Universiteit Utrecht heeft een 'fiks aantal' klachten gehad over de bedreigende opmerking van een docent geesteswetenschappen aan het adres van Thierry Baudet. De docent plaatste op Facebook de boodschap: 'Volkert waar ben je?'.

Hoogleraren strafrecht kwalificeren de opmerking als potentieel strafbaar, maar zien het in ieder geval als bijdrage aan het creëren van een dreigende sfeer richting de FvD-politicus.

Minister Arie Slob (Onderwijs) gaat het islamitische Cornelius Haga Lyceum in Amsterdam geen geld meer geven als de instelling doorgaat met het hinderen van de Inspectie van het Onderwijs.

Volgens Slob hinderde de middelbare school deze week het werk van de inspectie. Hij noemt dat "zeer ernstig en niet acceptabel". Als de school door blijft gaan met het hinderen van de inspecteurs, zal hij naar eigen zeggen "niet schromen de bekostiging stil te leggen", zei de bewindsman vrijdag voor aanvang van de ministerraad.

In de praktijk betekent dit het einde van de Amsterdamse school. Slob had de school het liefst gesloten, maar dat is nu wettelijk niet mogelijk.

Het Nederlandse hulpprogramma voor Syrische strijdgroepen, het NLA-programma, wordt door strafrechtadvocaten gebruikt om teruggekeerde Syriëgangers vrij te krijgen. Dat blijkt uit een rondgang van Nieuwsuur en Trouw.

De Open Society Foundations van George Soros beschouwt Nederland als sleutelland in de strijd tegen "negatieve trends". Met miljoenen euro's aan tientallen organisaties, beïnvloedt Soros ook gevoelige maatschappelijke thema's.

Begin 2014 maakt Jordi Vaquer van de Open Society Foundations (OSF) zich grote zorgen om Nederland. Als Europees directeur van de filantropische instelling van miljardair George Soros wordt hem gevraagd de Nederlandse activiteiten te evalueren voor het OSF-bestuur. Vaquer bespeurt toenemende vreemdelingenhaat, die hij in zijn evaluatie van 12 maart als "bijzonder gevaarlijk" omschrijft. Deze ontwikkeling in het voormalige voorbeeldland zou "negatieve trends" in Europa kunnen "normaliseren", schrijft Vaquer.

Enkele dagen later is er een videoconferentie met het OSF-bestuur waarin besloten wordt of de investeringen in Nederlandse organisaties, die sinds 2009 plaatsvinden, worden voortgezet. OSF-directeur Chris Stone neemt deel vanuit het hoofdkantoor in New York. Een ander bestuurslid, de Nederlandse prinses Mabel, vanuit Londen. Collega's uit Brussel, Barcelona en Boedapest doen ook mee, net als Eefje de Kroon, OSF-adviseur voor Nederland. Het OSF-bestuur onderschrijft de conclusies van Vaquer en besluit meer geld vrij te maken om het tij in Nederland te keren, hopelijk met "bredere weerklank" in de rest van Europa.

Over de invloed van George Soros in Nederland bestaat veel onduidelijkheid. Bekend was al dat de OSF vóór 2014 subsidies gaf aan Nederlandse organisaties als ProDemos en KiesKompas, van de stemwijzers, het Meldpunt Discriminatie, de Anne Frank Stichting en enkele moslimorganisaties. Maar de volledige betrokkenheid bij het Nederlandse debat is nooit goed onderzocht. In een interview met Thierry Baudet van Forum voor Democratie zei radio-presentator Max van Weezel onlangs nog dat Soros in Nederland "helemaal geen invloed" heeft. Terwijl Baudet de filantroop Soros net in een rijtje met zeer invloedrijke mensen als Angela Merkel, Mark Rutte en Unilever-baas Paul Polman had geplaatst. Hoe zit het nu precies?

Het kabinet gaat aan de slag met een plan van GroenLinks-Kamerlid Corinne Ellemeet voor 70-plussers die in het ziekenhuis belanden. Minister Bruins (Medische Zorg) knoopt er een gesprek over aan met ZonMW, een onderzoeksorganisatie voor zorgvraagstukken.

Ellemeet kreeg eerder deze week juist een karrenvracht aan kritiek over zich heen. Onderwerp van discussie was haar plan om speciale ouderenartsen - geriaters -voortaan mee te laten kijken als 70-plussers in het ziekenhuis belanden voor een behandeling.

Een imperium strekt zich, per definitie, uit over grote hoeveelheden territorium en dringt daarmee binnen in lokaliteiten die op zichzelf niets te maken hebben met elkaar, behalve dat ze een uitdaging voor de heerschappij van de Hegemon kunnen vormen. Bijvoorbeeld, het Romeinse Rijk was in de eerste eeuwen van onze jaartelling druk bezig de Sassanidische heersers in Perzië terug te dringen, probeerde Germaanse stammen aan de Rijn te onderwerpen en had moeilijke tijden het hoofd te bieden aan Euraziatische stammen die zich verplaatsten vanuit de Kaukasus naar de vlakten van de Donau. Het meest cruciale talent waarover een imperium dient te beschikken om te overleven is misschien wel de vaardigheid op hetzelfde moment een veelheid aan conflicten te managen.

Het huidige Amerikaans gedomineerde neoliberale imperium uit ook haar wil om op het wereldtoneel "dominantie over het totale spectrum" te bereiken door een beleid te formuleren dat hen in staat stelt om conflicten in meerdere "gevechtstheaters" te beheersen. Op deze manier kunnen over de hele wereld dan ook sporen van oorlogvoering gevolgd worden - tot in landen die elk een eigen niveau van conflict laten zien dat gebonden is aan de op maat gesneden manipulaties van het Rijk.

Op dit moment kunnen voorbeelden van Amerikaanse interventie in verschillende "gevechtstheaters" worden gevonden in Eurazië (nauw ondersteunen van het Pinochet-liberale regime van Oekraïne), het Midden-Oosten (verandering van regime in Syrië) en Oost-Azië (beheersen van Noord-Korea) naar Latijns-Amerika (verandering van regime in Venezuela), landen die geen gelijkenis vertonen anders dan dat ze het doelwit zijn van imperiaal management.

Vertaald door Sott.net.

De rijken en reactionairen in Venezuela en hun bondgenoten in Washington vierden feest toende Venezolaanse president Hugo Chávez twee jaar geleden op 5 maart 2013 overleed. De Amerikaanse president Barack Obama nam zelfs niet de moeite om - wat gebruikelijk is - beschaafd zijn condoleances aan te bieden voor het overlijden van een staatshoofd.

In plaats daarvan voerde het VS-imperium hun demoniserende campagne tegen de erfenis van Cháves op om zijn Bolivariaanse Revolutie teniet te doen. In tegenstelling tot hoe hij Chávez behandelde, heeft Obama uitbundig eer betuigd aan koning Abdullah van Saoedi-Arabië die in januari 2015 overleed en de leider was van een land dat terecht door Amnesty International is gelabeld als een van de meest tirannieke en repressieve regimes in de wereld.

¡Yo Soy Chávez!

Dus, waarom treuren arme en progressieve mensen in Venezuela, in heel Latijns-Amerika, en inderdaad over de hele wereld, de dood van Chávez en verkondigen ¡Yo soy Chávez! ('Ik ben Chávez')?

Lisa Sullivan, een activist van School of the Americas Watch en die in de barrios (wijken) van Venezuela heeft gewoond waar ze haar drie kinderen heeft grootgebracht, had dit te zeggen kort na het overlijden van Chávez: "Laat er geen twijfel over bestaan: Het Venezolaanse volk is volwassen geworden. Chávez is er niet meer, maar wat er vandaag de dag op elke straathoek en plein resoneert is: Yo soy Chávez. Ik ben Chávez. Ik ben de leider, de dromer, de visionair, de leraar, de verdediger van rechtvaardigheid, de wever van een andere wereld die mogelijk is."

Zelfs met alles wat je Venezolaans president Maduro terecht kan verwijten, is wat nu gebeurt onterecht, hypocriet en misdadig. Al wie ijvert voor zijn afzetting is objectief medestander van het Amerikaans traditionele beleid om Latijns-Amerika terug onder de knoet te krijgen. Deze schizofrene schijnheiligheid is niet nieuw, ze wordt wel steeds flagranter en openlijker beleden.

Voor wie alleen de mainstream media als bron gebruikt voor zijn informatie over Venezuela is het zo klaar als een klontje. President Maduro werd niet legitiem verkozen, schendt massaal de mensenrechten, drijft zijn bevolking op de vlucht voor de desastreuze economische toestand die door zijn wanbeleid is ontstaan.

Eigen fouten

Dat de Venezolaanse regering van president Maduro zware fouten heeft gemaakt lijdt geen enkele twijfel. Reeds tijdens het laatste jaar onder zijn voorganger, de charismatische Hugo Chávez, ging het fout. Net als hij bleef Maduro volledig inzetten op de olie-inkomsten om zijn sociale programma's te financieren. Hij poogde al evenmin om de economie van zijn land te diversifiëren. Meer dan 95 procent van de begroting komt van één bron, de olie.

De regering van Venezolaans president Maduro neemt zonder twijfel foute, ondoordachte en betwistbare beslissingen. De eenzijdige manier waarop de Venezolaanse en buitenlandse media de recente protesten weergeven staat echter in totale wanverhouding tot wat er echt gaande is. Zo werken de media mee aan de terugkeer van het regime van voor Hugo Chávez.

President Nicolás Maduro heeft sinds zijn verkiezing in 2013 niet bepaald een vlekkeloos parcours afgelegd. Toen werd hij nog verkozen met een zeer nipte meerderheid van 50,6 procent, die hij grotendeels te danken had aan het charisma van zijn overleden voorganger, een charisma dat hem grotendeels ontbreekt.

Venezuela is - net als de meeste andere Latijns-Amerikaanse landen - een zeer verdeeld land, zowel, sociaal, economisch als cultureel. Chávez wist veel meer Venezolanen te enthousiasmeren dan Maduro, maar leefde ook met de Latijns-Amerikaanse realiteit dat er geen politieke middenweg bestaat: Venezolanen waren of volledig voor hem of volledig tegen hem.

Wetenschappers van de Universiteit Leiden en de Rijksuniversiteit Groningen die betrokken waren bij het onderzoek van de commissie-Samson naar kindermisbruik in de jeugdzorg hebben kritische opmerkingen en aanbevelingen uit hun deelonderzoeken moeten schrappen. De onderzoekers hebben kritiek op de handelwijze van de commissie, onder leiding van oud-procureur-generaal Rieke Samson.

Rien van IJzendoorn, hoogleraar pedagogische wetenschappen, zegt:

"Rieke Samson heeft ons opdracht gegeven de conclusies en de samenvatting te verwijderen uit ons onderzoeksrapport."

Aanbevelingen 'op de valreep' geschrapt

Greetje Timmerman, hoogleraar jeugdsociologie in Groningen, moest "op de valreep" de aanbevelingen schrappen uit haar onderzoek naar de jeugdzorg tussen 1945 en 2010.