Overheden gebruiken angst om hun burgers te controleren en te manipuleren. Dat is nu toegegeven door leden van de Scientific Pandemic Influenza Group on Behavior (SPI-B), een subcommissie die de Scientific Advisory Group for Emergencies (SAGE) in het V.K. adviseert. En zij kunnen het weten, want zij waren het die hiervoor pleitten en nu zeggen ze dat het om een betreurenswaardige vergissing ging. Zoals bericht in The Telegraph op 14 mei 2021:1

"Wetenschappers van een comité dat het gebruik van angst aanmoedigde om het gedrag van mensen te controleren tijdens de COVID pandemie gaven toe dat hun werk 'onethisch' en 'totalitair' was. In een nieuw boek over de rol van de psychologie in de reactie van de regering op COVID-19, betuigden leden van de Scientific Pandemic Influenza Group on Behavior (SPI-B) spijt met betrekking tot deze tactiek.

SPI-B waarschuwde vorig jaar in maart dat ministers "het waargenomen niveau van persoonlijke dreiging" van COVID-19 moesten verhogen, omdat "een aanzienlijk aantal mensen zich nog steeds niet voldoende persoonlijk bedreigd voelt".

Gavin Morgan, een psycholoog in het team, zei: "Het is duidelijk dat het gebruik van angst als controlemiddel niet ethisch is. Angst gebruiken riekt naar totalitarisme. Het is geen ethische houding voor welke moderne regering dan ook. Van nature ben ik een optimistisch mens, maar dit alles heeft me een pessimistischer mensbeeld gegeven.""

Op 14 juni 2021 publiceerde Tubantia een artikel over het overlijden van een 74-jarige vrouw uit Breda, kort nadat zij een covid vaccin had gekregen. Zij is een van de 381 mensen die momenteel in Nederland geregistreerd staan als 'overleden na coronavaccinatie'. Op maandag 19 april ging ze tennissen waarna ze naar de vaccinatielocatie fietste voor haar eerste Covid-prik. 's Avonds stuurde ze een appje naar haar zoon Jasper en dochter Femke met de tekst: "Als ze je het vaccin 's nachts zouden geven, zou je het niet eens merken."

Die nacht overleed zij in haar slaap. Haar zoon vond haar de volgende avond.

Zowel Jasper als Femke dachten meteen dat haar dood waarschijnlijk verband hield met het vaccin. "Dat leek ons niet meer dan logisch'', zegt Jasper. De zoektocht naar medewerking en antwoorden van de medische autoriteiten blijkt echter erg moeilijk te zijn, waardoor broer en zus zich afgewezen en alleen voelen.

De schouwarts die was opgeroepen op de avond van het overlijden was niet echt geïnteresseerd in mogelijke oorzaken. Femke: ,,Toen we zeiden dat we goed onderzocht wilden hebben wat er is gebeurd, begon ze meteen over de transportkosten, ze reageerde heel afwerend.'' De schouwarts was niet de enige zorgverlener die weinig interesse toonde in de oorzaak van het overlijden van hun moeder. Toen ze met de huisarts van hun moeder spraken, probeerde die hen ervan te overtuigen dat de dood van hun moeder hoogstwaarschijnlijk toeval was en dat het weinig zin heeft om naar een verband met het vaccin te zoeken. Jasper: "Uiteindelijk heeft de huisarts wel geregeld dat een patholoog het overlijden nader onderzoekt. Maar het is toch raar dat je zo veel tegenwerking krijgt?''

Toen mij gevraagd werd waarover ik zou willen schrijven voor deze uitgave van de Dot Connector waren mijn eerste woorden: "Het Gouden Tijdperk en hoe we van daar gekomen zijn tot waar we nu zijn en wat dit alles betekent." Dat is het onderwerp dat mij al een aantal jaren bezighoudt en ik gaf hier in mijn artikel Witches, Comets and Planetary Cataclysms (DCM Issue 11) een overzicht van. Dit onderwerp betrof hoe de vrouwelijke energie van onze samenleving gedurende millennia stapsgewijs werd ondermijnd ten gevolge van planetaire cataclysmen welke aanvingen met de Grote Zondvloed, beter bekend als de Zondvloed van Noach. Maar opmerken wat er gebeurd is, is niet hetzelfde als verklaren waarom en hoe het in sociologisch opzicht kon plaatsvinden. In dat artikel schreef ik het volgende:

"Voor wat betreft de vermeende zondvloed van Noach, kunnen we zeggen dat op meer dan één moment in de ons bekende geschiedenis beschavingen en culturen zijn ingestort en/of verdwenen of zijn vernietigd door niemand-weet-wat...

