U weet dus hoe een ieder die wijst op problemen omtrent de haast om elk mens op de planeet te injecteren met een experimentele vorm van gentherapie wordt afgeschilderd als een domme, wetenschappelijk ongeletterde, COVID ontkennende, oma dodende anti-vaxxer door de drakerige media?

En u weet hoe elke poging om deze problemen te verwoorden aan uw (vroegere) vrienden u zal bestempelen als een anti-wetenschapsgek, verketterd uit de maatschappij?

Nou, stelt u zich eens voor dat een team onderzoekers van een prestigieus wetenschappelijk instituut de COVID-sceptische gemeenschap infiltreert om hun wetenschappelijke onwetendheid te ontmaskeren ... en in plaats daarvan ontdekt dat de sceptici overweldigend meer om wetenschap geven - en meer kennis hebben van het wetenschappelijke proces - dan hun critici?

Raad eens? U mag ophouden met fantaseren, want dat is precies wat er zojuist is gebeurd.

In dit geval betreft het onderzoekers van MIT en hun paper "Viral Visualizations: How Coronavirus Skeptics Use Orthodox Data Practices to Promote Unorthodox Science Online," werd afgelopen januari met weinig tamtam gepubliceerd.

Het is niet moeilijk te begrijpen waarom dit artikel over het hoofd werd gezien. Als men alleen al de samenvatting van het artikel doorbladert, lijkt het relatief onschuldig. Het doel van de onderzoekers, zo wordt ons meegedeeld, is beter te begrijpen hoe COVID-sceptici datavisualisaties gebruiken om "[c]ontroversiële opvattingen over de coronavirus pandemie" te verspreiden via sociale media. Om dit te doen, gebruikten zij "een kwantitatieve analyse van hoe visualisaties zich op Twitter verspreiden en een etnografische benadering om gesprekken over COVID-gegevens op Facebook te analyseren".

Tot zover, zo oninteressant. Maar de conclusies van de onderzoekers over deze visualisaties slaan in als een bom.

"Stem of geen stem, het volk kan altijd onder de duim van haar leiders worden gebracht. Dat is gemakkelijk. Je hoeft ze alleen maar te vertellen dat ze worden aangevallen en de pacifisten aan te klagen wegens gebrek aan patriottisme en het blootstellen van het land aan gevaar. Zo werkt het op dezelfde manier in ieder land." - Hermann Göring, nazi-leider

Met alles wat we nu op ons dak krijgen, van door de overheid gemanipuleerde crises tot de terugslag ten gevolge van een samenleving die herhaaldelijk technologische gemakzucht en voor de massa's geproduceerde waarden verkoos boven onafhankelijkheid en individuele soevereiniteit, worden degenen die vandaag de dag volwassen worden geconfronteerd met enkele van de grootste bedreigingen voor vrijheid die de wereld ooit heeft gezien.

Het is ronduit beangstigend.

Jongeren zullen te zwaar worden belast, gebukt gaan onder een buitensporige studieschuld en moeite hebben om fatsoenlijk werk te vinden in een economie welke gebukt gaat onder schulden en op de rand van een implosie staat. Ze zullen van hun privacy ontdaan worden door de controlerende staat. Zij zullen worden bedreigd, geïntimideerd en in het gelid gehouden worden door de gemilitariseerde politie. Zij zullen onderdanen zijn van een militair imperium dat voortdurend oorlog voert tegen schimmige vijanden en tot de tanden toe bewapende overheidsagenten, die in staat zijn in een oogwenk de lockdown weer af te kondigen en het land op slot te doen.

Als zodanig zullen zij zich gedwongen zien te leven onder een regering die niet langer bestaat om het volk te dienen, maar die eist dat "wij het volk" gehoorzame slaven zijn met ernstige consequenties voor hen die niet gehoorzamen.

Een somber vooruitzicht, nietwaar?

Helaas hebben we gefaald ons te behoeden voor zo'n toekomst.

