Beste lezers,

We willen u allemaal graag fijne feestdagen toewensen en al het beste voor 2019.

Wacht even... zeiden we zojuist feestdagen?!

Ja, we weten het, wereldaangelegenheden, - zoals SOTT-redacteuren - kennen geen 'feestdagen'. Net zoals er 'geen rust is voor de boosaardigen' krijgen diegenen die aandacht schenken aan een meer en meer krankzinnige wereld bijna geen 'adempauze'. De globale afdaling naar chaos, verdeling en polarisatie zadelt ons allemaal op met gevoelens van onheil en somberheid en een gewaarwording dat er niets is om dankbaar voor te zijn.

Maar als we eerlijk bezinnen en onze prioriteiten kortstondig opnieuw focussen, realiseren we ons dat er altijd iets is om dankbaar voor te zijn. Zij het familie en vrienden bij wie we een adempauze weg van de leugens en corruptie nemen, of gewoon de kennis dat, hoe hard de destructieve krachten het ook proberen, ze nooit waarheid en liefde zullen uitwissen zolang we het in onze eigen harten in leven houden.

Wij bij SOTT zijn trots op wat we dit jaar hebben kunnen bereiken, niet alleen op de Engelstalige website Sott.net, maar op ons multitalig media-platform, en we houden altijd in gedachten dat dit niet mogelijke geweest zou zijn zonder de bijdragen, feedback en steunbetuigingen van onze lezers en supporters. Eerlijk gezegd zouden wij zonder dit ook geen hoop koesteren!

Terwijl we afscheid nemen van 2018 vindt u hier onze samenvatting, punt voor punt, van SOTTs media-operaties van het laatste jaar, gevolgd door informatie over hoe u de SOTT-kalender van 2019 en andere SOTT-koopwaar kunt verkrijgen.

Een snelle inspectie van de krantenkoppen toont aan wat lijkt op een grootscheepse oorlog in de wereld van voedingsadviezen. Aan de ene kant vind je de erbarmelijk misleidende praatjes over een 'vleesbelasting' overal terug in de krantenkoppen nadat een 'studie' werd uitgebracht die meedeelde dat het - wat een verrassing - levens redt. Hoewel de LA Times net een artikel heeft gepubliceerd dat zich als een lopend vuurtje verspreidt, getiteld 'The case against carbohydrates gets stronger' [De zaak tegen koolhydraten wordt sterker], lijkend op de titel van dr. David Ludwigs wijdverspreide artikel 'The case for a low-carb diet is stronger than ever'. De strijdlijnen worden getrokken, veganisten versus carnivoren, veel koolhydraten tegen weinig koolhydraten, dr. Shawn Baker versus dr. Neal Barnard. Of daar lijkt het op.

Hoewel er weinig twijfel bestaat dat dit het publiek oneindig in verwarring brengt (zoals wordt bewezen door het groeiend aantal YouTube video's over het 'veganistische ketogene dieet', een ijdele poging om afwijzende voeding-voorstanders in het midden tegemoet te komen), dient het argument werkelijk zo opgezet te worden dat men ziet wat het precies inhoudt - de poging van de waarheid en wetenschap om de druk van monolitische overheidsorganen en de industrie te overwinnen. Het maakt niet uit wie de krantenkoppenoorlog wint, waarvan de uitkomst echt al vaststaat; het aantal mensen dat de koolhydraten laat staan en daardoor gezonder wordt, baart opzien.

Dus het was weinig verbazingwekkend dat het pro-koolhydraten kamp nog eens wat olie op het vuur gooide: De Daily Mail publiceerde deze week een artikel dat de loftrompet over koolhydraten stak, getiteld 'How CARBS could be the secret to living longer: Diet low in protein and rich in bread, pasta and rice may protect against dementia' [Hoe KOOLHYDRATEN het geheim kunnen zijn voor een langer leven: Dieet met weinig proteïne en rijk aan brood, pasta en rijst beschermt wellicht tegen dementie]. Dit nadat ze minder dan een week ervoor 'Veganism backlash begins! Forget gobbling up your greens these women swear an ALL-MEAT diet has made them Slim, sexy and more full of energy than ever' [De tegenbeweging van het veganisme is begonnen! Denk niet aan het opschrokken van je groenten; deze vrouwen zweren dat een alleen-maar-vlees dieet ervoor zorgde dat ze slank, sexy en energieker dan ooit werden] hadden gepubliceerd. Klaarblijkelijk is de Daily Mail, met zijn idioot lange koppen en ongegrond gebruik van alleen maar hoofdletters, net zo verward als de rest van ons.

