Er is niets "exceptioneel" verkeerds aan Donald Trump. Hij vertegenwoordigt eerder "hoe het er normaal aan toegaat" voor het imperium.

Afgelopen weekeinde was ik zoals gewoonlijk een gastspreker op het How the Light Gets In-festival, wat normaal plaatsvindt in het dorp Hay-on-Wye op de Engels-Welsh grens, maar deze keer was de locatie in de liberale landen van Noord-Londen. Ik ben de excuus-"edele wilde" tijdens deze gelegenheid, de rouwdouwer onder de beter of duurder opgeleide experts, vrijwel exclusief verbonden met de neoliberale orthodoxie. Doorgaans ben ik edeler dan wild ondanks tegenstand - los van dit alles; waar anders kan ik een veganistische schnitzel als middagmaal verorberen - maar deze keer ontsnapte het wilde beest.

De motie hield in dat Trump als president een "misstap" weergeeft - een onderbreking van de "op regels gebaseerde" wereldorde. Diegene die dit onderschreef was Mary Ann Sieghart, de voorzitter, een pijnlijk liberale feminist, zelf een eersteklas intellectueel, een uitstekend schrijfster en denker, die lid is van de Raad voor de Programmering van Ofcom. Zodoende overweegt ze momenteel om mij van de televisie en radio af te halen.


[Zat net een panel voor op het #HTLGI-Festival waar @georgegalloway Donals Trumps beleid inzake Noord-Korea prees. Boeiend, hè?]

Jordan Peterson is onze toergids voor de moderne wereld

Jordan Peterson is mogelijkerwijs de meest invloedrijke publieke intellectueel van nu, hij is slechts in twee jaar tijd beroemd geworden na een lange carrière als academicus en praktiserend klinisch psycholoog. Hij bestormde het mediatoneel met een hard standpunt over gedwongen taalgebruik, opgelegd door een wet in Canada. Vervolgens werd hij een symbool van verzet tegen de woeste excessen van postmoderne identiteitspolitiek.

De media moeten dit nog uitdokteren, maar hun honende aanvallen op hem hebben een leeuw losgelaten.

Deze maand werd gekenmerkt door ongelofelijke hoeveelheden water die in een zeer korte tijd over de hele wereld vielen; duizenden doden, miljoenen ontheemden... en meer gewassen die zijn beschadigd.

China, Zuid-Korea, Indonesië, de Filipijnen, Vietnam, Zuid-Afrika, Nepal, Pakistan, India, Zweden, Rusland, Italië en de VS werden in juli het meest getroffen door plensbuien en de resulterende plotselinge stortvloeden. Japan maakte ook een historische overstroming mee die wijdverspreide schade veroorzaakte: er vielen 200 doden en duizenden raakten ontheemd.

Italië, Brazilië en Zuid-Afrika maakten deze maand allemaal ongebruikelijke of 'zeldzame' sneeuwval mee, wat de lokale bevolking nogal verraste.

Toen de 'hemelen' op veel plaatsen 'opengingen', troffen hoge temperaturen, droogtes en bosbranden Californië, Zweden, Noorwegen en Griekenland; de laatste werd het zwaarst getroffen met 94 doden, honderden ontheemden, 2500 vierkante kilometers verwoeste bosgrond als gevolg, waarbij honderden mensen gedwongen werden naar de stranden te vluchten.

Er waren significante branden in Californië, maar geen record werd gebroken, tot nu toe handhaafde de natuurband van 1937 het record met bijna 90.000 vierkante kilometer verwoeste bosgrond. Zelfs het combineren van alle hectares bosgrond die in de afgelopen vijf jaar door branden in Californië zijn verwoest, is niet voldoende om dat record uit 1937 te breken. Sinds de jaren dertig is er bovendien een netto daling van het aantal branden in de staat.

