Trump
© Off-Guardian
Er is een verleden dat we niet mogen vergeten nu Trump in bepaalde kringen aan de zogenaamde "rechter-" en " linkerkant" wordt geprezen als een vredestichter met Rusland over de proxy-oorlog van de VS/NAVO tegen Rusland via Oekraïne: President Richard Nixon, die zich in 1968 kandidaat stelde voor vrede met een "geheim plan" voor vrede in Vietnam dat eigenlijk een plan was voor meer oorlog, bezocht China in februari 1972 in een poging gebruik te maken van de breuk tussen de Sovjet-Unie en China, en toch ging de Amerikaanse oorlog tegen Vietnam door tot 30 april 1975, toen de VS uit Vietnam werd verdreven.

Ik denk dat extreme voorzichtigheid is geboden voor wat betreft Trumps plannen om een einde te maken aan de Amerikaanse proxy-oorlog tegen Rusland, die, volgens het script van Nixon-Kissinger, gericht lijkt te zijn op het doorbreken van het Russisch-Chinese partnerschap dat nu Amerikaanse wereldheerschappij bedreigt.

Trump is, net als zijn voorganger Joseph Biden die de proxy-oorlog tegen Rusland en de genocide op de Palestijnen door Israël aanvoerde, geen man van vrede. Hij staat volledig achter het uitroeien van de Palestijnen en achter de oorlogsdoelen van Israël in het Midden-Oosten. Dus als het aankomt op zijn recente toenaderingen tot Rusland en een oplossing voor de proxy-oorlog tussen de VS en de NAVO tegen Rusland, moeten we nadenken over het verleden en Trumps voorkeur om "een deal" te sluiten. De man was per slot van rekening een reality-tv-ster en blinkt al lange tijd uit in het maken van radicale ommezwaaien met betrekking tot eerdere uitspraken en intenties. Tijdens zijn eerste termijn had hij het er bijvoorbeeld vaak over om Amerika terug te trekken uit de NAVO, maar dat heeft hij nooit gedaan; de NAVO breidde zich onder zijn bewind zelfs uit. Hij had het over het beëindigen van de Amerikaanse/NAVO-steun voor Oekraïnes bombardementen op Russischtalige gebieden in Oost-Oekraïne, om zich vervolgens terug te trekken uit de Minsk-akkoorden en militair materieel naar Oekraïne te sturen om die gebieden te bombarderen.

Degenen die hem nu lof toejuichen, zeggen dat hij nu een andere man is nadat hij de afgelopen vier jaar "in de wildernis" heeft doorgebracht (dit doet denken aan Nixons dagen in de wildernis van 1960-1968). Zou een andere man Elon Musk als rechterhand hebben of JD Vance als vicepresident, wiens carrière wordt gesteund door Peter Thiel van Palantir Technology?

Onderzoeksjournalist Whitney Webb heeft uitgebreid gerapporteerd over de banden tussen Thiel en Vance en de connecties tussen deze twee en andere aanhangers van de surveillancestaat die banden onderhouden met de Democraten, zoals de voormalige CEO van Google, Eric Schmidt, en anderen. Als je ervan uitgaat dat de oorlog aan het oppervlak tussen Trump en de Democraten echt is, zal Webbs werk tot nadenken stemmen. Ze hebben natuurlijk hun meningsverschillen, maar een blik op de geschiedenis suggereert dat ze allebei volledig achter het surveillancepanopticum staan dat de vrijheid en privacy van Amerikanen heeft gestolen in naam van, wat anders, vrijheid en privacy.

Nu roepen Trump-Musk-Vance dat ze toegewijd zijn aan de vrijheid van meningsuiting en tegen censuur zijn, wat uiteraard bewonderenswaardige doelen zijn. Maar je moet Marshall McLuhans adagium niet vergeten dat het medium de boodschap is, en dat het medium dat door Trump wordt voorgestaan - bovenal - wordt vertegenwoordigd door de alomtegenwoordigheid van Elon Musk, wiens gezicht symbool staat voor de grijnzende machine en het gebruik van digitale technologie om macht te vergaren en uit te oefenen. In een digitaal tijdperk is technologische techniek Koning Propaganda, en techniek transformeert alles waar het mee in aanraking komt tot een machine.