Afhankelijk van uw politieke vooringenomenheid is de Amerikaanse president Trump ofwel een zwart gat of een stralende oranje zon. Hoe je het ook wendt of keert, aan zijn invloed kun je niet ontkomen. Elke tweet en losse opmerking wordt door de media opgepikt en tot op het bot gefileerd. Zoals Jon Stewart onlangs aangaf - met een mate van inzicht dat node ontbreekt bij de meerderheid van zijn gelijken - kunnen de media niets anders doen dan toehappen.

"Wat hij goed deed, is dat hij een beroep doet op hun eigen narcisme, hun eigen ego," zei hij."De journalisten staan op en zeggen: 'We zijn nobel! Wij zijn eerbiedwaardig! Hoe durft u, meneer!' En ze vatten het persoonlijk op."

"Nu heeft hij het gesprek veranderd in - niet dat zijn beleid onnozel is of dat het niet werkt of geen van die andere dingen - het draait allemaal om de strijd," zei Stewart. Hij is in staat om alles aan de kant te schuiven en iedereen te laten focussen op de strijd. En hij gaat die strijd winnen."

Maar het zijn niet alleen zijn aanvallen op de media (die hem net zo graag aanvallen). Trump slaagt erin om de nieuwscyclus te beheersen en zelfs de nieuwscyclus te creëren, door hen te laten focussen op zaken met weinig substantie, simpelweg omdat Trump het zei. Hij is een meester in afleiding door controverse - trolniveau 'POTUS' (president van de VS). Of wellicht is het onopzettelijk en zijn de media-persoonlijkheden gewoon door hem geobsedeerd. Hoe dan ook, ik voel me steeds meer als deze man:


Zoals Joe Quinn in zijn nieuwste SOTT-Focus, Globalisme Vs Nationalisme in Trumps Amerika aan de orde stelde, creëerde Trump nog een controverse in een twee jaar lange reeks van non-stop controverses; op de persconferentie op het Witte Huis na de tussenverkiezingen en tijdens een bijeenkomst in Houston zei hij dat hij een nationalist was. Natuurlijk waren mensen nijdig, want nationalisme is slecht, nietwaar? Welnu, zoals Joe schreef, "Woorden en hun exacte betekenis zijn van belang", dus laten we eens het n-woord in kwestie nader bekijken.

De Amerikaanse tussenverkiezingen - geadverteerd als een 'referendum over Trump als president' - trok gisteren een ongebruikelijk groot aantal Amerikanen naar de stembus. Het geringe verlies, vanuit Trumps oogpunt, van de controle van de Republikeinse meerderheid in het Huis van Afgevaardigden suggereert, als dat het geval is, het tegenovergestelde van wat de media en het establishment u willen doen geloven wat het betekent.

Een belangrijke aanwijzing voor de reden waarom de Amerikaanse media permanent de jacht op deze man hebben verklaard deed zich gisteren voor tijdens een soms verhitte persconferentie in het Witte Huis na de verkiezingen. Eerst stond de walgelijke Jim Acosta van CNN erop om de duidelijk absurde aantijgingen over 'Russische samenzwering' aan te kaarten en weigerde zijn mond te houden en te gaan zitten. Kort daarop voegde PBS-verslaggever Yamiche Alcindor zich bij haar collega's door nog eens een beladen vraag te stellen, deze keer over de 'blank nationalisme'-canard:

Alcindor: Tijdens de campagne noemde u uzelf een nationalist. Sommige mensen zagen dat als aanmoediging van blanke nationalisten...

Trump: Ik weet niet waarom u zoiets zegt. Het is zo'n racistische vraag.

Alcindor: Er zijn mensen die zeggen dat de Republikeinse Partij nu gezien wordt als aanhangers van blanke nationalisten vanwege uw retoriek. Wat heeft u daarover te zeggen?

Trump: Waarom scoor ik hoog tijdens de verkiezingen bij zwarte Amerikanen? Dat is zo'n racistische vraag. Ik houd van ons land. Je hebt nationalisten en je hebt globalisten. Ik houd ook van de wereld en ik heb geen bezwaar tegen het helpen van de wereld, maar we moeten eerst ons land opknappen. We hebben heel wat problemen...