Erger nog, wij, die beter hadden moeten weten, hebben verzuimd onze vrijheden te handhaven of onze jongeren de instrumenten in handen te geven die nodig zijn om onderdrukking te weerstaan en te overleven, laat staan succesvol te zijn in de onpersoonlijke jungle dat het moderne Amerika is.

We brachten ze in door echtscheidingen verscheurde gezinnen, afgeleid door stompzinnig amusement en geobsedeerd door het najagen van materialisme. We ïnstitutionaliseerden ze in kinderdagverblijven en naschoolse programma's, waarbij we ouderlijke betrokkenheid vervingen door tijd met leraren en kinderopvangmedewerkers. We hebben ze veranderd in makers van proefwerken in plaats van denkers en automaten in plaats van activisten.

We stonden toe dat ze wegkwijnden in scholen welke er niet alleen uitzien als gevangenissen, maar ook als zodanig functioneren - waar conformiteit de regel is en vrijheid de uitzondering. We maakten hen tot een gemakkelijke prooi voor onze bonzen uit het bedrijfsleven, terwijl we hen waarden bijbrengen van een door beroemdheden geobsedeerde, door technologie gedreven cultuur, die verstoken is van enige echte spiritualiteit. En we hebben hen geleerd te geloven dat het nastreven van hun eigen persoonlijke geluk alle andere deugden overtroeft, met inbegrip van welke empathie dan ook voor hun medemens.

We hebben hen laten manipuleren door een bedrijfscultuur die slechts uit is op geld en controle. Echter, zoals Aldous Huxley waarschuwde: "Het slachtoffer van gedachtenmanipulatie weet niet dat hij een slachtoffer is. Voor hem zijn de muren van zijn gevangenis onzichtbaar en hij gelooft dat hij vrij is."

Neen, we hebben deze generatie geen enkele dienst bewezen.

Afgaande op het huidige politieke klimaat zou het wel eens veel erger kunnen worden voordat het ooit beter wordt. Hieronder volgen enkele adviezen welke hopelijk degenen die vandaag een volwassen leeftijd bereiken, zullen helpen de gevaren van de reis die hen wacht te overleven:

Vrijwel alle woorden en zinnen die de Democraten, Republikeinen en de pratende hoofden in de media gebruiken om de onrust binnen Israël en de zwaarste Israëlische aanval tegen de Palestijnen te beschrijven sinds de aanvallen op Gaza in 2014, die 51 dagen duurden en meer dan 2.200 Palestijnen doodden, waaronder 551 kinderen, zijn leugens.

Israël, dat zijn militaire machine inzet tegen een bezette bevolking die niet beschikt over gemechaniseerde eenheden, een luchtmacht, marine, raketten, zware artillerie en bevelvoering, om nog maar te zwijgen van de toezegging van de VS om Israël de komende tien jaar een defensiesteunpakket van 38 miljard dollar te geven, oefent niet "het recht op zelfverdediging" uit. Wat ze uitvoeren is een massamoord. Dit is een oorlogsmisdaad.

Israël heeft duidelijk gemaakt dat het bereid is om nu net zo moedwillig te vernietigen en te doden als het in 2014 deed. Israëls minister van Defensie Benny Gantz, die stafchef was tijdens de moorddadige aanval op Gaza in 2014, heeft gezworen dat als Hamas "het geweld niet stopt, de aanval van 2021 harder en pijnlijker zal zijn dan die van 2014." De huidige aanvallen zijn al gericht op verschillende residentiële flatgebouwen, waaronder gebouwen waarin meer dan een dozijn lokale en internationale persbureaus waren gehuisvest, overheidsgebouwen, wegen, openbare voorzieningen, landbouwgronden, twee scholen en een moskee.

