In een zeldzaam interview met de Russische media, waaronder RT, sprak de Syrische leider Bashar Assad over mondiale en binnenlandse terroristische dreigingen, de noodzaak van een verenigd front tegen het jihadisme, westerse propaganda over de vluchtelingencrisis en manieren om vrede naar zijn door oorlog verscheurd land te brengen.


Commentaar: Deze vertaling door Sott.net is de enige Nederlandse vertaling van dit interview dat vorige maand plaatsvond. Elk verhaal heeft twee kanten zeggen ze. Om te weten te komen welke kant leugens verspreidt, is het nodig om het verhaal van beide kanten te horen - niet alleen de westerse, die continu herhaalt: 'Assad is een dictator' . Wordt het niet tijd dat het Nederlandse volk de mogelijkheid krijgt om te horen wat de Syrische president zelf te zeggen heeft over de crisis in zijn land? Wij vinden van wel.

Update situatie in Syrië: Inmiddels helpt Rusland, Iran en Irak met het coördineren en bombarderen van ISIS-posities in het land. Rusland heeft in enkele weken zeer goede resultaten geboekt in vergelijking met de twee jaar durende zogenaamde anti-ISIS coalitie geleid door de Verenigde Staten.


Afbeelding
Vraag 1: Meneer de president, ik dank u namens de Russische media, RT, Rossiyskaya Gazeta, Channel 1, Russia 24, RIA Novosti en NTV Channel, dat u ons deze gelegenheid geeft om met u praten tijdens deze zeer kritieke fase van de crisis in Syrië. Er moeten veel vragen aan bod komen, zoals de precieze koers van het politieke proces om vrede te bereiken in Syrië, wat de laatste ontwikkelingen van de strijd tegen ISIL zijn, en de status van het Russische en Syrische partnerschap, en natuurlijk de enorme uittocht van Syrische vluchtelingen die de krantenkoppen in Europa domineren.

De crisis in Syrië gaat nu haar vijfde jaar in. U heeft alle voorspellingen van westerse leiders dat u binnenkort zou worden verdreven getrotseerd, en u blijft vandaag de dag dienen als de president van de Arabische Republiek Syrië. Welnu, door persberichten waarin werd vermeld dat officieren van uw regering een ontmoeting hadden met officieren van uw tegenstander Saoedi-Arabië, is er de laatste tijd veel speculatie dat het politieke proces in Syrië een nieuwe fase is ingegaan. Echter zijn er ook verklaringen van Saoedi-Arabië die blijven aandringen dat u moet aftreden. Dit suggereert dat er in feite heel weinig is veranderd ondanks de ernstige bedreiging die groepen als ISIL vormen ver buiten de grenzen van Syrië.

Dus, wat is uw positie in het politieke proces? Hoe voelt u zich over de machtsdeling en het werken met deze groepen in de oppositie die nog steeds publiekelijk zeggen dat er geen politieke oplossing in Syrië kan zijn, tenzij het uw onmiddellijke vertrek inhoudt? Hebben zij u enig signaal gegeven dat zij bereid zijn om met u en uw regering samen te werken? In aanvulling daarop, sinds het begin van de crisis in Syrië gelastten velen van hen u om hervormingen en politieke veranderingen uit te voeren. Maar is een dergelijke verandering überhaupt mogelijk onder de huidige omstandigheden met betrekking tot de oorlog en de voortdurende verspreiding van terreur in Syrië?


Transcript
President Assad: Laat me eerst deze vraag in stukken verdelen. Het is een multi-vraag in één vraag. Het eerste deel met betrekking tot het politieke proces: Sinds het begin van de crisis hebben we voor een aanpak gekozen die is gebaseerd op dialoog, en er waren veel dialoogsessies tussen Syriërs in Syrië, Moskou en Genève. Eigenlijk was de enige stap die gezet werd of bereikt tijdens Moskou-2 [conferentie], niet in Genève, of tijdens Moskou-1, en eigenlijk is het een gedeeltelijke stap, het is geen volledige stap, en dat is natuurlijk aangezien het een grote crisis is. Ik denk dat we door moeten gaan met dialoogsessies tussen de Syrische entiteiten, politieke entiteiten of politieke stromingen, en gelijktijdig doorgaan met de bestrijding van het terrorisme om tot een consensus te komen over de toekomst van Syrië. Dus, dat is wat we moeten voortzetten.


Ik ga het even hebben over het laatste deel omdat het met het eerste deel te maken heeft. Is het mogelijk om ook maar iets te bereiken rekening houdend met de prevalentie van terrorisme in Syrië, in Irak en in de regio in het algemeen? We moeten dialoogsessies voortzetten om een consensus te bereiken zoals ik zei, maar als je iets echt wilt invoeren, is het onmogelijk om iets te doen terwijl er mensen zijn die vermoord worden, het bloedvergieten niet is gestopt en mensen zich onveilig voelen. Laten we zeggen dat we als Syrische politieke partijen of overheden bij elkaar zijn gekomen en een consensus bereiken inzake politiek, economie, onderwijs, gezondheidszorg, alles. Hoe kunnen we dit invoeren als de prioriteit de veiligheid van elke Syrische burger is? We kunnen dus een consensus bereiken, maar we kunnen het niet invoeren tenzij we het terrorisme in Syrië verslaan. We moeten terrorisme verslaan, niet alleen ISIS.

Ik heb het over terrorisme, omdat er veel organisaties zijn, met name ISIS en al-Nusra, die als terroristische groeperingen door de Veiligheidsraad zijn aangekondigd. Dit is dus ten aanzien van het politieke proces. Machtsdeling, natuurlijk hebben we het al gedeeld met een deel van de oppositie die had geaccepteerd het met ons te delen. Enkele jaren geleden traden ze toe tot de overheid. Alhoewel machtsdeling gerelateerd is aan de grondwet, de verkiezingen, met name parlementsverkiezingen, en natuurlijk de vertegenwoordiging van het Syrische volk door deze bevoegdheden. Maar ondanks dat, als gevolg van de crisis, hebben we gezegd: laten we het nu delen, laten we iets doen, een stap voorwaarts nemen, hoe effectief het ook uitpakt.