Hetzelfde geldt voor de branden die in Europa verschenen, er zijn geen records gebroken en sinds de jaren tachtig is er een aanzienlijke daling in het aantal branden, zoals Adapt 2030 heeft verklaard. De hoge temperaturen die in juli in Europa zijn gemeten zijn niet vergelijkbaar met die van de jaren 1930, om nog maar te zwijgen van de extreme hitte die Europa in de loop van de 19e eeuw heeft ervaren, en een groot deel van de VS in verschillende jaren.

Nogmaals, we zien dat de massamedia zich voornamelijk richten op plaatselijke incidenties van hoge temperaturen en bosbranden, en die vergroten; één krantenkop verklaarde zelfs dat de wereld sinds de opkomst van onze beschaving (10.000 jaar geleden) niet zulke hoge temperaturen heeft meegemaakt, een bewering die gewoon onjuist is.

De oppervlaktetemperaturen van de aarde stijgen inderdaad als gevolg van geologische en vulkanische activiteit en de meer directe incidentie van zonnestralen als gevolg van de verzwakking van de magnetosfeer. Maar vergeten te midden van de hype is dat de temperaturen in hogere lagen van de atmosfeer sterk zijn gedaald. Bewijs hiervan is te zien in de toenemende incidentie van halo's rond de zon en maan, lichtende nachtwolken, veelkleurige lichtzuilen, steeds erger wordende hagelbuien en natuurlijk ongebruikelijke sneeuwval. En laten we niet vergeten dat we dit jaar zowel in juni als juli zeldzame sneeuwgebeurtenissen hadden op het noordelijke en zuidelijke halfrond.

Laat je dus niet misleiden. Veel van de aardveranderingen die we nu zien, zijn te wijten aan de lage zonneactiviteit, de verzwakking van de magnetosfeer en de maximale hoeveelheid kosmische straling. En al deze veranderingen zijn niet specifiek voor onze aarde, we vinden parallellen op andere planeten van ons zonnestelsel. Zoals iemand zei: "niet door vuur, maar door ijs..."

Bekijk de video hieronder (met Nederlandse ondertiteling):

Samen met Turkijes militaire aanwezigheid in noordelijk Syrië en zijn steun voor militante groeperingen in Idlib was het te verwachten dat het offensief van het Syrische leger in de regio uitgesteld zou worden totdat een compromis tussen Erdogan en Assads bondgenoten gesloten zou worden, zoals ik eerder uitlegde. Op 17 september voerde de Russische president Vladimir Poetin voor de derde keer binnen een maand gesprekken met zijn Turkse tegenhanger Erdogan in Sotsji. Ze kwamen overeen om een gedemilitariseerde zone in Idlib te creëren. De Russische minister van Defensie Sergei Shoigu bevestigde daarna tegenover journalisten dat er geen grote militaire operatie in de provincie zou plaatsvinden.

Volgens Russische diplomatieke bronnen die met de krant Al-Watan spraken zal het Russisch-Turkse akkoord in drie fasen worden ingevoerd:

1. De eerste fase om een 15 tot 20 kilometer brede wapenvrije zone langs de contactlijn tussen militante groeperingen en regeringstroepen op te zetten gaat half oktober van kracht. Alle radicale groeperingen, met inbegrip van ISIS en Jabhat al-Nusra, zullen deze zone moeten verlaten, waar door Russische en Turkse militaire eenheden gezamenlijk gepatrouilleerd zal worden.
2. In de tweede fase zullen tot 10 november zware wapens uit de regio ingezameld worden en zullen de militanten de burgergebieden verlaten.
3. In de derde fase die tot het eind van dit jaar duurt zullen de activiteiten van overheidsinstituties in Idlib hervat worden.

Bemerk dat voor de afronding van alle drie fasen de samenwerking van militante groeperingen noodzakelijk is. Dit is het punt dat kan resulteren in het gedeeltelijk of compleet in elkaar klappen van pogingen tot demilitarisatie - maar dat houdt niet noodzakelijkerwijs een fiasco in.