Onderzoekers op het gebied van archeologie en geschiedenis zijn verbijsterd door het ontbreken van enige directe archeologische of geschreven verklaringen voor de oorzaken (in tegenstelling tot de gevolgen), hoewel er een rijke verzameling mythen en folklore bestaat waarin de antwoorden wel eens gevonden zouden kunnen worden, mits correct geanalyseerd...

Enkele decennia geleden raakten bepaalde natuurwetenschappers geïntrigeerd door het probleem en, zich concentrerend op de hierboven genoemde ineenstortingen aan het einde van de Bronstijd, realiseerden zij zich dat het bewijsmateriaal eerder natuurlijke oorzaken suggereerde dan menselijk handelen zoals invasie of oorlogvoering. En dus barstte de discussie onder hen los over klimaatverandering, vulkanische activiteit en aardbevingen. Tegenwoordig worden dit soort verklaringen opgenomen in enkele van de standaard historische verslagen over de Bronstijd, hoewel er nog steeds veel problemen zijn: geen enkele verklaring bleek al het bewijsmateriaal te kunnen verklaren.

Immanuel Velikovsky bracht iedereen in beroering door te suggereren dat de Exodus - maar dan ook alleen de Exodus - werd veroorzaakt door een bombardement van rotsen, stof, koolstoffen enzovoort als gevolg van Venus, die amok maakte in het zonnestelsel. Hij verzamelde een verbazingwekkend assortiment mythen en legenden uit de hele wereld welke er sterk op wezen dat er een soort wereldwijd cataclysme werd beschreven, maar wanneer, waar en hoe het precies gebeurde, was nogal twijfelachtig. Er waren anderen die over deze zaken schreven en spraken vóór Velikovsky, waaronder Ignatious Donnelly, die een eervolle vermelding verdient voor het toeschrijven van de mythen aan de Grote Zondvloed van Noach, waarvan hij beweerde dat het eigenlijk de vernietiging van Atlantis was zoals beschreven door Plato. Of er nu wel of niet een geavanceerde beschaving was die bekend stond als Atlantis is niet onze zorg hier, maar of er nu wel of niet een zondvloed was, en wanneer deze dan plaatsgevonden zou kunnen hebben wel."

De permanente militaire -, inlichtingen- en diplomatieke bureaucratieën van de wereld ("diepe staten") houden samen met hun beeldvormingsmanagers in de reguliere media en het onderwijssysteem een zeer duistere werkelijkheid voor iedereen verborgen, van een veel kwalijker aard dan die welke de Tovenaar van Oz voor Dorothy verborgen hield.

Alle tirannieke systemen hebben een grote groep cheerleaders nodig om te overleven en te gedijen; een groep uitbuitbare en toegewijde volgelingen die de fakkel zullen dragen en de massa's zullen evangeliseren met de ideologie van controle. Zonder dit agressieve percentage van de bevolking kunnen totalitaristen niet aan de macht blijven. In de VS en het grootste deel van het westen hebben linkse ideologen deze rol naar behoren vervuld. Zij beweren dat zij strijden voor de rechten van de onderdrukten, maar hun daden spreken veel luider dan hun woorden.

Zij steunden en verdedigden op venijnige wijze praktisch iedere draconische maatregel die de regeringen en bedrijfselites in de afgelopen paar jaar hebben doorgevoerd. Zij steunden massale censuur door Big Tech bedrijven van conservatieven en gematigden. Zij steunden nationale lockdowns waardoor honderdduizenden kleine bedrijven vernietigd werden en de grondwettelijke rechten van miljoenen Amerikanen werden geschonden. Zij blijven onwetenschappelijke regels omtrent de mondkapjes steunen waarvan bewezen is dat ze niets tastbaars bereiken voor wat betreft het voorkomen van de verspreiding van virussen. Zij steunen het gebruik van "vaccinatiepaspoorten", waardoor niet-gevaccineerde mensen effectief zouden worden uitgesloten van de normale economie en de normale samenleving en hen tot armoede zou drijven. En nu zijn ze overal op internet te vinden om propaganda te maken voor vaccinatie.

We kennen deze losgeslagen figuren onder vele namen, waaronder social justice warriors (SJW's), sneeuwvlokjes, puriteinen, linkse rakkers, marxisten, communisten, globalisten, collectivisten, narcisten, enz. In principe behoren ze tot sommige van de ergste soorten mensen op deze planeet en terwijl ze meestal doorzeuren over "institutioneel racisme" dat niet bestaat, of een verkrachtingscultuur die niet bestaat, of een patriarchaat dat niet bestaat (hoewel ik me begin af te vragen of we er misschien een moeten beginnen), hebben ze nu een nieuwe liefde gevonden in de covid "crisis".