Ten aanzien van de vluchtelingencrisis, zal ik nu zeggen dat het westerse handelen in de westerse propaganda onlangs, vooral in de laatste week, ongeacht de beschuldiging dat de vluchtelingen voor de Syrische regering vluchten, zij noemen het een regime natuurlijk... Eigenlijk is het alsof het westen met één oog om de vluchtelingen huilt, maar met het andere een machinegeweer op ze richt, omdat die vluchtelingen die Syrië ontvluchten dat deden vanwege het terrorisme, voornamelijk als gevolg van de terroristen en de moorden, en ten tweede als resultaat van terrorisme. Als je terrorisme hebt, heb je ook de vernietiging van infrastructuur, je hebt de basisbehoeften van het leven niet, dus veel mensen verlaten het land vanwege het terrorisme en omdat ze ergens in de wereld hun brood willen verdienen.

Dus, het westen huilt voor hen, en het westen steunt terroristen sinds het begin van de crisis toen het zei dat dit een vreedzame opstand was, terwijl ze later zeiden dat het een gematigde oppositie was, en nu zeggen ze dat er terrorisme is zoals al-Nusra en ISIS, maar vanwege de Syrische staat of het Syrische regime of de Syrische president. Dus, zolang ze deze propaganda volgen, zullen ze meer vluchtelingen hebben. Het gaat er niet om dat Europa hen niet aanvaardt of omarmt, het gaat erom dat de oorzaak niet wordt aangepakt. Als de vluchtelingen je zorgen baren, stop dan met terroristen te steunen. Zo zien wij de crisis, dat is de kern van het probleem van de vluchtelingen.


Vraag 2: Meneer de president, u had het over de interne Syrische oppositie in uw eerste antwoord; toch zou ik daar graag op terug willen komen omdat het erg belangrijk is voor Rusland. Wat moet de interne oppositie doen om samen met de Syrische autoriteiten te werken en te coördineren om ze te steunen in de strijd... en komt dat overeen met wat ze zeggen dat ze van plan zijn? Hoe ziet u de vooruitzichten van de Moskou-3 en Genève-3 conferenties? Zullen ze nuttig zijn voor Syrië in de huidige situatie?
President Assad: Zoals u weet, zijn we in oorlog met terrorisme, en dit terrorisme wordt gesteund door buitenlandse mogendheden. Dit betekent dat we in staat van complete oorlog zijn. Ik geloof dat elke samenleving en alle patriottische individuen, en alle partijen die echt tot het volk behoren, zich zouden moeten verenigen als er een oorlog is tegen de vijand; of dat de vijand in de vorm van binnenlands terrorisme of buitenlands terrorisme is of niet. Als je aan een Syriër vandaag vraagt wat hij of zij wil, dan zou het eerste antwoord zijn: zekerheid en veiligheid voor elke persoon en elke familie.

Dus wij, als politieke mogendheden, zowel binnen als buiten de overheid, moeten zich rond wat het Syrische volk wil verenigen. Dat betekent dat we ons eerst moeten verenigen tegen het terrorisme. Dat is logisch en vanzelfsprekend. Daarom zeg ik dat we ons nu moeten verenigen als politieke mogendheden, of de overheid, of gewapende groepen die vochten tegen de regering, om terrorisme te bestrijden. Dit is eigenlijk gebeurd.

Er zijn mogendheden die samen met de Syrische staat tegen het terrorisme vechten, die eerder tegen de Syrische staat vochten. We hebben op dit gebied vooruitgang geboekt, maar ik maak graag gebruik van deze gelegenheid om alle machten op te roepen om zich te verenigen tegen het terrorisme, omdat dat de manier is om de politieke objectieven te bereiken die wij als Syriërs willen via dialoog en politieke actie.

Onderbreking: Wat betreft de Moskou-3 en Genève-3 conferenties; zijn er naar uw mening goede vooruitzichten?
President Assad: Het belang van Moskou-3 ligt in het feit dat het de weg baant naar Genève-3, omdat de internationale sponsoring in Genève niet neutraal was, terwijl de Russische sponsoring dat wel is. Het is niet bevooroordeeld, en is gebaseerd op het internationaal recht en de resoluties van de Veiligheidsraad. Ten tweede zijn er aanzienlijke verschillen rond het transitieplan in Genève. Moskou-3 is nodig om deze problemen tussen de verschillende Syrische partijen op te lossen; en als we Genève-3 bereiken, is het zeker dat er een Syrisch consensus is waardoor het kan slagen. We geloven dat het lastig is voor Genève-3 om te slagen tenzij Moskou-3 dat doet. Dat is waarom we deze ronde van onderhandelingen in Moskou steunen nadat de voorbereidingen voor het succes van deze ronde voltooid zijn, met name door de Russische officieren.
Vraag 3: Ik wil graag verder gaan met het probleem van de internationale samenwerking om de Syrische crisis op te lossen. Het is duidelijk dat Iran, sinds het oplossen van de nucleaire kwestie, een meer actieve rol zal spelen in de regionale aangelegenheden. Hoe zou u de recente Iraanse initiatieven evalueren inzake het bereiken van een oplossing voor de situatie in Syrië? En in het algemeen, wat is het belang van Teheran's steun voor u? Is er militaire steun? En zo ja, in welke vorm?
President Assad: Op dit moment is er geen Iraans initiatief. Er zijn ideeën of uitgangspunten voor een Iraans initiatief voornamelijk gebaseerd op de soevereiniteit van Syrië, de beslissingen van het Syrische volk en de bestrijding van terrorisme. De relatie tussen Syrië en Iran gaat lang terug. Het is meer dan 35 jaar oud. Er is een alliantie op basis van een grote mate van vertrouwen. Daarom zijn wij van mening dat de Iraanse rol belangrijk is. Iran steunt Syrië en het Syrische volk. Het steunt de Syrische staat op politieke, economische en militaire wijze. Wanneer we militair zeggen, betekent dat niet - zoals werd beweerd door sommigen in de westerse media - dat Iran een leger of gewapende troepen naar Syrië gestuurd heeft. Dat is niet waar. Het land stuurt ons militaire uitrusting, en natuurlijk is er een uitwisseling van militaire deskundigen tussen Syrië en Iran. Dit is altijd het geval geweest, en het is natuurlijk om in een staat van oorlog deze samenwerking te laten groeien tussen de twee landen. Ja, de Iraanse steun is essentieel geweest bij het steunen van Syrië in zijn standvastigheid in deze moeilijke en meedogenloze oorlog.
Vraag 4: Wat betreft regionale factoren en voorstanders, onlangs sprak u over coördinatie van de sociale zekerheid met Caïro in de strijd tegen het terrorisme, en dat u in dezelfde gevechtslinie zit in dit verband. Hoe is uw relatie met Caïro vandaag de dag aangezien het een aantal oppositiegroepen bezit? Heeft u een directe relatie, of misschien viade Russische bemiddelaar, in het bijzonder in het licht van de strategische betrekkingen tussen Rusland en Egypte? President Sisi is uitgegroeid tot een graag geziene gast in Moskou vandaag de dag.
President Assad: De betrekkingen tussen Syrië en Egypte hebben niet opgehouden te bestaan, zelfs in de afgelopen jaren, en zelfs toenpresident Mohammed Morsi er zat, die lid is van de terroristische Moslim Broederschap organisatie. Egyptische instellingen drongen aan op het behoud van een bepaald element van deze relatie. Ten eerste, omdat het Egyptische volk zich volledig bewust is van wat er gebeurt in Syrië, en ten tweede omdat de strijd die we vechten praktisch tegen dezelfde vijand is. Dit is nu duidelijker geworden voor iedereen. Terrorisme heeft zich verspreid in Libië, Egypte, Jemen, Syrië, Irak, in andere Arabische landen, en in sommige islamitische landen als Afghanistan, Pakistan en anderen. Dat is waarom ik kan zeggen dat er een gezamenlijke visie tussen ons en de Egyptenaren is; maar onze relatie bestaat nu op beveiligingsniveau. Er zijn geen politieke betrekkingen. Ik bedoel, er zijn geen contacten tussen het Syrische ministerie van Buitenlandse Zaken en het Egyptische ministerie van Buitenlandse Zaken, bijvoorbeeld. Contacten worden slechts onderhouden op beveiligingsniveau.