Na het bevrijden van de regio van Daraa en de grens met de Golanhoogten in het zuidwesten van het land richt het Syrische leger zich nu op de noordelijke provincie van Idlib, het laatste bolwerk van de 'rebellen' - deze worden gesteund door Turkije - en met Al Qaida geaffilieerde terroristische groeperingen. De 'Slag om Idlib' wordt al weken verwacht - toch ondanks al het gepraat over een opbouw van troepen en de alarmistische verklaringen van westerse machten kan het enige tijd duren voordat het offensief start. Als het begint, dan lijkt het wellicht eerder meer op een voorzichtige, geduldige en strategische jachtpartij dan 'shock-and-awe'.

De Midden-Oosten correspondent Robert Fisk van The Independent is, zover we weten, de eerste en enige journalist die de situatie aan het front van Idlib beoordeelde. Hij sloeg de 100.000 Syrische soldaten waarvan gezegd werd dat ze zich voor de aanval verzamelden niet gade, maar kwam wel een contingent van zo'n 200 Syrische soldaten zonder pantservoertuigen of zwaar wapentuig tegen. Er werd niet veel bijzonders waargenomen dat zou aangeven dat de bestorming van Idlib op komst was. Alleen voorbereidende Russische en Syrische luchtaanvallen die zich richten op posities van jihadi's tussen Hama en Idlib werden gerapporteerd.

Op 9/11 beschouwden de imperialisten zichzelf machtig genoeg dat ze konden wegkomen met de grootste valse vlag-gebeurtenis in de geschiedenis, nu 17 jaar later wordt deze realiteit openlijk getart door Rusland.

Nog een imperiale oorlog, nog een valse vlag. Idlib, het laatste terroristische bolwerk in Syrië staat op het punt om verpletterd te worden. Als reactie probeert het imperium wanhopig de nederlaag van hun proxy's een halt toe te roepen met nog een geplande namaak chemische aanval, als voorwendsel om Syrisch-Arabische strijdkrachten te bombarderen. Alleen deze keer proberen Rusland, Syrië, Iran en andere naties die in de voorste gelederen versus de echte oorlog tegen terreur staan de VS te ontmaskeren, hun waarschuwende dat ze niet verder moeten gaan met hun plan.

Lief dagboek, veel van mijn collega's zijn niet blij met de recente gebeurtenissen in Syrië. Ze zijn ontevreden dat Assad nog steeds aan de macht is. Ik, daarentegen, zie het metaforische glas als half vol. In een recent opinieonderzoek steunen 58% van de Amerikanen het bombarderen van Syrië en 19% heeft "geen mening". Dat is geweldig nieuws, daar het aantoont dat de overweldigende meerderheid van de bevolking makkelijk te manipuleren en simpelweg apathisch is. In een democratie is propaganda het belangrijkste maar minst begrepen hulpmiddel. Sta mij toe de grondslagen van een succesvolle propagandacampagne met u te delen.

In mijn laatste artikel getiteld "Immigratie, Criminaliteit en Propaganda" suggereerde ik dat een 'botsing der beschavingen' momenteel in Europa wordt gefabriceerd.

Dit conflict wordt gefabriceerd door het radicaliseren van twee tegenover elkaar staande populaties: de blanke Europese autochtonen die worden aangemoedigd om elke vorm van immigratie te verwerpen, en de migrantenpopulaties die aangemoedigd worden om elke manifestatie van blanke Europese beschaving af te slaan.

Om een dergelijk doel te bereiken worden er vijf complementaire operaties geleid:

• Het westen voert oorlogen tegen landen die overwegend islamitisch zijn
• De ISIS-dreiging en de daaraan toegeschreven valse vlaggen-aanslagen
• Het open grenzen-beleid dat prevaleert in de EU
• De radicalisering van migrantenpopulaties middels fundamentalistische vormen van de islam
• Het radicaliseren van autochtone populaties middels ultra-nationalistische ideologieën.

Wordt er werkelijk een botsing der beschavingen geconstrueerd, of is het alleen het resultaat van de spontane menselijke geneigdheid naar haat, geweld en racisme?

