Wetenschap & Technologie
Het is je vast ook wel eens overkomen. Je bent bezig met iets en het wil maar niet lukken. Ten einde raad neem je je toevlucht tot YouTube dat barstensvol staat met instructiefilmpjes en in dit soort situaties een redder in nood kan zijn. Je kijkt het filmpje, kijkt de kunst van een ander af en het lukt! Wetenschappers hebben nu robots ontwikkeld die precies dezelfde methodiek handhaven. Door filmpjes te kijken, kunnen ze leren hoe ze keukengereedschap moeten gebruiken.
Baanbrekend
Wat zo baanbrekend is aan deze robots is dat ze zelfstandig kunnen 'denken' en zo kunnen bepalen welke combinatie van bewegingen die ze op film gezien hebben het best is om een specifieke taak te volbrengen. Om de robots te kunnen bouwen, combineerden de onderzoekers drie onderzoeksgebieden: kunstmatige intelligentie (stelt computers in staat om keuzes te maken), kunstmatig zicht (stelt computers in staat om vormen en bewegingen te identificeren) en taalverwerking (stelt computers in staat om gesproken commando's te begrijpen). Het resultaat is een robot die door filmpjes te kijken iets kan leren.
De initiatiefnemers achter de open brief constateren dat kunstmatige intelligentie de laboratoriumfase achter zich gelaten heeft: ontwikkelingen op het terrein van AI zorgen voor een steeds grotere economische waarde. De potentiële voordelen van toepassingen zijn groot. Uitbannen van ziekte en armoede lijken niet onmogelijk, stellen ze.
Tot nog toe lag de nadruk in AI-onderzoek vooral op de ontwikkeling van de onderliggende technieken. Het wordt tijd om ook aandacht te besteden aan het maximaliseren van het maatschappelijk nut, en aan methoden om te kunnen waarborgen dat kunstmatig intelligente systemen doen wat mensen willen dat ze doen, aldus de initiatiefnemers.
Acht van de bevestigde planeten bevinden zich in de zogeheten bewoonbare zone rond hun moederster, en drie van hen staan op zo'n afstand van hun ster dat de temperatuur er aangenaam is, wat de aanwezigheid van vloeibaar water mogelijk maakt. Twee van de nieuw bevestigde planeten - Kepler-438b en Kepler-442b - zijn bovendien waarschijnlijk rotsachtig en vormen 'de beste kandidaten tot nu toe voor een tweelingzusje van de aarde, aldus Fergal Mullally van het Kepler Science Office en het SETI Institute tijdens een persconferentie. De twee planeten draaien rond rode dwergsterren en bevinden zich op 475 en 1100 lichtjaar afstand van de aarde. Kepler-438b is 12 procent groter dan de aarde, Kepler-442b 33 procent. En jaar duurt op deze planeten respectievelijk 35,2 en 112,3 dagen. Of de planeten een atmosfeer hebben is onbekend.
Marsrover Opprotunity bevindt zich nu op wat NASA 'Cape Tribulation' noemt. Het is een plekje op de rand van krater Endeavour. Het was een flinke klim. Cape Tribulation bevindt zich zo'n 135 meter boven het platte landschap rond de krater en ligt hoger dan elk ander punt dat Opportunity sinds deze in 2011 begon met het verkennen van Endeavour bereikte. Het uitzicht is fantastisch. Vanaf het randje kijkt de rover zo de 22 kilometer brede krater in.
Natuurlijk is dit niet het eindpunt voor de rover die al meer dan 41 kilometer op de rode planeet heeft afgelegd. Het is de bedoeling dat de rover zich nu, langs de rand van de krater, zuidwaarts begeeft. Zo moet de rover aankomen bij een plek die 'Marathon Valley' is gedoopt. In dit gebied zijn eerder - vanuit een baan rond Mars - aan water gerelateerde mineralen gedetecteerd. Opportunity moet daar nu onderzoek naar gaan doen. Tegen de tijd dat de rover daar aankomt, heeft deze naar verwachting 42,2 kilometer, oftewel een marathon, afgelegd.