Wij begrijpen de druk die kan worden uitgevoerd op Egypte of op zowel Syrië als Egypte, zodat zij geen sterke relatie kunnen hebben. Deze relatie loopt natuurlijk niet via Moskou. Zoals ik al zei, heeft deze relatie nooit opgehouden te bestaan, maar we zijn comfortabel met het verbeteren van de betrekkingen tussen Rusland en Egypte. Tegelijkertijd, is er een goede, sterke en historische relatie tussen Moskou en Damascus, dus is het natuurlijk voor Rusland om zich comfortabel te voelen bij een positieve ontwikkeling in de betrekkingen tussen Syrië en Egypte.
Vraag 5: Meneer de president, graag zou ik terug willen gaan naar de vraag wat betreft de strijd tegen het terrorisme. Wat vindt u van het idee om een gebied vrij van ISIS terroristen in het noorden van het land aan de grens met Turkije te creëren? In die context, wat kunt u zeggen over de indirecte samenwerking tussen het westen en terroristische organisaties als de Jabhat al-Nusra en andere extremistische groepen? En met wie bent u bereid om samen te werken en te vechten tegen ISIS terroristen?
President Assad: Om te zeggen dat de grens met Turkije vrij moet zijn van terrorisme betekent dat terrorisme is toegestaan ​​in andere regio's. Dat is onacceptabel. Terrorisme moet overal worden uitgeroeid; en we pleiten al drie decennia voor een internationale coalitie om terrorisme te bestrijden. Maar met betrekking tot de westerse samenwerking met de Jabhat al-Nusra, is dit de werkelijkheid, omdat we weten dat Turkije al-Nusra en ISIS steunt met wapens, geld en terroristische vrijwilligers. En het is bekend dat Turkije nauwe betrekkingen heeft met het westen. Erdogan en Davutoglu kunnen niets doen zonder eerst te coördineren met de Verenigde Staten en andere westerse landen. Al-Nusra en ISIS werken met zo'n kracht in de regio met de steun van het westen, omdat westerse staten altijd geloofd hebben dat het terrorisme een kaart is die zij uit hun zakken kunnen trekken en gebruiken van tijd tot tijd. Nu willen ze al-Nusra alleen tegen ISIS gebruiken, misschien omdat ISIS op hol is geslagen op een of andere manier. Maar dat betekent niet dat ze ISIS willen uitroeien. Hadden ze dat gewild, dan zouden ze in staat zijn geweest om dat te doen. Voor ons, zijn ISIS, al-Nusra, en alle soortgelijke organisaties die wapens dragen en burgers vermoorden extremistische organisaties.

