EU is selectief blind voor de strategie van het imperium van chaos: balanceert op het randje van de afgrond

De leiders van de Europese Unie vergissen zich volkomen over de islamitische aanslagen in Europa en de migraties naar de EU van mensen die de oorlogen ontvluchten. Thierry Meyssan laat hier zien dat dit alles niet het toevallige gevolg is van de conflicten in het uitgebreide Midden-Oosten en in Afrika, maar een strategisch doel van de Verenigde Staten.

De leiders van de Europese Unie zijn plotseling geconfronteerd met onverwachte situaties. Aan de ene kant zijn er aanslagen of pogingen tot aanslagen gepleegd of voorbereid door niet tot geïdentificeerde politieke groeperingen behorende individuen, aan de andere kant is er een toevloed van migranten via de Middellandse Zee, waarvan er meerdere duizenden aan hun deuren sterven.


In afwezigheid van een strategische analyse hebben deze twee gebeurtenissen voorshands geen verband met elkaar en worden ze door verschillende administraties behandeld. De eersten vallen onder de Inlichtingendienst et de politie, de tweeden onder de Douane of onder Defensie. Ze hebben echter een gemeenschappelijke oorsprong: de politieke instabiliteit in de Levant en in Afrika.

De Europese Unie ziet af van een beter inzicht

Indien de militaire academies van de Europese Unie hun werk hadden gedaan, zouden ze sinds vijftien jaar het doctrine van hun « grote broer », de Verenigde Staten, hebben bestudeerd. Inderdaad, sinds jaren publiceert het Pentagon allerlei documenten over de « theorie van de chaos », ontleent aan filosoof Leo Strauss. Twee maanden geleden nog beschikte een ambtenaar die al meer dan 25 jaar met pensioen had moeten zijn, Andrew Marshall, over een budget van 10 miljoen dollar per jaar om research te doen op dit gebied [1]. Maar geen enkele militaire academie van de EU heeft deze doctrine en diens gevolgen serieus bestudeerd. Evenzeer omdat dit een barbaarse vorm van oorlog is als omdat die geconcipieerd was door de geestelijke leider van de joodse elites van de Verenigde Staten. Het is nu eenmaal bekend dat de Verenigde-Staten-die-ons-van-de-Nazi's-hebben-gered zulke gruweldaden nooit zouden aanbevelen. [2].

Als de politici van de Europese Unie al was het maar een weinig hadden rondgereisd, niet alleen in Irak, Syrië of Libië, in de Hoorn van Afrika, in Nigeria en in Mali maar ook in Oekraïne, zouden ze met eigen ogen de toepassing van deze strategische doctrine hebben kunnen aanschouwen. Maar ze hebben zich tevreden gesteld met het komen praten in een gebouw van de groene zone in Bagdad, op een podium van Tripoli of op Maidan in Kiev. Ze weten niets van wat de bevolking doorleeft, en op verzoek van hun « grote broer » hebben ze vaak hun ambassade gesloten, zodat ze ter plekke ogen en oren ontberen. Beter nog, ze hebben zich, steeds op verzoek van hun « grote broer », aangesloten bij de handelsembargo's, zodat er ook geen zakenlieden meer kwamen kijken wat er gebeurde.

De chaos is niet een ongeluk, het is het doel

In tegenstelling tot wat president Hollande zei, is de migratie van Libiërs niet het gevolg van een « gebrek aan toezicht » van de NAVO-operatie « Unified protector », maar het beoogde resultaat van deze operatie, waar zijn land een leidende rol in speelde. De chaos heeft zich er niet geïnstalleerd omdat de « Libische revolutionairen » het onder elkaar niet eens konden worden na de « val » van Moammar al-Qadhafi, het was het strategische doel van de Verenigde Staten. En dit doel is bereikt. Er is nooit een « democratische revolutie » geweest in Libië, maar een afscheiding van Cyrenaica. Er is nooit een toepassing van het VN-mandaat geweest om « de bevolking te beschermen », maar wel de slachting van 160.000 Libiërs, voor driekwart burgers, onder de geallieerde bombardementen (cijfers van het internationale Rode Kruis).