Net als in Lewis Carrolls boek Through the Looking Glass, vechten de broers Tweedledee Democraat en Tweedledum Republikein om hun rammelaar, terwijl het publiek zich concentreert op hun strijd en niemand aandacht schenkt aan hun gezamenlijke kabaal.
'Ik weet waar je aan denkt,' Tweedledum; 'maar het is niet zo, niet hoe.'

'Daarentegen,' vervolgde Tweedledee, 'als het zo was, zou het zo kunnen zijn; en als het zo zou zijn, zou het zo zijn; maar omdat het niet zo is, is het niet zo. Dat is logica.'

'Ik zat te denken,' zei Alice heel beleefd, 'wat de beste weg uit dit bos is: het wordt zo donker. Wil je me dat alsjeblieft vertellen?'
Het is donker. Natuurlijk is de uitweg om te stoppen met reageren en te doen waartoe de pers verplicht is: sceptisch zijn, autoriteit in twijfel trekken en niet staan te juichen voor iemand die aan de macht is, of dat nu Biden of Trump of iemand anders is.

Het tegenovergestelde van dergelijke scepsis vindt plaats, en velen in de alternatieve pers, die [waaronder ik] Biden en de Democraten terecht hebben beschuldigd van oorlogsmisdaden, leugens, censuur, Russiagate-propaganda, etc., zijn nu vol lof over Trump, velen noemen hem een revolutionair in de goede zin van het woord. Dit is absurd.

Dergelijke buitensporigheid is behoorlijk naïef, net als het als historisch en Ciceroniaans bestempelen van vicepresident JD Vance's toespraak op de Veiligheidsconferentie van München. In veel opzichten was het een goede toespraak [tekst hier], maar...

Hij bekritiseerde de Europeanen terecht voor hun censuur van dissidenten en hun onderdrukking van alternatieve stemmen, alhoewel de voorbeelden die hij aanhaalde zwak en zeer beperkt waren.

Zijn verklaring, hoewel zeker partijgebonden, was waar: "Ik geef toe dat de luidste stemmen voor censuur soms niet uit Europa kwamen, maar uit mijn eigen land, waar de vorige regering sociale mediabedrijven bedreigde en onder druk zette om zogenaamde desinformatie te censureren."

Zijn verdediging van democratische mandaten was sterk toen hij zei:
Je kunt geen democratisch mandaat winnen door je tegenstanders te censureren of in de gevangenis te stoppen, of dat nu de leider van de oppositie betreft, een nederige christen die in haar eigen huis aan het bidden is of een journalist die het nieuws probeert te verslaan. Je kunt het ook niet bereiken door je kiezers te negeren voor wat betreft vragen als wie er deel mag uitmaken van onze gemeenschappelijke samenleving.
Toen hij Europese leiders bekritiseerde voor het toelaten van grootschalige migratie in hun landen, kwam zijn hypocrisie duidelijk naar voren. Zoals elk eerlijk mens zou moeten erkennen, is het immigratiebeleid al lange tijd een kwestie die hervorming behoeft. Maar het ontstaan van een situatie waarin mensen massaal hun land ontvluchten voor een veilig toevluchtsoord in Europa is het directe gevolg van het oorlogsbeleid van de VS/NAVO in Afghanistan, Irak, Libië, Servië, Syrië, etc., beleid dat wordt gesteund door zowel Republikeinen als Democraten alsook door hun schoothondjes in Europa.

Hetzelfde geldt voor immigratie hier in de VS, waar het immigratiebeleid al lange tijd aan hervorming toe is, een hervorming die geen van beide partijen wil doorvoeren, maar het grootste deel van de immigranten die dit land binnenkomen, komt hier om te ontsnappen aan de verschrikkelijke omstandigheden in hun thuisland, wat voor een groot deel te wijten is aan het buitenlands beleid van de VS ter ondersteuning van onderdrukkende regimes en een economisch beleid dat de rijken bevoordeelt te midden van de inspanningen van de VS om Latijns-Amerika te controleren. Zonder deze immigranten zou de Amerikaanse economie instorten.

Maar in mijn betoog speelt de toespraak van Vance een ondergeschikte rol.

Waar het echt om gaat, is Trump en de vraag of hij zich werkelijk inzet voor vrede in Oekraïne. Ik twijfel daar ten zeerste aan en denk dat dat terecht is.

