Afbeelding
Sinds 2005 is Vladimir Poetin niet meer op het podium van de Verenigde Naties (VN) verschenen. Maar deze week, een decennium later, was het dan zover. Waar Curiales in voorgaande artikelen voor waarschuwde, is door Poetin verschillende keren aangehaald in zijn toespraak. En daar is het overigens niet bij gebleven. Rusland heeft daad bij woord gevoegd; de afgelopen dagen hebben we kunnen zien hoe de Russische interventie in Syrië officieel tot stand is gekomen. In dit artikel breng ik de langverwachte inmenging van Rusland in kaart en tevens geef ik u een overzicht van de krampachtige reacties daarop vanuit het Westen. Daarnaast neem ik enkele belangrijke punten uit zijn toespraak met u door en vergelijk ik deze met eerdere publicaties van Curiales.

De speech


In zijn toespraak haalde Poetin enkele belangrijke punten aan inzake het conflict in Syrië en diens totstandkoming middels de zogenaamde Arabische Lente. Zo zei hij onder meer dat de VN als organisatie er niet voor niets is. Wie dit probeert te ondermijnen, zal het internationale systeem doen laten instorten. Naties moeten niet worden onderworpen aan een democratisch model dat iemand ooit de wereld in heeft geholpen als hét correcte model. Zoals Rusland heeft geleerd van de fouten van haar Sovjet verleden, zo zouden ook anderen moeten leren van hun fouten uit het verleden. Toch is daar geen sprake van als wij bijvoorbeeld kijken naar het implementeren van ''democratische'' waarden in het Midden-Oosten die in werking gesteld zijn door, zoals mijn collega het een tijdje terug omschreef, georchestreerde revoluties. In plaats van hervormingen werd middels agressieve maatregelen gepoogd de lokale regeringen omver te helpen. En wat is hiervan het gevolg? Geen democratie maar enkel conflicten, armoede en honger.


De verantwoordelijke partijen realiseren zich niet wat zij hebben gedaan. Het is van belang om in te zien wie de touwtjes in handen heeft. Het Westen denkt een slim spelletje te kunnen spelen met gematigde rebellen door hen te beschermen en te voorzien van wapens, in de hoop IS en Assad in een keer te kunnen verdelgen. Maar deze kleine groeperingen zijn niet dom. De meest recente overgave van een van deze gematigde rebellen aan IS vormt hier een perfect voorbeeld van. Poetin noemt dit terecht onverantwoord, want men snijdt zichzelf alleen maar in de vingers door nu een groep rebellen aan te praten dat er een andere groep terroristen is die bevochten moet worden, zodat uiteindelijk ook de gemanipuleerde groep rebellen het onderspit delven als zij hun klus hebben geklaard voor het Westen. Deze rebellen genieten misschien geen academische achtergrond, maar dom zijn ze allerminst. De vraag is dus: wie bespeelt wie?

We moeten inzien dat tot nog toe enkel Koerdische milities en het leger van Assad de enige twee krachten zijn die actief en effectief tegen IS hebben gevochten en blijven vechten, zo stelt Poetin. Dit is tevens aangehaald door mijn collega in een van zijn eerdere publicaties. Nu krijgen de Koerden eindelijk waardering vanaf een internationaal podium voor het vechten tegen IS. Het is van belang om op deze lijn door te gaan, zegt Poetin, en gemeenschappelijk op te treden tegen dit terroristische gevaar. Islamistische landen moeten hierbij een onderdeel vormen en een toonaangevend voorbeeld zijn om de wereld te laten zijn dat islam niet dezelfde is als die door IS wordt gepropageerd.

Ook sprak Poetin zijn steun uit naar de vluchtelingen, wiens veiligheid gewaarborgd wordt als men de handen ineen slaat en collectivistisch optreed tegen IS. Achterover leunen is nutteloos gebleken en daarom wordt het hoog tijd om de landen die het zwaarst zijn getroffen te voorzien van economische steun en veiligheid. Dan wordt ook het migratieprobleem bij de bron aangepakt en zullen mensen zich weer veilig thuis voelen.

