel te vertragen en zo met de houdbaarheidsdatum te schuiven.

Rozemarijnextracten hoeven niet altijd een E-nummer (E392) te hebben, maar de naam suggereert dat het een liefdevol bereid ingrediënt is. Het extract heeft wel iets met het kruid te maken, maar niet veel. Tijdens het extractieproces worden chemische oplosmiddelen gebruikt waaronder hexaan, ethanol en aceton.

L-cysteïne (E910) is afkomstig uit dierlijk of menselijk haar, hoewel het steeds vaker wordt vervangen door een heel scala aan nieuwe gistextracten. Die bevatten een hoge concentratie aminozuurglutamaat, waarvan het gevreesde additief MSG (E621) wordt gemaakt.

Carrageen (E407) is een stollingsmiddel op basis van zeewier dat niet alleen in verband is gebracht met winderigheid, maar ook met maagzweren en maag- en darmkanker.

Geacetyleerd dizetmeeladipaat (E1422) was oorspronkelijk eenvoudig zetmeel, maar is chemisch aangepast om de extreme temperaturen en fysieke druk tijdens de industriële verwerking beter te kunnen ondergaan.

Ascorbinezuur (kunstmatige vitamine C) wordt gesynthetiseerd door de vergisting van genetisch gemodificeerd maïs, terwijl kunstmatige vitamine E meestal wordt gewonnen uit benzine.

De geschiedenis van de voedselverwerking staat bol van de ingrediënten die oorspronkelijk werden gepresenteerd als veiliger en wenselijker, maar dat vervolgens niet bleken te zijn. Margarine werd ooit aangeprezen als gezonder dan boter. Glucose-fructosestroop, op de markt gebracht als gezond alternatief voor suiker, blijkt een belangrijke oorzaak te zijn van obesitas in de VS.

Bewerkt voedsel bevat vaak chemische stoffen met bekende toxische eigenschappen. Bij gebruik van kleine hoeveelheden is er geen reden tot ongerustheid, zo wordt altijd gezegd. Die conclusie is echter afkomstig van de 16e-eeuwse Zwitserse arts Paracelsus, wiens theorie nog altijd het uitgangspunt is bij het testen van chemische stoffen.