Ik heb zeven jaar als correspondent in het Midden-Oosten doorgebracht, waarvan vier jaar als chef van het Midden-Oostenbureau van The New York Times. Ik spreek Arabisch. Ik heb wekenlang in Gaza gewoond, de grootste openluchtgevangenis ter wereld, waar meer dan 2 miljoen Palestijnen op de rand van de hongerdood leven, moeite hebben schoon water te vinden en de voortdurende Israëlische terreur moeten verduren. Ik was in Gaza toen het werd bestookt met Israëlische artillerie en luchtaanvallen. Ik heb moeders en vaders gezien die huilend van verdriet de bebloede lichamen van hun zonen en dochters in de armen sloten. Ik ken de misdaden van de bezetting - de voedseltekorten door de Israëlische blokkade, de verstikkende overbevolking, het besmette water, het gebrek aan gezondheidsdiensten, de bijna constante stroomuitval door de Israëlische aanvallen op elektriciteitscentrales, de verlammende armoede, de endemische werkloosheid, de angst en de wanhoop. Ik was getuige van het bloedbad.

Het inflatiemonster is op de wereld losgelaten en zal zich niet gemakkelijk in de nacht weer terugtrekken. Dit weerspiegelt zich in stijgende grondstoffen- en huizenprijzen. Door het domme en egoïstische beleid van de Amerikaanse Fed, staan we op het punt een enorme verschuiving te ervaren in de manier waarop we leven. Aan de oppervlakte borrelt ook het besef dat de Fed een grote rol heeft gespeeld bij het opdrijven van de ongelijkheid. Dit betekent dat de inflatie op het punt staat de koopkracht van ons inkomen en het spaargeld van degenen die in de loop der jaren hard hebben gewerkt en gespaard, op te slokken.

In de afgelopen maanden hebben we Fed-voorzitter Jerome Powell keer op keer de rente zien verlagen en de balans van de Fed zien vergroten. Dit veroorzaakte pijn bij spaarders, dwong beleggers tot risicovolle beleggingen op zoek naar rendement, beschadigde de dollar, moedigde politici aan om te spenderen als dronken zeelui en vergrootte de ongelijkheid. De grootste overdracht van rijkdom uit de geschiedenis is al begonnen en de volgende crisis zal het proces alleen maar versnellen. Hetzelfde beleid dat enorm veel geld in grotere bedrijven pompt omdat dit een gemakkelijkere en snellere manier is om de economie te ondersteunen, geeft deze bedrijven helaas een gigantisch voordeel ten opzichte van hun kleinere concurrenten.

Tientallen jaren lang zagen Amerikanen toe hoe hun inkomens achterbleven bij de kosten van levensonderhoud. Tot overmaat van ramp zijn de officiële cijfers van de zogenaamde consumentenprijsindex (CPI) vervalst om de inflatie te onderwaarderen, zodat niet de werkelijke impact ervan op ons leven wordt weergegeven. Wilt u weten waar de werkelijke kosten van de dingen naartoe gaan, kijk dan eens naar de vervangingskosten van recente stormen en natuurrampen. Momenteel onderschat de regering de inflatie door een formule te gebruiken die gebaseerd is op het concept van een "constant niveau van tevredenheid", dat in de eerste helft van de 20e eeuw in de academische wereld is ontwikkeld. Hierdoor zijn de verwachtingen scheefgetrokken en denken veel mensen dat zij zich over inflatie geen zorgen hoeven te maken.

Toen ik klein was voerde mijn vader in en rondom het huis experimenten uit. Als je op de bovenkant van een wijnfles blaast, hoeveel manieren van trillingen zijn er dan? Hoe geraak je tot de hogere tonen?

Een andere keer was het onderwerp van onderzoek de "invalshoek van rust" van een hoopje zand, zoals in een zandloper. Hangt die af van de grootte van de deeltjes? Van hun vorm? Bepalen deze factoren de snelheid waarmee een zandloper leegloopt?