Ik herinner me, voordat ik deel uitmaakte van de Libisch-Arabische Jamahiriya, dat men mij vroeg als getuige te fungeren bij een ontmoeting in Tripoli van een Amerikaanse delegatie en Libische vertegenwoordigers. Tijdens dit lange gesprek heeft de VS delegatie aan zijn gesprekspartners uitgelegd dat het Pentagon bereid was ze van een zekere dood te redden, maar eiste dat ze de Gids zouden uitleveren. Er werd aan toegevoegd dat wanneer al-Qadhafi dood zou zijn, de tribale leefgemeenschap er voor minstens een generatie niet in zou slagen een nieuwe leider te benoemen, en dat het land in een ongekende chaos zou opgaan. Ik heb van dit onderhoud in talrijke omstandigheden melding gemaakt en, sinds de Gids is gelyncht, in oktober 2011, onophoudelijk voorspeld wat er nu gebeurt.


De « chaos theorie »

Toen in 2003 de Amerikaanse pers toespelingen begon te maken op de « chaos theorie », bood het Witte Huis weerstand en had het over een « constructieve chaos », daarmee bedoelend dat men de onderdrukkende structuren zou vernietigen opdat het leven zonder belemmering kon ontspringen. Maar noch Leo Strauss, noch het Pentagon hadden deze uitdrukking tot dan toe ooit gebruikt. In tegendeel, volgens hen moest de chaos zo zijn dat niets zich zou kunnen structureren, behalve de wil van de Schepper van de Nieuwe Orde, de Verenigde Staten [3].

Het principe van deze strategische doctrine kan aldus worden samengevat: de eenvoudigste manier om de natuurlijke grondstoffen van een land weg te stelen is niet het te bezetten, maar de Staat te vernietigen. Zonder Staat, geen leger. Zonder vijandig leger geen risico van een nederlaag. Sindsdien is het strategische doel van het Amerikaanse leger en van het door hem geleide bondgenootschap de NAVO, uitsluitend het vernietigen van de Staten. Wat er met de bevolkingen gebeurt is Washington's probleem niet.


Dit project is ondenkbaar voor Europeanen die, sinds de Engelse burgeroorlog in de jaren 1640, door het boek Leviathan van Thomas Hobbes, overtuigd zijn dat het nodig kan zijn bepaalde vrijheden op te geven, en zelfs een tirannieke Staat te accepteren, om niet in chaos ten onder te gaan.

De Europese Unie ontkent zijn medeplichtigheid aan de Amerikaanse misdaden

De oorlogen in Afghanistan en in Irak hebben al aan 4 miljoen personen het leven gekost [4]. Ze waren aan de Veiligheidsraad van de VN voorgesteld als noodzakelijke tegenaanvallen uit "wettige zelfverdediging", maar nu is het toegegeven dat ze al ver voor de Elfde september waren ontworpen in de veel bredere context van « reorganisatie van het uitgebreide Midden-Oosten », en dat de genoemde redenen slechts propaganda-verzinsels waren.

Gewoonlijk worden de door het Europese kolonialisme gepleegde volkerenmoorden erkend, maar zeldzaam zijn degenen die vandaag bovengenoemde 4 miljoen doden toegeven, ondanks de wetenschappelijke studies die het aantonen. Kennelijk waren onze voorouders "slecht", maar wij zijn "goed" en kunnen niet aan deze verschrikkingen medeplichtig zijn.

Het is gebruikelijk de spot te drijven met het arme Duitse volk dat tot aan het eind bleef vertrouwen in zijn nazi leiders en pas na de nederlaag bewust werd van de in zijn naam gepleegde misdaden. Maar wij doen precies hetzelfde. We blijven in onze « grote broer » vertrouwen en willen de misdaden waar we in betrokken zijn niet zien. Zonder twijfel zullen onze kinderen de spot met ons drijven...

De verkeerde interpretaties van de Europese Unie

Geen enkele West-Europese leider, absoluut geen enkele, heeft openlijk durven overwegen dat de vluchtelingen niet de dictaturen in Irak, in Syrië, in Libië, in de Hoorn van Afrika, in Nigeria en in Mali zijn ontvlucht, maar de chaos waarin wij hun landen met opzet, maar onbewust, hebben gestort.