Maar met wie we een dialoog voeren is een zeer belangrijke vraag. Vanaf het begin hebben we gezegd dat we de dialoog aangaan met elke partij, indien deze dialoog leidt tot het verminderen van terrorisme en daarmee het bereiken van stabiliteit. Dit omvat uiteraard politieke machten, maar er zijn ook gewapende groepen met wie we een dialoog hebben gevoerd en overeenstemming hebben bereikt in onrustige gebieden waar de rust nu is wedergekeerd. In andere gebieden, traden deze gewapende groepen toe tot het Syrische leger en vechten nu aan zijn kant, en een aantal van hun leden werden martelaren. Dus we praten met iedereen behalve organisaties die ik noemde, zoals ISIS, al-Nusra, en andere soortgelijke organisaties om de eenvoudige reden dat deze organisaties hun leer baseren op het terrorisme. Ze zijn levensbeschouwelijke organisaties en niet enkel tegen de staat, zoals het geval is bij een aantal gewapende groepen. Hun leer is gebaseerd op het terrorisme, en daarom kan dialoog met deze organisaties niet leiden tot enig echt resultaat. We moeten vechten en hen volledig uitroeien, met ze praten is absoluut zinloos.
Onderbreking: Wanneer we over regionale partners spreken, met wie bent u bereid om samen te werken in de strijd tegen het terrorisme?
President Assad: Zeker met bevriende landen, met name Rusland en Iran. Ook werken we samen met Irak, omdat het met hetzelfde soort terrorisme kampt. Wat betreft andere landen, hebben we geen vetorecht wat andere landen betreft op voorwaarde dat zij bereidwillig zijn om terrorisme te bestrijden en niet datgene doet wat ze in "de internationale coalitie" onder leiding van de Verenigde Staten doen. In feite is het zo dat op het moment deze coalitie van start ging, ISIS zich heeft uitgebreid. Met andere woorden, de coalitie heeft gefaald en heeft geen echte invloed op de grond. Tegelijkertijd, kunnen landen als Turkije, Qatar, Saoedi-Arabië, en de westerse landen die een dekmantel bieden voor terrorisme, zoals Frankrijk, de Verenigde Staten, of anderen, niet terrorisme bestrijden. Je kunt niet voor en tegen het terrorisme zijn. Maar als deze landen besluiten om hun beleid te veranderen en zich realiseren dat het terrorisme net als een schorpioen is - dat als je het in je zak stopt, het je zal steken - als dat gebeurt, dan hebben we geen bezwaar tegen de samenwerking met al deze landen, op voorwaarde dat het een echte en niet een nep-coalitie is om terrorisme te bestrijden.


Vraag 6: Wat is de huidige toestand van het Syrische leger? Ze vechten al meer dan vier jaar. Zijn ze uitgeput door de oorlog, of sterker geworden als gevolg van betrokkenheid bij militaire operaties? En zijn er reservisten om hen te ondersteunen? Ik heb ook een andere belangrijke vraag: U zei dat een groot aantal van de voormalige tegenstanders zijn verhuisd naar uw kant en binnen de gelederen van de regeringstroepen vechten. Hoeveel? En wat is de omvang van hun hulp in de strijd tegen extremistische groepen?
President Assad: Natuurlijk, oorlog is slecht. En elke oorlog is vernietigend, elke oorlog verzwakt elke samenleving en elk leger, hoe sterk of rijk een land ook is. Maar het kan niet op deze manier worden beoordeeld. Van oorlog wordt verondersteld dat het de samenleving verenigt tegen de vijand. Het leger wordt het meest belangrijke symbool voor een samenleving als er agressie tegen het land is. De maatschappij omarmt het leger, en geeft het al de nodige ondersteuning, met inbegrip van menselijke hulpbronnen, vrijwilligers, dienstplichtigen, om het vaderland te verdedigen. Tegelijkertijd, biedt oorlog een grote mate van expertise aan alle strijdkrachten op praktisch en militair gebied. Dus, er zijn altijd positieve en negatieve aspecten. We kunnen niet zeggen dat het leger zwakker of sterker is. Maar aan de andere kant, voorziet deze sociale omhelzing en ondersteuning van het leger het met vrijwilligers. Dus, in antwoord op uw vraag 'zijn er reservisten?' ... Ja, zeker, want zonder deze reservisten, zou het leger het niet vier-en-een-half jaar kunnen hebben uitgehouden ​​in een zeer moeilijke oorlog, vooral omdat de vijand tegen wie we vechten een onbeperkt aanbod van mensen heeft. We hebben vandaag de dag terroristische strijders uit meer dan 80 of 90 landen, dus onze vijand geniet van enorme steun in diverse landen, waar mensen vandaan komen om hier samen met de terroristen te vechten.

Wat betreft het leger, bestaat het vrijwel uitsluitend uit Syriërs. Dus, we hebben reservisten, en dit is wat ons in staat stelt om door te gaan. Er is ook vastberadenheid. We hebben reservisten niet alleen in termen van menselijke kracht, maar ook in termen van wilskracht. We zijn meer dan ooit vastbesloten om te vechten en ons land te verdedigen tegen terroristen. Dit is wat ertoe heeft geleid dat sommige strijders die eerst tegen de staat vochten om uiteenlopende redenen, ontdekten dat ze het aan het verkeerde eind hadden en besloten om zich bij de staat aan te sluiten. Nu vechten zij samen met het leger, en sommigen zijn zelfs toegetreden als gewone soldaten. Sommigen hebben hun wapens gehouden, maar ze vechten in groepjes samen met de strijdkrachten in verschillende delen van Syrië.
Vraag 7: Meneer de president, Rusland vecht al 20 jaar tegen het terrorisme, en we hebben zijn verschillende manifestaties gezien. Het lijkt nu dat u het daadkrachtig aanpakt. In het algemeen is de wereld getuige van een nieuwe vorm van terrorisme. In de regio's bezet door ISIS, zetten ze rechtbanken en overheidsdiensten op, en er zijn berichten dat zij voornemen om een eigen munt te drukken. Ze zijn, zo lijkt het, een staat aan het bouwen. Dit op zich zou misschien nieuwe aanhangers uit verschillende landen aan kunnen trekken. Kunt u ons uitleggen tegen wie u vecht? Is het een grote groep terroristen of is het een nieuwe staat die van plan is om radicaal regionale en mondiale grenzen te herschrijven? Wat is ISIS vandaag de dag?
President Assad: Natuurlijk, probeerden de terroristische ISIS groepen de schijn van een staat op te houden, zoals u zei, om meer vrijwilligers die dromen van het verleden aan te trekken: dat er een islamitische staat was die in het belang van religie handelt. Dat ideaal is onwerkelijk. Het is bedrieglijk. Maar geen staat kan plotseling een nieuwe vorm aan een samenleving geven. De staat moet het product van de samenleving zijn. Het moet de natuurlijke evolutie van die maatschappij zijn, het is een expressie ervan. Uiteindelijk, moet een staat een projectie van de samenleving zijn. Je kan geen staat tot stand brengen die een andere vorm heeft en het in een samenleving implanteren. Hier stellen we de vraag: is er enige gelijkenis tussen ISIS, of wat zij 'Islamitische Staat' noemen, en de Syrische samenleving? Zeker niet.