De leukste vond ik de vraag met welke techniek een kan water het snelst leegloopt. Moet je de kruik gewoon ondersteboven houden en de lucht erin laten stromen (zoals dat moet om het water te vervangen) op die onderbroken, klok-klok-klok manier, of moet je de kan onder een geleidelijkere hoek houden zodat de stroom ononderbroken is? Antwoord: zet de kan op zijn kop en draai hem krachtig rond, zodat er een draaikolk ontstaat. Hierdoor ontstaat een holle ruimte in het midden van de stroom, waar de lucht vrij kan instromen. De kruik zal zeer snel leeg zijn.

Dankzij deze "natuurkunde-experimenten-in-de- keuken" werd mijn vader beroemd, nadat hij er opdrachten op had gebaseerd in een door hem geschreven studieboek, dat in 1968 werd gepubliceerd en geliefd was bij generaties natuurkundestudenten: Waves (Berkeley Physics Course, Vol. 3). Mijn zuster en ik, twee en vijf jaar oud, worden in het dankwoord vermeld voor het inleveren van onze Slinkies ten bate van dit doel.

Niets is triester dan de dood van een illusie. ~ Arthur Koestler

Onze grootste illusie is te geloven dat we zijn wat we denken dat we zijn.
~ H.F. Amiel

Als we maar zouden weten wat Illusie is, dan zouden we het tegenovergestelde weten: wat Waarheid is. Deze Waarheid zou ons bevrijden van slavernij. ~ Boris Mouravieff

De ervaring van ontgoocheling is er een die iedereen met elkaar gemeen heeft. We kunnen gerust zeggen dat ieder mens ooit de ervaring heeft gehad in iets te geloven dat niet waar bleek te zijn. De eerste schok die ontstaat wanneer iemands perceptie van de wereld in strijd blijkt te zijn met de harde feiten van de werkelijkheid, kan variëren van een milde teleurstelling tot een gevoel van overweldigend psychologisch trauma.

Ongeacht de mate van bedrog is de gewaarwording dat men in een leugen heeft geloofd een pijnlijke ervaring, niet alleen psychologisch maar ook lichamelijk. Het kan voelen als een dreun in de maag, alsof de adem wordt ontnomen. En omdat onze overtuigingen omtrent de wereld onderling verbonden zijn met andere overtuigingen welke vastliggen in onze hersenen, kan de vernietiging van één overtuiging vaak leiden tot een cascade van ineenstorting van vele andere.

Wanneer iemand geconfronteerd wordt met feiten die in tegenspraak zijn met zijn overtuigingen, heeft hij twee keuzes. De eerste keuze is om in de ontkenningsmodus te gaan door de feiten af te wijzen als zijnde onwaar, teneinde hun gekozen geloofssysteem overeind te houden en verder te kunnen leven als voorheen. De tweede keuze is de nieuwe gegevens te aanvaarden en te proberen een nieuw intern denkkader of een nieuwe kaart van de werkelijkheid te reconstrueren waarin de nieuwe informatie past, hetgeen kan betekenen dat alle andere overtuigingen die met het oude model samenhingen, ter discussie moeten worden gesteld.

De tweede keuze is moeilijk en vergt veel kracht om de vooringenomen ideeën los te laten en de nieuwe en feitelijke gegevens te aanvaarden. De eerste keuze is gemakkelijk, aangezien deze geen inspanning, pijn, verdriet of herschikking van iemands leven of waarden vergt. Het is ook comfortabeler en omdat mensen over het algemeen comfort verkiezen boven pijn, is de eerste keuze vaak de standaardoptie.

Op het moment waarop iemand zich bewust wordt van feiten die indruisen tegen wat men voor waar houdt, ervaart men wat psychologen cognitieve dissonantie noemen; het is dat gespannen, ongemakkelijke gevoel dat wat men ziet in dusdanige mate niet strookt met wat men reeds voor waar houdt, dat het verstand onmiddellijk verwerpt, zelfs als de feiten duidelijk en onbetwistbaar zijn.

