Gaddafi mural muurschildering
Het is deze week, op 20 oktober 2016, precies vijf jaar geleden dat de Libische president Muammar Gaddafi werd vermoord door krachten die werden georganiseerd door president Barack Obama en zijn minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton.

De hele wereld was getuige toen Hillary Clinton op CBS News met een triomfantelijke lach verklaarde: "We kwamen, we zagen, hij stierf".


Gaddafi was de meest vooruitstrevende politieke leider in de wereld

Wat de mainstream media ons niet vertelde is dat Muammar Gaddafi de meest vooruitstrevende politieke leider in de wereld was.

Gaddafi gebruikte de Libische olierijkdom ten behoeve van het Libische volk. Hij woonde in een tent, een leuke tent weliswaar, maar niet in een of ander luxueus paleis, en hij bezat geen collecties peperdure Europese exotische auto's.

In het Libië van Gaddafi waren onderwijs, medische zorg en elektriciteit helemaal gratis, en was benzine vrijwel gratis omdat het werd verkocht voor slechts 14 dollarcent per liter.

Vrouwen die van een kind bevielen werden ondersteund met aanzienlijke bedragen in contant geld en getrouwde koppels ontvingen een startkapitaal in contant geld op hun huwelijksdag.

De Libische staatsbank verstrekte leningen zonder rente aan de burgers en verschafte een gratis startkapitaal aan landbouwers.

Gaddafi's onafhankelijkheid van Washington is hem uiteindelijk fataal geworden.

Gaddafi's doel was het om de Arabische wereld te organiseren als één blok dat de westerse plunderingen kon weerstaan. Hij koos voor pan-afrikanisme en weigerde deel te nemen aan aan de "US Africa Command". Hij wilde een door goud gedekte Afrikaanse munt introduceren die de Afrikaanse bevolking zou bevrijden van de Amerikaanse financiële hegemonie.

Gaddafi liet Chinese bedrijven in Libië energiebronnen ontwikkelen. De regering in Washington, die al boos was over de Russische aanwezigheid in de Middellandse Zee, werd nu ook geconfronteerd met Chinese aanwezigheid. Washington concludeerde dat Gaddafi de bal speelde met de verkeerde mensen en dat hij uit de weg geruimd moest worden.

Washington organiseerde en financierde een huurlingenleger, noemde ze 'rebellen' zoals in Syrië en stuurde hen naar Libië. Toen duidelijk werd dat Gadaffi's troepen niet zouden worden verslagen, bedroog Washington de naïeve Russische en Chinese overheden door te zeggen dat een door de NAVO afgedwongen no fly zone boven Libië alléén was om te voorkomen dat Gaddafi 's vliegtuigen burgerdoelen zouden aanvallen, wat hij overigens nooit heeft gedaan.

De echte reden was dat een soevereine staat geen gebruik kon maken van zijn eigen luchtruim, zodat de Libische luchtmacht niet de troepen op de grond kon steunen. Toen de goedgelovige Chinezen en Russen geen veto uitspraken over een no fly zone boven Libië tijdens een stemming in de veiligheidsraad, deden de VS en de NAVO de resolutie zelf geweld aan door in samenwerking met het door het Westen gefinancierde huurlingenleger Gaddafi's troepen aan te vallen, waarbij Gaddafi gevangen werd genomen en op gruwelijke wijze werd vermoord.