Geen enkele West-Europese leider, absoluut geen enkele, heeft openlijk durven overwegen dat de « islamitische » aanslagen die Europa treffen niet het gevolg zijn van de oorlogen in het « uitgebreide Midden-Oosten », maar teweeggebracht door degenen die eveneens de chaos in deze streken hebben teweeggebracht. We blijven liever denken dat de « islamisten » het voorzien hebben op de Joden en op de christenen, terwijl de overgrote meerderheid van hun slachtoffers joden noch christenen zijn, maar Mohammedanen. Onbeschaamd beschuldigen we ze de « oorlog tussen de beschavingen » te bevorderen, terwijl dit begrip gesmeed is binnen de Amerikaanse Nationale Veiligheidsraad en vreemd blijft aan hun cultuur [5].

Geen enkele West-Europese leider, absoluut geen enkele, heeft openlijk durven overwegen dat de volgende etappe zal zijn de « islamisatie » van de distributienetwerken van verdovende middelen, naar het voorbeeld van de Contras in Nicaragua die ze aan de zwarte bevolking van Californië verkoopt met de hulp en op bevel van de CIA [6]. We hebben besloten te negeren dat de familie Karzaï de distributie van de Afghaanse heroïne aan de Kosovaarse maffia heeft onttrokken en overgedragen aan ISIS [7].


De Verenigde Staten hebben Oekraïne nooit in de Unie gewild

De militaire academies van de Europese Unie hebben de « chaos theorie » niet bestudeerd want het was hun verboden. De enkele docenten en onderzoekers die zich op dit terrein gewaagd hebben, werden zwaar gestraft, terwijl de pers de burgerschrijvers die zich er in interesseerden uitmaakte voor « conspiratisten ».

De politici van de Europese Unie dachten dat de gebeurtenissen op Maidan spontaan waren en dat de manifestanten de autoritaire Russische invloedssfeer wilden verlaten om het paradijs van de Unie te betreden. Ze waren stomverbaasd toen ze hoorden dat de onder-staatssecretaresse, Victoria Nuland, het over haar geheime beheersing van de gebeurtenissen had en verklaarde dat ze de « Unie vern*ukt » [8]. Van dat moment af begrepen ze niets meer van wat er gebeurde.

Als ze in eigen land het onderzoek zijn gang hadden laten gaan, zouden ze begrepen hebben dat met hun interventie in Oekraïne, en met het organiseren van de « regime verandering », de Europese Unie ten dienste blijft van de Verenigde Staten. De grote angst van Washington, sinds de redevoering van Vladimir Poetin voor de Veiligheidsconferentie van München in 2007, is dat Duitsland beseft waar zijn belang ligt: niet bij Washington maar bij Moskou [9]. Met de progressieve vernietiging van de Oekraïense Staat snijden de Verenigde Staten de belangrijkste verbindingsweg tussen de Europese Unie en Rusland af. U kunt de aaneenschakeling van de gebeurtenissen in alle richtingen draaien en omdraaien, maar U zult er geen andere betekenis aan kunnen geven. Washington wenst niet dat Oekraïne zich bij de Europese Unie aansluit, zoals de woorden van Mevrouw Nuland aantonen. Haar enige doel is dit grondgebied te veranderen in een moeilijk te doorkruisen gevarenzone.

De militaire planning van de VS

We staan hier dus voor twee problemen die zich heel snel ontwikkelen: de « islamitische aanslagen die pas beginnen. De migraties in het Middellandse Zee gebied die zich in één enkel jaar verdriedubbeld hebben.

Als mijn analyse juist is zullen we er in het komende decennium getuige van zijn dat « islamitische » aanslagen gebonden aan « het uitgebreide Midden-Oosten » en Afrika gepaard gaan met « nazi » aanslagen gebonden aan Oekraïne. Dan zullen we ontdekken dat al-Qaida en de Oekraïense « nazi's » sinds hun gemeenschappelijk congres van het jaar 2007 in Ternopol (Oekraïne) verbonden zijn. In feite kennen de grootouders van leden van beide kanten elkaar sinds de Tweede Wereldoorlog. De nazi's hadden toen Sovjet-Russische Mohammedanen aangeworven om te strijden tegen Moskou (dat was het programma van Gerhard von Mende aan het Ostministerium). Aan het eind van de oorlog werden beide kanten hergebruikt door de CIA (het programma van Frank Wisner in het AmComLib) om sabotageoperaties uit te voeren in de USSR.