Rusland staat op tegen IS, Amerika kijkt toe

Eind afgelopen maand vroeg Poetin het Russische parlement om toestemming om luchtaanvallen uit te voeren in Syrië. Dit was twee dagen na de toespraak bij de VN. Het parlement stemde unaniem in met het verzoek van Poetin waardoor de aanval kon beginnen. Zoals meerdere malen aangegeven door Russische autoriteiten zal er enkel sprake zijn van luchtaanvallen en geen grondtroepen. Op 30 september begon Rusland met het uitvoeren van luchtaanvallen. Volgens verschillende bronnen heeft de Russische luchtmacht een rebellenkamp, dat onder beheer staat van de CIA, weten te raken. Het gaat hier om de rebellengroep Liwa Suqour al-Jabal in de Syrische provincie Idlib. De rebellengroep beschouwt zich als onderdeel van het Vrij Syrische Leger (VSL).



Iran, bondgenoot van Syrië, heeft wel grondtroepen geplaatst. Dankzij de luchtaanvallen van Rusland kunnen Iraanse legereenheden nu hun grondoffensief in gang zetten jegens de soennitische rebellengroep Jaish al-Fatah (Engels: Army of Conquest). De Iraanse troepen zullen worden bijgestaan door Hezbollah, een militante beweging uit Libanon. Na maanden van gefaalde Amerikaanse offensieven, heeft Rusland dus het stokje overgenomen om de wereld te laten zien hoe het moet. De Russische interventie is dus officieel van start gegaan en hoewel het slechts een paar dagen geleden is begonnen met aanvallen, staat het Westen nu al op haar achterpoten om deze acties te verwerpen. Ziet u voor een verdere aanvulling hierop het artikel van mijn collega omtrent de slimme zet van Poetin in het gevecht tegen IS.

Tegenstrijdige reacties

Hoewel er nu eindelijk iemand opstaat tegen IS en gericht vecht tegen deze en andere terroristische groeperingen, wordt dit alsnog als negatief bestempeld en als contraproductief ervaren in de media en door de leden van de internationale coalitie. Het Westen lijkt het VSL in bescherming te willen nemen en heeft altijd gezegd het liefst Assad zo spoedig mogelijk te willen afzetten. Daarnaast is de internationale coalitie er sterk van overtuigd dat er niet alleen tegen IS gevochten wordt, maar dat de aanval tegen het VSL en andere rebellengroepen eveneens geopend wordt. Wat opvalt, zijn de reacties die gemeenschappelijk door bijvoorbeeld de leden van de internationale coalitie worden gedaan in tegenstrijd zijn met wat de leiders zelf individueel aangeven.


Zo meldde de BBC vanochtend dat leden van de internationale coalitie gezamenlijk Rusland hebben verzocht te stoppen met het uitvoeren van luchtaanvallen op Syrië. De reden hiervoor is dat Rusland hiermee zogezegd Syrische oppositie en burgers zou raken. Daarnaast is het volgens de coalitie een aanleiding voor een verdere escalatie van het conflict en voor ontwikkeling van extremisme. Turkse autoriteiten, die zichzelf als land ook bij het groepje van bovenstaande leden scharen, hebben op de website van de lokale overheid een document gepubliceerd waarin zij de Russische interventie verwerpen.


Commentaar: Zoals het enige ziekenhuis in noordoost Afghanistan waar ernstig gewonden terecht kunnen en dat gisteren met de grond gelijk is gemaakt door de Amerikanen?
Projectie: VS bombardeert het enige levensreddende ziekenhuis van noordoost Afghanistan, was op de hoogte van precieze locatie - doden, gewonden en tientallen vermisten


Zoals u kunt zien, heeft ook Duitsland en het Verenigd Koninkrijk (VK) getekend voor deze oproep. Opvallend genoeg heeft Merkel vandaag maar ook in het verleden meerdere malen laten weten dat de oorlog in Syrië niet zonder Russische steun opgelost kan worden. Sterker nog, het vredesproces kan pas beginnen als ook Assad daarbij betrokken wordt, liet de Duitse bondskanselier weten. Waarom kiest zij er dan toch voor om zich achter de internationale coalitie te schuilen nu Rusland in feite doet wat nodig is om Assad's positie te verzekeren en het terrorisme uit te bannen?