Zware regens, hagelstormen en aardverschuivingen bleven deze maand verwoestingen aanrichten van China tot aan de VS. Honderden kwamen om het leven en duizenden raakten ontheemd.

Hittegolven sloegen hard toe in delen van Europa, Australië en de VS, en werden slechts gedoofd door ongelooflijke hoeveelheden regen - en zelfs sneeuw in het geval van Sardinië - te midden van ongeëvenaarde temperatuurdalingen. Maar Sardinië was niet het enige gebied dat een pittige dosis sneeuw over zich heen kreeg. Australië, Uruguay en de Alpen kregen ook hun deel.

Veel activiteit rond de Ring van Vuur duurde voort en dit werd niet alleen weergegeven door vulkanische activiteit, maar in een serie van krachtige aardbevingen met een magnitude van boven de 6 die Indonesië op zijn grondvesten deed schudden, waardoor meer dan 300 mensen het leven verloren. Ondertussen werd Venezuela getroffen door een beving met magnitude 7,3, de zwaarste in 118 jaar.

Een toenemend aantal waterhozen, 'vuurnado's' en stofhozen staken deze maand over de hele wereld de kop op. Ooit een zeldzaam fenomeen zijn waterhozen vandaag de dag op sommige plekken in toenemende mate gangbaar. Tegelijkertijd verschijnen deze vortexen van vuur, water en stof op hele ongebruikelijke locaties.

De waanzin overtreffend verdwenen simpelweg deze maand verscheidene meren en rivieren over de gehele wereld. Wat is er gaande? De tijd zal het leren!

Bekijk de video hieronder (met Nederlandse ondertiteling):

Afgelopen maand september was een wilde en gevaarlijke rit voor veel inwoners van planeet aarde. Van de VS tot aan Europa, India, China en Afrika kwam de grootste dreiging voort uit de enorme en plotselinge hoeveelheden neerslag die land, huizen en mensen meesleepten. Tegelijkertijd kregen veel gebieden ongewone vroege (of late op het zuidelijk halfrond) sneeuwval. Onthoud dat het voor het grootste deel van september het nog steeds zomer was! Noord-Amerika, Oost-Europa, Centraal-Azië en Australië kregen allemaal sneeuw te verduren.
Orkaan Florence was de belangrijkste orkaan voor deze maand toen hij de ZO-kust van de VS trof, waarbij 17 mensen om het leven kwamen. De orkaan bracht enorme hoeveelheden regen met zich mee, terwijl 3 orkanen de NW-Stille Oceaan troffen, wat wijdverspreide schade veroorzaakte in Hong Kong, de Filippijnen en Japan. Orkaan Jebi, die Japan trof, was de sterkste storm in 25 jaar. Tegen het einde van de maand verwoestte een grote aardbeving van 7,5 die aanleiding gaf tot een verwoestende tsunami het eiland Sulawesi. Het dodental staat momenteel op ruim 2.000, waarover de autoriteiten zeggen dat dit aantal zich kan verdrievoudigen tijdens de voortzetting van de bergingsoperaties.

Zoals bijna elke andere maand in de afgelopen jaren, werd afgelopen september ook gekenmerkt door meerdere vulkaanuitbarstingen, grote bosbranden en de altijd aanwezige (en toenemende) meteoor/vuurbalwaarnemingen. Kortom, de planeet schommelt en rolt nog steeds in een alarmerend tempo. Dit is niet het moment om weg te kijken!

Bekijk onze samenvatting hieronder (met Nederlandse ondertiteling):

"Seksualiteit is voor feminisme wat arbeid is voor marxisme... het vormen, de richting en expressie van seksualiteit organiseert de samenleving in twee seksen: vrouwen en mannen. Deze tweespalt ligt ten grondslag aan de totaliteit van sociale relaties."

Catharine MacKinnon, Toward a feminist theory of the state

Enkele jaren geleden begon ik een onverwachte reis naar beneden in het feministische konijnenhol. In 2014 vroeg mijn Oma mij over de winnaar van het Eurovisiesongfestival en constateerde ik dat ik niet in staat was om op te helderen wie de winnaar was: Conchita Wurst, een man die zich als een vrouw kleedt en make-up gebruikt, maar een baard draagt.

