Surveillancestad
© Off-Guardian
Ik heb de zin "Waarom zou ik me zorgen maken? Ik heb niets te verbergen," vaker gehoord dan me lief is. Dit is een duidelijke verklaring van onschuld in de veronderstelling dat iemand zich alleen zorgen hoeft te maken over mogelijke consequenties als hij een misdaad heeft begaan.

Maar wanneer heb je een misdaad begaan? En waar komt dat vreemde misverstand vandaan dat het gezag zich nooit veel heeft aangetrokken van "wetten" en andere onzin, voordat ze achter iemand aan gaan?

Natuurlijk geloven de mensen die zeggen dat ze "niets te verbergen hebben" geen seconde dat het gezag onrechtmatig, in een opwelling of om snode redenen achter hen aan zou gaan. Iedereen die dat denkt is een paranoïde complotdenker en reageert overtrokken. "Je hebt te veel spionagefilms gezien," zouden ze kunnen zeggen - films over Oost-Duitsland of de Sovjet-Unie tijdens de Koude Oorlog. Alleen dat soort tirannieke regimes zouden zulke dingen doen en hier in de "vrije wereld" zijn we immuun voor zulke streken. "Dat soort geheimzinnige onzin bestaat niet meer," zouden ze kunnen zeggen.

Sterker nog, ik betwijfel of ze geloven dat dit soort dingen èrgens ter wereld in de 21e eeuw gebeuren (autoriteiten die mensen opjagen om ze te vervolgen zonder dat er een specifieke wet werd overtreden). Misschien in Noord-Korea of bepaalde delen van het Midden-Oosten met terroristen en zo, maar nergens in de beschaafde wereld. Over naïef gesproken.

Maar gaat het daar tegenwoordig niet om? Naïviteit. Of ontkenning. Of domheid. Of gebrek aan gezond verstand.

Voor mij, en ik durf te stellen voor de meeste lezers van dit stuk, is er niet veel voor nodig om in te zien hoe dom deze manier van denken is - en hoe gebrekkig. Je hoeft niet te geloven dat alles wat je doet onder de loep wordt genomen en je in gevaar brengt, om op zijn minst te beseffen en te begrijpen dat hoe toegankelijker we zijn voor controle, hoe waarschijnlijker het is dat er iets misgaat en dat we in de penarie kunnen komen te zitten. En we naderen in rap tempo de tijd waarin alles wat we doen ZAL worden onderzocht, geëvalueerd, opgeslagen, beoordeeld en "tegen" ons worden gebruikt. Of we nu "iets te verbergen" hebben of niet.

Ik zet "tegen" tussen aanhalingstekens omdat de tijd voorbij is dat we een duidelijke wet of regel moesten hebben overtreden alvorens er actie werd ondernomen. "Tegen" op dit punt kan heel wat subtieler zijn dan acuut gestraft worden, geslagen worden door politietuig of in de gevangenis gegooid worden. "Tegen" kan eenvoudiger zijn dan die extreme daden, het kan zijn dat je volledig van sociale media of het internet wordt geweerd, het kan zijn dat je e-mail het niet meer doet, dat je niet meer dan 15 kilometer van je huis mag rijden, dat je niet wordt "goedgekeurd" voor een lening, of dat je niet in een supermarkt boodschappen mag doen.

Enzovoort, enzovoort.

Ik zeg niet dat dit niet gevolgd zal worden door afranselingen (of gedwongen vaccinaties) of opsluitingen. Dat zal in de toekomst meer dan waarschijnlijk vaker voorkomen, maar daar zal het niet mee beginnen.

Mensen hebben misschien geen criminele daden te verbergen, zoals het gezegde impliceert, maar dat betekent niet dat ze niet in de gaten worden gehouden, gemanipuleerd en gecontroleerd worden. Naarmate de tijd verstrijkt, zullen de criminele daden waaraan ze denken niet schuldig te zijn steeds minder gemakkelijk te vermijden zijn - criminaliteit omvat nu ook het doneren van geld aan een "doel" waarin we misschien geloven, maar dat in strijd is met het reguliere narratief. Zoals ik al vaak heb gezegd, werden mijn bankrekeningen bevroren nadat ik 150 dollar had gedoneerd aan de truckers tijdens het Truckers Convoy in Canada. Een heel onschuldige daad. Ik dacht er geen moment aan dat ik een "crimineel" was toen ik dit deed, maar toch werd ik wel zo behandeld.