Het is op dit moment van cognitieve dissonantie (te herkennen aan de spanning en het ongemak welke een paniekreactie teweegbrengen) dat de cruciale strijd om de waarheid boven de fictie plaatsvindt. Als iemand het bewustzijn en de wilskracht kan opbrengen om niet toe te geven en de comfortabele weg te kiezen door de feiten onmiddellijk van tafel te vegen en de tegenstrijdige informatie in zijn geest houdt terwijl hij bewust de negatieve gevoelens ervaart die gepaard gaan met cognitieve dissonantie, kan de resulterende bevrijding transformerend zijn. Dit moet men ervaren om het te geloven!

Een belangrijke commissie van het Franse parlement heeft groen licht gegeven voor de zogenaamde Covid-19 'gezondheidspasjes die mensen bij zich moeten dragen wanneer zij drukke evenementen en plaatsen bezoeken. Sommige parlementsleden hebben gezegd dat dit tot discriminatie kan leiden.


De Wetgevingscommissie van de Nationale Assemblee, het lagerhuis van het Franse parlement, heeft een wetsvoorstel goedgekeurd over gezondheidspasjes die burgers verplicht bij zich zullen moeten dragen om bijeenkomsten van meer dan 1.000 mensen te kunnen bijwonen. Volgens het plan van de regering zal het pasje dienen als bewijs dat een persoon is ingeënt, negatief is getest op Covid-19, of hiervan hersteld is.

Een van de kenmerken van totalitaire systemen is het strafbaar stellen van kritiek. Niet alleen het stigmatiseren van afwijkende meningen of het demoniseren van afwijkende meningen, maar het formeel strafbaar stellen van kritiek en elke andere vorm van oppositie tegen de officiële ideologie van het totalitaire systeem. Het mondiale kapitalisme is al geruime tijd op weg naar deze stap en nu is kennelijk de tijd gekomen om deze stap te zetten.

Duitsland nam hierin het voortouw. Al meer dan een jaar wordt iedereen die vraagtekens zet bij of protesteert tegen de "Covid noodmaatregelen" dan wel de officiële Covid-19 verhaallijn, gedemoniseerd door de overheid en de media, en, helaas, maar niet geheel onverwacht, de meerderheid van het Duitse publiek. En nu wordt het verkondigen van een dergelijke afwijkende mening officieel als "extremisme"beschouwd.

Ja, dat klopt, in het "Nieuwe Normale" Duitsland ben je nu officieel een gevaarlijke "extremist" als je het niet eens bent met de officiële staatsideologie. De Duitse inlichtingendienst (de "BfV") heeft zelfs een nieuwe categorie van "extremisten" uitgevonden om zichzelf in staat te stellen iedereen die verdacht wordt van "antidemocratisch en/of het delegitimeren van de staat op een manier die de veiligheid in gevaar brengt" legaal in de gaten te houden, zoals ... u weet wel, geweldloos protesteren, of zich uitspreken tegen, of kritiek leveren op, of satire bedrijven over, het zogenaamde "Nieuwe Normaal".

Natuurlijk ben ik een beetje bezorgd, want ik nam deel aan het merendeel van deze "extremistische" activiteiten. Mijn gedachtenmisdrijven staan gewoon op internet te wachten om door de BfV te worden onderzocht. Ze zijn waarschijnlijk op dit moment deze column aan het vertalen met Google-translate en een lijst aan het opstellen van alle mensen die deze column lezen alsmede hun Facebook-vrienden, Twitter-volgers, kennissen uit hun werkkring, familieleden en iedereen die een van de voornoemde mensen mogelijk heeft ontmoet of terloops heeft genoemd, die zich mogelijk schuldig heeft gemaakt aan soortgelijke gedachtenmisdrijven.

Ons hele leven al worden we dagelijks herinnerd aan de litanie van crises welke immer sluimeren; de eindeloze dreiging voor het bestaan, het naderende onheil, de dreigende rampen en de bedreigingen voor het leven en dan weten we, dat we op de Dag van de Aarde het paniekzaaiende gewauwel van het establishment en hun spreekbuizen in de media kunnen verwachten, die hun inspanningen opvoeren om ons de stuipen op het lijf te jagen. Het is een belangrijke datum op de kalender van de paniekzaaiers en ze verspillen geen seconde.

