OF THE
TIMES
De zogenaamde 'vluchtelingencrisis' is hier om te blijven. Hogere muren en scherpere prikkeldraad zullen geen soelaas brengen zolang we ons niet buigen over de structurele problemen en uitdagingen waar we voor staan.Oorlogsvluchtelingen die het open veld inlopen, weg van agenten die hen bestoken met flashgranaten en traangas. Gezinnen met wenende kinderen die langs een met afval bezaaide spoorberm dagenlang zitten wachten. Honderden mensen die tegelijk hekken bestormen. Hongerigen die elkaar te lijf gaan tijdens voedselbedelingen. Lijken die in het azuurblauwe water van de Middellandse Zee drijven.
Minstens zevenmaal werd reeds clustermunitie ingezet tijdens de aanval van Soaedi-Arabië op Jemen. De Amerikaanse mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch heeft daarvoor bewijzen gevonden.De aanvallen waarbij clustermunitie werd ingezet vonden plaats dicht bij de grens met Saoedi-Arabië in Hajja, in het noordwesten van Jemen, tussen eind april en half juli 2015. Er vielen daarbij minstens 13 doden, waaronder 3 kinderen, en 22 gewonden, volgens Human Rights Watch (HRW).
Volgens de VN hebben 20 miljoen, 80% van de bevolking, behoefte aan hulp, 2 1/2 maand na het begin van de Saoedi agressie en invasie van Jemen.
De rechtsconservatieve regering in Hongarije heeft plannen om duizenden vluchtelingen meteen aan de grens met Servië te interneren. Asielzoekers die Hongarije bereiken via de Balkanroute, zouden vastgehouden worden in een 60 meter brede zone langs de grens, tot hun asielprocedure afgesloten is.De Hongaarse regering zet in op verregaande rechten om tegen vluchtelingen op te treden. Zo zou vanaf een bepaalde dagelijkse toestroom vluchtelingen een soort noodtoestand kunnen worden afgekondigd, die de mogelijkheid geeft om bijzondere maatregelen te nemen, zoals de internering in zogenaamde transitzones aan de grens.
Zo weinig is er veranderd. Zelfs wanneer er extreem belangrijke gebeurtenissen om ons heen plaatsvinden - zelfs als die onze levens op bepaalde subtiele manieren beïnvloeden - hebben we de neiging om op non-actief te blijven staan. Gewoonlijk, alleen als er ons iets wordt ontnomen waar we werkelijk om geven wordt het vuur binnenin aangestoken en zijn we bereid om actie te ondernemen. Maar dan is het meestal te laat.
Dus wat kan de mensheid doen? Welnu, we kunnen beginnen het bereik van wat belangrijk voor ons is te vergroten. De realisatie dat we onderdeel zijn van een groter geheel. We moeten de gruwelen van wat er gaande is op deze planeet onder ogen zien alsof het een kwestie is van leven en dood. Omdat het in het grote geheel zo is. Geweten. Waarheid. Zonder deze twee zal er niets veranderen. Het zal alleen maar erger worden.
De leiders van de Europese Unie vergissen zich volkomen over de islamitische aanslagen in Europa en de migraties naar de EU van mensen die de oorlogen ontvluchten. Thierry Meyssan laat hier zien dat dit alles niet het toevallige gevolg is van de conflicten in het uitgebreide Midden-Oosten en in Afrika, maar een strategisch doel van de Verenigde Staten.De leiders van de Europese Unie zijn plotseling geconfronteerd met onverwachte situaties. Aan de ene kant zijn er aanslagen of pogingen tot aanslagen gepleegd of voorbereid door niet tot geïdentificeerde politieke groeperingen behorende individuen, aan de andere kant is er een toevloed van migranten via de Middellandse Zee, waarvan er meerdere duizenden aan hun deuren sterven.
Het Duitste stadje Heidenau was dit weekend gedurende twee opeenvolgende nachten het decor voor schermutselingen tussen extreem-rechtse militanten en de ordetroepen. Buiten-parlementair extreem-rechts is sinds enige tijd aan een sterke opmars bezig in Duitsland. En geweld behoort tot het vast arsenaal van actiemiddelen.
