Poetin Xi Jinping
© AFPWare leiders
De Chinese president Xi Jinping zit vandaag en morgen tegenover Donald Trump. Met de vriendelijk overkomende leider van de nieuwe wereldmacht valt niet te spotten.

Commentaar: Anders gezegd: Wereldleiders zoals Xi en Poetin laten zich niet leiden door de dictaten van het imperium van chaos.

Nu de VS de spanning nog meer opvoert nabij Noord-Korea kunnen we verwachten dat de demonisering van diens bondgenoot China en zijn president exponentieel zal toenemen. Dit artikel bevat enkele interessante wetenswaardigheden, maar caveat lector, want het bevat ook veel desinformatie en leugens. Voor een accurater beeld lees: Chinese President Xi Jinping's 2000 interview: On Work, Politics, Responsibility, and Hardship

N.B. Tijdens het bezoek van Xi aan de VS viel het land Syrië aan, een mogelijk signaal naar China?


Een telefoontje van de Chinese president Xi Jinping met zijn Amerikaanse collega was in februari genoeg: Trump slikte zijn eerdere steun aan Taiwan snel in en schaarde zich gedwee achter het één-Chinabeleid. Deze hoeksteen van Pekings buitenlandse politiek bepaalt dat Taiwan een afvallige provincie is, die ooit weer onderdeel zal zijn van het grote China.

Trump had openlijk gesuggereerd dat China uitdagen een handige tactiek zou zijn in onderhandelingen over het handelsbeleid. Maar dat pakte verkeerd uit. Peking reageerde niet openlijk maar maakte achter de schermen duidelijk dat er niet gepraat zou worden zolang Trump het één-Chinabeleid niet erkende.


Commentaar: Lees ook:

De nieuwe wereldleider

Het tekent de handelwijze van de 63-jarige Xi: rustig blijven, achter de schermen opereren en altijd uitgaan van de eigen kracht. Hij wacht af, laat Trump stuntelen en zichzelf tegenspreken en geeft de rest van de wereld rustig de gelegenheid om hem dan op het schild te hijsen als de nieuwe wereldleider.

Dat gebeurde in het Zwitserse Davos, waar de wereldtop van het zakenleven zich begin dit jaar laafde aan Xi's oproep tot vrijhandel, terwijl Trump het protectionisme propageerde. En zo kon hij ook China, een gigantische vervuiler op wereldschaal, laten schitteren als nieuwe klimaatkampioen toen Trump de groene plannen van zijn voorganger Obama liet vallen.

Toch zijn er ook overeenkomsten tussen de twee presidenten, die elkaar vandaag en morgen ontmoeten in het Mar-a-Lago resort van Trump in Florida. Beide mannen zijn groot van stuk, in vergelijking met hun landgenoten, en ze worden door hun aanhangers als sterke man gezien. En beiden hebben veel te danken aan hun vader: Trump vooral dollars en contacten in de vastgoedwereld, Xi de juiste achtergrond om boven te komen drijven in de Communistische Partij.'

Het leven van Xi Zongxun, de vader van de huidige president, is getekend door de roerige geschiedenis van China in de vorige eeuw. Vader Xi was een revolutionair van het eerste uur, een van de getrouwen van de grote roerganger Mao Zedong. Zoals veel anderen viel hij aan het begin van de jaren zestig in ongenade, omdat hij pleitte voor economische hervormingen. Hij dreigde zelfs geëxecuteerd te worden maar Mao spaarde persoonlijk zijn leven, volgens Xi's - waarschijnlijk achteraf bijgekleurde - officiële biografie.

Tijdens de Culturele Revolutie werd de oude Xi opnieuw hard aangepakt, nu door de Rode Garde die hem er onder meer van beschuldigde dat hij tijdens een bezoek aan Oost-Berlijn met een verrekijker naar het Westen had gekeken. Xi Zongxun bracht vele jaren door in de provincie, ver van het machtscentrum in Peking. De jonge Xi Jinping, de tweede van waarschijnlijk drie kinderen, heeft in zijn tienerjaren zijn vader daarom niet of nauwelijks gezien. Vader Xi werd na de dood van Mao in ere hersteld.