Of het nu gaat om de dreiging van terrorisme, de dodelijke virusuitbraak, de inkomende asteroïden, de nucleaire apocalyps, het uitsterven van de bijen of de racistische White Supremacists, ons wordt voorgehouden dat er altijd wel een reden is om bang te zijn en dus een reden om meer geld in de zakken van de parasieten te stoppen, meer controle in handen van de roofzuchtigen. Vandaar dat niemand verbaasd had moeten zijn toen de aristocraten op de Dag van de Aarde van stal werden gehaald om met hun vingertjes te wijzen en ons eens ernstig toe te spreken, de massa's er nog eens aan te herinneren wat een overlast zij als soort vormen en de onnoemelijke schade te veroordelen die zij aan het milieu blijven toebrengen. De wereld wordt geconfronteerd met een onmiddellijke catastrofe, zo vertellen ze ons, en het is allemaal onze schuld.

Onze manier van leven, zo wordt ons verteld, is er door de generaties heen een van egoïsme en gulzigheid geweest en als gevolg daarvan zijn wij verantwoordelijk voor de verwoesting. Het is nu aan ons om het te herstellen. Het goede nieuws is natuurlijk dat het nog niet te laat is. Gelukkig kunnen we de strijd tegen klimaatverandering aangaan op dezelfde manier als we het afgelopen jaar de strijd tegen de pandemie zijn aangegaan - door onze vrijheden op te geven en alles op te offeren wat ons dierbaar is. Dit lijkt de pasklare oplossing te zijn voor elk belangrijk wereldprobleem.

Zolang we de machthebbers maar blindelings vertrouwen en doen wat ons gezegd wordt, slepen we ons er wel doorheen. We zitten zogezegd allemaal in hetzelfde schuitje - en dat geldt zelfs voor de in limousines rijdende, in privé-jets vliegende, Tsaar van het Klimaat John Kerry, die ons op de Dag van de Aarde allemaal opriep om meer druk uit te oefenen op onze regeringen met betrekking tot klimaatverandering en meldde dat we ook nog agressiever de CO2-uitstoot moeten terugdringen.

Opmerkelijk om zoiets te horen als we in beschouwing nemen dat deze meneer zo'n 24 uur eerder geen snars om het milieu leek te geven.

Eerder dit jaar begon China met de uitvoering van een project dat al lang in de pijplijn zat - een digitale versie van haar munteenheid, de yuan, wordt nu gebruikt in vier Chinese steden. De Chinese regering ziet twee grote potentiële voordelen aan het experiment: een concrete provocatie voor de wereldwijde alomtegenwoordigheid van de Amerikaanse dollar, alsmede een manier om te controleren hoe Chinese burgers hun geld uitgeven.

Als door de overheid uitgegeven valuta kan de digitale yuan op een aantal manieren worden gemanipuleerd en gecontroleerd. Belangrijker is dat deze programmeerbaar is. The Wall Street Journal schrijft: "Beijing heeft vervaldata getest om gebruikers aan te moedigen het snel uit te geven in tijden dat de economie een impuls nodig heeft."

Hoewel het concept van een munteenheid welke kunstmatig op afroep opblaasbaar/afblaasbaar is nieuw lijkt, heeft het haar wortels (zoals zoveel concepten) in de theoriën van een reeds lang overleden econoom. Silvio Gesell, een Duitse ondernemer, was getuige van de financiële crash van Argentinië in 1890. De daaropvolgende werkloosheid, armoede en economische stagnatie overtuigden hem ervan dat er iets moest veranderen. Dergelijke crises deden zich voor, zo redeneerde hij, omdat mensen uit angst geld oppotten en bedrijvigheid tot stilstand brachten - dit noemde Gesell "armoede temidden van overvloed".