Natuurlijk hebben we terroristische groeperingen, maar ze zijn geen expressie van de samenleving. In Rusland heb je vandaag de dag terroristische groeperingen, maar ze projecteren niet de Russische maatschappij, noch hebben ze enige gelijkenis met de open en diverse Russische samenleving. Dat is waarom ze niet echt als een staat bestaan als ze proberen een munt, stempels of paspoorten in te voeren; ten eerste omdat ze anders zijn dan de mensen en, ten tweede, omdat mensen in die regio's naar de echte staat vluchten, de Syrische staat, de nationale staat. Maar als we willen vragen wie ze zijn, laten we eerlijk zeggen: Ze zijn de derde fase van de politieke of ideologische gifstoffen geproduceerd door het westen, om politieke doelen te bereiken. De eerste fase was de Moslim Broederschap aan het begin van de vorige eeuw. De tweede fase was al-Qaida in Afghanistan om de Sovjet-Unie te bestrijden. En de derde fase is ISIS, de Jabhat al-Nusra en deze groepen. Wie is ISIS? En wie zijn deze groepen? Ze zijn simpelweg extremistische producten van het westen.
Vraag 8: Meneer de president, in het begin van de Syrische crisis, werd de Koerdische kwestie vaker besproken. Voorheen werd Damascus ernstig bekritiseerd vanwege zijn standpunt ten aanzien van de Koerdische minderheid. Maar nu, zijn in sommige gebieden, Koerdische formaties uw bondgenoten in de strijd tegen de ISIS. Heeft u een specifieke positie tegenover wat de Koerden voor u betekenen en andersom?
President Assad: Ten eerste, kun je niet zeggen dat er een bepaald staatsbeleid was ten aanzien van de Koerden. Een staat kan geen onderscheid maken tussen de leden van zijn bevolking; anders schept het verdeeldheid in het land. Als er onderscheid werd gemaakt tussen de verschillende componenten van de samenleving, zou het merendeel van deze componenten de staat nu niet gesteund hebben, en het land zou vanaf het allereerste begin zijn gedesintegreerd. Voor ons zijn de Koerden een deel van de Syrische structuur. Ze zijn geen buitenlanders - ze wonen in deze regio net als de Arabieren, Circassiërs, Armeniërs en vele andere etnische groepen en sekten die al eeuwenlang in Syrië leven. Het is niet bekend wanneer sommigen van hen naar deze regio kwamen. Zonder deze groepen, zou er geen homogeen Syrië zijn. Dus, zijn ze vandaag de dag onze bondgenoten? Nee, ze zijn patriottische mensen. Maar aan de andere kant kunt je niet alle Koerden over één kam scheren. Net als elk ander Syrisch component, zijn er verschillende stromingen. Ze behoren tot verschillende partijen. Er staan mensen links en anderen rechts. Er zijn stammen en er zijn verschillende groepen. Het is dus niet objectief om over de Koerden als één massa te bespreken.


Er zijn bepaalde Koerdische eisen die door sommige partijen worden uitgesproken, maar er zijn geen Koerdische eisen voor de Koerden. Er zijn Koerden die volledig geïntegreerd zijn in de samenleving; en ik wil benadrukken dat ze geen bondgenoten in dit stadium zijn, zoals sommige mensen zouden willen zien. Ik wil graag benadrukken dat zij niet alleen bondgenoten in dit stadium zijn, zoals sommigen suggereren. Er zijn veel gesneuvelde Koerdische soldaten die met het leger vochten, wat betekent dat ze een integraal onderdeel van de samenleving zijn. Maar er zijn partijen die bepaalde eisen hadden en we hebben ze in het begin van de crisis aangekaart. Er zijn nog andere eisen die niets te maken hebben met de staat, en die de staat niet kan aanpakken. Er zijn dingen die betrekking hebben op de hele bevolking, de grondwet, en de mensen moeten deze eisen ondersteunen voordat een besluit kan worden genomen door de staat. In ieder geval moet elk voorstel in het nationale kader voorgesteld worden. Daarom zeg ik dat we met de Koerden, en met andere componenten, een alliantie vormen om terrorisme te bestrijden.

Dit is waar ik het een tijdje geleden over had: dat we de handen ineen moeten slaan om ISIS te bestrijden. Nadat we ISIS, al-Nusra en de terroristen hebben verslagen, kunnen de Koerdische eisen van bepaalde partijen nationaal besproken worden. Dat is geen probleem, we hebben geen veto op een eis zolang het binnen het kader valt van Syrische eenheid en de eenheid van het Syrische volk en grondgebied, bestrijden van terrorisme, Syrische diversiteit, en de vrijheid van deze diversiteit in de etnische, nationale, sektarische en religieuze zin.
Vraag 9: Meneer de president u heeft gedeeltelijk deze vraag beantwoord, maar ik zou graag een meer precies antwoord willen, omdat sommige Koerdische strijdkrachten in Syrië een oproep doen om de grondwet te wijzigen. Bijvoorbeeld inzake het opzetten van een lokaal bestuur en het evolueren naar autonomie in het noorden. Deze verklaringen zijn frequenter geworden nu de Koerden tegen ISIS vechten met een zekere mate van succes. Bent u het eens met dergelijke verklaringen dat de Koerden kunnen rekenen op een vorm van dankbaarheid? Staat het open voor discussie?
President Assad: Als we ons land verdedigen, vragen we de mensen niet om ons te bedanken. Het is onze natuurlijke plicht om ons land te verdedigen. Als ze dank verdienen, dan verdient elke Syrische burger die zijn land verdedigt dat ook. Maar ik vind dat het verdedigen van iemands eigen land een plicht is, en als je je plicht uitvoert, heb je geen dank nodig. Maar wat u heeft gezegd is gerelateerd aan de Syrische grondwet. Als je vandaag de dag de bestaande structuur in je land wilt veranderen, in Rusland bijvoorbeeld, laten we zeggen om de grenzen van de republieken te verleggen, of om een republiek bevoegdheden te geven die verschillend zijn voor andere republieken - heeft dit niets te maken met de president of de regering. Dit heeft te maken met de grondwet.