Populaire zangeres

De jonge Xi had in de tussentijd een grote beslissing genomen: hij zou alles doen om hogerop te komen binnen de Communistische Partij, zo hoog als hij kon. Dat was niet vanzelfsprekend voor zijn generatie, de kinderen van de oude revolutionairen die aangevallen werden tijdens de Culturele Revolutie. Veel van zijn vrienden keerden zich na die chaotische periode af van de politiek, zochten hun toevlucht tot de drank of verdwenen naar het buitenland.

xi jinping
Xi in 1983.
Dat was allemaal niks voor Xi Jinping. Een anonieme jeugdvriend omschrijft hem in een vertrouwelijk rapport voor Amerikaanse diplomaten als iemand die niet dronk, niet over vrouwen praatte en altijd wat afstand hield. Niet bijzonder intelligent, 'vrouwen vonden hem saai'. Hij trouwde, maar scheidde snel weer na een huwelijk dat volgens ingewijden vooral uit geruzie bestond.


Commentaar: Een vertrouwelijk rapport waar Trouw uit kan citeren? Het lijkt eerder op een document van Amerikaanse inlichtingendiensten, waar de media gebruik van kunnen maken: Inlichtingendiensten + massamedia, twee handen op een buik.


Veel later leerde hij zangeres Peng Liyuan kennen, die op dat moment veel populairder was dan hij. Xi vroeg: "Wat voor liedjes zing je?" Hij had blijkbaar geen idee. Toch trouwden Xi en Peng en ze kregen een dochter. Hoewel ze sindsdien veel tijd apart doorbrengen, doen er geen geruchten over verhoudingen de ronde. Daarmee onderscheidt Xi zich van zijn grote voorganger Mao, die zichzelf uit heel China meisjes en vrouwen liet bezorgen.

Xi is nu, voor zover dat in China te meten valt, een vrij populaire leider met een geliefde vrouw. Hij laat zich ook een persoonlijkheidscultus aanleunen. Die gaat lang niet zo ver als de verering van voorzitter Mao, maar veel verder dan een van diens opvolgers ooit ten deel viel. In die cultus is Xi een vriendelijke en wijze oom - en dat beeld lijkt niet helemaal gefabriceerd. Xi's jeugdvriend omschrijft hem als iemand die altijd klaarstaat voor mensen, als hij eenmaal een band met ze heeft, en altijd het antwoord weet op vragen. Vrijgevig en loyaal, niet geïnteresseerd in geld en zeker niet corrupt.

Die laatste eigenschap is niet vanzelfsprekend. Xi en zijn vrienden zagen zichzelf als de vanzelfsprekende communistische elite, dankzij hun revolutionaire vaders, en velen vonden dat privileges en extraatjes die voor gewone Chinezen niet waren weggelegd, hun wel toekwamen. Ook voor Xi is het volgens mensen uit zijn omgeving altijd evident geweest dat hij een leidende positie in zou nemen. Maar voor geld of luxe lijkt hij weinig belangstelling te hebben en de kans is klein dat hij met Trump op de golfbaan zal staan, zoals de Japanse premier Abe.

Foto's van Xi op de golfbaan zouden in eigen land ook slecht vallen vanwege zijn strijd tegen corruptie. Die heeft er onder meer toe geleid dat veel grote golfresorts, waar partijbonzen en zakenlieden elkaar fêteerden, moesten sluiten. In de strijd tegen de corruptie zijn de afgelopen jaren naar schatting al honderdduizend ambtenaren en partijtijgers hun positie kwijtgeraakt. Volgens zijn jeugdvriend walgt Xi van de corruptie in zijn land en van 'morele uitwassen' als prostitutie en drugsgebruik.


Commentaar: Xi vertegenwoordigt het Chinese volk in de strijd tegen corruptie, dat 'walgt van de corruptie', maar dat slaat de schrijver van dit artikel gemakshalve over. Lees ook het volgende artikel dat tevens een zeer goed beeld geeft van deze leider, zijn instelling en doelen: Full text: China President Xi gives policy speech in Seattle, wants to fight cybercrime with the U.S.