Terugblikkend realiseer ik me dat deze reis een pijnlijk proces was, waarschijnlijk omdat er iets diep in mij geraakt werd. De gegevens die ik ontdekte streden met mijn beschermend instinct, wat op diep niveau ingebakken is in mannen. Terwijl vrouwen ingesteld zijn om te zorgen zijn mannen ingesteld om te onderhouden en te beschermen.

Dus, als een man wordt blootgesteld aan vrouwen die slachtoffer zijn (zoals afgeschilderd door het feministische narratief) triggert het zijn oerinstinct en sociale plicht om bescherming te bieden; de instinctieve gijzeling en diepe culturele waarden hebben de neiging om gepast intellectueel functioneren te belemmeren.

Wellicht is het bovenstaande een van de redenen waarom het slachtofferschap van vrouwen zo cruciaal is voor de feministische ideologie. Misschien is het ook een van de redenen waarom zo veel mannen feministische narratieven blindelings omarmen.

Het kwaadwillig demoniseren van Ruslands leider heeft de nieuwe Koude Oorlog zelfs nog gevaarlijker gemaakt.

Stephen F. Cohen, professor emeritus Russische studies en politiek aan Princeton en NYU en John Batchelor gaan door met hun (doorgaans) wekelijkse discussies over de nieuwe VS-Rusland Koude Oorlog. (Vorige afleveringen, nu in hun vijfde jaar, zijn te vinden op TheNation.com.) Deze publicatie is anders. Het gesprek was gebaseerd op Cohens artikel hieronder, afgerond op de dag van de uitzending.

"Poetin is een boosaardige man, en hij concentreert zich op kwaadaardige handelingen."
- Senator John McCain

"[Poetin] was een KGB-agent. Per definitie heeft hij geen ziel."
"Als dit bekend overkomt, zo handelde Hitler in de dertiger jaren."
- Democratische genomineerde van 2016 Hillary Clinton.

De dreiging van Vladimir Poetin die kwaad berokkent hangt al ten minste een decennium over en ondermijnt de Amerikaans gedachtegang inzake Rusland. Henry Kissinger verdient lof omdat hij al sinds 2000, misschien is hij de enige onder prominente Amerikaanse politici, waarschuwt tegen dit zwaar vertekende beeld van Ruslands leider: "De demonisering van Vladimir Poetin vormt geen beleid. Het is een alibi voor het ontbreken ervan.

Er is niets "exceptioneel" verkeerds aan Donald Trump. Hij vertegenwoordigt eerder "hoe het er normaal aan toegaat" voor het imperium.

Afgelopen weekeinde was ik zoals gewoonlijk een gastspreker op het How the Light Gets In-festival, wat normaal plaatsvindt in het dorp Hay-on-Wye op de Engels-Welsh grens, maar deze keer was de locatie in de liberale landen van Noord-Londen. Ik ben de excuus-"edele wilde" tijdens deze gelegenheid, de rouwdouwer onder de beter of duurder opgeleide experts, vrijwel exclusief verbonden met de neoliberale orthodoxie. Doorgaans ben ik edeler dan wild ondanks tegenstand - los van dit alles; waar anders kan ik een veganistische schnitzel als middagmaal verorberen - maar deze keer ontsnapte het wilde beest.

De motie hield in dat Trump als president een "misstap" weergeeft - een onderbreking van de "op regels gebaseerde" wereldorde. Diegene die dit onderschreef was Mary Ann Sieghart, de voorzitter, een pijnlijk liberale feminist, zelf een eersteklas intellectueel, een uitstekend schrijfster en denker, die lid is van de Raad voor de Programmering van Ofcom. Zodoende overweegt ze momenteel om mij van de televisie en radio af te halen.


[Zat net een panel voor op het #HTLGI-Festival waar @georgegalloway Donals Trumps beleid inzake Noord-Korea prees. Boeiend, hè?]

Jordan Peterson is onze toergids voor de moderne wereld

Jordan Peterson is mogelijkerwijs de meest invloedrijke publieke intellectueel van nu, hij is slechts in twee jaar tijd beroemd geworden na een lange carrière als academicus en praktiserend klinisch psycholoog. Hij bestormde het mediatoneel met een hard standpunt over gedwongen taalgebruik, opgelegd door een wet in Canada. Vervolgens werd hij een symbool van verzet tegen de woeste excessen van postmoderne identiteitspolitiek.

De media moeten dit nog uitdokteren, maar hun honende aanvallen op hem hebben een leeuw losgelaten.