De president bezit de grondwet niet en de overheid bezit de grondwet niet. Alleen de mensen bezitten de grondwet, en het veranderen van de grondwet houdt nationaal dialoog in. Wij hebben geen enkel probleem met eisen. Als staat hebben we geen bezwaar tegen deze problemen zolang ze geen inbreuk maken op de Syrische eenheid en diversiteit en de vrijheid van zijn burgers.

Maar als er bepaalde groepen of secties in Syrië zijn die bepaalde eisen hebben moeten deze eisen in het nationale kader gesteld worden, en in dialoog met de Syrische politieke krachten. Wanneer het Syrische volk het eens is met het nemen van dergelijke stappen, die te maken hebben met federalisme, autonomie, decentralisatie of het wijzigen van het hele politiek systeem, dient dit goedgekeurd te worden door het Syrische volk, en dientengevolge wordt de grondwet gewijzigd. Daarom moeten deze groepen het Syrische volk overtuigen van hun voorstellen. In dat opzicht zijn ze niet in dialoog met de staat, maar eerder met de mensen. Wanneer het Syrische volk besluit om in een bepaalde richting te bewegen, en een bepaalde stap goed te keuren, zullen wij dat natuurlijk goedkeuren.
Vraag 10: Nu voert de door de VS geleide coalitie luchtaanvallen uit op Syrisch grondgebied. Dit doen ze al een jaar op dezelfde gebieden waar de Syrische luchtmacht ook ISIL doelen bombardeert, maar er is geen enkel bots-incident geweest tussen de door de VS geleide coalitie en de Syrische luchtmacht. Is er directe of indirecte coördinatie tussen uw regering en de Amerikaanse coalitie in de strijd tegen ISIL?
President Assad: Je zou verbaasd zijn als ik nee zou zeggen. Ik kan u vertellen dat mijn antwoord niet realistisch zal zijn, om te zeggen dat we nu, terwijl we tegen dezelfde, laten we zeggen vijand, vechten zonder coördinatie en tegelijkertijd zonder enig conflict. En eigenlijk is dit vreemd, maar dit is de realiteit. Er is geen enkele coördinatie of contact tussen de Syrische regering en de VS-regering of tussen het Syrische en Amerikaanse leger. Dit is omdat ze niet kunnen bekennen, ze kunnen niet de realiteit accepteren dat wij de enige kracht zijn die ISIS bestrijdt op de grond. Voor hen, misschien, als ze samenwerken met het Syrische leger, is dit als een erkenning van onze effectiviteit in het bestrijden van ISIS. Dit is helaas onderdeel van de opzettelijke blindheid van de Amerikaanse regering.
Vraag 11: Dus zelfs niet indirect via bijvoorbeeld de Koerden? Omdat we weten dat de Verenigde Staten samenwerkt met de Koerden en de Koerden hebben een aantal contacten met de Syrische regering. Dus, zelfs geen indirecte coördinatie?
President Assad: Niet eens een derde partij, met inbegrip van de Irakezen, want voordat ze met de aanvallen begonnen, lieten ze dat ons weten via de Irakezen. Sindsdien is er geen enkel bericht of contact via een andere partij geweest.
Vraag 12: Ok, om even daar wat dieper op in te gaan. U hebt in het westen gewoond en u bevond zich in bepaalde kringen met sommige westerse leiders die sinds het begin van de crisis gewapende groepen steunen die vechten zodat u omvergeworpen wordt. Hoe voelt u zich bij het weer samenwerken met dezelfde westerse leiders in de toekomst, misschien om handen met hen te schudden? Zou u ooit in staat zijn om hen weer te vertrouwen?
President Assad: Ten eerste is dit geen persoonlijke relatie; het is een relatie tussen staten, en als je praat over de relatie tussen staten, dan praat je niet over vertrouwen; je praat over het mechanisme. Dus vertrouwen is een heel persoonlijk ding waar je niet op kan vertrouwen in politieke relaties tussen, laten we zeggen, mensen. Ik bedoel, je bent verantwoordelijk voor, bijvoorbeeld in Syrië, 23 miljoen mensen, en laten we zeggen in een ander land voor tientallen miljoenen. Je kunt niet het lot van die tientallen miljoenen of misschien honderden miljoenen riskeren wat betreft het vertrouwen van één persoon, of twee personen in twee landen. Dus er moet een mechanisme zijn. Als je dat mechanisme hebt, kan je over vertrouwen op een andere manier praten, niet een persoonlijke manier. Dit als eerste.

Ten tweede, is de belangrijkste missie van elke politicus, of overheid, voorzitter, premier, het maakt niet uit, om te werken voor het belang van zijn volk en de belangen van zijn land. Als een vergadering of een handdruk met wie dan ook in de wereld voordeel zal opleveren voor het Syrische volk, dan moet ik dat doen, of ik wil of niet. Dus, het gaat niet om mij, of ik het aanvaard of dat ik het leuk vind of wat dan ook; het gaat om de toegevoegde waarde van deze stap die je gaat nemen. Dus ja, we zijn bereid als er een belang is voor de Syriërs. Ik zal datgene doen, wat het ook is.
Vraag 13: Wat betreft allianties in de strijd tegen het terrorisme en ISIS, riep president Poetin op tot een regionale alliantie om de zogenaamde 'Islamitische Staat' te bestrijden; en de recente bezoeken van de Arabische ambtenaren naar Moskou vallen binnen die context, maar de Syrische minister van Buitenlandse Zaken Walid al-Moallem zei dat dat een wonder zou zijn. We hebben het hier over de coördinatie van de veiligheid, zoals beschreven door Damascus, met de regeringen van Jordanië, Turkije en Saoedi-Arabië. Hoe stelt u de alliantie voor? Zal het naar uw mening resultaten opleveren? U zei dat elke relatie op basis van interesses is gebaseerd, dus bent u bereid te coördineren met deze landen, en wat is de waarheid achter de bijeenkomsten tussen de Syrische en misschien Saudischeambtenaren zoals gerapporteerd in de media?
President Assad: Wat betreft de bestrijding van terrorisme, is dit een grote en uitgebreide kwestie die culturele en economische aspecten omvat. Het heeft uiteraard veiligheidsaspecten en militaire aspecten. Op het gebied van preventie, zijn alle andere aspecten belangrijker dan die van de veiligheid en militaire aspecten, maar vandaag de dag, in de realiteit waarin we nu leven in termen van de strijd tegen het terrorisme, worden we niet geconfronteerd met terroristische groeperingen, we worden geconfronteerd met terroristische legers uitgerust met lichte, middelzware en zware wapens. Ze hebben miljarden dollars om vrijwilligers te werven. De militaire en veiligheidsaspecten moeten voorrang worden gegeven in dit stadium. Dus, we denken dat dit bondgenootschap in verschillende gebieden moet optreden, maar eerst moet er op de grond gevochten worden. Uiteraard moet deze alliantie bestaan uit landen die in de strijd tegen het terrorisme geloven en geloven dat hun natuurlijke positie tegen het terrorisme zou moeten zijn.