Maar het is de vraag of Xi's strijd tegen corruptie voortkomt uit persoonlijke ethiek of uit machtspolitiek. Aanklachten wegens corruptie zijn populair bij de gewone Chinezen en ze kunnen dienen om lastige types opzij te schuiven. Dat is ook gebeurd met Bo Xilai, de charismatische partijleider van de metropool Chongqing. Bo, binnen de partij de enige die Xi kon bedreigen in de strijd om de hoogste positie, heeft levenslang gekregen in een complexe corruptiezaak, waarbij zijn vrouw zelfs van moord werd verdacht.


Commentaar: Een leider die net zoals de Russische president serieus werkt maakt van corruptie wordt besmeurd door de gevestigde orde. De schrijver van dit artikel suggereert nogal wat, maar zolang hij hier geen bewijs voor kan leveren, kan hij maar beter zwijgen. Het lijkt er eerder op dat deze Xilai ook een martelaar in de ogen van media (en westerse overheden) werd.

Poetin kreeg tevens de Amerikaanse pers over zich heen toen hij met zijn strijd tegen corruptie begon:
Vladimir Poetin: gedemoniseerd door het westen, de waarheid is anders

[...] Poetin [organiseerde] een bijeenkomst met de oligarchen en stelde ze deze deal voor: Ze zouden hun illegaal verkregen Sovjetondernemingen die zoveel welvaart produceerden, mogen houden en ze zouden niet genationaliseerd worden .. op voorwaarde dat er belasting werd betaald over de opbrengsten en als ze zich niet persoonlijk met de politiek zouden inlaten. Dit was de eerste van Poetins "elegante oplossingen" voor de schier onmogelijke uitdagingen waarvoor Rusland zich geplaatst zag. Maar de deal bracht Poetin ook in het vizier van de Amerikaanse media en functionarissen die daarop de oligarchen begonnen te verdedigen, met name Mikhail Khodorkovsky. Deze laatste werd in hoge mate politiek actief, betaalde geen belastingen en was, voordat hij werd aangehouden en vastgezet, bezig om een groot deel van Ruslands grootste private oliemaatschappij, Yukos Oil, aan Exxon Mobile te verpatsen. Helaas werd deze Khodorkovsky een martelaar in de ogen van media en overheid in de Verenigde Staten.

Religieuze gevoelens

Xi's brandende ambitie om carrière te maken in de partij is volgens hemzelf ontstaan tijdens een verblijf in de provincie aan het begin van de jaren zeventig. Hij koos bewust voor functies in de regio om aan zijn machtsbasis te werken. Daar verdiepte hij zich in het marxisme, terwijl zijn vrienden in de stad liever westerse literatuur lazen.

Maar Xi kijkt verder dan het marxisme. Volgens jeugdvrienden had hij belangstelling voor het boeddhisme, vooral voor de mystieke kant van dit geloof. Hij verdiepte zich ook in de Chinese bewegingsleer Qi Gong en bezocht boeddhistische heilige plekken, zoals de berg Wutai Shan. Maar het uiten van religieuze gevoelens is riskant voor de leider van het atheïstische, in naam nog altijd communistische land.

Zeker is dat Xi niet zal tornen aan de basis van het communistische China. Sinds zijn tijd in de provincie is er voor de huidige president maar één doel: een sterk land onder de leiding van een sterke partij. Xi heeft al in zijn jeugd geleerd hoe hard dit regime kan optreden, en hij heeft ervoor gekozen om eraan mee te werken en het zelfs te versterken - in tegenstelling tot veel van zijn jeugdvrienden.

xi jinping
Xi in de 70'er jaren
De Australische ex-premier Kevin Rudd heeft Xi meerdere malen ontmoet. In The New Yorker zei hij: "Enig begrip van wie Xi Jinping is, moet beginnen met zijn toewijding aan de partij - ondanks het feit dat hij in zijn persoonlijke leven, en zijn politieke leven, het beste en het slechtste van de partij heeft meegemaakt." Xi zelf zei het zo in The China Times: "Mensen die weinig ervaring hebben met macht, die er ver van verwijderd zijn, hebben de neiging om die als mysterieus en nieuw te zien. Maar ik kijk verder dan de oppervlakkigheden: de macht en de bloemen en de glorie en het applaus. Ik zie de gevangenissen, de wispelturigheid van menselijke relaties. Ik begrijp de politiek op een dieper niveau."

