China Silk Road
© The Wall Street Journal
China heeft tijdens een tweedaagse top in Peking voor meer dan $100 miljard toegezegd aan financieringen voor "One Belt, One Road"(OBOR), een ambitieus initiatief om de tweede economie van de wereld te versterken met een dubbele handelsroute.

De plannen van Beijing, die voor het eerst in 2013 al aankondigde, worden tijdens de top besproken van 14 en 15 mei. Niet minder dan 130 landen nemen deel aan het forum, inclusief 29 staatshoofden en regeringsleiders, waaronder Rusland, Turkije, Kazachstan, Indonesië, Vietnam, Maleisië, Pakistan en de Filipijnen en vele anderen uit Europa en Afrika.

In vroeger dagen was China en het meeste van het oostelijk deel van Azië verbonden met de rest van de wereld via de zijde route. Tegenwoordig wil China deze route herbouwen en Azië, Afrika en Europa met elkaar verbinden. De nieuwe zijderoute wordt OBOR genoemd, het bestaat uit twee onderdelen, de Silk Road Economic Belt - een route die zich uitstrekt van China naar Europa met handels- en infrastructurele projecten en de 21 first century maritime silk road - dit is een netwerk van zeeroutes die havens verbindt in Azië en de Pacific.

Niet alle landen zijn even enthousiast. India bijvoorbeeld doet niet mee aan de conferentie omdat de route de problemen met Pakistan over Kashmir versterkt. Indonesië doet wel mee, maar is bezorgd over de situatie in de Zuid Chinese Zee. Japan sluit zich schoorvoetend aan bij het initiatief.

Ook Noord-Korea doet mee aan de besprekingen.

Met een prijskaartje van US$ 4.000 miljard wordt OBOR het grootste economische ontwikkelingsprogramma uit de geschiedenis, waarbij het Amerikaanse Marshall Plan voor de wederopbouw van Europa na de Tweede Wereld Oorlog schriel afsteekt. Volgens Chinese staatsmedia heeft China sinds 2013 al meer dan US$50 miljard geïnvesteerd in economieën rond de routes. In totaal 56 economische en handelscoöperatie zones zijn gebouwd door Chinese bedrijven, die samen US$1.1 miljard aan belastingopbrengsten in het laadje brachten en 180.000 banen creëerden.

Om andere landen met name de VS, Japan en India enigszins gerust te stellen zeggen de Chinezen dat ze zeker geen hegemonie nastreven. ¨China heeft niet de intentie om te heersen of welk land dan ook te bedreigen. China heeft geen vazalstaten nodig. China doet niet aan "regime change" nog regionaal noch globaal," zegt leider Xinhua.
(en legt daarmee precies uit op welke manier de VS dit wel doet)

Volgens ene professor Hugh White wil China zijn centrale positie in de wereldmarkt van leveranciers consolideren (East Asia Forum). Andere analisten zien het als het uitbreiden van strategische en politieke invloed ten koste van de VS.

Van Chinese kant stellen banken enorme bedragen als lening ter beschikking. De Asian Infrastructure Investment Bank (AIIB) met US$100 miljard startkapitaal werd gestart in 2015, er is een US$40 miljard groot fonds, het Silk Road infrastructure fund en US$50 miljard in de New Development Bank (NDB) uit Shanghai.

Het International Monetary Fund's en de World Bank zijn enthousiast en zien het als een kans op meer opbrengsten op hun leningen.

Daarmee lijkt me de conclusie voor de hand te liggen. Aan de ene kant breidt China haar macht uit, zoals de VS dat na de Tweede Wereldoorlog deed met hun Marshal leningenplan en aan de andere kant zijn daar de eigenaren van de banken die met dit enorme leningenpakket (geldcreatie, met andere woorden ze plukken het geld weer uit hun tuin) weer een leuke uitbreiding krijgen van hun opbrengsten.

Toch biedt dit ook perspectief voor vrede. De VS heeft een agressieve politiek om de wereld te overheersen. China doet dit niet met wapengekletter, maar via de nieuwe zijden route, de weg van handel en economische belangen.