CNN in Venezuela
© Carlos Eduardo Ramire / Reuters
De Venezolaanse regering heeft woensdag de Spaanstalige versie van CNN uit de lucht gehaald. President Nicolas Maduro beschuldigt de Amerikaanse nieuwszender van het "verdraaien van de waarheid".
De socialistische regering in het land is verontwaardigd over reportages van CNN over Venezolaanse paspoorten en visa die illegaal zouden zijn verkocht op de ambassade in Irak. CNN en Español werd woensdag niet meer aangeboden door sommige kabelproviders in Venezuela.

Afgelopen weekend riep Maduro het netwerk al op "weg te wezen". Hij beschuldigde de zender toen van het manipuleren van uitspraken van een student, die rechtstreeks op televisie had verteld over de erbarmelijke omstandigheden op zijn school.

De Nationale Commissie van Telecommunicatie (Conatel) noemt de berichtgeving van CNN in een verklaring "een daad van agressie gericht tegen de soevereiniteit van Venezuela". Als "voorzorgsmaatregel" heeft Conatel alle uitzendingen van CNN en Español opgeschort in het land.

In een reactie noemt CNN het oneerlijk dat de regering de Venezolanen een twintig jaar oude nieuwsvoorziening ontneemt. "Op CNN en Español geloven we in de vitale rol die persvrijheid speelt in een gezonde democratie." Volgens de zender zijn de uitzendingen nog wel op YouTube te zien.


Commentaar: Democratie en persvrijheid zoals voorgeschreven door het oorlogsimperium. Soevereine staten zijn ten dode opgeschreven als ze niet tijdig maatregelen treffen om de Amerikaanse geheime regering te dwarsbomen, maar de westerse media geven daar hun eigen draai aan.
Misschien kunnen we kijken naar bevriende landen om de successen te tellen van wat een ideale democratie dan wél zou behoren te zijn. We zouden kunnen beginnen in Latijns-Amerika. Daar behoren eigenlijk alleen Honduras (na de coup van 2009), Colombia, Mexico en Panama nog tot het kleine geïsoleerde clubje modelstaten, overigens landen met florerende doodseskaders, talloze verdwijningen, politieke moorden op journalisten, activisten en vakbondsmensen, gemankeerde verkiezingen en complete sociale ontwrichting. Of we beginnen buiten het continent, waar de nieuwe junta in Egypte en de wahabitische autocraten van Saudi-Arabië tot grote voorbeeldlanden kunnen worden gerekend aangezien zij volledige westerse support ontvangen.

Beramen VS (en EU) opnieuw coup tegen Venezuela onder het mom van een kleurenrevolutie?

Sancties

De ruzie met CNN zet de banden tussen de Verenigde Staten en Venezuela mogelijk weer meer op scherp. Zo kondigden de Amerikaanse autoriteiten deze week sancties af tegen de Venezolaanse vicepresident Tareck El Aissami. De tweede man van de Venezolaanse regering zou betrokken zijn bij drugssmokkel.

De strafmaatregelen betekenen onder meer dat tegoeden van El Aissami worden bevroren. Amerikaanse burgers, bedrijven en instellingen mogen ook geen zaken meer doen met de politicus. El Aissami heeft de beschuldigingen altijd ontkend.


Commentaar: Landen die niet in de pas lopen krijgen te maken met sancties, net zoals Irak, Syrië en Rusland. Psychopaten staan niet bekend om hun creativiteit.


Venezuela reageerde woedend op de sancties, maar tegelijkertijd lijkt het erop dat het land Donald Trump ook niet wil provoceren. "Ik wil geen problemen met Trump", zei Maduro woensdag.

De Amerikaanse president uitte eerder zijn bezorgdheid over Maduro's regering, maar onduidelijk is hoe hoog Venezuela op het prioriteitenlijstje van Trump staat.

Oppositieleider

Trump riep Venezuela woensdag via Twitter op om de gevangen oppositieleider Leopoldo López "onmiddellijk" vrij te laten. Hij plaatste daarbij een foto van zichzelf, vicepresident Mike Pence en de vrouw van López in het Witte Huis.


Commentaar: Trump lijkt te kiezen voor het beleid van zijn voorgangers: destabilisatie van het olierijke 'luis-in-de-pels' Venezuela.


López leidde in 2014 het verzet tegen de links-radicale president Nicolas Maduro. Volgens de regering zette hij zijn aanhang met subliminale boodschappen aan tot geweld.


Commentaar: Maduro heeft gelijk:
De onrusten werden gevolgd en begeleid door een openlijke oorlog tussen de privé-mediabedrijven, die nog steeds meer dan 70 procent van alle media in handen hebben en de 5 procent media die in handen zijn van de staat. De binnenlandse media zijn in Venezuela steeds een spil geweest in de destabilisering van regeringen.

Na de staatsgreep van 2002 ging een van de samenzweerders zelfs zo ver om te stellen dat "ons geheime wapen de media was". Tegelijkertijd werden de sociale media overspoeld met beelden en beschuldigingen - die heel vaak bleken gemanipuleerd te zijn - om de regering in een kwaad daglicht te stellen.

Slaat de VS weer toe?: poging tot nieuwe staatsgreep in Venezuela