Met de huidige stand van zaken, kan de persoon die het terrorisme steunt niet dezelfde persoon zijn die terrorisme bestrijdt. Dit is wat deze staten nu doen. Saoedi-Arabië, Turkije en Jordanië, die doen alsof ze deel uitmaken van een coalitie tegen het terrorisme in het noorden van Syrië, terwijl ze terrorisme steunen in het zuiden, het noorden en het noordwesten, vrijwel in dezelfde regio's waar zij geacht worden terrorisme te bestrijden. Wederom zeg ik dat, in het kader van algemeen belang, zodra deze staten besluiten om terug naar de juiste positie te gaan, om terug te keren naar hun zintuigen en bestrijden van terrorisme, zullen we ze natuurlijk accepteren en met hen en met anderen samenwerken. We hebben geen vetorecht en we houden niet vast aan het verleden. Politiek verandert de hele tijd. Het zou kunnen veranderen van kwaad naar goed, en de bondgenoot zou een tegenstander kunnen worden, en de tegenstander een bondgenoot. Dit is normaal. Als ze tegen het terrorisme strijden, dan zullen we met hen samenwerken.
Vraag 14: Meneer de president, er is een enorme golf van vluchtelingen, grotendeels uit Syrië, die naar Europa afreizen. Sommigen zeggen dat deze mensen praktisch zijn vergeten door Syrië. Ze zijn diep ongelukkig met de Syrische autoriteiten, omdat ze niet in staat zijn geweest om hen te beschermen. Ze moesten hun huizen verlaten. Hoe ziet u die mensen? Ziet u hen als deel van de Syrische kiezers in de toekomst? Verwacht u dat ze terug zullen keren? En de tweede vraag heeft te maken met het Europese schuldgevoel over de ontheemding die nu plaatsvindt. Denkt u dat Europa zich schuldig moet voelen?
President Assad: Elke persoon die Syrië verlaat is een verlies voor het vaderland, ongeacht de positie of de mogelijkheden van die persoon. Dit geldt, natuurlijk, niet voor terroristen. Het omvat alle burgers in het algemeen, met uitzondering van de terroristen. Dus, ja, het is een groot verlies als gevolg van de emigratie. U heeft een vraag gesteld over de verkiezingen. Vorig jaar hadden we presidentsverkiezingen in Syrië, en er waren veel vluchtelingen in verschillende landen, met name in Libanon. Volgens westerse propaganda, hadden ze de staat, de onderdrukking van de staat en het doden van de staat ontvlucht, en waren ze vijanden van de staat. Maar de verrassing voor westerlingen was dat de meesten van hen voor de president stemden die wordt verondersteld hen te doden. Dat was een grote klap voor westerse propaganda. Natuurlijk, het stemgedrag heeft bepaalde voorwaarden. Er moet een ambassade zijn, en de bescherming van de Syrische staat tijdens het stemproces moet zijn gegarandeerd. Dat hangt af van de betrekkingen tussen de staten. Veel landen hebben de betrekkingen met Syrië verbroken en Syrische ambassades gesloten, en mogen Syrische burgers dus niet stemmen in die landen. Ze moeten naar andere landen gaan waar de stembussen zijn geïnstalleerd, en dat gebeurde vorig jaar.

Wat betreft Europa, natuurlijk is het schuldig. Vandaag de dag, probeert Europa te zeggen dat Europa zich schuldig voelt omdat het geen geld heeft gegeven of deze mensen heeft toegestaan om legaal te immigreren, en dat dat de reden is waarom ze over de zee reisden en verdronken. We zijn verdrietig om ieder onschuldig slachtoffer, maar is het slachtoffer dat verdrinkt in zee ons dierbaarder dan het slachtoffer dat is vermoord in Syrië? Zijn ze dierbaarder dan de onschuldige mensen wiens hoofden zijn afgehakt door terroristen? Kan je verdrietig zijn om de dood van een kind in zee en niet om duizenden kinderen die zijn vermoord door terroristen in Syrië? En ook voor mannen, vrouwen en ouderen? Deze Europese dubbele normen zijn niet langer aanvaardbaar. Ze zijn flagrant blootgesteld. Het houdt geen steek om verdrietig te zijn om de dood van bepaalde mensen en niet om de dood van anderen. De principes zijn hetzelfde. Dus Europa is verantwoordelijk omdat het het terrorisme heeft gesteund, zoals ik kort geleden zei, en het ondersteunt terrorisme nog steeds en verstrekt dekking voor hen. Het noemt hen nog steeds 'gematigd' en categoriseert ze in groepen, ook al zijn al deze groepen in Syrië extremisten.
Vraag 15: Als u het niet erg vindt, zou ik graag terug willen komen op de vraag over de politieke toekomst van Syrië. Meneer de president, uw tegenstanders - of het om de strijd gaat tegen de autoriteiten met wapens of om uw politieke tegenstanders - houden nog steeds vol dat een van de meest belangrijke voorwaarden voor vrede uw vertrek is uit het politieke leven en als president. Wat vindt u daarvan - als president en als een Syrische burger? Bent u theoretisch daarop voorbereid als u het gevoel heeft dat dat nodig is?
President Assad: In aanvulling op wat u zegt, westerse propaganda oppert, vanaf het begin, dat de oorzaak van het probleem de president is. Waarom? Omdat ze het hele probleem in Syrië zo willen afschilderen alsof het aan één individu ligt; en derhalve is de natuurlijke reactie van veel mensen dat indien het probleem bij een individu ligt, dat dat individu niet belangrijker zou moeten zijn dan het gehele thuisland. Dus laat die persoon gaan en dingen zullen in orde zijn. Zo simplificeren ze dingen in het westen. Wat er in Syrië gebeurt, in dit verband, is vergelijkbaar met wat er is gebeurd in uw geval. Overweeg wat er gebeurd is in de westerse media sinds de staatsgreep in Oekraïne. Wat is er gebeurd? President Poetin werd omgevormd van een vriend van het westen tot een ​​vijand en, wederom, werd hij gekarakteriseerd als een tsaar. Hij wordt afgeschilderd als een dictator die de oppositie in Rusland onderdrukt, en als een persoon die aan de macht kwam door ondemocratische middelen, ondanks het feit dat hij werd verkozen in democratische verkiezingen, en het westen zelf de verkiezingen als democratisch heeft erkend. Nu is het niet langer democratisch. Dit is westerse propaganda. Ze zeggen dat als de president weg zou gaan het beter zal worden. Wat betekent dat, praktisch? Voor het westen, betekent het dat zolang je er bent, we door zullen gaan met het steunen van terrorisme, omdat het westen het principe er nu in Syrië en Rusland en andere landen op nahoudt dat presidenten verwisselt, dat staten verandert, of wat zij noemen het neerhalen van regimes.