Mijn familieleden stonden achter de maatregelen van de regering. Ze zeiden dat ik geen crimineel "doel" (de truckers die "Ottawa overnamen") moest steunen. En als ik me netjes had gedragen (en niet had geprotesteerd), zou ik niet "gestraft" zijn.

Meen je dat nou?

Ik ben een product van de jaren '60, kom ook nog uit Amerika, en protesteren, of op zijn minst het steunen van een protest tegen de overheid, was een natuurlijke manier van leven. Als iemand gestraft wordt voor het legaal en vreedzaam uiten van zijn mening, zelfs als dat tegen de overheid ingaat, dan zijn we inderdaad in een totalitair regime beland.

Maar de schapen zien dat anders. Ze vermijden problemen, wat er ook gebeurt. Ze geloven dat iedereen die zijn stem laat horen boven het helse lawaai van overheidscorruptie uit, verkeerd bezig is en terecht gestraft moet worden. Ze roepen: "Ik heb niets te verbergen, ik zou zoiets nooit doen."

Whitney Webb noemt dit in haar prachtige tweedelige verhandeling over de Amerikaanse corruptie, One Nation Under Blackmail, "passieve gehoorzaamheid." Heel geleidelijk aan omvat de interpretatie van mensen van wat "te veel" is eenvoudige taal, eenvoudige instemming met een tegengestelde opvatting en het eenvoudig uitdrukken van wat zij denken dat juist is. "Blijf onder de radar," zeggen ze terwijl ze aan hun latte nippen in de plaatselijke Starbucks, "ik wil geen problemen veroorzaken."

Ja, vroeger was het zo dat je een echte misdaad moest hebben gepleegd voordat je door de autoriteiten werd aangepakt. Het was ook niet zo makkelijk om mensen te vinden die misdaden pleegden. Het vergde onderzoek, mankracht, tijd en energie. Het was duur. Zelfs iemand aanhouden voor te hard rijden was niet zo eenvoudig als tegenwoordig. Motoragenten zaten verborgen achter reclameborden op snelwegen die bekend stonden vanwege hardrijders. Toen was er nog geen radar, geen verkeerscamera's met geavanceerde technologie die ontworpen is om wetsovertreders te betrappen en zelfs bekeuringen uit te schrijven - allemaal automatisch en zonder menselijke tussenkomst.

Neem nou de tegenwoordige manier van oorlogsvoering - drones - en drones worden onmiskenbaar ontwikkeld om de lokale misdaad in de gaten te houden en binnenkort zullen drones en robots worden ingezet om vermeende overtreders, daders en onschuldige burgers aan te houden en zelfs te straffen.

Onschuldig? Nou, als je ervoor zorgt dat je onder de radar blijft en NIETS doet dat geïnterpreteerd kan worden als een soort overtreding, dan heb je niets te verbergen voor de zwevende drone, de rondsluipende robo-hond-agent of de webcam op je laptop of iPhone.

Je zal je absoluut nergens kunnen verbergen en het zal al snel volkomen onmogelijk zijn om te onderscheiden wat goed en fout is - het beste is om helemaal niets te doen. Drink gewoon je latte, speel je videospelletjes, staar naar TikTok-video's, rook je wiet (nu het legaal is) en leef je saaie en onder-het maaiveld-leventje. Ga niet dwarsliggen; dat zal alleen maar onnodige aandacht trekken.

Maar dat zal niet volstaan. Het gaat er niet om overtreders te straffen om de samenleving "veilig" te houden (hoewel ze ons dat natuurlijk eindeloos voorhouden). Het gaat om controle. En controle wordt bereikt door constante angst. Er is niets voor nodig om in de greep van de autoriteiten te komen. Het zal geen tijd, geld of zelfs menselijk onderzoek kosten om mensen te traceren zodra dit allemaal is ingevoerd (digitale ID's, CBDC, overal toezicht, bio-ID, enz. enz.)

Straf (in de vorm van beperkte vrijheden, soms fysieke pijn, etc.) zal automatisch worden uitgedeeld aan zowat iedereen voor zowat alles. En we zullen meestal niet eens weten waarom. Het zal dan onmogelijk zijn om ook maar iets te verbergen en door van alles raak je in de problemen.

Zie: https://off-guardian.org/2025/01/04/nothing-to-hide/