Een factor die sterk pleit voor het eerste punt is de gedocumenteerde betrokkenheid van een paar gerelateerde groepen in elk van de vijf hierboven genoemde complementaire operaties.

Daarbij, zoals we hieronder zullen zien, hebben deze enkele groepen direct baat bij een zich voordoende 'botsing der beschavingen'.

Zestien jaar geleden werd Pim Fortuyn neergeschoten door een radicaal linkse man, slechts minuten nadat hij in Hilversum een radio-interview had gegeven. Er zijn echter nog altijd vele vragen rond zijn sluipmoord. Gehaat door links, maar geliefd door velen die nog steeds helder konden nadenken, was hij een leider die de gedachten en gevoelens van Nederlanders die konden zien welke kant het land opging, vertolkte. Hij waarschuwde voor het oprukkend totalitarisme van het politiek correct denken, het zogenoemde 'anti-racisme', het verwoestende effect van massa-immigratie, problemen in de gezondheidszorg, in het onderwijs, enzovoort.

In een vooruitziende statement uitgezonden ongeveer 6 weken voordat hij werd geëlimineerd, sprak Fortuyn over het gevaarlijke klimaat dat het Nederlandse establishment had gecreëerd.

"En de Nederlandse regering, dat vind ik dus een bloody shame, helpt mee een klimaat te creëren van demonisering van mijn persoon. En als mij straks iets gebeurt, dan zijn zij medeverantwoordelijk. En dan kunnen ze niet hun handen ervan aftrekken in de zin van 'ik heb die aanslag niet gepleegd'. Je hebt het klimaat gecreëerd. En dat moet stoppen."

Op de avond van 6 mei 2002, slechts een paar uur na de sluipmoord, braken er rellen uit op het Binnenhof in Den Haag. Mensen riepen duidelijk 'moordenaars' naar de overheid, omdat ze heel goed wisten wie er verantwoordelijk was voor Fortuyns moord. Om de schuld af te wentelen verweet de Nederlandse elite Fortuyns aanhang heel snel van racisme. Diezelfde avond organiseerden de autoriteiten een persconferentie waar de mensen kregen te horen dat de sluipmoordenaar was aangehouden (blijkbaar binnen enkele minuten) en dat hij blank was in plaats van de verwachte immigrant (alsof er geen blanke radicaal linkse personen zouden bestaan). Partijleiders kregen vervolgens de bewaking die Pim Fortuyn was ontzegd. Dezelfde 'leiders' die hem rücksichtslos hadden achtervolgd zeurden nu over hun eigen veiligheid.

In mijn vorige artikel over het onderwerp immigratie schreef ik dat een van de "destructieve gevolgen van niet-geïntegreerde massamigratie een toename van de criminaliteit is".

Ik geloofde, naïef dat ik was, dat het verband tussen migratie en criminaliteit voor de hand lag. Nadat ik het artikel had gepubliceerd, onderzocht ik het onderwerp en besefte ik dat dingen zoals gewoonlijk veel complexer en interessanter zijn dan ze lijken.

In dit artikel proberen we de eventuele verbanden tussen migratie en criminaliteit te begrijpen. Om dit te doen, zullen we een reeks grafieken doornemen, ze interpreteren en, nog belangrijker, zien hoe die gegevens vaak selectief worden uitgekozen en verdraaid om extremistische ideologische discoursen te dienen.

Laten we eerst eens kijken hoe migratie wordt waargenomen. In Europa is immigratie duidelijk de belangrijkste bron van zorg geworden onder de meeste burgers - het staat hoger dan terrorisme of werkloosheid.

Of deze bezorgdheid gerechtvaardigd is, doet er op dit moment eigenlijk niet toe, omdat het een belangrijk punt laat zien: een meerderheid van de Europeanen maakt zich ernstig zorgen over de immigratie in hun land, dat wil zeggen: er heerst een emotionele belasting. En we weten dat verhoogde emotionele toestanden een zeer vruchtbare voedingsbodem vormen voor hysterisatie, zwart-witdenken en extremistische ideologieën.