Waarom? Omdat ze partners niet accepteren en geen onafhankelijke staten accepteren. Wat is hun probleem met Rusland? Wat is hun probleem met Syrië? Wat is hun probleem met Iran? Ze zijn allemaal onafhankelijke landen. Ze willen dat een bepaalde persoon gaat en vervangen wordt door iemand die in hun belang handelt en niet in het belang van zijn land. Voor ons, komt de president aan de macht door verkiezingen en als hij vertrekt, dan is het omdat het volk dat eist, niet omdat de Verenigde Staten, de VN-Veiligheidsraad, de conferentie van Genève of het communiqué van Genève dat wil. Als de mensen willen dat hij blijft, moet hij blijven; en als de mensen hem verwerpen, moet hij onmiddellijk zijn positie verlaten. Dit is het beginsel waarmee ik naar deze kwestie kijk.
Vraag 16: Militaire operaties zijn al meer dan vier jaar aan de gang. Het is waarschijnlijk dat u dingen en aangelegenheden vaak analyseert. Was er naar uw mening een cruciaal moment waarop u zich realiseerde dat oorlog onvermijdelijk was? En wie startte die oorlogsindustrie? De invloed van Washington of uw Midden-Oosten buren? Of waren er fouten van uw kant? Zijn er dingen waar u spijt van hebt? En als u de kans had om terug te gaan, zou u ze veranderen?
President Assad: In elke staat zijn er fouten en fouten kunnen elke dag gemaakt worden, maar deze fouten vormen niet een cruciaal moment omdat ze er altijd zijn. Dus wat is het dat ertoe heeft geleid dat deze fouten plotseling tot de huidige situatie in Syrië hebben geleid? Het houdt geen steek. U zal verrast zijn als ik vertel dat het cruciale moment inzake wat er gebeurd is in Syrië iets is dat veel mensen niet eens zouden bedenken. Het was de Irak-oorlog in 2003, toen de Verenigde Staten Irak binnenvielen. We waren sterk gekant tegen die invasie, omdat we wisten dat dingen in de richting van het verdelen van samenlevingen en het creëren van onrust bewogen. En wij zijn Irak's buurlanden. Op dat moment zagen we dat de oorlog Irak in een sektarisch land zou veranderen; in een samenleving die tegen zichzelf is verdeeld. Ten westen van Syrië bevindt zich nog een sektarisch land - Libanon. Wij zitten in het midden. We wisten goed dat we getroffen zouden worden. Bijgevolg was het begin van de Syrische crisis, of wat er gebeurde in het begin, het natuurlijke resultaat van die oorlog en de sektarische situatie in Irak, waarvan zich een deel naar Syrië verplaatste, en het was makkelijk voor hen om enkele Syrische groepen op sektarische gronden aan te zetten.


Het tweede punt, dat misschien minder belangrijk is, is het feit dat het westen het terrorisme in Afghanistan begin jaren tachtig zich eigen had gemaakt en de terroristen toen 'vrijheidsstrijders' noemde, en in 2006 toen de Islamitische Staat in Irak verscheen met behulp van Amerikaanse sponsoring en het niet bestreden. Al deze dingen samen creëren de condities voor de onrust met westerse steun en Golf-geld, met name van Qatar en Saoedi-Arabië, en met Turkse logistieke steun, in het bijzonder sinds president Erdogan intellectueel gezien tot de Moslim Broederschap behoort. Derhalve is hij van mening dat als de situatie in Syrië, Egypte en Irak verandert, er een nieuw sultanaat opgericht kan worden; niet een Ottomaans sultanaat deze keer, maar een sultanaat voor de Broederschap dat zich uitstrekt van de Atlantische Oceaan tot aan de Middellandse Zee en geregeerd door Erdogan. Al deze factoren bij elkaar brachten de dingen die we vandaag de dag hebben teweeg. Nogmaals zeg ik, er zijn fouten gemaakt, en fouten creëren altijd gaten en zwaktepunten, maar ze zijn niet sufficiënt om dat alleen te veroorzaken en ze rechtvaardigen niet wat er is gebeurd. En als deze gaten en zwaktepunten de oorzaak zijn, waarom hadden ze niet tot revoluties in de Golfstaten geleid - met name in Saoedi-Arabië die niets van democratie afweet? Het antwoord spreekt voor zich, geloof ik.
Meneer de president, ik dank u voor uw tijd en voor uw gedetailleerde antwoorden op onze vragen. We weten dat in september u uw gouden jubileum, uw 50ste verjaardag, zal vieren. Waarschijnlijk zouden de beste wensen onder de huidige omstandigheden een snelle terugkeer van vrede en veiligheid in uw land zijn. Dank u.