[I]n zijn reacties lijkt de psyche van de massa veel op de psyche van het kind. Men kan niet vaak genoeg de infantiliteit van de ideeën die de massa voeden en oppoken benadrukken. In de regel moeten echte ideeën gesimplificeerd worden tot het niveau van het begrip van een kind willen ze de massa moeten aanzetten tot historische acties. (Defying Hitler, p. 16)Holocaust 2.0: ultieme beslissingen van het geweten
Holocaust 2.0: ultieme beslissingen van het geweten
[D]e hele wereld was vreemd en onrustbarend geworden. Afgezien van de fascinerende regels die ik kende, had het grote spel andere geheime regels en het was me niet gelukt deze te vatten. Het moest iets bedrieglijks en kwaadwilligs hebben. Waar kon men stabiliteit en veiligheid, geloof en vertrouwen vinden, als wereldaangelegenheden zo misleidend konden zijn? Als triomf na triomf leidde tot de allergrootste ramp en de werkelijke regels van de geschiedenis alleen achteraf onthuld werden met een verpletterende uitkomst? Ik staarde de afgrond in. Ik voelde een zielsangst voor het leven.
Sinds twee weken bruist de internationale pers van geruchten die het begin van een Amerikaanse militaire operatie tegen Syrië aankondigt. Thierry Meyssan, die bezwaar had aangetekend tegen een manipulatie van generaal John Allen en diens vrienden om het akkoord VS/Iran te saboteren, komt hier terug op de absurditeit van deze aantijging. Hij legt uit waarom de strategische steun van Rusland en China aan een profaan Syrië onvoorwaardelijk is.Op 27 Juli kondigde de New York Times de creatie aan van een veiligheidszone in Syrië door Washington en Ankara om Syrische vluchtelingen die momenteel in Turkije gestationeerd zijn te beschermen [1]. Kort daarop loochende het Witte Huis deze informatie. Ik heb in een voorafgaand artikel uitgelegd dat de New York Times zowel door generaal Allen als door de speciale afgezant voor de Internationale anti-Daesh coalitie en de waarnemende Turkse regering op een dwaalspoor was gebracht [2]. Ik heb eraan herinnerd dat Allen reeds aan twee andere sabotagepogingen van de vrede in Syrië had deelgenomen, in juni 2012 en in december 2014, en dat president Obama drie jaar geleden, in september 2012, geprobeerd had hem te laten arresteren.
Met het laten vallen van hun sterkste ,bodemtroepen" in de (moedwillig?) spectaculair onsuccesvolle strijd tegen de Islamic State, de Koerden in Syrië (niet te verwisselen met de Irakese Koerden en hun, ondertussen, door het westen getrainde semi-fascistische Peshmerga milities), lijken de Amerikanen koers te veranderen. In de al jaren vastgelopen Syrische oorlog mag de ,sterke man aan de Bosporus" nu het werk doen. Zoals de Turkse premier Davutoglu stelt: ,de wortel van het probleem is de Assad-regering in Damascus". Daarom is het uiteindelijke doel niet alleen het verzwakken van de Koerdische posities maar het instellen van de zeer lang gewenste ,no-fly-zone" boven noord Syrië. In deze ,save havens" kunnen de ondertussen twee miljoen Syrische vluchtelingen worden ondergebracht en tevens de opbouw van de ,gematigde rebellen" door de US en Turkije worden gecoördineerd. Die kunnen rekenen op ondersteuning vanaf Incirlik in hun strijd tegen Assad. De droom van onafhankelijke, zelfbesturende, democratische, sociale Koerdische gebieden in Syrië zijn vanaf dan materiaal voor de prullenbak van de geschiedenis.
Terwijl de geruchtenmolen op volle toeren draait en Grieks Eerste Minister Alexis Tsipras mogelijk ontslag zal nemen en vervroegde verkiezingen aan zal kondigen, blijft het derde schuldmemorandum met de Eurogroep onverminderd van kracht. Ook na nieuwe verkiezingen zullen de Grieken daar de gevolgen van dragen.Griekenland heeft van de Eurogroep een derde schuldmemorandum verkregen. Een eerste 'betaling' is onderweg. Dat 'onderweg' moet echter met een dikke korrel zout worden genomen. Net zoals bij de vorige memoranda komt dat erop neer dat het geld van de ene naar de andere bank verschuift, zonder ooit in Griekenland te belanden, laat staan zonder ooit een Griekse burger enige verlichting te bieden.
De boodschap aan de Griekse bevolking en andere Europeanen luidt, "In de EU, bestaan democratie en sociale rechtvaardigheid alleen uit woorden. Elke poging om ze tot realiteit te maken zal absoluut verpletterd worden."Zie ook:
Commentaar: Holocaust 2.0: ultieme beslissingen van het geweten Lees ook: