De mediaoorlog tegen Venezuela is niet nieuw. De westerse pers probeert al jaren via verdraaiingen en halve waarheden, het verzwijgen van positieve gebeurtenissen en soms ook regelrechte leugens de regering van het land in een slecht daglicht te stellen. Ook de openbare omroep doet daar al jaren aan mee. De VRT stuurde onlangs een journalist, Mattias Tuyls, naar Venezuela om er een reportagereeks te maken: "¿Qué pasa Venezuela?". In de reeks wordt een bijzonder eenzijdig en vertekend beeld van Venezuela gegeven. Het ging zelfs zo ver dat er ook hier weer duidelijk leugens verteld werden. Handen Af van Venezuela volgde de serie op de voet en reageert.

Trailer

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal/2.38846?video=1.2334045

Een opsomming van wat er verteld werd:

• De protesten worden gewoon vermeld (zonder enige verdere uitleg).
• Dan gaat het over de "stijgende criminaliteit". Criminaliteit is inderdaad nog steeds een probleem, maar volgens de officiële cijfers is er op meerdere plaatsen verbetering merkbaar. De regering bedenkt ook nieuwe initiatieven om het probleem te verhelpen. Ze doet dat op twee manieren. Er is de preventie van criminaliteit door het creëren van een hogere levensstandaard, meer basisdemocratie, behandelingsprogramma's en meer betrokkenheid van de gemeenschappen. Maar ook via eliminatie van de bronnen van criminaliteit, zoals drugs, straffeloosheid bij de politie, illegale wapens en het bestrijden van de infiltratie van paramilitairen. De regering beseft maar al te goed dat criminaliteit een systematisch probleem is dat niet snel opgelost kan worden en dat een beleid op lange termijn vereist is. Vele regeringen van andere landen gaan enkel repressief te werk bij de bestrijding van criminaliteit, het kortetermijnbeleid, en het is deze aanpak die de oppositie voorstelt. Voor de strijd tegen de sociale misdaden, ongelijkheid, armoede, vernedering, onrecht, seksisme en imperialisme verdient de Venezolaanse regering echter alle eer. Deze misdaden worden door de opposanten nooit tot de criminaliteit gerekend.

De Australische overheid haalt meer inheemse kinderen weg bij hun familie dan ooit tevoren. Volgens activisten zijn de 'gestolen generaties' daarom geen afgesloten hoofdstuk, maar een nog steeds aanhoudend probleem.

Elk jaar sinds 1998 is 26 maart in Australië nationale 'Sorry Day', een dag om de tienduizenden inheemse kinderen te herdenken die tussen 1890 en 1970 uit hun gemeenschap zijn weggerukt door de regering om hen te plaatsen bij blanke families of instellingen.

De aanleiding voor deze herdenkingsdag was de publicatie Bringing them home uit 1997, het eerste nationale onderzoek dat getuigenissen van 'gestolen' Aboriginals en Straat van Torres-eilanders¹ bundelde en kritiek uitte op het racistische beleid dat deze systematische scheiding had mogelijk gemaakt. Toch was het nog elf jaar wachten totdat de Australische regering zich formeel excuseerde voor deze zwarte bladzijde in haar geschiedenis, bij monde van de toenmalige premier Kevin Rudd in 2008.

Er is een heel groot verschil met de bewijsvoering rondom de vorig jaar juli neergestorte vlucht MH17 tussen de manier waarop het Westen daar mee omgaat en hoe Rusland dat doet.

Het Westen heeft geen enkel stuk geloofwaardig bewijsmateriaal gepresenteerd. Niets concreets anders dan oneindige geheimhouding, of wat voor getuigen dan ook.

Voor de westerse mainstream media is het evangelie betreffende informatie over de neergestorte vlucht MH17, de "onderzoeken" van een blogger Elliot Higgins op de website Bellingcat. We schreven eerder deze week dat we hier niet te maken hebben met een nerd die onderzoek doet, maar met een betaalde overheidstrol die schrijft wat westerse overheden willen horen.

Naar het schijnt is deze zelfde Bellingcat inmiddels zelfs door de Duitse Spiegel ontmaskerd als een hoax.


Ondertussen zijn de Russen wel op de proppen gekomen met een ontzettend belangrijke getuige. Een die al anoniem vorig jaar december zijn verhaal had gedaan in Rusland.

Ruim een maand geleden zei Sepp Blatter dat Rusland het beste WK ooit zou organiseren. In een persoonlijke ontmoeting met de Russische president Vladimir Putin besprak de voorzitter van de FIFA de vorderingen omtrent de voorbereiding van het WK 2018. Volgens Blatter werden de getroffen voorbereidingen voornamelijk dankzij Putin in goede banen geleid. 'Sommige mensen willen het WK afnemen van Rusland', vervolgde hij, 'maar we kunnen hierop maar één antwoord geven: bij de FIFA houden we ons bezig met voetbal en we zullen politieke inmenging niet toestaan'. Een maand later kondigt hij zijn vertrek aan. De politieke inmenging is begonnen. En door wie anders dan Amerika zou die inmenging gestart zijn? Heel de wereld spreekt over corruptie maar niemand zet vraagtekens bij het optreden van de FBI buiten diens jurisdictie. En welke gevolgen heeft dit onderzoek voor het WK 2018 voor Rusland? Een nadere analyse van de mooiste sport in de wereld, maar vandaag helaas gezien vanuit politiek perspectief.

Het zal voor menigeen alles behalve verrassend zijn dat de FIFA wederom gekoppeld wordt aan een corruptieschandaal. Veel landen betreurden het daarom dan ook dat Sepp Blatter herkozen werd en voor een vijfde termijn mocht aanblijven als president van de mondiale voetbalorganisatie. Voor het eerst was er voor Blatter sprake van echte concurrentie in aanloop naar de verkiezingen. Zo droeg Nederland voormalig voorzitter van de KNVB Michael van Praag aan als presidentskandidaat. Portugal koos voor oud-voetballer Luís Figo en prins Ali Bin Al Hussein werd door Jordanië als kandidaat opgesteld. Even leek het of er een nieuw tijdperk zou aanbreken bij FIFA. Over het algemeen deden de concurrenten van Blatter het prima gedurende de campagne en enkele landen hadden reeds hun stem beloofd. Maar deze ontwikkelingen vielen in het niet toen op 29 mei duidelijk werd dat Blatter de verkiezingen had gewonnen.

Griekenland staat nu al vijf jaar, sinds mei 2010, in het brandpunt van het Europees nieuws. Voor wie alleen de koppen in de media bekijkt, kan het lijken alsof verspilzieke Grieken de Europese Unie (de EU) in een crisis hebben gebracht waarvan wij allen de dupe dreigen te worden. En als we de Europese leiders moeten geloven, zou de EU haar lidstaat-in-moeilijkheden in een groot gebaar van solidariteit te hulp zijn gesneld. Maar sinds de linkse partij SYRIZA op 25 januari 2015 de verkiezingen won zou de nieuwe regering in Athene deze solidariteit niet op prijs stellen, en tot geen enkele afspraak bereid zijn. De regering Tsipras zou, koppig volhardend in haar linkse ideologie, liever het Griekse volk in het avontuur van een uittrede uit de euro storten, dan met geduld en volharding de hervormingen uit te voeren die de EU vraagt, en die in andere landen als Portugal en Ierland al hun vruchten zouden beginnen af te werpen.

Wie deze brochure doorneemt, zal een heel ander beeld krijgen van wat er in Griekenland en de EU aan het gebeuren is. Als er ergens sprake is van het volharden in een ideologie, is het bij de EU zelf. Sinds vijf jaar heeft ze, met medeplichtigheid van de Griekse traditionele partijen, Griekenland in een neoliberaal keurslijf gedwongen. De gevolgen zijn desastreus. De economie is ineengestort, bijna 60% van de jongeren is werkloos, steeds meer mensen vervallen in de armoede, 800.000 Grieken hebben geen toegang tot medische verzorging... Griekenland is het schrijnendste, maar niet het enige voorbeeld van wat de EU aanricht. Ook in Portugal, Ierland, Spanje, Cyprus en Oost-Europa weet men ervan mee te spreken. Maar ook in de kern van de EU, bij ons in Nederland, in België, in Duitsland, proeven we steeds meer de bittere smaak van het neoliberaal beheer van de samenleving.

De goeie ouwe US of A is weer bezig. Ze vechten tegen onrecht, verspreiden de waarheid, geven de schop onder de corrupte zakelijke kont en noteren de namen. Geen boosdoeners zijn veilig, niet eens die ene organisatie waar de meeste mensen in het Amerikaans ministerie van Justitie waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebben, zoals FIFA, de Internationale Voetbal Federatie.

Als u, zoals de meesten van de rest van de wereld, denkt dat dit 'schandaal' iets te maken heeft met de wens van de VS-regering om erop toe te zien dat recht geschiedt, dan heb ik een opslagfaciliteit van chemische wapens in Syrië om aan u te verkopen. Dit 'schandaal' is niets meer dan een brutale en beschamend armzalige poging van de VS-imperium-bouwers om te voorkomen dat Rusland de gastheer zal zijn voor het wereldkampioenschap (WK) voetbal van 2018. Net als een nukkig, verwend kind waartegen 'nee' is gezegd, is dit hoe de VS-regering reageert en "IK HAAT JE!" schreeuwt.

Het officiële verhaal is dat, in de loop van enkele jaren vanaf de jaren 1990, de 14 aangeklaagde bestuursleden smeergeld hadden aangenomen voor de toewijzing van FIFA evenementen aan bepaalde landen, voornamelijk Qatar, Zuid-Afrika, en diverse Latijns-Amerikaanse landen. Maar tegenwoordig, is een door VS-regering geïnspireerd 'schandaal' niet de moeite waard om gepromoot te worden als het niet gericht is tegen Rusland, de favoriete zondebok van het Amerikaans imperium.

Het WK in 2018 werd in 2010 aan Rusland toegewezen, in een tijd waarin de VS-regering nog steeds dacht Rusland te kunnen 'beheersen'. Door de gebeurtenissen in Oekraïne vorig jaar, echter, was het hek van de dam en Poetins Rusland klom naar de hoogste plek in de ranglijst van staten die behoefte hebben aan een regimewisseling. Dus, terwijl er geen twijfel over bestaat dat FIFA net zo perfide is als elke andere wereldwijde onderneming, is er duidelijk wat meer aan de hand dan louter omkoping.

Dus gezien het feit dat de corruptie binnen de FIFA al jarenlang een publiek geheim is, is de vraag: waarom nu? De FIFA verkiezingen voor zijn volgende president staan gepland voor vandaag, met de huidige president Sepp Blatter die opnieuw verkiesbaar is gesteld, en gezien wordt als pro-Russisch omdat hij als voorzitter het WK 2018 aan Rusland heeft toegewezen. De tegenstander van Blatter is vicepresident Prins Ali van Jordanië, een land dat een VS-satellietstaat is en gebruikt wordt als een platform voor westers gesteunde 'Syrische rebellen' (m.a.w. ISIS) om Syrië aan te vallen. Toevallig (of NIET!) stuurden slechts één dag voor de Amerikaanse ministerie van Justitie tenlasteleggingen (US DOJ) senatoren John McCain en Robert Menendez een brief naar het FIFA congres waarin ze aandrongen om Rusland te lozen als gastland voor 2018. Hun schizoïde reden was: "door toe te laten dat Rusland het WK gaat houden zal dat het Poetin-regime versterken in een tijd waarin het juist veroordeeld moet worden".

