Poetin Trump
De relatie tussen Rusland en de Verenigde Staten bevindt zich sinds de G20-top in Hamburg in een toestand van grote labiliteit, die uitsluitend door Washington veroorzaakt wordt. Binnen een tijdsbestek van enkele dagen kunnen tekenen van realiteitszin en ontspanning afgelost worden door agressieve propaganda en dreigementen. De gesprekken tussen de Russische president Vladimir Poetin en zijn ambtsgenoot uit de VS leken veelbelovend te verlopen, maar hebben hier niets aan veranderd. De oorzaken hiervoor liggen zowel in de wispelturigheid van Trump, die het moeilijk maakt om met hem een lange termijnpolitiek te voeren, als ook in het feit dat hij in de VS niet alleen kan bepalen hoe dit beleid er uit moet zien - de beide kamers van het Congres werken er dag aan dag aan het de president op dit vlak moeilijk te maken en dat geldt ook voor politici van zijn eigen partij.

Militaire sterkte

Over tenminste twee dingen zijn de Amerikaanse president en de heersende elite van zijn land en dus ook de meerderheid van het Congres het eens: In de eerste plaats over het belang van de militaire sterkte van het land. Trump heeft onlangs een nieuw vliegdekschip in gebruik genomen, de USS Gerald R. Ford, daar zijn weliswaar wat technische problemen mee, maar het is wel het duurste oorlogsschip ter wereld. Vliegdekschepen zijn wapens die uitsluitend voor operaties nodig zijn die ver van de eigen regio verwijderd zijn, iedere bruto registerton vliegdekschip getuigd zeg maar van een stuk imperialisme. Zo moet het dan ook begrepen worden als president Trump stelt: "We worden iedere dag beter en sterker."

In Rusland ziet men dat ook zo, zij het vanuit een ander perspectief. Moskou ervaart dit beleid als een directe militaire bedreiging. "Het streven van enkele staten, in het bijzonder de VS, naar hegemonie in de wereldzeeën met inbegrip van het Noordpool-gebied" zien de Russische strijdkrachten als een van grootste uitdagingen. In een officieel strategiedocument dat president Poetin onlangs ratificeerde, heet het dat de Russische Federatie niet zal laten gebeuren, dat andere landen een "overweldigende superioriteit" over de eigen marine op kunnen bouwen. Rusland zal er naar streven mondiaal de tweede plaats bij de militaire sterkte te behouden. Deze eufemistische formulering moet begrepen worden als een waarschuwing Rusland niet te onderschatten.

Energiepolitiek

Het tweede gebied waarop politieke consensus bestaat onder en binnen de politieke en economische elites in de VS is het energiebeleid. Al jaren zet men er op in aardgas in Europa te verkopen, waarbij geenszins de klassieke middelen van een markteconomie van toepassing zijn, zoals kwaliteit of prijsvoordeel, maar veeleer politieke middelen, waarmee druk uitgeoefend wordt op de Europeanen om Amerikaans gas te kopen ongeacht de voorwaarden. Dit wordt verzacht met mooie woorden. Zo heet het in een besluit van het Congres zorgzaam dat het zou gaan om het beschermen van de "energiezekerheid van de bondgenoten". Orwelliaanse verdraaiingen worden daarbij niet geschuwd, zo heet het verder: "De regering van de VS moet de export van energiebronnen van de VS tot prioriteit maken [..], om de bondgenoten en partners van de VS te helpen in de versterking van hun buitenlandbeleid." Dat wil in rond Nederlands zeggen: Doe wat wij willen, dan ben je zelfstandig!