Niets is triester dan de dood van een illusie. ~ Arthur Koestler

Onze grootste illusie is te geloven dat we zijn wat we denken dat we zijn.
~ H.F. Amiel

Als we maar zouden weten wat Illusie is, dan zouden we het tegenovergestelde weten: wat Waarheid is. Deze Waarheid zou ons bevrijden van slavernij. ~ Boris Mouravieff

De ervaring van ontgoocheling is er een die iedereen met elkaar gemeen heeft. We kunnen gerust zeggen dat ieder mens ooit de ervaring heeft gehad in iets te geloven dat niet waar bleek te zijn. De eerste schok die ontstaat wanneer iemands perceptie van de wereld in strijd blijkt te zijn met de harde feiten van de werkelijkheid, kan variëren van een milde teleurstelling tot een gevoel van overweldigend psychologisch trauma.

Ongeacht de mate van bedrog is de gewaarwording dat men in een leugen heeft geloofd een pijnlijke ervaring, niet alleen psychologisch maar ook lichamelijk. Het kan voelen als een dreun in de maag, alsof de adem wordt ontnomen. En omdat onze overtuigingen omtrent de wereld onderling verbonden zijn met andere overtuigingen welke vastliggen in onze hersenen, kan de vernietiging van één overtuiging vaak leiden tot een cascade van ineenstorting van vele andere.

Wanneer iemand geconfronteerd wordt met feiten die in tegenspraak zijn met zijn overtuigingen, heeft hij twee keuzes. De eerste keuze is om in de ontkenningsmodus te gaan door de feiten af te wijzen als zijnde onwaar, teneinde hun gekozen geloofssysteem overeind te houden en verder te kunnen leven als voorheen. De tweede keuze is de nieuwe gegevens te aanvaarden en te proberen een nieuw intern denkkader of een nieuwe kaart van de werkelijkheid te reconstrueren waarin de nieuwe informatie past, hetgeen kan betekenen dat alle andere overtuigingen die met het oude model samenhingen, ter discussie moeten worden gesteld.

De tweede keuze is moeilijk en vergt veel kracht om de vooringenomen ideeën los te laten en de nieuwe en feitelijke gegevens te aanvaarden. De eerste keuze is gemakkelijk, aangezien deze geen inspanning, pijn, verdriet of herschikking van iemands leven of waarden vergt. Het is ook comfortabeler en omdat mensen over het algemeen comfort verkiezen boven pijn, is de eerste keuze vaak de standaardoptie.

Op het moment waarop iemand zich bewust wordt van feiten die indruisen tegen wat men voor waar houdt, ervaart men wat psychologen cognitieve dissonantie noemen; het is dat gespannen, ongemakkelijke gevoel dat wat men ziet in dusdanige mate niet strookt met wat men reeds voor waar houdt, dat het verstand onmiddellijk verwerpt, zelfs als de feiten duidelijk en onbetwistbaar zijn.

Het is op dit moment van cognitieve dissonantie (te herkennen aan de spanning en het ongemak welke een paniekreactie teweegbrengen) dat de cruciale strijd om de waarheid boven de fictie plaatsvindt. Als iemand het bewustzijn en de wilskracht kan opbrengen om niet toe te geven en de comfortabele weg te kiezen door de feiten onmiddellijk van tafel te vegen en de tegenstrijdige informatie in zijn geest houdt terwijl hij bewust de negatieve gevoelens ervaart die gepaard gaan met cognitieve dissonantie, kan de resulterende bevrijding transformerend zijn. Dit moet men ervaren om het te geloven!

Op 23 augustus gaf het kabinet van de Canadese premier een verklaring af ter herdenking van de zogenaamde "zwarte lintjesdag" ("black ribbon day)", een nepfeestdag, welke in 2008-2009 door het Europees Parlement werd ingesteld om de slachtoffers van het fascistische en communistische "totalitarisme" en de ondertekening van het Molotov-Ribbentrop non-agressiepact in 1939 te herdenken.

Diverse centrumrechtse politieke groeperingen in het Europees Parlement en de Parlementaire Vergadering van de NAVO (lees de VS) initieerden of steunden dit idee. In 2009 nam de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OESO), bijeen in Litouwen, ook een resolutie aan "waarin de rollen van de USSR en nazi-Duitsland bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog gelijkgesteld werden".

De verklaring van premier Justin Trudeau gaat in dezelfde richting. Hier een fragment:

"Zwarte Lintjesdag markeert de sombere verjaardag van het Molotov-Ribbentrop Pact. Dit beruchte pact, dat in 1939 werd ondertekend door de Sovjet-Unie en nazi-Duitsland om Centraal- en Oost-Europa te verdelen, vormde de basis voor de verschrikkelijke wreedheden die deze regimes zouden begaan. In het kielzog van het pact ontnamen zij landen hun autonomie, dwongen zij gezinnen hun huizen te ontvluchten en verscheurden zij gemeenschappen, waaronder joodse en Roma-gemeenschappen en andere. De Sovjet- en nazi-regimes veroorzaakten onnoemelijk veel leed aan mensen in heel Europa, miljoenen werden zinloos vermoord en hun rechten, vrijheden en waardigheid werden ontzegd [cursivering toegevoegd]".

Als een verklaring die pretendeert het ontstaan en het verloop van de Tweede Wereldoorlog samen te vatten, is het een parodie op de werkelijke gebeurtenissen van de jaren dertig en de oorlogsjaren. Het is politiek ingegeven "nepgeschiedenis". Het is, in feite, een volle zak met leugens.

"De hel is leeg en alle duivels zijn hier." William Shakespeare, De Storm (The Tempest)

Mike Yeadon is een microbioloog met een milde stem en een voormalig Vice President of Allergy and Respiratory Research bij Pfizer. Hij heeft 32 jaar voor grote farmaceutische bedrijven gewerkt en is een vooraanstaand deskundige op het gebied van virale infecties van de luchtwegen. Hij is ook een man met een missie en zijn missie is om zoveel mogelijk mensen te informeren over de elitaire machthebbers, die de pandemie gebruiken als een rookgordijn om hun werkelijke doelen te verbergen. In een recent interview vertelt Yeadon als volgt:

"Als je een aanzienlijk deel van de wereld zou willen ontvolken en dat zou willen doen op een manier die geen vernietiging van het milieu met kernwapens met zich meebrengt, of iedereen te vergiftigen met miltvuur of zoiets, en je zou plausibele ontkenning willen hebben, terwijl je een meerjarige crisis van een infectieziekte zou hebben, dan denk ik niet dat je met een beter uitvoeringsplan had kunnen komen dan wat voor mij lijkt te liggen. Ik kan niet zeggen dat dit is wat ze gaan doen, maar ik kan geen goedaardige verklaring bedenken voor waarom ze het doen." ("Interview with Dr Mike Yeadon", The Delingpole Podcast; Minuut 44: 25)

"Ontvolking"? Wie zei er iets over ontvolking? Is het niet wat ver gezocht om van een grootschalige vaccinatiecampagne over te gaan tot beschuldigingen van een samenzwering om "een aanzienlijk deel van de wereld te ontvolken"?

Waarom doen de meeste mensen die gemakkelijk door de officiële Covid-verhaallijn prikken niet eens aan elementaire feitencontrole van de mensen die zij volgen die de Covid-verhaallijn ter discussie stellen?


Drie dagen geleden heb ik deze tweet gepost:

Hoe weet je of de informatie van iemand 'aan onze kant' - of dat nou mijzelf, Tom Cowan of Dolores Cahill betreft - werkelijk waar is? Je moet onze bronnen controleren. Maar de meeste mensen kunnen of willen dat niet doen. Ik denk dat ik weet waarom.

Weinig fenomenen hadden op globaal niveau zo snel een diepgaande impact als de huidige corona-uitbraak. In een mum van tijd werd het menselijk leven totaal gereorganiseerd. Hoe dit kon, wat de consequenties ervan zijn en wat we verder kunnen verwachten vragen we aan Mattias Desmet, psychotherapeut en professor klinische psychologie aan de Gentse universiteit.

Hoe staat het, bijna een jaar na het begin van de coronacrisis, met de mentale gezondheid van de bevolking?

MD: Voorlopig is er weinig cijfermateriaal dat de evolutie van mogelijke indicatoren zoals de inname van antidepressiva en anxiolytica of het aantal suïcides in kaart brengt. Maar het is vooral belangrijk om het mentale welbevinden in de coronacrisis in zijn historische continuïteit te plaatsen. De mentale gezondheid ging al decennialang achteruit. Er was al lang een gestage toename van het aantal depressies en angstproblemen en van het aantal suïcides. En de laatste jaren was er een enorme groei van ziekteverzuim omwille van psychisch lijden en burn-outs. Het jaar voor de corona-uitbraak voelde je hoe dit onbehagen nog exponentieel toenam. Dit liet voorvoelen dat de maatschappij op een kantelpunt afstevende waarbij een psychologische 'reorganisatie' van het maatschappelijke systeem zich opdrong. Met corona gebeurt dit. Men zag aanvankelijk dat mensen zonder veel over het virus te weten verschrikkelijke angstbeelden oprakelden en er een ware maatschappelijke paniekreactie ontstond. Dat gebeurt vooral als er voordien al een sterke, latente angst in een persoon of bevolking schuilt.