Welnu, is het niet 'grappig' dat 's werelds vooraanstaande financiers en aanhangers van terrorisme en wrede dictators de ballen hebben om de Russische regering een "regime" te noemen? Is het geen giller dat dezelfde wereldwijde maffiabazen die vorig jaar de omverwerping van de Oekraïense regering hebben georganiseerd, met als gevolg een burgeroorlog die het leven van minstens 5.000 burgers heeft gekost, de onbeschaamdheid hebben om Rusland te beschuldigen van "schendingen van de territoriale integriteit van Oekraïne"? Maar de hypocrisie eindigt daar niet mee. De twee ondertekenaars van de brief hierboven zijn verre van brandschoon. McCain is een fervente voorstander van islamitische terroristen en heeft de afgelopen 4 jaar luidkeels gepleit voor het sturen van Amerikaans belastinggeld naar 'Syrische rebellen' oftewel 'ISIS'. In april dit jaar, werd Menendez aangeklaagd door dezelfde US DOJ voor corruptie. Hij gebruikte zijn positie als senator om de zakelijke belangen van een vriend te promoten in ruil voor geld en geschenken.

Een ander belangrijk detail is het feit dat FIFA overwoog om Israël te schorsen vanwege hun behandeling van Palestijnse voetballers. Het 'schandaal' valt zó gunstig uit voor Israël dat zelfs de Times of Israel het moest uitroepen en toegeven dat de poging van de Palestijnse Autoriteit om Israël te verbannen op sterven na dood is door de afleiding van het 'schandaal'.

Maar neem even de tijd om volledig de omvang te vatten van de wanhoop van het Anglo-Amerikaans imperium in hun poging om Rusland te belasteren. Het idee dat Rusland zou kunnen genieten van de positieve propaganda om als gastheer op te treden voor het WK in 2018 veroorzaakte zo een sterke reactie dat het schuim op de mond van het ministerie van BuZa stond en dat de organisatie die de spelen had toegekend aan Rusland neergehaald moest worden, waaronder zijn president.

Wij leven in een vrij land waar je zou denken dat eenieder zijn of haar mening mag hebben.

Dit is misschien theoretisch het geval, in de praktijk echter word je keihard aangepakt als je niet doet wat de gevestigde orde wil.

Vorig jaar was er grote commotie in ons land omdat justitieambtenaar Yasmina Haifi die werkzaam is voor het Ministerie van Veiligheid en Justitie als lid van coördinatie terrorismebestrijding, een Tweet rondstuurde.

Zoals wij toen schreven:

Een tweetbericht met de waarheid over de Zionisten van een projectleider van het Nationaal Cyber Security Centre heeft het hele land in rep en roer gebracht. Als door een wesp gestoken buitelen de media en politici over elkaar heen om duidelijk te maken dat zij zich wel goed gedragen.

Yasmina was van mening dat ISIS onderdeel vormt van een Zionistisch plan om de islam zwart te maken.

Het is verbazingwekkend hoe ongewoon fel de westerse wereld reageert op de herverkiezing van Sepp Blatter.

Iedereen heeft plots een mening en die is dan in 99 procent van alle gevallen dat Sepp Blatter, leider van de wereld voetbalbond FIFA, moet ophoepelen of dat er een nieuwe wereldbond moet komen in plaats van de huidige.

De opgeklopte verontwaardiging over de toestanden bij de FIFA zijn in verhouding veel te groot in vergelijking met veel grotere wantoestanden in de wereld, waar in het geheel niet op wordt gereageerd. Noch door de bevolking, noch door de media.

Wat meestal betekent dat er iets anders aan de hand is.

Premier Mark Rutte is boos over het besluit van Rusland om drie Nederlandse parlementariërs de toegang tot Rusland te ontzeggen.

Nederland heeft dat de Russische autoriteiten inmiddels luid en duidelijk laten weten, maakte Rutte vrijdag na de wekelijkse ministerraad bekend.

''De lijst ontbeert iedere fundering, is niet transparant en niet aanvechtbaar. We verwerpen de daden van Moskou en hebben dat ook laten weten. Ze krijgen dit van ons in blokletters te horen'', aldus de premier.