Hetzelfde geldt voor het VK. Brits premier David Cameron laat zich positief uit over de luchtaanvallen tegen IS maar wil niet dat doelwitten van het VSL worden geraakt om Assad in het zadel te helpen. Waarom ziet hij de tegenstrijdigheid in zijn uitspraak en in die van zijn westerse collega's niet? Het vechten tegen IS heeft geen nut als men de aan IS gelieerde organisaties in bescherming neemt. En hoewel het VK dus nu deels openstaat voor samenwerking met Rusland, werken ze diezelfde potentiële samenwerking weer tegen door met Frankrijk, Duitsland, Turkije, Amerika, Qatar en Saoedi-Arabië te tekenen voor een oproep tegen de Russische aanval. Dit wordt langzaamaan te krampachtig voor woorden. Immers, wie IS wil aanpakken, moet het probleem bij de wortels aanpakken.


Commentaar: Het Imperium van Chaos (de VS) stuurt in zijn 'strijd' tegen ISIS aan op een machtsvacuüm zoals ook ontstond in Libië en andere landen waar de NAVO democratie kwam brengen, opdat de VS vrij spel krijgen. Vandaar dat de psychopaten ook zo hameren op de noodzaak van vertrek van Assad.


Over Saoedi-Arabië gesproken: ook daar is het nieuws over de Russische interventie niet in goede aarde gevallen. Volgens de Saoedische ambassadeur Abdallah al-Mouallimi worden talloze onschuldige burgers in Homs en Hama getroffen door de luchtaanvallen. Rusland wordt daarom ook verzocht onmiddellijk te stoppen met diens militaire activiteit. Saoedi-Arabië, een land dat geen enkele vluchteling heeft opgenomen als gevolg van de oorlog in Syrië, bekommert zich ineens om de burgers van dat land? Hoe ironisch en schrijdend tegelijk.


Commentaar: Hetzelfde Saoedi-Arabië dat verantwoordelijk is voor een genocide in Jemen.


Afbeelding
Deze eerste aanvallen zijn reden voor onenigheid tussen de Russen en de Amerikanen. Hoewel Rusland heeft aangegeven een commandopost en operatiebases van IS te hebben vernietigd, claimt Amerika dat er geen jihadisten van IS in de omgeving bevinden waarop Rusland luchtaanvallen heeft uitgevoerd. Sinds het einde van de Koude Oorlog staan Washington en Moskou weer lijnrecht tegenover mekaar. Althans, zo profileert Amerika zich naar de buitenwereld. Maar van binnenuit zien we desondanks dat er signalen merkbaar zijn dat Amerika wellicht er toch voor kiest om de samenwerking met Rusland aan te gaan. John Kerry, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, heeft aangegeven dat het misschien maar beter is als Assad voorlopig aan de macht blijft. Er zou zelfs een mogelijke deal zijn tussen de VS, de Russische Federatie, Iran en Syrië. Hoewel deze deal gebaseerd is op Amerikaanse aantijgingen dat Assad zijn eigen bevolking bombardeert, is duidelijk geworden dat de internationale coalitie niet om Rusland noch Assad heen kan, ondanks dat het in naam van dezelfde coalitie Russische invloed verwerpt.

De redenen voor deze twijfels van de coalitie zijn overigens eenvoudig te verklaren. De rebellenkampen in Syrië worden zoals gezegd door de CIA gesteund. Ook het VSL, dat hier in het Westen gezien wordt als gematigde rebellen, genieten een haast beschermde status. Maar een ieder met een beetje verstand weet dat er niet iets bestaat als een ''gematigde'' rebel. Het VSL, evenals andere kleinschalige terroristische groeperingen, zijn gelieerd aan IS en dienen met de grond gelijk gemaakt te worden. Zoals mijn collega dit mooi verwoordde, worden deze groeperingen gezien als een westerse proxy. En indien dit in stand wordt gehouden, zal er nooit een eenduidig beleid tot stand komen die IS vernietigt. Het is juist om deze reden dat Rusland zich niet wenst toe te voegen tot de internationale coalitie maar liever haar eigen weg gaat. Gezien de eerste acties meteen hun vruchten afwerpen en de wortels van IS uitroeien, kunnen wij van Curiales dat alleen maar aanmoedigen. Eindelijk staat er iemand op tegen IS.