Ik ben ervan overtuigd dat er geen einde komt aan de VS/NAVO-oorlog tegen Rusland, tenzij de NAVO wordt ontbonden, wat Trump niet voorstelt. Hij wil de NAVO alleen versterken met Europees geld in plaats van Amerikaans geld. De enige bestaansreden van de NAVO is om Rusland als onafhankelijk land te vernietigen en daar met meerdere middelen regimeverandering te creëren. Dat was altijd al zo. Daarom bestaat de NAVO al zo lang en heeft ze zich uitgebreid. De openlijke oorlogsvoering in Oekraïne maakt deel uit van de vele middelen die ze in de loop der jaren hebben gebruikt. Je kunt de openlijke oorlog beëindigen en de heimelijke oorlog voortzetten.

Als de NAVO niet wordt ontbonden, zal onder Trump de ondermijning van Rusland doorgaan, want Trump lijkt te erkennen dat de proxy-oorlog op het slagveld verloren is, een feit dat al jaren duidelijk is ondanks de propaganda van de Amerikaanse overheid en de officiële media die het tegendeel beweert - propaganda die zo schaamteloos vals is dat het vragen oproept over de goedgelovigheid van mensen. Hoeveel buitenlandse leiders moeten zulke media de nieuwe Hitlers noemen voordat mensen wakker worden?

De theatrale capriolen van Trump zullen echter doorgaan, en Trump en Poetin zullen elkaar waarschijnlijk uiteindelijk ontmoeten en er zal misschien een deal worden gesloten op Russische voorwaarden, maar als Rusland niet opnieuw bedrogen wil worden, moet het oppassen voor de mogelijkheid van een Trojaans paard van Trump.

Wat vandaag relevant is: in 1964 en 1965 publiceerde de beroemde Franse socioloog Jacques Ellul zijn klassieke studies. Eerst verscheen The Technological Society dat in rap tempo gevolgd werd door Propaganda, aan elkaar gekoppelde boeken waarin hij op briljante wijze een vroeg licht liet schijnen op wat we nu overal aantreffen - een digitale wereld waarin propaganda van vitaal belang is voor het functioneren van de staat en waarin woorden als democratie, waarheid en feit wijken voor de toverstaf van de technoloog.

Een andere Franse sociale denker, Paul Virilio, sprak over de informatiebom, de overvloed aan informatie die wordt geproduceerd door digitale media en het internet. Een belangrijk aspect van dit huwelijk is snelheid, Virilio's specialiteit is dromologie, de studie van snelheid. De snelheid waarmee Trump tijdens zijn eerste maand in functie heeft gehandeld, is opmerkelijk te noemen.

Dit werd ongetwijfeld mogelijk gemaakt door zijn rechterhand Elon Musk, meneer X., meneer Space Shot, meneer Digital World zelf, die prominent bij elke fotosessie aan Trump's zijde staat. In tegenstelling tot de oorlogsstokers van Biden, die zich op een meer omzichtige manier presenteerden terwijl ze hun propaganda aan het Amerikaanse publiek opdrongen, maakt Trump heel duidelijk dat digitale technologie zijn sleutel tot heerschappij is. En het overspoelen van de informatiesnelweg met een snelle reeks besluiten en uitspraken wordt gepresenteerd als overheidsefficiëntie op zijn best. Maar de dingen gebeuren zo snel dat je ze niet kunt bijhouden.

Elon Musk en Peter Thiel zijn twee technologische miljardairs die van cruciaal belang zijn voor de plannen van Trump. Zoals het werk van Ellul duidelijk maakt, vormen zulke mannen de sleutel tot effectieve propaganda. Hoe kan iemand zulke mannen als goedaardige voorstanders van democratie en rechtvaardigheid beschouwen?

Ik denk dat het gepraat over een Trump-revolutie ten gunste van vrede en democratie buitensporig onverantwoordelijk is. Het is goede journalistiek, die voorzichtigheid en geduld vereist wanneer de machtigen hun deals presenteren, onwaardig. De propaganda van de regering Biden en hun handlangers in de reguliere media zou iedereen dat moeten hebben geleerd. Maar de aantrekkingskracht van een redder is bijzonder sterk.

Je weet wel, 'als het zo was, zou het zo kunnen zijn; en als het zo was, zou het zo zijn; maar omdat het niet zo is, is het niet zo. Dat is logica.'

Zie: https://off-guardian.org/2025/02/25/hold-the-applause-for-trump-the-peacemaker/