Het is de wetenschappers gelukt onderdelen in levende cellen te sturen met licht. Volgens de celbiologen is deze techniek met name waardevol bij zenuwcellen. Die worden, in tegenstelling tot andere cellen, niet vervangen door nieuwe als ze zijn beschadigd maar van binnenuit gerepareerd. Maar bij ziekten als alzheimer en ALS gaat hierbij iets mis.
Onderzoekers trekken die conclusie nadat ze het nabijgelegen Andromedastelsel met behulp van data van ruimtetelescoop Hubble en het W.M. Keck Observatory bestudeerden. Ze richtten zich op individuele sterren in het sterrenstelsel. Ze keken onder meer naar de bewegingen en verdeling van die sterren.
Orde en chaos
Uit het onderzoek blijkt dat er 'ordelijke' en 'chaotische' sterren in het Andromedastselsel te vinden zijn. De ordelijke sterren - dat zijn vaak de jongere sterren - draaien relatief netjes om het centrum van het Andromedastelsel heen. Sterren die deel uitmaken van een ordelijke sterrenpopulatie bewegen allemaal met bijna dezelfde snelheid, terwijl de snelheid van sterren in een chaotische populatie sterker uiteenloopt. Dat laatste wijst erop dat die sterren over een groter gebied verspreid zijn. "Als je tegen de rand van de schijf aan zou kunnen kijken, dan zou de ordelijke populatie sterren een heel dun laagje vormen, terwijl de chaotische populatie een veel dikkere laag vormt," vertelt onderzoeker Claire Dorman.

Twee superzware zwarte gaten smelten waarschijnlijk over een miljoen jaar samen.
De astronomen publiceerden hun resultaat in het vakblad Nature en gepresenteerden hun bevindingen op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in het Amerikaanse Seattle.
Zij kwamen de botsende zwarte gaten op het spoor bij een zoektocht naar zogeheten quasars, superheldere objecten waarvan astronomen sterk vermoeden dat in het binnenste een superzwaar zwart gat schuilt. De quasarzoektocht vond plaats in het kader van de Catalina Real-Time Transient Survey (CRTS). Daarbij brachten astronomen met drie telescopen in de VS en Australië veranderingen in de helderheid van het uitgezonden licht van een kwart miljoen quasars in beeld.
Bij twintig van de quasars bleken de schommelingen in de waargenomen helderheid een regelmatig patroon te volgen. Volgens CRTS-projectleider George Djorgovsky, verbonden aan het California Institute of Technology, is dat opzienbarend omdat dergelijke schommelingen bij quasars normaal gesproken juist chaotisch zijn.
De onderzoekers ontdekten het antibioticum in een plastic krat gevuld met (verdund) vuil, dat we ook in onze achtertuinen aantreffen. In deze krat legden zij een microfluïdische chip met 306 piepkleine gaten. In ieder gat vingen zij een microbe. Vervolgens groeiden de microben, waardoor grote bacteriekolonies ontstonden. De bacteriën werden hierna overgeheveld naar een petrischaal, waarna de onderzoekers teixobactin ontdekte. Normaal gesproken groeit slecht 1% van alle microben in een bodemmonster in een laboratorium, maar de microfluïdische chip - met de hippe naam 'iChip' - verhoogt dit naar 50%. De circa tienduizend kolonies leverde 25 potentiele antibiotica op, waarvan teixobactin de beste kandidaat bleek te zijn.
De achilleshiel van bacteriën
Teixobactin doodt bacteriën door zich aan een vetmolecuul te binden, dat een cruciale bouwsteen van de celwand van een bacterie is. "De bouw van de celwand is de achilleshiel van bacteriën," legt onderzoeker Andreas Essig uit. Hij werkte niet mee aan dit onderzoek, maar ontdekte in 2014 een soortgelijk antibioticum in een paddenstoel. "Want als het eiwit zich aan de bouwsteen van de celwand van een bacterie kan binden, gaan de bacteriën dood doordat ze niet in staat zijn om een nieuwe celwand te bouwen."
Commentaar: Technologische vooruitgang is natuurlijk erg mooi, maar waar trekken we de grens? Willen we uiteindelijk alles automatiseren zodat we zelf nooit meer hoeven na te denken?
Lees ook:
Experts waarschuwen voor gevaren Artificial Intelligence