Het boek
Lumumba - Africa's Lost Leader van Leo Zeilig is een evenwichtig eerbetoon aan het grootste icoon van Afrika. Boeken over Lumumba bezondigen zich meestal aan contraproductieve idolatrie of postkoloniale rancune. Zeilig toont dat het anders kan. Een aanrader voor vertaling!
Patrice Lumumba blijft inspireren. Het houdt niet op.
De allereerste democratisch verkozen regeringsleider van Congo heeft amper tien weken zijn land bestuurd en één grote toespraak gehouden. Het mocht niet zijn.
Zijn discours voor waardigheid en respect voor Afrikaanse zelfbeschikking was onaanvaardbaar. Dat nemen sommigen hem tot vandaag kwalijk.
Postkoloniale rancuneIn grote lijnen kan je twee uitersten in de publicaties over zijn persoon onderscheiden. Eerst en vooral zijn er die auteurs (meestal blanke Europeanen) die het nodig vinden de man vanuit nauwelijks verholen rancune over het 'verlies' van 'onze Congo' en 'ons Afrika' af te kraken als een moorddadige communist, een seksueel gefrustreerde maniak die er alles aan heeft gedaan om zoveel mogelijk blanken af te maken (na de vrouwelijke exemplaren te hebben verkracht).
Commentaar: