Beste van het Web:


Red Flag

Beste van het Web: Buitenlandse inmenging? President Morales verliest referendum, kan ambtstermijn niet verlengen

President Evo Morales
President van Bolivia Evo Morales. Gaat hij het winnen van de verborgen machten?

Commentaar: In het westen denken we dat we in een democratie leven, omdat we één keer in de zoveel tijd naar de stembus gaan. Maar wat is er eigenlijk mis met een dictator perpetuo?
Zoals elk publiek ambt kan men de positie misbruiken, zoals Sulla in het oude Rome. Maar dat is niet altijd het geval. Als een leider oprecht goede bedoelingen heeft met de mensen en hun steun heeft dan zitten er verschillende voordelen aan een 'goedhartige dictatuur' ten opzichte van een systeem waar het hoofdambt elke vier jaar of iets dergelijks wijzigt. Bijvoorbeeld, een korte termijn systeem begunstigt korte termijn doelen. Wat heeft een lange termijn planning voor nut als je over een paar jaar uit het ambt wordt gezet?

Zijn Syrië en Rusland democratischer dan de VS?
Evo Morales heeft het door hem uitgeroepen referendum om nog een ambtstermijn te kunnen aanblijven, nipt verloren. Op 21 februari waren er volgens de telling van het electoraal tribunaal van Bolivia 51,31 % nee-stemmers. Deze eerste nederlaag in zijn tienjarig bewind, moet geen ramp zijn voor Evo Morales. Integendeel, het kan heilzaam zijn om de sociale bewegingen meer bij de democratische besluitvorming te betrekken.
In de voorbije decennia keek de Europese linkerzijde met zeer veel aandacht naar Latijns-Amerika dat als een maatschappelijk laboratorium voor ingrijpende maatschappelijke verandering kon worden beschouwd. Zo volgden enkele kopstukken van het Spaanse Podemos van zeer nabij het proceso de cambio in het Bolivia onder Evo Morales.

Commentaar: Lees vooral ook wat president Poetin heeft te zeggen over buitenlandse inmenging:

Poking the bear: Is the U.S. planning a color revolution for Russia?


Eye 1

Beste van het Web: De waarheid die de media verborgen houden over Assads Syrië

assad syria bashar president
Als een onderwerp regelmatig wordt besproken in het nieuws, waarbij steeds maar één kant van het verhaal wordt verteld door diverse nieuwsorganisaties, kunt u er zeker van zijn dat er ook een andere kant van het verhaal bestaat dat bewust niet wordt verteld. Op deze manier wordt er geprobeerd om de Nederlandse publieke opinie te manipuleren. De afgelopen vijf jaar heeft Syrië vaak het nieuws gehaald, veelal in een slecht daglicht. We leerden via de media Daesh kennen, we leerden een 'slechte' Assad kennen en we leerden dat onze 'leiders' niks van de geschiedenis geleerd hebben. Maar hoe hebben we Syrië leren kennen? Klopt het beeld wel dat de media geschetst hebben, en hoe is het leven in steden waar Assad nog steeds de macht heeft? In steden als Damascus hebben Moslims, Christenen, Joden en Alevieten onder Assad altijd vredig samen geleefd. De Syrische kerken behoren zelfs tot de oudste ter wereld. Wat vindt de Syrische bevolking ervan, en wat zien zij als de oplossing voor het conflict?

Tot 2010 waren de Romeinse ruïnes, Crusader kastelen, Ottomaanse souks en mediterrane zandstranden van Syrië een enorme toeristische trekpleister en waren te vinden in internationale reismagazines. De beelden die we na 2010 te zien kregen zagen er heel anders uit: opgeblazen gebouwen, met puin bezaaide straten en rijen van lichamen gewikkeld in lakens. Sinds het voorjaar van 2011 is Syrië het toneel van een grootschalige gewapende opstand tegen de Syrische overheid, die inmiddels is uitgemond in een burgeroorlog waarbij meerdere landen bij zijn betrokken. Het conflict heeft tot nu toe meer dan 250.000 doden geëist en bijna 4 miljoen mensen het land doen ontvluchten. Ook de slachtoffers van een chemische aanval op 21 augustus 2013 aan de rand van de hoofdstad Damascus kunnen niet meer vergeten worden. De media wezen direct naar president Assad alhoewel dit tot op heden nog steeds niet bewezen is. Het is een beetje hetzelfde verhaal als de massavernietigingswapens van Saddam die nooit gevonden werden, maar dan een ander land met een andere leider.

Commentaar: Lees ook:


Attention

Beste van het Web: Het opkomende fascisme: Extreem geweld tegen vluchtelingen en moslims

Steenbergen bakstenen door ruit
© Birgit VerhoevenBij Ismael Mohamed Hamid in Steenbergen vlogen twee bakstenen door zijn ruit. Met dank aan extreemrechts schorem
Zijn de jaren dertig terug? Het is een vraag die steeds luider weerklinkt. Maar ook een vraag die steevast fel debat uitlokt. Stellen dat de jaren dertig terug zijn is overdreven voor de één, en een understatement volgens de ander. Daarom is het nuttig om even de feiten zelf te belichten. Hoe gewelddadig is extreemrechts vandaag? En in welke mate is dat zorgwekkend? Om alvast een deel van het antwoord te geven: het is erger dan je kan vermoeden.

Commentaar:
Nu vraagt u, waarom is dat beangstigend? Het is duidelijk. Kijk maar naar de geschiedenis. Kijk naar wat er met onze wereld is gebeurd dankzij precies dit soort activiteiten in Duitsland in de jaren '30 en '40 van de vorige eeuw. Als u eenmaal over die grens bent gegaan, heeft u veel meer kans om dood en verderf te ervaren in uw eigen huis en bij uw eigen familie dan u ooit zult ervaren zonder uw vrijheden op te geven aan machtswellustige psychopaten met een drang om de wereld te beheersen. Uw kinderen zullen weggestuurd worden om als kanonnenvoer te dienen; u en uw familie zullen honger lijden om de "oorlogsinspanningen" te ondersteunen. Als u niets van dat al leuk vindt, zal u waarschijnlijk als verrader worden neergeschoten.

Kennis en Vrijheid: Tegengif voor het opkomende fascisme

In het Nederlandse Heesch vond maandagavond een betoging plaats tegen de komst van een vluchtelingencentrum. De organisatoren hadden opgeroepen om het vreedzaam en respectvol te houden. Maar al snel liep het mis. Tegen half acht bestormde een groep het gemeentehuis waar op dat moment een raadsvergadering aan de gang was. Er werd gegooid met vuurwerk, eieren en houtblokken. Een poging om een benzinebom te laten afgaan, mislukte.

Commentaar:
Kennis en Vrijheid: Tegengif voor het opkomende fascisme

Mensen, we zijn de dupe. Ja, ik wou dat ik een beter antwoord had behalve gewoon te proberen om mensen wakker te maken en hen bewust te maken. In voorgaande jaren, was het probleem dat er nog steeds veel mensen waren die niet bereid zijn om in beweging te komen. En veel te veel mensen waren zo gestrest op 9-11 dat ze gemakkelijk de neocon-verklaring aannamen. Nu zien we dat de programmering bijna compleet is. Het aantal mensen dat in staat is geweest om de Transmarginale Inhibitie inzinking te weerstaan die dagelijks wordt toegepast op de massa's van de mensheid wordt steeds kleiner en kleiner en het aantal dat kapot is gemaakt en van koers is veranderd wordt steeds groter en mondiger. Het einde nadert en dat wordt huilen.
"Natuurlijk willen de mensen geen oorlog. Maar tenslotte zijn het de leiders van het land die het beleid bepalen, en het is altijd een eenvoudige zaak om mensen mee te slepen of het nu een democratie is, een fascistische dictatuur, of een parlement, of een communistische dictatuur. Stem of geen stem, de mensen kunnen altijd gemanipuleerd worden om leiders te volgen. Dat is makkelijk. Het enige wat je hoeft te doen is hen vertellen dat ze worden aangevallen, en de pacifisten te hekelen vanwege hun gebrek aan vaderlandsliefde, waarmee ze het land in gevaar brengen." - Hermann Göring tijdens de processen van Neurenberg
Lees ook: Gewelddadig extreemrechts rukt sterk op in Duitsland - vluchtelingen en politieke tegenstanders doelwit


Heart

Beste van het Web: Leider van het volk en daarom vermoord: Patrice Lumumba van Congo herdacht

Patrice Lumumba

Commentaar: Precies 55 jaar geleden op 18 januari 1961 werd de leider van Congo vermoord.

De les die we uit dit artikel kunnen trekken is dat de wereldbevolking nooit in de gelegenheid gesteld mag worden om zijn eigen presidenten te kiezen. Talloze leiders zoals Patrice Lumumba, Thomas Sankara, Steve Biko, Moammar Khadaffi, en natuurlijk JFK, MLK, Robert Kennedy en Malcolm X moesten omgelegd worden, omdat de psychopathische 'elite' koste wat kost en voor niets terugdeinzend de macht in handen wil houden.


Het boek Lumumba - Africa's Lost Leader van Leo Zeilig is een evenwichtig eerbetoon aan het grootste icoon van Afrika. Boeken over Lumumba bezondigen zich meestal aan contraproductieve idolatrie of postkoloniale rancune. Zeilig toont dat het anders kan. Een aanrader voor vertaling!

Patrice Lumumba blijft inspireren. Het houdt niet op. De allereerste democratisch verkozen regeringsleider van Congo heeft amper tien weken zijn land bestuurd en één grote toespraak gehouden. Het mocht niet zijn. Zijn discours voor waardigheid en respect voor Afrikaanse zelfbeschikking was onaanvaardbaar. Dat nemen sommigen hem tot vandaag kwalijk.

Postkoloniale rancune

In grote lijnen kan je twee uitersten in de publicaties over zijn persoon onderscheiden. Eerst en vooral zijn er die auteurs (meestal blanke Europeanen) die het nodig vinden de man vanuit nauwelijks verholen rancune over het 'verlies' van 'onze Congo' en 'ons Afrika' af te kraken als een moorddadige communist, een seksueel gefrustreerde maniak die er alles aan heeft gedaan om zoveel mogelijk blanken af te maken (na de vrouwelijke exemplaren te hebben verkracht).

Commentaar:
patrice lumumba citaat



Red Flag

Beste van het Web: Hetze tegen moslims: Waarom wordt seksueel geweld niet breed uitgemeten in de pers als het gaat om blanke daders?

Oktoberfest
Veel commotie is er ontstaan na oudejaarsnacht in Keulen, maar waarom wordt seksueel geweld tegen vrouwen tijdens het Duitse Oktoberfest niet zo uitgemeten in de pers?
'We' durven niet te schrijven over seksueel geweld als er mensen van een andere origine bij betrokken zijn. Dat schrijft de hoofdredactrice van Het Nieuwsblad in een drukgelezen editoriaal. Hoe komt het dan dat de aanrandingen in Keulen al dagen voorpaginanieuws zijn en er over gelijkaardige feiten op het jaarlijkse Oktoberfest met geen woord gerept wordt?
Het begint een ritueel te worden. Mensen - hoofdzakelijk uit linkse hoek - slaan een mea culpa. Ze verontschuldigen zich voor het feit dat ze de ogen hebben dichtgedaan, dat ze de waarheid verdoezeld hebben. De Gentse burgemeester Daniel Termont deed het enkele weken geleden nog in Knack. "We hebben ons altijd ingehouden als het over migratie ging, uit schrik stemmen te verliezen."

Na de gebeurtenissen in Keulen is het de beurt aan enkele kopstukken binnen de media. "Kunnen we nu eindelijk ophouden te praten met meel in de mond?", vraagt Liesbeth Van Impe, hoofdredactrice van Het Nieuwsblad. Want dat deden 'we' blijkbaar, 'we' durven niets negatiefs te vermelden over "mensen van Noord-Afrikaanse of Arabische afkomst".

Commentaar: Het staat buiten kijf dat verkrachting nooit en te nimmer goedgepraat kan worden. Tegelijkertijd, moeten vrouwen zich wel realiseren dat ze meer gevaar lopen als ze teveel drinken, omdat ze risicovolle situaties dan minder goed weten in te schatten. Zolang er geweldslievende barbaren rondlopen, moeten vrouwen (maar ook mannen) zich daartegen verweren. Er gaat een beschermende werking uit van kennis.

De hamvraag is: Wat wordt er hier aangewakkerd en door wie en met welk doel?


Snakes in Suits

Beste van het Web: Oud-medewerker NOS Journaal: "We krijgen eenzijdige of verdraaide informatie"

NOS propaganda
Janneke Monshouwer heeft al met al zo'n 30 jaar bij de Nederlandse tv gewerkt. In 1965 begon ze als productie-assistente bij het NOS Journaal (toen nog NTS). In de loop der jaren ging ze zich steeds meer afvragen welke wereldgebeurtenissen wel of niet via de media bekend werden gemaakt en welke redenen erachter zaten.

Als lid van filmploegen en programma- en documentairemaakster zat ze met haar neus bovenop veel opzienbarende gebeurtenissen en nieuwe ontwikkelingen. Ze begon over haar ervaringen te schrijven omdat ze naar eigen zeggen de juiste informatie via de reguliere media miste.

Ze schreef het boek Ander nieuws: Wat het Journaal niet uitzond over wat er achter de schermen plaatsvindt in de media en de politiek. "Op een gegeven moment kreeg ik steeds meer het idee dat we er als beschaving niet op vooruit gingen, maar achteruit."

Commentaar: In het interview met Irma Schiffers vertelt Janneke Monshouwer ook dit:
Een paar keer per week kwam een hoge militair -een heel aardige man met wie ik goed kon opschieten- koffie drinken en vertellen wat het leger nu weer voor nieuwtjes had.. Pas veel later drong tot me door dat dit bewuste lobby was vóór het leger en vóór de NAVO (de kijker/belastingbetaler bereid maken om meer overheidsgeld uit te geven aan Defensie).
Of zoals journalist John Pilger zegt: De rol van de media is een oorlog die je niet ziet.

Overigens speelt niet alleen het ministerie van Defensie een rol in deze propaganda-oorlog, maar ook de veiligheidsdiensten.
In 1977 maakte Carl Bernstein - beroemd van Watergate - bekend dat meer dan 400 journalisten en nieuwsbazen voor de CIA werkten. Daar zaten journalisten bij van de New York Times, Time en de grote tv-stations. In 1991 bracht Richard Norton Taylor een zelfde fenomeen aan het licht in Groot-Brittannië.

Zie ook:



Info

Beste van het Web: Mali, de volgende 'mislukte staat'?

Timboektoe cultureel erfgoed
© UNESCO/F. BandarinHet cultureel erfgoed van Timboektoe wordt gerestaureerd nadat het beschadigd raakte tijdens de bezetting van het Noorden door een broertje van ISIS die er om bekend staat het niet op te hebben met cultuur. Timboektoe was een van de eerste en belangrijkste intellectuele centra van de wereld
Wat voorafging: crisis en oorlog


Commentaar: Termen zoals 'kapitalisme', 'communisme' etc. zeggen in principe weinig. Het draait per slot van rekening om psychopaten aan de top die heersen over de wereld en het ongelofelijk onmenselijke beleid bepalen in Afrika, Latijns-Amerika of waar dan ook.


Sinds de jaren 1970 is het kapitalistische systeem in crisis. In de jaren 1980 reageerden de wereldleiders hierop met een ultraliberaal beleid en een scherp ideologisch offensief tegen het communisme. In Afrika, Azië en Latijns-Amerika werd dit beleid geformuleerd in de beruchte structurele aanpassingsprogramma's (SAP's), die deze staten fel hebben verzwakt en alles wat er nog restte aan infrastructuur en sociale diensten hebben weggeveegd. In de kapitalistische wereld werden alle bestaande regels en afspraken systematisch afgebouwd, vooral en op de meest ingrijpende manier in de bankwereld. Maar ook de arbeidswetgeving, de sociale zekerheid en de vakbondsrechten werden in vraag gesteld.

Toen in 1990 het socialisme in de Sovjet-Unie ineenstortte, heerste in het Westen euforie: men sprak over het einde van het socialistische tijdperk in de geschiedenis en de definitieve overwinning van het kapitalisme. Het vierletterwoord TINA (there is no alternative) maakte opgang. Maar midden jaren 1990 werd deze euforie toch wat getemperd en zocht het kapitalisme, dat in crisis was, een nieuwe vijand. Daar kwam de theorie over de clash of civilisations, de oorlog tussen de beschavingen van Samuel Huntington van pas. De islam werd daar reeds als vijand afgeschilderd.

Op geostrategisch vlak had je het invloedrijke boek van de Poolse Amerikaan Zbigniew Brzezinski, The Grand Chessboard (Het grote schaakspel) met als ondertitel American Primacy and Its Geostrategic Imperative (de Amerikaanse voorrang en haar geostrategische noden). Voor Brzezinski moesten de VS steun zoeken bij de Europese Unie en andere grote Oost-Europese landen, zoals Polen en Oekraïne, om op die manier heel Eurazië te controleren; het grootste vasteland ter wereld dat zowel Europa als het Aziatische continent omvat.


Commentaar: We weten welke rol de VS speelde inzake de 'coup' in Oekraïne.

De terugkeer van fascisme in Europa, een historische context


Commentaar: Maar achter ISIS of hoe ze ook heten schuilen de grootste psychopaten.

psychopaten citaat Paul Babiak



Snakes in Suits

Beste van het Web: Verworvenheden Bolivariaanse revolutie liggen onder vuur in Venezuela - macht psycho-oligarchen neemt weer toe in Latijns-Amerika

Nicola Maduro Venezuela
© Jorge Silva/ReutersDe moed van president Maduro
Op zondag 6 december trokken de Venezolanen voor de 20ste keer in 17 jaar Bolivariaanse revolutie naar de stembus om de 167 afgevaardigden in hun parlement te kiezen. De overwinning van de oppositie, die in de peilingen al weken werd aangekondigd, werd tijdens het tellen van de stemmen bevestigd.
Hoewel de overwinning niet onverwacht kwam, had niemand verwacht dat de oppositie zo maar even tweederde van de parlementszetels in de wacht zou slepen. Waarom en hoe is deze nederlaag er kunnen komen? Is de toekomst van de Bolivariaanse revolutie die door Hugo Chávez werd begonnen bedreigd?

Een heuse aanval op de verworvenheden van de revolutie

Deze politieke aardverschuiving dreigt ernstige gevolgen te hebben voor het dagelijkse leven van de Venezolanen. Nog geen 24 uur later vroeg Fedecamaras (de Venezolaanse tegenhanger van het VNO-NCW, red. DW) het nieuwe parlement de LOTTT (Ley Orgánica del Trabajo, los Trabajadores y Trabajadoras) te annuleren, de organische wet voor arbeid en werknemers die, zoals de naam al aangeeft, de relaties tussen werkgevers, werknemers en vakbonden bepaalt. Deze wet werd onder Chávez gestemd en de werkgevers willen de wet zo snel mogelijk weer zien verdwijnen.

Commentaar:
Mediaoorlog tegen Venezuela bekokstoofd door Vlaamse VRT: op weg naar een kleurenrevolutie?

De vijanden van Venezuela zijn de vijanden van alle mensen ter wereld die een democratisch en progressief systeem verdedigen, dat werk maakt van de bestrijding van onrecht, de strijd aanbindt met de ongelijkheid en met de armoede, dat opkomt voor de democratische rechten en zelfbeschikking van de volkeren, van de arbeiders en de boeren.



Info

Beste van het Web: Syrië: een sterk land en een mozaïek van tientallen culturen - onderlinge samenhang hielp bij het tegenhouden van terrorisme

Afbeelding
Een bezoek aan Damascus brengen is als Belgisch journalist natuurlijk geen gemakkelijke zaak. Sinds de gebeurtenissen van 11 januari 2012 toen een groep journalisten met daarbij Rudi Vranckx en Jens Franssen van de VRT in de stad Homs met dodelijke gevolgen beschoten werd (1) is er geen Belgisch journalist meer in Damascus geweest. Wat begrijpelijk is na de fratsen van beide heren. Men nodigt hen uit en krijgt als dank onbewezen beschuldigingen hen te hebben willen vermoorden. Mijn recent vijf dagen durende bezoek was dus een soort van primeur.

Een smeltkroes

Voor bijna alle Europeanen is Syrië gewoon een zoveelste Arabisch land waar islam allesoverheersend is. Niets is echter minder waar dan deze karikatuur van de realiteit. En dit bezoek toonde dat perfect aan. Syrië is een grote smeltkroes van religies, sekten, talen en minderheden die al duizenden jaren grotendeels in harmonie met elkaar leven.

Het feit dat er tegenwoordig trouwens zo'n massa minderheden in Syrië wonen vormt het ultieme bewijs voor dit grotendeels vreedzaam vele eeuwen durende samenleven. Had dit vreedzaam samenleven er niet geweest dan was Syrië nu een monocultuur. Het is het niet.

Commentaar: Het interview met president Assad geeft nog meer informatie over Syrië en geeft een goed beeld van de man zelf.
Ze zeggen dat als de president weg zou gaan het beter zal worden. Wat betekent dat, praktisch? Voor het westen, betekent het dat zolang je er bent, we door zullen gaan met het steunen van terrorisme, omdat het westen het principe er nu in Syrië en Rusland en andere landen op nahoudt dat presidenten verwisselt, dat staten verandert, of wat zij noemen het neerhalen van regimes.

Waarom? Omdat ze partners niet accepteren en geen onafhankelijke staten accepteren. Wat is hun probleem met Rusland? Wat is hun probleem met Syrië? Wat is hun probleem met Iran? Ze zijn allemaal onafhankelijke landen. Ze willen dat een bepaalde persoon gaat en vervangen wordt door iemand die in hun belang handelt en niet in het belang van zijn land. Voor ons, komt de president aan de macht door verkiezingen en als hij vertrekt, dan is het omdat het volk dat eist, niet omdat de Verenigde Staten, de VN-Veiligheidsraad, de conferentie van Genève of het communiqué van Genève dat wil. Als de mensen willen dat hij blijft, moet hij blijven; en als de mensen hem verwerpen, moet hij onmiddellijk zijn positie verlaten. Dit is het beginsel waarmee ik naar deze kwestie kijk.
Volledig Assad interview met Russische media: 'Het Westen huilt met één oog om de vluchtelingen, maar richt met het andere een machinegeweer op ze'


Star of David

Beste van het Web: Werd Arafat vermoord?


Commentaar: Yasser Arafat was een ware leider van de Palestijnen. Op 11 november 2004 overleed hij onder mysterieuze omstandigheden. Auteur Jamal Kanj legt in dit artikel uit dat het waarschijnlijk is dat er geen sprake was van een natuurlijke dood. Zo werden er sporen van polonium-210 - een heel giftige en radioactieve stof - o.a. op zijn bezittingen gevonden.


yasser arafat
De meeste Palestijnen, of ze hun overleden leider Yasser Arafat steunden of niet, waren het erover eens dat hij een niet-natuurlijke dood stierf. Ze meenden dat hij door Israël of zijn agenten werd vermoord.

Maar zijn Palestijnen gerechtvaardigd om Israël te beschuldigen van zijn dood?

Franse artsen die Arafat behandelden hebben geen verslag uitgebracht over het vaststellen van de oorzaak van zijn ziekte. Het Franse openbaar medisch verslag wees op de vernietiging van rode bloedcellen als reden voor zijn dood, maar identificeerde niet de oorzaak van deze uitvalvan rode bloedcellen.

Volgens een verslag van Al Jazeera, suggereerden testen door wetenschappers aan het Institute of Radiation Physics in Lausanne, Zwitserland, dat sporen die gevonden zijn op Arafats bevlekt ondergoed en andere persoonlijke bezittingen op een "onverklaarbare verhoogde hoeveelheid ongefundeerd polonium-210" wezen, wat een verklaring kan zijn voor zijn rode cel abnormaliteit.


Commentaar: En volgens een nieuwsbericht van 6 november 2013:
In het onderzoeksrapport dat ze woensdag aan de nabestaanden overdroegen, melden ze dat ook in zijn ribben en bekken hoge concentraties van de dodelijke stof zaten. Die waren minstens 18 keer hoger dan de normale waardes.

Het Zwitserse lab is hetzelfde medische instituut dat sporen van het radioactieve isotoop polonium-210 op de bezittingen van de voormalige KGB-agent Alexander Livinenko vond.

De Russische dissident stierf in 2006 na een ontmoeting met Russische officials, na het drinken van thee die doorspekt was met de stof.

Na het scannen van Arafats bezittingen, vonden onderzoekers van het laboratorium een "onverklaarbaar niveau van polonium", concluderend dat het mogelijk is dat hij door "vergiftiging" om het leven kwam.

Israël is het enige land in de regio met een bewezen vermogen om polonium-210 te produceren.