De migraties in het Middellandse Zee gebied, die voorlopig nog een humanitair probleem zijn (200.000 personen in 2014), zullen doorgroeien om tenslotte een ernstig economisch probleem te worden. De recente beslissingen van de EU om de boten van de mensenhandelaars in Libië te laten zinken zullen de migraties niet stilleggen, maar nieuwe militaire operaties rechtvaardigen om de chaos in Libië te handhaven (en niet om die op te lossen).


Dit alles zal belangrijke onlusten in de Europese Unie, die nu een veilige haven lijkt, teweeg brengen. Voor Washington is er geen kwestie van deze voor hem onmisbare markt te vernietigen, maar te verzekeren dat die nooit als concurrent tegenover de VS komt te staan, en daarenboven diens ontwikkeling te begrenzen.

In 1991, droeg president (vader) Bush een leerling van Leo Strauss, Paul Wolfowitz op (toen onbekend bij het grote publiek) een strategie voor het post-Sovjet-Russische tijdperk te ontwikkelen. De « Wolfowitz doctrine » legde uit dat om de Amerikaanse suprematie over de rest van de wereld te garanderen de Europese gemeenschap beteugeld moest worden [10]. In 2008, gedurende de financiële crisis in de Verenigde Staten legde de presidente van de Economische raad van het Witte Huis, de geschiedkundige Christine Rohmer, uit dat de enige manier om de banken weer vlot te trekken was het sluiten van de belastingparadijzen van derde landen, en vervolgens onlusten in Europa uit te lokken opdat de kapitalen naar de Verenigde Staten zouden vluchten. Tenslotte stelt Washington zich voor de NAFTA (Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst) en de Europese Unie te laten fusioneren, de dollar en de euro, en de ledenstaten van de Unie naar beneden te halen tot op het niveau van Mexico [11].


Ongelukkigerwijs zijn noch de bevolkingen van de Europese Unie noch hun leiders bewust van wat president Barack Obama voor ze in petto heeft.


[1] « Après 42 ans, Andy Marshall quitte le Pentagone », Réseau Voltaire, 7 janvier 2015.

[2] "Selective Intelligence", Seymour Hersch, The New Yorker, May 12, 2003.

[3] "Stumbling World Order and Its Impacts", by Imad Fawzi Shueibi, Voltaire Network, 5 April 2015.

[4] "4 miljoen doden in Afghanistan, in Pakistan en in Irak sinds 1990", door Nafeez Mosaddeq Ahmed, Vertaling Bart Ero, Middle East Eye (Verenigd Koninkrijk), Voltaire Netwerk, 26 april 2015.

[5] « La "Guerre des civilisations" », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 4 juin 2004.

[6] Dark Alliance, The CIA, the Contras and the crack cocaine explosion, Gary Webb, foreword by Maxime Waters, Seven Stories Press, 1999.

[7] « La famille Karzaï confie le trafic d'héroïne à l'Émirat islamique », Réseau Voltaire, 29 novembre 2014.

[8] « Conversation entre l'assistante du secrétaire d'État et l'ambassadeur US en Ukraine », par Andrey Fomin, Oriental Review (Russie), Réseau Voltaire, 7 février 2014.

[9] « La gouvernance unipolaire est illégitime et immorale », par Vladimir Poutine, Réseau Voltaire, 11 février 2007.

[10] Dit document is nog steeds ontoegankelijk, maar zijn inhoud was onthuld in « US Strategy Plan Calls For Insuring No Rivals Develop » door Patrick E. Tyler, New York Times van 8 maart 1992. Het dagblad publiceert ook grote stukken eruit op blz. 14 « Excerpts from Pentagon's Plan : "Prevent the Re-Emergence of a New Rival" ». Aanvullende informaties worden aangevoerd in « Keeping the US First, Pentagon Would preclude a Rival Superpower » par Barton Gellman, The Washington Post van 11 maart 1992.

[11] « Attaque contre l'euro et démantèlement de l'Union européenne », par Jean-Claude Paye, Réseau Voltaire, 6 juillet 2010.

Vertaling: Bart Ero