In die gevangenissen hebben de afgelopen jaren heel wat mensen gezeten die bij Xi en de partij in ongenade zijn gevallen. Ook veel journalisten en activisten, zoals advocaten die zich inzetten voor gewone mensen die in China vaak rechteloos blijken te zijn als ze in conflict komen met de autoriteiten. 'Macht komt uit de loop van een geweer', zei Mao al.

En die harde waarheid heeft Xi in zijn oren geknoopt. Hij heeft het leger gemoderniseerd en versterkt. Hij heeft de claim van zijn land op eilandjes in de Zuid-Chinese Zee kracht bijgezet door daar havens en landingsbanen te laten bouwen.

En als de nieuwe, onervaren Amerikaanse president hem uitdaagt, wacht hij af om toe te slaan als het moment daar is. Zo zal Xi, weinig spraakzaam en altijd bedachtzaam, zich ook tijdens zijn bezoek aan Trumps buitenverblijf Mar-a-Lago koest houden. Van hem hoeven we geen ondoordachte tweets of gekke uitspraken te verwachten. Hij zoekt geen ruzie met de vrije pers, maar laat kritische journalisten gewoon opsluiten. Xi is 'rond van buiten maar vierkant van binnen', zoals de Chinezen zeggen: hij komt vriendelijk over, maar kan keihard zijn als dat nodig is.


Commentaar: Journalisten die steun verlenen aan terroristen zoals de Oeigoeren uit de westelijke regio Xinjiang bijvoorbeeld? Zie: Vijfde colonne? China zet Franse journaliste uit wegens terroristisch geweld na steun voor Oeigoeren

President Assad gaf aanvullende informatie over deze terroristen:
Volledig interview Assad met de Chinese tv-zender Phoenix: 'Alle buitenlandse troepen die zonder toestemming in Syrië verblijven zijn indringers'

[...] [M]en [zou] samen moeten werken met andere regeringen, vooral op het gebied van inlichtingen, en dat is wat er bijvoorbeeld gebeurt bij de Chinese inlichtingendiensten betreffende de Oeigoerse terroristen die via Turkije naar China komen. Helaas is het zo dat we nu niet onze grenzen met Turkije kunnen controleren, omdat met name de Oeigoerse terroristen voornamelijk uit Turkije komen, de anderen komen misschien uit Irak, Jordanië, Libanon, via de zee, misschien, en de meerderheid komt uit Turkije, maar de Oeigoerse terroristen komen voornamelijk uit Turkije.

De Chinese president leeft natuurlijk in een andere politieke werkelijkheid dan zijn Amerikaanse collega: hij is niet onverwacht gekozen en niet afhankelijk van een wispelturig electoraat, maar heeft zich geleidelijk omhooggewerkt in de partijrangen en inmiddels meer machtige functies vergaard dan enige Chinese leider sinds Mao. Het grootste verschil met Trump is misschien wel dat Xi geduld heeft en altijd het doel voor ogen houdt. Wie of wat daar ook voor moet wijken.


Commentaar: Vooral de laatste zin suggereert dat we hier te maken hebben met een gewetenloos leider. Het tegendeel is echter waar. Samenwerking met andere landen (bijvoorbeeld via de nieuwe zijderoute) is van vitaal belang voor China (en Rusland) wat blijkt uit hun acties. Maar instituties zoals het IMF en de Wereldbank die zoveel levens kapot hebben gemaakt maken geen onderdeel uit van de koers van de Chinezen. De psychopathische geldwolven die geen zier geven om het lijden van anderen zien hun hegemonie afkalven en zullen alles doen wat in hun macht ligt om China en Rusland en alle landen die zich bij hen willen aansluiten genadeloos af te straffen.
Xi Jinping

Geboren in Peking in 1953 als zoon van een revolutionair van het eerste uur.

Tijdens de Culturele Revolutie naar het platteland gestuurd om daar een echte marxist te worden.

Via bestuurlijke functies in de provincie opgeklommen binnen de partijrangen.

Getrouwd met de populaire zangeres Peng Liyuan, met wie hij een dochter heeft.

November 2012: secretaris-generaal van de Communistische Partij en voorzitter van de Centrale Militaire Commissie.

Maart 2013: president van de Volksrepubliek China.
Xi Jing en vrouw in Nederland
Op bezoek in Nederland (2014)
Geheel links: de vrouw van president Xi, Peng Liyuan